Ο ασκητικός αγώνας είναι απαραίτητος στη χριστιανική πίστη και ζωή μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Οι άνδρες και γυναίκες με ομόφυλες έλξεις, όπως όλοι όσοι επιζητούν την εν Θεώ ζωή, είναι απαραίτητο να δεσμευτούν σε ασκητικές δραστηριότητες. Θα επιδοθούν στους ασκητικούς τους αγώνες, όπως ισχύει για όλους, κάτω από την καθοδήγηση έμπειρων γερόντων και με τη βοήθεια όσων ψυχολογικών μέσων και θεραπευτικών προγραμμάτων είναι διαθέσιμα γι’ αυτό το σκοπό. Επειδή, πράγματι, χωρίς τέτοια βοήθεια και υποστήριξη, πολλοί άνθρωποι, ειδικά στη σημερινή κατάσταση της ανθρωπότητας, δε θα μπορέσουν να επιδοθούν σε ασκητικές πρακτικές κατά τρόπο καρποφόρο και ζωοποιό. Μάλλον θα κάνουν παράχρηση και κατάχρηση του ασκητισμού, εξ αιτίας της τραυματισμένης τους ψυχής και της έλλειψης διάκρισης. Γιατί, όπως είπε ο Μέγας Αντώνιος ήδη από τον τέταρτο αιώνα,
“Κάποιοι βασανίζουν τα σώματά τους με τον ασκητισμό, αλλά στερούνται διάκρισης, και γι’ αυτό μένουν μακριά από το Θεό”.
Πρώτα και κύρια, οι Χριστιανοί με ομόφυλες έλξεις θα προσεύχονται αδιάκοπα, όπως πρέπει σε όλους τους Χριστιανούς, με όλους τους τρόπους που παρέχει ο Θεός. Θα συμμετέχουν στη λειτουργική λατρεία στην εκκλησία. Θα κάνουν προσωπική προσευχή στο δωμάτιό τους. Και θα αφοσιωθούν στην αδιάκοπη προσευχή στο μυαλό και την καρδιά τους. Επίσης, θα κάνουν πνευματική μελέτη. Θα διαβάζουν συνεχώς την Αγία Γραφή, ειδικά τους Ψαλμούς και τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, καθώς και τους βίους και τις διδαχές των αγίων. Θα εξασκούν την σιωπή, εξωτερική και εσωτερική. Θα νηστεύουν και θα κάνουν περιοδική αποχή από συγκεκριμένες τροφές. Θα φυλάσσουν τις αισθήσεις τους. Θα δουλεύουν σε υγιή επαγγέλματα για το καλό των άλλων και θα αναπτύσσουν υγιείς ασχολίες απαραίτητες για την προσωπική τους ευεξία. Θα μοιράζονται τα υπάρχοντά τους με τους άλλους, ειδικά με όσους είναι φτωχότεροι και όσους έχουν ιδιαίτερη ανάγκη. Θα υποστηρίζουν επίσης το ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό και ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. Θα πειθαρχούν το σώμα τους με αγρυπνίες και μετάνοιες.
Επιπλέον, αυτοί οι Χριστιανοί θα κάνουν ό,τι απαιτείται για να ελέγξουν τους σαρκικούς και συναισθηματικούς πόθους τους. Θα “σταυρώσουν τη σάρκα μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες”, ώστε να “μην τελέσουν την επιθυμία της” (Προς Γαλάτας 5:16-24). Θα “νεκρώσουν τα μέλη τους τα επί της γης: την πορνεία, την ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι ειδωλολατρεία”. Αυτό θα το κάνουν για να “βγάλουν από πάνω τους τον παλιό άνθρωπο και τις πράξεις του” και να “ντυθούν τον νέο άνθρωπο, που ανανεώνεται σε γνώση κατ’ εικόνα του Δημιουργού του” (Προς Κολασσαείς 3:5-10). Και όταν τα κάνουν όλα αυτά, οι Χριστιανοί αυτοί δε θα ξεχάσουν ποτέ ότι οι ασκητικές τους πράξεις δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε είναι από μόνες τους “η πνευματική ζωή”. Δεν είναι παρά μέσα: απαραίτητα, αναγκαία και Θεόσδοτα μέσα, αλλά εν τούτοις μόνο μέσα για το σκοπό, που είναι μια ζωή σε κοινωνία με το Θεό μέσα από την τήρηση των εντολών Του.
