— Αγαπητέ Κωνσταντίνε, καλησπέρα. Ευχαριστούμε πολύ για τη σημερινή συνάντηση. Πες μας λίγα λόγια για σένα.
— Είμαι ο Κωνσταντίνος, 20 χρονών από Κύπρο και είμαι φοιτητής. Δίνω αυτή τη συνέντευξη, διότι κι εγώ βοηθήθηκα τα μέγιστα από σας, αφού μέσα στα πολλά μου πάθη είναι και αυτό. Έχω κι εγώ ομοφυλοφιλικές τάσεις.
— Πότε ανακάλυψες ότι σε ελκύει το ίδιο φύλο;
— Από την εφηβεία, νωρίς. Από τα 12-13 υπήρχε πάντα αυτή η έλξη, ταυτόχρονα με την ετερόφυλη. Δεν ελκυόμουν ποτέ μόνο από το αντίθετο φύλο, αλλά και από το ίδιο.
— Τι συναισθήματα ένιωσες με αυτή τη διαπίστωση;
— Μου προκάλεσε μια εσωστρέφεια. Ευτυχώς όχι αισθήματα μειονεξίας. Δόξα τω Θεώ, βρήκα άλλους τρόπους να αντλήσω δύναμη και να μπορέσω να σταθώ. Διότι ξέρουμε πολύ καλά ότι όποιος δεν είναι αυτό που θεωρείται «νορμάλ» μπορεί να οδηγηθεί σε ψυχολογικά προβλήματα. Ευτυχώς, δόξα τω Θεώ και με τη στήριξη των ανθρώπων που είχα στη ζωή μου, κατάφερα να το υπερβώ αυτό και να συνεχίσω τη ζωή μου σαν ένας κοινωνικός έφηβος.
— Άρα επέλεξες αυτή σου την έλξη σου να μην την κάνεις ταυτότητα…
— Ναι. Αν και είχα αυτό τον πόλεμο. Αυτές τις σκέψεις, αυτούς τους συλλογισμούς τούς είχα. Αλλά ποτέ δεν είπα ότι θα πορευτώ ως αμφιφυλόφιλος ή ως ομοφυλόφιλος. Δεν αποδέχτηκα αυτές τις ταμπέλες. Είμαι ο Κωνσταντίνος, είμαι αυτός που είμαι και δοξάζω τον Θεό που είμαι ό,τι είμαι και προχωρώ. Είναι και το σεξουαλικό ένα μέσα στα πολλά… Ποτέ δεν έδωσα υπερβολική προσοχή και αυτό νομίζω είναι σημαντικό. Να μη μας καταπιεί αυτό το πάθος. Να συνεχίσουμε τη ζωή μας περιφρονώντας το. Να το αντιμετωπίσουμε, δίνοντας σημασία στα τόσα άλλα που είναι πολύ πιο σημαντικά και που μας χαρακτηρίζουν πολύ περισσότερο. Δηλαδή για έναν άνθρωπο το πρώτο πράγμα που τον χαρακτηρίζει είναι η σεξουαλικότητά του; Αν είναι δυνατόν!
— Πιστεύεις ότι υπήρξε κάποιος λόγος για την εμφάνιση της έλξης σου προς το ίδιο φύλο;
— Δεν ξέρω. Ο πατέρας μου ήταν πάντοτε πολύ δυναμικός και μου έδωσε τα πάντα και τον ευχαριστώ. Ίσως όμως δεν ήταν τόσο στοργικός και μπορεί κάπως στην ψυχολογία μου αυτό να έπαιξε ρόλο και έτσι να έχω έλξη προς αυτό το πιο δυναμικό στοιχείο.
— Ξέρει κάποιος για σένα;
— Ο πνευματικός μου.
— Πώς έγινε και μπήκε ο Χριστός στη ζωή σου;
—Στην Κύπρο είμαστε σαν κοινωνία πιο κοντά στην Εκκλησία, έχουμε σεβασμό περισσότερο από ό,τι εδώ και η οικογένειά μου μού πέρασε αυτόν τον σεβασμό. Δεν ήταν τόσο ζωντανή η σχέση μας με την Εκκλησία, αλλά την είχα πάντα ψηλά. Θεωρούσα πάντα ότι είναι μια μεγάλη αγκαλιά, αλλά ως εκεί, δεν το ενεργοποιούσα. Όμως, μετά από μια σχέση στο Λύκειο με μια κοπέλα, ο χωρισμός μου άφησε ένα κενό, που με οδήγησε να αναζητήσω τον Χριστό. Πλέον ένιωσα ότι είναι κάτι ζωντανό, κάτι αληθινό. Μέσω της προσευχής και της μελέτης έδωσα την ευκαιρία… Εκείνη την στιγμή που ζορίστηκα, Του άνοιξα την πόρτα. Έτσι γνώρισα τον Χριστό…
— Πώς βρήκες πνευματικό;
— Ήταν μία ανάγκη και επιθυμία της ψυχής μου. Την πρώτη φορά που εξομολογήθηκα, δεν είπα για την ομοφυλοφιλία, μίλησα μόνο γενικά για τα σαρκικά. Τη δεύτερη φορά όμως πήγα σε έναν άλλον ιερέα, τον πνευματικό μου. Εκεί μίλησα και αναπαύτηκα.
