Tι να την κάνω την ετεροφυλοφιλία, αν είναι να χάσω τον Χριστό;
— Καλημέρα, Μιχάλη! Ευχαριστούμε που δέχτηκες να μιλήσεις στον ιστότοπό μας και να δώσεις αυτή τη συνέντευξη. Πώς είσαι;
— Δόξα τω Θεώ, αδελφέ μου. Καλά είμαι. Με τη δύναμη του Χριστού μας πορευόμαστε και προχωράμε μπροστά.
— Πάντα τέτοια! Λοιπόν, πες μας λίγα λόγια για σένα.
— Είμαι ο Μιχάλης, 20 χρονών, από τη Μακεδονία, και τα τελευταία αρκετά χρόνια αγωνίζομαι με το πάθος της ομοφυλοφιλίας.
— Πόσα χρόνια, δηλαδή;
— Από τα 8,5 με 9 μου χρόνια περίπου, απέκτησα αυτές τις έλξεις. Αρχικά ήταν συναισθηματικές έλξεις προς τα άλλα αγόρια. Είχα περάσει και κάποιες απώλειες στη ζωή μου ως προς το ανδρικό φύλο, δεν είχα πατέρα και ένιωθα μεγάλη ανάγκη για φίλους, κολλητούς, για να αναπληρώσουν τα κενά που είχα ως παιδί.
— Τώρα, με τι ασχολείσαι;
— Από το Σεπτέμβρη, πρώτα ο Θεός, θέλω να πάω στη Θεσσαλονίκη και να σπουδάσω στην θεολογική σχολή.
— Πολύ ωραία απόφαση! Θέλεις να μας πεις πώς αναπτύχθηκαν αυτές οι επιθυμίες μέσα σου;
— Ίσως υπήρχαν μέσα μου εν σπέρματι, όταν γεννήθηκα. Όπως λέει ο άγιος Πορφύριος, το 30% της προσωπικότητας του ανθρώπου δεν είναι δικό του, είναι κληρονομικό. Το έχουμε πάρει από τους πατεράδες μας, τους παππούδες μας. Μπορεί να φτάσει μέχρι και την 7η γενιά, όπως λέει η Αγία Γραφή. Επειδή, όμως, συνέτρεξαν και αυτές οι καταστάσεις με την έλλειψη του ανδρικού προτύπου, οδηγήθηκα σε αυτές τις παρά φύσιν έλξεις, που με τη βοήθεια του Χριστού μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια προσπαθώ να τις ελέγχω.
— Μιχάλη, ακούγεσαι πολύ πιστό παιδί. Αυτό το είχες πάντοτε;
— Να σου πω. Από μικρή ηλικία πήγαινα στην εκκλησία σαν παπαδάκι. Χωρίς συναίσθηση όμως. Και μετά ήρθε αυτό το πάθος να μου αλλάξει τη ζωή μου. Υπήρξαν στιγμές που αυτό το πάθος με ανακαίνισε πνευματικά, μου άνοιξε τα μάτια της ψυχής μου…
— Για κάτσε, τι εννοείς;
— Παλιότερα, ήμουν πάρα πολύ κοσμικός. Η κοσμοθεωρία μου ήταν κοσμική. Υπήρχε καιρός που ήμουν χαρούμενος και υπερηφανευόμουν για τις ομόφυλες έλξεις μου. Όμως, ανήμερα της γιορτής μου το 2016, έγινα καλά! Μου έφυγαν τελείως οι έλξεις! Ήθελα μόνο τις γυναίκες! Μετά, την επόμενη χρονιά στο σχολείο είχαμε έναν πολύ καλό θεολόγο, εκκλησιαστικό άνθρωπο. Κάποιες φορές μέσα στο μάθημα μάς μίλησε για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας. Όταν μας μιλούσε για αυτό, εγώ μέσα μου στεναχωριόμουνα, ντρεπόμουνα! Έλεγα “για μένα τα λέει”! Στο διάλειμμα πήγα και τον έπιασα. Βγήκαν όλοι οι μαθητές από την τάξη, εγώ έμεινα κι