Πώς η πορνογραφία με έκανε ομοφυλόφιλο

Πορνογραφία! Ναι, το είπα.

Σιγά το πράγμα, ε; Αν ρίξεις μια ματιά τριγύρω, θα συνειδητοποιήσεις ότι οι άνθρωποι γενικά δεν αντιδρούν πλέον καθόλου στην πορνογραφία. Εκτός αν αναφερθείς σε αυτήν ως κάποιου είδους πρόβλημα. Σε αυτή την περίπτωση, μάλλον θα είσαι τρελός! Το ακούω συνέχεια αυτό από έναν κόσμο που διαβεβαιώνει πως η πορνογραφία “δε βλάπτει κανέναν” και μπορεί να είναι ακόμη και “απελευθερωτική”.

Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω πόσο “απελευθερωτική” είναι…

Οι επιστημονικές ενδείξεις καταλήγουν στο γεγονός ότι απαιτούνται γύρω στα 3/10 του δευτερολέπτου για να χαραχτεί μια πορνογραφική εικόνα στο μυαλό μας για πάντα. Δεν μπορείς να ξε-δείς κάτι. Με τη χάρη του Θεού, κάποιες μνήμες μπορεί να εξαλειφθούν (είχα την ευλογία να το ζήσω αυτό). Ωστόσο, δεν ήταν πάντα έτσι.

Βλέπετε, ξεκίνησα να βλέπω τσόντες—να φτιάχνομαι με τις τσόντες—στην ηλικία των 9 ετών. Κάποτε άκουσα τον Matt Fradd (έναν Χριστιανό ομιλητή) να λέει ότι “οι τσόντες είναι βαρετές!” και μού ‘μεινε. Είχε δίκιο! Αλλιώς γιατί δεν ικανοποιούμουν ποτέ με κάθε κλικ; Δεν ήταν ποτέ αρκετό.

“Gay” Πορνογραφία

Μαστούρωνα βλέποντας τσόντες τόσο συχνά, που η χρήση “straight” πορνογραφίας δεν ήταν πλέον αρκετή για να φτιαχτώ όσο ήθελα. Εγώ, όπως τόσοι άλλοι εκεί έξω, τόλμησα να δω άλλες κατηγορίες—εκ των οποίων και η “gay” πορνογραφία (ομόφυλη πορνογραφία μεταξύ ανδρών).

Ναι—είναι κάπως ταπεινωτικό. Νόμιζα ότι θα το έπαιρνα στον τάφο μου, ότι δε θα το μάθαινε ποτέ κανείς. Αλλά είναι κάτι πολύ σημαντικό για να μην το μοιραστείς. Βλέπετε, κόλλησα αμέσως. Ήταν το νέο ναρκωτικό που έψαχνα. Ωστόσο, όπως όλα τα άλλα ναρκωτικά, άρχισε να ξεθωριάζει. Έπρεπε να δω όλο και περισσότερο για να φτιαχτώ με τον ίδιο τρόπο. Ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα—είπα ότι είναι ταπεινωτικό, ε;—, όπως με όλα τα άλλα είδη πορνογραφίας, το επόμενο βήμα ήταν να βρω ένα σύντροφο να “το δοκιμάσω”.

Έψαξα, αλλά ποτέ “δεν βρήκα το θάρρος”…

Ωστόσο, είχα κολλήσει και ήμουν στο σημείο που δεν μπορούσα πια να αποφύγω το ερώτημα αν είμαι ομοφυλόφιλος ή όχι, και απλά το παραδέχθηκα στον εαυτό μου. Έχασα κάθε ελπίδα να αποκτήσω οικογένεια ή να γίνω ένας καλός σύζυγος μια μέρα, και φοβόμουν απίστευτα, επειδή ήξερα ότι θα έπρεπε κάπως να το πω στους γονείς μου. Και έφτασα σε αυτό το σημείο, εξ αιτίας των επιλογών που έκανα να “φτιαχτώ” με την πορνογραφία.

Πολλοί επιστήμονες αγνοούν αυτόν τον παράγοντα—σας παρακαλώ, μην τον αγνοείτε πια.

Ο αγώνας μου σήμερα ουσιαστικά δεν είναι διαφορετικός από τον αγώνα όσων βλέπουν ετερόφυλη πορνογραφία, επειδή όλοι αντιμετωπίζουμε την ίδια αμαρτία, που είναι η φιληδονία.

Μέσα σε όλο αυτό το χάλι της ζωής μου, μου ήρθε η ιδέα να προετοιμάσω την καρδιά μου για μια μέλλουσα σύζυγο, αν αυτό ήταν ακόμη το σχέδιο του Θεού. Ήξερα ήδη ότι χρησιμοποιούσα τους ανθρώπους (και δε μου άρεσε αυτό), γι’ αυτό αντ’ αυτού προετοίμασα τον εαυτό μου για να ασκηθώ στην καθαρότητα και στην αρετή της αγνότητας. Και ναι, αυτό ήταν το “μαγικό χάπι” που κατέστειλε την επιθυμία μου να ενεργήσω κατά τρόπο φιλήδονο.