— Πώς το πήρε;
— Ρώτησε κάποια πράγματα και με πολλή στοργή με νουθέτησε και με βοήθησε. Πλέον είχα κάπου να μιλήσω, να καταφύγω. Και ένιωσα τεράστια ανακούφιση!
— Τελικά, η ομοφυλοφιλία είναι θέμα επιλογής;
— Όχι βέβαια. Η ομοφυλοφιλία είναι κάτι που είτε το έχει κάποιος από την αρχή της ζωής τους είτε προκύπτει μετά μέσα από τις διάφορες ψυχολογικές επιδράσεις στα πρώτα χρόνια της ζωής. Ο άνθρωπος δεν έχει δυνατότητα επιλογής. Έχει όμως δυνατότητα αντίστασης, έχει τη δυνατότητα να ακούσει τη συνείδησή του. Τι ωραία που το λέει ο Καβάφης:
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις.
— Κωνσταντίνε, τα δικά σου στηρίγματα σε αυτό τον αγώνα ποια είναι;
— Οι φίλοι μου, που είναι ένας κι ένας, πνευματικότατοι, καλύτεροι από μένα. Παίρνω έμπνευση, νιώθω γεμάτος. Και φυσικά ο πνευματικός μου και ο ίδιος ο Χριστός, που τον νιώθω συνεχώς δίπλα μου μέσα στη ζωή μου. Πρώτος από όλους και από όλα είναι ο Χριστός που με κρατάει όρθιο.
— Τι άλλο;
— Σε δεύτερο βαθμό, τα ενδιαφέροντα. Είναι σημαντικό να έχουμε δραστηριότητα, να στρέφουμε εκεί την προσοχή μας και να μην κλωθογυρνάμε συνέχεια στον πειρασμό.
— Η Εκκλησία πιστεύεις ότι νοιάζεται για τους ομοφυλόφιλους πιστούς της;
— Η ομοφυλοφιλία είναι ένα θέμα που έπαψε πλέον να είναι στην αφάνεια, να είναι ταμπού. Και νομίζω ότι υπάρχουν ιεράρχες και ιερείς, οι οποίοι ασχολούνται και μιλούν δημόσια και το αντιμετωπίζουν με πολλή αγάπη. Πρέπει όμως κι εμείς ως άνθρωποι που έχουμε αυτό το πάθος να μην είμαστε προκατειλημμένοι. Σίγουρα η Εκκλησία μπορεί να κάνει περισσότερα. Όμως στις μέρες μας υπάρχει πολύ έντονη προκατάληψη εναντίον της Εκκλησίας. Γι’ αυτό πρέπει κι εμείς να της δώσουμε καμιά φορά την ευκαιρία, να ανοίξουμε τα αφτιά μας και την καρδιά μας.
— Σε έναν συμφοιτητή σου που είναι ομοφυλόφιλος και δεν έχει αρχίσει ακόμη την πνευματική ζωή, τι θα του έλεγες να προσέξει;
— Εάν έχει επίγνωση και αναζητά λύτρωση μέσα από την Εκκλησία, το μόνο που έχει να κάνει είναι να προσευχηθεί και να ψάξει να βρει έναν καλό πνευματικό, να του σταθεί σε αυτό τον αγώνα. Και ο Θεός θα του στείλει, να είναι σίγουρος.
— Ευχαριστούμε πολύ, Κωνσταντίνε. Ευχόμαστε σε όλη σου τη ζωή να νιώθεις έντονο αυτό τον προσανατολισμό προς τον Χριστό.
Photos: Adobe Stock/starsstudio
13 Απαντήσεις
Μέσα από την συνέντευξη σου Κωνσταντίνε βοηθάς εμένα που έχω ξεκινήσει τον αγώνα μου αλλά πολλούς άλλους ανθρώπους είτε ομοφυλόφιλους, είτε αμφιφυλόφιλους, είτε ετερόφυλους.