αυτός κατάλαβε αμέσως τι ήθελα να του πω. Ήμουν και θηλυπρεπής τότε. Του διηγήθηκα τα πάντα κλαίγοντας. Έκλαψε κι αυτός μαζί μου και μ’ αγκάλιασε. Μου λέει “παιδί μου, μη στεναχωριέσαι. Εγώ είμαι εδώ. Με πάρα πολλά παιδιά έχω μιλήσει σε άλλα λύκεια, και σε αυτό το λύκειο. Θα βρούμε μαζί μιαν άκρη”. Κάθισε και με άκουσε και με βοήθησε. Για πρώτη φορά μίλησα σε κάποιον για τις έλξεις μου…
— Δεν είχες πνευματικό;
— Όχι! Όμως, τότε, άρχισα να καταλαβαίνω ότι πρέπει να βρω. Πέρασαν οι εβδομάδες, πέρασαν οι μήνες, βασανίστηκα. Όμως, πήρα την απόφαση. Πήγα, μίλησα σε έναν πνευματικό και έκλαψα πάρα πολύ. Κάποια στιγμή, γυρνάω και τον ρωτάω: “πάτερ, γιατί σε μένα να έρθει αυτή η τάση; Γιατί σε μένα;”. Και μου λέει:
“γιατί, παιδί μου; Εσύ ποιος είσαι; Οι άλλοι δηλαδή που είναι ομοφυλόφιλοι δεν είναι παιδιά του Θεού;”
Και έτσι με προσγείωσε. Κι από τότε το πήρα απόφαση, αγωνίζομαι και έχω περάσει περιόδους που είμαι τελείως καλά.
— Μιχάλη, πιστεύεις ότι σε έχει αδικήσει ο Θεός που επέτρεψε να έχεις αυτές τις επιθυμίες;
— Όχι, δεν θεωρώ ότι με αδίκησε ο Θεός. Θεωρώ ότι μου έχει κάνει ένα δώρο, γιατί, αν δεν μου έδινε αυτές τις έλξεις, εγώ θα ήμουν τώρα κοσμικός και θα είχα στραβομάρα πνευματική. Θα ήμουν ετεροφυλόφιλος και θα έκανα τις αμαρτίες που κάνουν οι ετεροφυλόφιλοι. Θα είχα χάσει τα όριά μου. Θα είχα χάσει τον Χριστό. Αλλά
τι να την κάνω την ετεροφυλοφιλία, τι να τις κάνω τις ετερόφυλες έλξεις, αν είναι να χάσω τον Χριστό;
Γι’ αυτό, λέω ευχαριστώ στον Θεό για αυτό που μου έχει δώσει. Παρ’ ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν στιγμές που πονάω πάρα πολύ. Όπως λέει και ο Θεός στην Αγία Γραφή: “η δύναμή μου φανερώνεται στην πληρότητά της μέσα σ’ αυτή την αδυναμία σου” (Β΄ Κορινθίους 12:9).
Κι έπειτα, σιγά τα ωά! Δεν είναι μόνο αυτό το πάθος της ομοφυλοφιλίας. Ξέρεις πόσα πάθη υπάρχουν;
Υπάρχει το πάθος της υπερηφάνειας, το πάθος της φιλαργυρίας, που είναι πολύ χειρότερα…
Αλλά έχει ο Θεός. Για όλους έχει στον Παράδεισο και χώρο και γωνιά. Αρκεί να θέλουμε να αλλάξουμε και να αγαπήσουμε τον Χριστό μας, που μας αγαπάει διάπλατα.
Όπως λέει και ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, στους αγωνιστές Χριστιανούς ο Χριστός, όταν βλέπει ότι αγωνίζονται και έχουν φιλότιμο, τους εμφανίζεται και τους μιλάει στην καρδιά τους…
Βλέπεις; Ο Χριστός μάς αγαπάει. Αλλά, επειδή μας αγαπάει, δεν σημαίνει ότι εμείς μπορούμε να κάνουμε την αμαρτία. Αντίθετα, επειδή μας αγαπάει ο Θεός, εμείς από φιλότιμο δεν πρέπει να κάνουμε την αμαρτία.