Άρχισα να αγωνίζομαι για να αυξηθώ στην αρετή (κυρίως μέσω του μυστηρίου της εξομολογήσεως), αλλά επίσης αποδρώντας από τη φυλακή που είχα εγκλωβίσει τον εαυτό μου. Επέλεξα να απορρίψω την ετικέτα του “gay”, ενώ συνέχισα να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου για την ύπαρξη των έλξεων που βίωνα, απλά επειδή ήξερα ότι τελικά θα συμβιβαζόμουν με αυτή την ετικέτα, και δεν το ήθελα αυτό (είναι συζητήσιμο αν το θεωρείτε αυτό καλό ή κακό—παρακαλώ, σεβάσου το ταξίδι μου).

Σε αυτό το ταξίδι, γνώρισα την αγάπη του Χριστού και αυτή με οδήγησε να βρω την ταυτότητά μου πρώτα και κύρια στο Χριστό, και αυτό ήταν που με τράβηξε να γίνω πιο δεκτικός στην αρετή της αγνότητας. Με τον καιρό, η χάρη του Θεού με ενδυνάμωσε, ώστε να πω “Ναι” στην αυτοκυριαρχία και η δύναμη της πορνογραφίας πάνω στην ψυχή μου άρχισε να εξασθενεί.

Αυτό διήρκεσε περίπου 8 χρόνια, και όλα έγιναν με τη χάρη του Θεού, που προήλθε από την επιλογή μου να πω “Ναι” σε Εκείνον παρά στον εαυτό μου.

Βρίσκοντας την ελευθερία

Σήμερα είμαι στο άλλο άκρο της εξάρτησης στην πορνογραφία. Για περίπου 24 χρόνια, με κατάτρωγε. Είμαι κάτω των 35 ετών. Ευχαριστώ το Θεό κάθε μέρα, επειδή η ζωή είναι ακόμη μπροστά μου—άρα ίσως και η πιθανότητα να αποκτήσω οικογένεια.

Ναι, υπάρχουν πληγές και ουλές, αλλά υπάρχει ο Χριστός που γιατρεύει τα πάντα. Γιατρεύει όλους οσοι έρχονται σε Αυτόν—στο χρόνο που Αυτός νομίζει, όχι εμείς. Πάντα θα έχω περιθώριο για βελτίωση, αλλά σήμερα δεν υπάρχει τίποτα που θέλω περισσότερο παρά να ωριμάσω εν Αυτώ και συν Αυτώ. Αυτό επιλέγω να κάνω.

Μη χάνεις την ελπίδα σου

Αν έχεις παλέψει ποτέ με την ομόφυλη πορνογραφία—σε παρακαλώ, μη χάνεις την ελπίδα σου. Η απομόνωση και τα αισθήματα ότι δεν αξίζεις τίποτα είναι ψιθυρίσματα του πονηρού, όπως και τα αισθήματα αδιαφορίας. Με είχε τυλίξει με αυτά για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.

Αλλά υπάρχει ελπίδα στο Χριστό. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αποβλέπουμε πρώτα και κύρια σε Αυτόν, και να είμαστε ανοιχτοί στο κάλεσμά Του. Επίσης θα σας ενθάρρυνα μετ’ επιτάσεως να αναζητήσετε βοήθεια στην Εκκλησία, για να ανακαλύψετε τι σημαίνει να έχεις αυτή την άγια σχέση—μια σχέση που δεν έχει να κάνει με τη φιληδονία.

Η δική σου μαρτυρία για την αντιμετώπιση του προβλήματος της πορνογραφίας είναι πιο απαραίτητη από κάθε τι στον κόσμο μας. Ας συνεχίσουμε να την αντιμετωπίζουμε, με την ελπίδα να αγγίζουμε μια ψυχή κάθε φορά με το απλό μήνυμά Του: Όταν ο πονηρός μας ξεγελά για “μια τελευταία φορά”, να ξέρουμε ότι το έλεος και η αγάπη του Θεού είναι μεγαλύτερα από κάθε αμαρτία που θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε.

Ας είμαστε ανοιχτοί στην προστασία της Πανάχραντης Θεοτόκου και ας τρέξουμε πίσω στην αγκαλιά αυτού που μας αγαπά περισσότερο, του Πατέρα μας.

Σε διαβεβαιώνω, εδώ ανήκεις και εδώ θα βρεις την αγάπη που ψάχνεις. Η πορεία μου είναι ζωντανή απόδειξη.

Peter