Δίνεις θάρρος, ελπίδα και δύναμη για να ξεκινήσει κάποιος και πόσο μάλλον κάποιον συνάνθρωπο μας που δίνει τον δικό του αγώνα….από αυτήν την συνέντευξη σου εμένα με γεμίζει χαρά, ελπίδα, φως και υπερβολικό ζήλο για να συνεχίσω με αγάπη και πίστη.
Συγχαρητήρια και ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια όλων όσων έχουν μιλήσει στο site για την πίστη και την αγάπη μας προς τον Θεό
Τι ωραίο άρθρο..!
Πολύ χαίρομαι που ακούω για παιδιά στην ηλικία μου που κάνουν αγώνα. Εύχομαι πραγματικά τα καλύτερα, για την ψυχή σου
Εγώ είμαι 21… είμαι φοιτητής στο ΑΠΘ και δυστυχώς πλέον δεν αγωνίζομαι…δεν βρίσκω κίνητρο. Τι θα με συμβουλευες;
Δεν είμαι ο Κωνσταντίνος, στη πραγματικότητα δεν είμαι καν άντρας, αλλά γυναίκα κοντά στην ηλικία σου και αυτό που θα ήθελα να σου πω, όπως θα ήθελα να πει και σε μένα κάποιος στις περιόδους με τα δυσκολότερα και πιο βαριά σκοτάδια της μέχρι τώρα ζωής μου, είναι να μην απελπίζεσαι<3
Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, ό,τι κι αν έχεις κάνει, όσο πιο βαθιά στον πάτο αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι, ο Χριστός είναι εκεί…Απλά μίλησέ Του και πες του τι περνάς…Είναι Ζωντανός…! Να το ξέρεις αυτό…Μας ακούει κάθε στιγμή και λεπτό…
Δεν θα έγραφα ποτέ κάτι τέτοιο αν δεν το είχα βιώσει βαθιά η ίδια..
Βρες έναν πνευματικό άνθρωπο να μιλήσεις Χρήστο μου, να του ανοίξεις τη ψυχή σου να ξαλαφρώσεις..και λίγο λίγο θα συμβαίνουν πράγματα και καταστάσεις που ούτε φαντάστηκες, ούτε μπορείς να κατανοήσεις..;)
Ξέρω πολύ καλά εκ πείρας πως δεν είναι εύκολο όλο αυτό που βιώνεις, ειδικά στη σημερινή κοινωνία που επικροτείται και επιβραβεύεται κι όλας…
Ο Χριστός όμως το έχει πει «…ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον (Ιω.16,32-33)»
Όσο μπορείς, μην χάνεις την επαφή σου με την εκκλησία και τη μυστηριακή ζωή και να δεις που εκεί θα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν πολύ τα πράγματα..
Ο Θεός μαζί μας, καλή δύναμη στον αγώνα σου και να δεις πως όλα θα πάνε καλά!:)
Με αγάπη, μία συναγωνίστριά σου:)
Κωνσταντίνε Συγχαρητήρια για τον αγώνα σου και το ζήλο που δείχνεις… Εύχομαι ο Θεός να σε ενισχύει πάντα πνευματικά!!!
Καλό τεσσαρακονθήμερο!
Εξαιρετικά ουσιώδες άρθρο και αρκετά παρηγορήτικο για όσους δίνουν τον αγώνα τούς! Κωνσταντίνε εύχομαι ποτέ να μην χάσεις την δύναμη σου, την ισορροπία σου και την πίστη σου στον ζώντα Θεό!
God bless you Constantine.
I’m an American that’s struggled with this for over two decades. Well I suppose that’s not true, unlike you I did identify as a homosexual and made it my identity for many years. I didn’t have the Church growing up and only found it a few years ago. Thank our Lord and God Jesus Christ, who was always with me and watching over me, even when I rejected Him, that He has softened my heart and allowed me to see my sin and lead me to His Church. I was baptized just over a week ago. Thank God!
I do not speak or read Greek and relied on google to translate this article, but thank you. God bless you. I’ll pray for you. Please pray for me as well my brother.
Κωνσταντίνε Χαίρε! Συγχαρητήρια που μοιράστηκες μαζί μας την εμπειρία σου. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, ο Θεός να σου δίνει συνεχώς όλο και περισσότερο την χαμένη στοργικότητα που δεν έλαβες από τον πατέρα σου.!!!!… (Παρομοίως κι εμένα αυτό μου έλειψε τόσο πολύ….) Να προοδεύεις πνευματικά και να είσαι σίγουρος αδελφέ ότι όσο είσαι μέσα στην Εκκλησία θα πας καλά. Καλόν αγώνα! Να είσαι πάντα με τη Χαρά του Χριστού στην ζωη σου!