— Ωραία οπτική. Πώς κατάφερες και το βλέπεις έτσι;
Ο Χριστός, αδελφέ μου, είναι χουβαρντάς! Σκορπάει τη χάρη του απλόχερα. Θυμάμαι, μια μέρα, πήγα και εξομολογήθηκα. Όταν γύρισα σπίτι, έκανα προσευχή για να με βοηθήσει ο Χριστός μας με αυτό το παθος!
Έλεγα “Μέγα το Όνομά της Αγίας Τριάδος, Υπεραγία Θεοτόκε σκέπε ημάς”, έκανα και διάφορες άλλες προσευχές. Είχαν περάσει μερικά λεπτά και την ώρα εκείνη νιώθω μια ηρεμία, μια γαλήνη. Μια δροσιά στην ψυχή μου! Σηκώνομαι από τον καναπέ, και τι να δω; Είχα απαλλαγεί τελείως. Και οι έλξεις εξαφανίστηκαν και η θηλυπρέπεια μέχρι και ο τόνος της φωνής μου είχε αλλάξει.
Αυτή, η χάρη κράτησε 3-4 ημέρες. Μετά μπήκε μέσα μου ο εγωισμός και η υπερηφάνεια… Και εξαιτίας μου έχασα την χάρη του Θεού!
Μου είχε πει κάποιος “πω! πω! τι έπαθες; Εσένα σε ταπείνωσε ο Θεός μ’ αυτό που σου ‘δωσε”. Μα αυτό δεν ζητάμε; Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε “ταπεινέ μου Κύριε, ταπείνωσέ με διά της ταπεινώσεώς σου”. Εδώ ο Χριστός μας ο ίδιος υπέστη την “Άκρα Ταπείνωση”.
— Μιχάλη, έχεις μιλήσει σε κάποιον για αυτές τις έλξεις σου;
— Ναι, έχω μιλήσει σε επιλεγμένα άτομα, που πίστευα ότι θα με βοηθήσουν, όπως και έγινε. Έχω μιλήσει στον πνευματικό μου, σε κάποιους γέροντες, στον θεολόγο που σου ανέφερα και σε έναν καλό φίλο. Έχω γνωρίσει ανθρώπους του Θεού! Μάλιστα, ένα αγιασμένο γεροντάκι μου είπε: “παιδί μου, αυτές τις έλξεις τις έχεις επειδή δεν είχες πατέρα. Εσύ να μην αγχώνεσαι και να μην στεναχωριέσαι, αφού δεν έχεις κάνει καμία αμαρτία σαρκική”.
— Μιχάλη, πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;
— Καλή ερώτηση. Δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει. Τώρα θέλω να κάνω τον αγώνα μου για τον Χριστό, θέλω να ζήσω τον Χριστό μου, θέλω να αναπνεύσω τον Χριστό μου, να Τον γευτώ, να Τον χαρώ, και ας γίνει ό,τι επιτρέψει ο Θεός. Πάντως, δεν εύχομαι να απαλλαγώ από αυτές τις έλξεις 100%. Εύχομαι να απαλλαγώ από την επήρεια του πάθους, αλλά όχι να ξεθαρρέψω. Γιατί, αν απαλλαγώ 100% από τις έλξεις, μετά θα γίνω άθεος. Θα μπει ο εγωισμός και η υπερηφάνεια.