Αυτοί που εγκολπώνονται τον ασκητισμό για χάρη της αρετής θα γνωρίσουν με βεβαιότητα ότι θα δοκιμάζονται μέχρι την τελευταία τους αναπνοή. Θα έχουν τον πειρασμό να τα παρατήσουν, να παραδοθούν και να ενεργήσουν με τρόπους αντίθετους με το θέλημα του Θεού για τα πλάσματά Του. Μαζί με τις οικογένειες και τους φίλους τους, θα υπομείνουν το θέλημα του Θεού για αυτούς σε αυτόν τον αμαρτωλό κόσμο. Θα έχουν την εμπιστοσύνη ότι δε θα δοκιμαστούν ποτέ κατά τρόπο ανώτερο της δύναμής τους, όπως υπόσχεται και προνοεί ο Θεός. Εν ολίγοις, θα κάνουν ό,τι πρέπει να κάνουν όλοι όσοι θλίβονται από τις αμαρτίες του κόσμου, ούτως ώστε να ζήσουν μια αγία ζωή με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού. Θα μεταχειριστούν κάθε διαθέσιμο μέσο για να αγαπήσουν το Θεό και τους συνανθρώπους τους και, τελικά, όλη την πλάση, με την αγάπη που τους δίνεται μέσω του Χριστού εν Πνεύματι Αγίω. Θα κάνουν ό,τι τους δυναμώνει για να αγαπούν όλους και όλα, όπως τα αγάπησε ο Θεός εν Χριστώ Ιησού.
Saint-Petersburg orthodox theological academy
Και πάνω από όλα, οι Χριστιανοί που αγωνίζονται με τις ομόφυλες έλξεις, οι οποίες μπορούν να τους οδηγήσουν στην αμαρτία, δε θα χάνουν ποτέ το κουράγιο τους, ούτε θα παραδίνουν την καρδιά τους σε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε εκτός του Θεού. Θα παραμείνουν εν Χριστώ και συν Χριστώ σε όλα, θα σταυρωθούν μαζί Του, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν μαζί Του. Θα αποφύγουν τις συμβουλές και τα επιχειρήματα για την ανθρώπινη συμπεριφορά, τα οποία βασίζονται αποκλειστικά στα προσωπικά συναισθήματα, τις υποκειμενικές εμπειρίες και τις συμπεριφορικές επιστήμες, και τα οποία τους προτείνονται από ανθρώπους που εν πολλοίς (αν όχι εξ ολοκλήρου) έχουν χάσει τη βασική διαίσθηση των πραγμάτων, την οποία φύτεψε ο Θεός στην ανθρώπινη καρδιά για να οδηγεί και να διοικεί την ανθρώπινη σκέψη, αίσθηση και συναίσθημα. Δε θα εξαπατηθούν από εκείνους, που αναλύουν την ανθρωπότητα στη σημερινή της κατάσταση και προσφέρουν συμβουλές για την ανθρώπινη ζωή σύμφωνες με τις συνήθως ακριβείς αλλά εν πολλοίς άσχετες παρατηρήσεις και συμπεράσματά τους. Με μια λέξη, και πάλι, δε θα αποδεχθούν την πεποίθηση ότι αυτός ο πεπτωκώς κόσμος είναι το φυσικό, φυσιολογικό και απαραίτητο δώρο της ουσιαστικής καλής θέλησης του Θεού για όλα τα ανθρώπινα πλάσματά Του.
π. Θωμάς Hopko