Αδερφέ μου!!εύχομαι μέσα από τα βάθη της ψυχής μου ότι καλύτερο!!Να ξέρεις πως ο αγώνας σου με καπετάνιο το Χριστό θα είναι ένας αγώνας με μικρές φουρτούνες και αυτό διότι στο βάθος του μυαλού σου θα είναι ο Πατέρας μας Χριστός!Η Μάνα μας Παναγία και οι άγιοι μας να σου δίνουν την δύναμη να φεύγεις από τα δίχτυα του πονηρού!!! Καλή Σαρακοστή!! Καλό και ευλογημένο αγώνα!!
Κωνσταντίνε,ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου. Εύχομαι στο ίδιο πνεύμα ταπεινότητας που βαδίζεις, να συνεχίσεις τον αγωνα σου και να σταθείς δυνατός στους σαρκικούς -και όχι μόνο- πειρασμούς. Θέτεις πολλά αξιοσημείωτα στοιχεία:Την αναγκαία ύπαρξη τόσο του Πνευματικού Πατέρα, όσο και αληθινών φίλων ή ακόμη και τη θέση της σαρκικότητας στη ζωή μας, που σίγουρα δεν θα πρέπει να έχει την περίοπτη θέση που η κοινωνία μας σήμερα της προσδίδει. Καλη συνέχεια και δύναμη στον πνευματικό σου αγώνα! Ενωμένοι όλοι μαζί σε αυτή την πνευματική παρέα, εν προκειμένου διαδικτυακή, θα τα καταφέρουμε!!
Άξιος και ζηλευτός ο αγώνας σου αδερφέ μου. Μακάρι πολλοί να είχαμε την πίστη σου και την δύναμη σου. Εύχομαι ο Κύριος να σου χαρίζει πάντα απλόχερα αυτό το κουράγιο για να αντιμετωπίζεις με σθένος κάθε πειρασμό!
Αγαπητέ Κωνσταντίνε.
Καλώς ήρθες στην παρέα μας. Διαβάζοντας την συνέντευξη που έδωσες πήρα θάρρος από τον τρόπο που διαχειριστηκες τις νεανικές σου ανησυχίες δηλαδή τα σαρκικα. Με μία ανωτερότητα, μία “υπεράνω” θα έλεγε κανείς αντίληψη του πόσο πρέπει να μας απασχολεί μια τέτοια διαπίστωση για τον εαυτό μας. Καλά κάνεις και δεν του δίνεις έκταση, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Έχουμε τη δυνατότητα να μην επιλέξουμε αυτό το δρόμο, των σαρκικων αμαρτιών, αλλά να ζήσουμε αγνά, με τον Χριστό. Εύγε για την επιλογή σου λοιπόν σε συγχαίρω. Όσο για τα υπόλοιπα που είπες, να έχει κανείς δραστηριότητες, να έχει φίλους, να έχει πνευματικό, να έχει πίστη, είναι όλα τόσο όμορφα και σωστά που δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα. Δόξα τω Θεώ που είσαι από μικρός κοντά στην Εκκλησία και δεν δυσκολευτηκες να αφοσιωθεις όταν ήρθε η ώρα και ένιωσες αυτό το κάλεσμα μέσα σου. Επομένως τι να πούμε εμείς; παίρνουμε θάρρος από εσάς τους νεώτερους που αντιμετωπίζετε εντελώς διαφορετικά τα πράγματα και δεν κάνετε τα λάθη τα δικά μας. Αυτά είχα να πω. Σου εύχομαι καλή συνέχεια στον αγώνα σου αδερφέ μου και ο,τι χρειαστείς εγώ είμαι δίπλα σου.
Ιωάννης Τ
Μα τι όμορφα λόγια! Κωνσταντίνε εγώ έχω να πω πώς Ο Κύριος και Θεός μας είναι μαζί σου και μαζί μας να σε και να μας στηρίζει σε κάθε βήμα! Τα λόγια σου στηρίζουν και εμένα κι όλους μας σε αυτό τον αγώνα! Ελπίζω να συνεχίσεις με δύναμη αυτόν τον δρόμο και πάντα να έχεις Αγάπη! Ότι χρειαστείς είμαι εδώ!
Καλον Αγωνα αδερφε Κωνσταντίνε!! θέλω να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος σου , έχεις εισελθει σε μια μεγάλη οικογένεια, έχεις εμάς πλέον, θα βοηθάμε και θα δυναμώνουμε ο ένας τον άλλον!! ευχαριστούμε που μας άνοιξες την καρδιά σου και μας έδωσες κουράγιο για περισσότερο αγωνα !! Καλην Ανασταση αδέρφια!!
Ο φίλος και αδερφός σας Νικος