— Τελευταία ερώτηση. Στους εφήβους και στους νέους της ηλικίας σου, που θα διαβάσουν τη συνέντευξη και νιώθουν όπως εσύ, υπάρχει κάτι που θα ήθελες να τους πεις;
— Χμμμ! Θα τους έλεγα να μη φοβούνται τίποτα, να βάλουν στη ζωή τους τον Χριστό, να κάνουν υπομονή. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον. Υπομονή, λοιπόν, μετάνοια και εξομολόγηση. Και να επενδύσουν στις φιλικές τους σχέσεις. Να έχουν έναν καλό φίλο, όχι απλά για να περνάνε καλά, αλλά για να του ανοίξουν την καρδιά τους, να τον εμπιστευτούν. Αυτό πολύ θα τους βοηθήσει.
— Ωραία, αδελφέ μου. Εύχομαι να τον βρεις κι εσύ αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος θα σε στηρίξει, και γενικά να βρίσκεις πάντα τους ανθρώπους που θα σε βοηθάνε να μένεις στην πορεία που πόθησες και που οραματίστηκες, να είσαι ένας ηρωικός αγνός ομοφυλόφιλος νέος.
— Ευχαριστώ πάρα πολύ! Η χάρη του Αγίου Παϊσίου, που είναι ο προσωπικός μου προστάτης σε αυτόν τον συγκεκριμένο αγώνα, να σκέπει όλους τους αδελφούς μας.
— Εμείς ευχαριστούμε, Μιχάλη. Αν θέλεις, περιμένουμε και κάποιο κείμενό σου προς δημοσίευση.
Φωτογραφίες: Unsplash
42 Απαντήσεις
Εγώ που είμαι ομοφυλόφιλος και έχασα την πίστη μου στον Θεό τι κάνω;
Προσευχήσου στο Θεό που σε περιμένει με αγάπη να σου ξαναδώσει την πίστη που έχασες και θα στην δώσει. Επίσης ξεκίνησε την Θεία Εξομολόγηση κοντά σε έναν καλό Ορθόδοξο Πνευματικό Πατέρα. Πες στο Χριστό ό,τι του είπαν και οι Απόστολοί Του: “Πρόσθες ημίν πίστιν” (Λουκ. 17, 5). Πρόστεσέ μας πίστη! Και όλα θα πάνε καλά! Μην απογοητεύεσαι!
Σ’ευχαριστώ για τον χρόνο που πήρες να απαντήσεις αλλά δεν νομίζω πως θα καταφέρω να ξαναπιστέψω.
Έπαιζαν καιρό πολύ οι σκέψεις περί πίστεως στο μυαλό μου και αποφάσισα ότι δεν πιστεύω. Δεν έχασα την πίστη μου για να δικαιολογήσω τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό ή κάτι απλως δεν μπορώ να πιστέψω.
Θα σου πω λίγο την δική μου προσωπική ιστορία. Ειμαι ομοφυλόφιλος και ήμουν άθεος από τα 15 ως τα 18 μου όχι λόγω της ομοφυλοφιλίας μου αλλά λόγω του ότι δεν ήθελα να τηρώ τις εντολές του Θεού. Με αποτέλεσμα να αδιαφορώ για το Θεό και να πέσω στην αθεΐα ώστε να μπορώ να είμαι “άνετα” μακρυά από το Θεό. Στα 18 μου, μου συνέβη μία δύσκολη προσωπική κατάσταση όπου αναγκάστηκα να ζητήσω βοήθεια από το Χριστό και την Παναγία. Τους παρακάλεσα θερμά να με βοηθήσουν στην δύσκολη αυτή κατάσταση που βρισκόμουν και με βοήθησαν με θαυμαστό τρόπο αμέσως. Έτσι κατάλαβα ότι υπάρχει Θεός και ότι ο αληθινός Θεός είναι ο Χριστός. Έπειτα πήγα σε έναν καλό Ορθόδοξο ιερέα, Πνευματικό Πατέρα, και εξομολογήθηκα. Από τότε σταμάτησα τις ομοφυλοφιλικές πράξεις και άρχισα να εκκλησιάζομαι, να προσεύχομαι και να εξομολογούμε συχνά. Όποτε μου έρχονται ομοφυλοφιλικές επιθυμίες (κάτι το οποίο συμβαίνει καθημερινά) προσπαθώ να λέω την Ευχή του Ιησού: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με. Και ύστερα σταματάει ο σαρκικός αυτός πόλεμος. Και νιώθω ότι ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι είναι δίπλα μου. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι όταν μας έρχονται σαρκικοί λογισμοί και τους διώχνουμε κάνοντας προσευχή δεν έχουμε αμαρτία, να μην απογοητευόμαστε, γιατί πολλοί από αυτούς τους σαρκικούς λογιμούς είναι του πονηρού. Δηλαδή ο διάβολος, μάς τους ψυθιρίζει στο αυτί μας και εμείς νομίζουμε ότι είναι δικοί μας. Αν τους διώξουμε τότε δεν έχουμε ευθήνη. Αν τους δεχτούμε τότε θα το πούμε με ταπείνωση στην Θεία Εξομολόγηση και ο Χριστός θα μας συγχωρέσει και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Να θυμάσαι: Δεν υπάρχει αμαρτία που δεν την συγχωράει ο Χριστός με την Θεία Εξομολόγηση. Θα σε συμβουλέψω με φιλική αγάπη να κανεις κάτι που δεν θα σου πάρει πολύ χρόνο. Μια φορά την ημέρα, για ένα δευτερόλεπτο, να λες στο Χριστό: “Αν αξίζει να πιστέψω σε Εσένα Χριστέ και στις εντολές Σου δώσε μου την πίστη και την δύναμη να το κάνω”. Και όλα τα υπόλοιπα αγαπητέ φίλε μου άστα στον Ίδιο το Θεό. Σου εύχομαι όλα τα καλά.
Χαίρομαι που βρήκες μια πίστη στην οποία μπορείς να βασίζεσαι και να επαναπάευσαι και να πω την αλήθεια σε ζηλεύω λιγάκι. Εσύ έχεις έναν τρόπο να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες ενώ εγώ βασίζομαι ολοκληρωτικά στις δικές μου δυνάμεις.
Ήταν πολύ δύσκολο στην αρχή όταν έχασα την πίστη μου καθώς όταν έχεις ένα σύστημα πάνω στο οποίο σκέφτεσαι και δρας από μικρός και ξαφνικά το χάνεις δεν ξέρεις πως να το χειριστείς.
Πλέον είμαι πολύ καλύτερα γιατί ξέρω ότι μπορώ να βασίζομαι στον εαυτό μου και δεν χρειάζομαι την βοήθεια ενός υπερφυσικού όντος που μπορεί να μην υπάρχει καν.
Και για να μην τα πολυλογώ αν δεν δω κάτι με τα ίδια μου τα μάτια δεν πρόκειται να πιστέψω.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις γιατί έτσι ακριβώς αισθανόμουν κι εγώ όταν ήμουν άθεος. Έγινα άθεος γιατί δεν ήθελα τον Θεό στη ζωή μου. Νόμιζα ότι μπορώ να τα καταφέρω όλα με τις δικές μου δυνάμεις. Δούλευα βράδια χωρίς να κουράζουμε, έκανα διάφορες αμαρτωλές δραστηριώτητες χωρίς να με εμποδίζει κανείς και χαιρόμουν που τα κατάφερνα με τις δικές μου δυνάμεις. Αλλά συνέβη κάτι προσωπικό όπου με κυρίευσε ο φόβος και πραγματικά δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Τότε κατάλαβα ότι όλη αυτή η δική μου δύναμη που νόμιζα ότι είχα ήταν μια τσιχλόφουσκα που έσκασε! Και τότε ζήτησα την βοήθεια του Θεού, την βοήθεια του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων. Και μου την έδωσε την βοήθειά Του πολύ γρήγορα με θαυμαστό τρόπο μέσω της Παναγίας. Και τότε είπα ότι υπάρχει τελικά ο Θεός και είναι ο Χριστός. Ναι ο Θεός είναι ο Χριστός είπα. Δεν είναι κάποιο υπερφυσικό όν ο Θεός. Αλλά είναι ο Χριστός, που για να μας σώσει από Θεός έγινε άνθρωπος. Θεός και Άνθρωπος. Ενανθρώπησε. Να ξέρεις αγαπητέ φίλε μου ότι ο Θεός, ο Χριστός, δεν βλέπεται με τα μάτια τα εξωτερικά, αλλά με τα μάτια της ψυχής, με τα μάτια της καρδιάς. Δηλ. μην περιμένεις να δεις τον Θεο. Αλλά άφησέ Τον να σε κάνει Εκείνος ο Ίδιος να Τον αισθανθείς. Λέγε του κάθε βράδυ στην προσευχή σου: “Χριστέ αν είσαι ο αληθινός Θεός κάνε με να το καταλάβω και δώσε μου πίστη να σε πιστέψω και να σε ακολουθήσω”. Ένα δευτερόλεπτο την ημέρα θα σου πάρει αυτή η προσευχή. Να ξέρεις ότι ο αληθινός Θεός, ο Χριστός, δεν θα σε κάνει με το ζόρι να πιστέψεις. Θέλει εμείς οι ίδιοι να το θέλουμε πραγματικά με την καρδιά μας να Τον πιστέψουμε. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν μας εμφανίζεται ώστε να Τον δούμε με τα εξωτερικά μας μάτια. Αν εμφανιζοταν να τον δούμε με τα εξωτερικά μας μάτια θα ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΣΤΑΝ να Τον πιστέψουμε, δεν θα το κάναμε με την καρδιά μας και με την θέλησή μας.
Δεν το βρίσκεις λογικό όμως ότι όταν ένας άνθρωπος νιώθει ότι δεν μπορεί να σηκώσει ένα βάρος μόνος του να στραφεί σε κάτι “ανώτερο”;
Με όλο το σεβασμό σε σένα και στην πίστη σου προσωπικά θεωρώ ότι και σε μια πέτρα να προσευχηθώ και πιστεύω ότι αυτή η πέτρα είναι “ο Θεος μου” ας το πω, τότε λογικό με τον καιρό να αρχίσω να πιστεύω.
Εγώ βλέπω την πίστη σαν μια παραίσθηση και αδυναμία.
Χρήστο, με συγχωρείς, αλλά δεν δέχομαι ως επιχείρημα τη σύγκριση της ζωντανής πίστης εκατομμυρίων ανθρώπων σε έναν Θεό προσωπικό που τον βλέπουν να ενεργεί στη ζωή τους με μια φανταστική πίστη σε μία πέτρα κάποιου κάπου κάποτε.
Δικαίωμα σου απλά θέλω να πω πως όσο μιλάς σε κάτι τόσο περισσότερο θα πιστεύεις ότι είναι αληθινό.
Ωραία, Χρήστο. Τότε δοκίμασε να αρχίσεις να προσεύχεσαι σε μια πέτρα και τα ξαναλέμε σε κανά χρόνο για τα αποτελέσματα…
Νομίζω πως χάνεται το νόημα αυτού που θέλω να πω.
Τέλος πάντων συγγνώμη αν πρόσβαλα κάποιον αν και δεν μίλησα συγκεκριμένα για καμία θρησκεία.
Φίλε μου Χρήστο, την δύναμη την οποία έχει ο κάθε ανθρωπος μέσα του, του την δίνει ο Θεός. Αυτό εύκολα αποδεικνύεται: όταν π.χ. αρρωστήσουμε ακόμη και με μια μικρή γρίπη τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτή η δύναμη που είχαμε όταν είμασταν καλά δεν ήταν δική μας αλλά μας την έδινε ο Θεός. Υστερα είναι στο χέρι μας αν την δύναμη αυτή που μας δίνει την χρησιμοποιήσουμε για καλό σκοπό ή για κακό σκοπό. Ο Θεός ως παιδαγωγός Πατέρας μας ο οποίος θέλει να σώσει την ψυχή μας, επιτρέπει κάποιες φορές να αρρωστήσουμε για να καταλάβουμε ότι την δύναμη αυτή που είχαμε μας την δίνει ο Ίδιος και να μείνουμε κοντά Του ή να πάμε κοντά Του αν είμαστε μακρυά Του. Ο Θεός θέλει να μας βοηθήσει να είμαστε κοντά Του γιατί η ψυχή μας η ίδια το ζητάει.
Όπως έλεγε ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς από την Σερβία: Ακόμη και η ψυχή ενός αθέου διψάει για το Θεό, είναι Χριστονοσταλγική, Θεονοσταλγική, διψάει για τον Δημιουργό της. Κι αν της Τον στερήσουμε αυτή τον αναζητεί…
Οταν ήμουν άθεος το έζησα αυτό που σου προανέφερα. Κάποια στιγμή πρόσεξα ότι η ψυχή μου αναζητούσε την πίστη στο Θεό, αλλά εγώ δεν ήθελα να πιστέψω στον Χριστό. Κι έτσι άρχισα να πιστεύω και να δέχομαι ως θεούς (=ψεύτικους θεούς / είδωλα) κάποια αρχαία ειδωλολατρικά αγαλματάκια δηλαδή πέτρες όπως είπες. Αλλά σύντομα είδα ότι οι ψεύτικοι αυτοί θεοί δεν με άκουγαν. Όταν ήθελα να ζητήσω βοήθεια από κάποιον ανώτερο όπως είπες κι εσύ δεν έβρισκα ανταπόκριση. Και όταν βρέθηκα σε ακόμη πιο δύσκολη φάση της ζωής μου παρακάλεσα τον Χριστό και την Παναγία και τότε αμέσως με θαυματουργικό τρόπο μου έδωσαν απάντηση και λύση στο πρόβλημά μου. Και έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω το Χριστό προσπαθώντας να τηρώ της εντολές Του και ξεκινήσα την θεία εξομολόγηση σε έναν Ορθόδοξο καλό Ιερέα, Πνευματικό Πατέρα.
Ξεκίνησε την Θεία Εξομολόγηση φίλε μου Χρήστο σε έναν καλό Πνευματικό Πατέρα και μεσω της εξομολόγησης θα βρεις τον δρόμο σου. Εξομολογήσου ότι έχεις χάσει την πίστη σου και θα την ξαναβρείς μέσω της θείας εξομολόγησης. Θα σε καθοδηγήσει σωστά και καλά ο καλός Πνευματικός Πατέρας που θα βρεις. Και θα τον αισθάνεσαι τον Πνευματικό σου Πατέρα ως πραγματικό φίλο που σε καταλαβαίνει απόλυτα. Θα του λες τον κάθε προβληματισμό σου, την κάθε σκέψη σου και με αγάπη και προσευχή θα σε καθοδηγεί. Κι εγώ έτσι κάνω. Στα λέω αυτά από προσωπική εμπειρία. Αλλά και όλοι όσοι εξομολογούνται σε έναν καλό Πνευματικό Πατέρα έχουν την ίδια εμπειρία με μένα. Να είσαι καλά!
Καλημέρα, Χρήστο. Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι είσαι ομοφυλόφιλος ή ότι έχασες την πίστη σου στον Θεό;
Καλημέρα Γιώργο.
Το πρόβλημα πλέον δεν είναι ότι έχασα την πίστη μου.
Όπως είπα, στην αρχή ήταν δύσκολο γιατί δεν ήξερα πως να χειριστώ διάφορες δυσκολίες αλλά πλέον είμαι καλά.
Το “πρόβλημα” είναι οι έλξεις που έχω προς το ίδιο φύλο.
Τελευταία δεν με απασχολεί σχεδόν καθόλου καθώς έχω σοβαρότερα προβλήματα για να ασχοληθώ.
Απλά όσο είχα την πίστη το χειριζόμουν έτσι, πλέον, δεν ξέρω τι να κάνω.
Για να καταλάβω, θεωρείς τις έλξεις σου ως πρόβλημα για μη θρησκευτικούς λόγους. Συμβαίνουν κι αυτά. Το βασικό είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να μην επιτρέπεις στην ορμή των έλξεων να σε οδηγούν σε πράξεις και καταστάσεις υποτιμητικές και εξευτελιστικές. Με σεβασμό στον εαυτό σου και αυτοκυριαρχία, θα μπορέσεις μετά να σκεφτείς ψύχραιμα και να αποφασίσεις τι θέλεις να κάνεις με τις έλξεις σου. Και τότε οποιαδήποτε απόφαση θα είναι καλύτερη.
Ακριβώς.
Γνωρίζω τα αίτια ανάπτυξης και εξέλιξης της ομοφυλοφιλίας μου οπότε ξέρω ότι δεν γεννήθηκα έτσι.
Θα προτιμούσα βέβαια να ήμουν ξεκάθαρα ετεροφυλόφιλος, η ζωή θα ήταν πιο εύκολη.
Όσο είχα πίστη ήλπιζα σε μια μεταστροφή, πλέον απλά σκέφτομαι όπου με βγάλει η ζωή.
Δεν έχει τύχει να ερωτευτώ ή οτιδήποτε (θα γίνω 19 σε μερικούς μήνες) αλλά αν κάποια στιγμή τύχει κάτι στην πορεία με έναν ομόφυλο μου δεν θα κάνω πίσω, αρκετά πράγματα έχασα ήδη επειδή ένιωθα ενοχές για τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό.
Είναι σημαντικό ότι δεν πιστεύεις σε ντετερμινισμούς. Πέρα από τις ομόφυλες έλξεις, έχεις και ετερόφυλες; Αναμφίβολα, ο έρωτας είναι απαραίτητος στη ζωή μας. “Τυφλοὶ οἱ μὴ ἐρῶντες…”
Δεν μ’αρέσουν καθόλου οι ταμπέλες και οι κατηγορίες.
Δεν γίνεται τόσο συχνά αλλά υπάρχουν φορές που θα κοιτάξω μια γυναίκα και θα πω “ουαου” οπότε θα έλεγα πως είμαι περισσότερο ομοφυλόφιλος και όχι αποκλειστικά ομοφυλόφιλος.
Σε ποσοστά θα έλεγα 70% – 30%
Και όσο για τον έρωτα το θέσατε πολύ σωστά. Τότε γιατί να έχει τόσο σημασία αν θα ερωτευτώ έναν ομόφυλο μου;
Ούτε εμένα μού αρέσουν οι ταμπέλες, για αυτό σε ρώτησα. Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι το να ερωτευτείς έναν άνθρωπο του ίδιου φύλου είναι αμαρτωλό. Γνωρίζω μερικά ζευγάρια ανδρών και γυναικών που είναι βαθιά ερωτευμένοι αλλά δεν παρεκτρέπονται σε σαρκικές πράξεις. Όπως και ετερόφυλα ζευγάρια. Νομίζω ότι αυτόν τον έρωτα τον χαίρεται ο Θεός. Εξ άλλου και ο ίδιος ο Θεός να τον ερωτευτούμε μάς ζητάει. Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι να ερωτευτείς βαθιά και ελεύθερα στη ζωή σου και να βρεις απόλυτη ανταπόκριση.
Τότε εμένα ο πνευματικός μου γιατί μου είπε ότι δεν υπάρχει αληθινός έρωτας και αγάπη στα ομόφυλα ζευγάρια;
Σ’ευχαριστώ πολύ, και συ το ίδιο!
Δεν ξέρω τι μπορεί να εννοούσε ο πνευματικός σου. Σκέφτομαι κάποιες πιθανές εξηγήσεις, όμως αυτά τα αγνά ομόφυλα ζευγάρια που γνώρισα τις καταρρίπτουν όλες. Έστω κι αν είναι πραγματικά σπάνια. Ένας επιφανειακός άνθρωπος, βέβαια, θα έλεγε ότι σχέση χωρίς σεξ δεν είναι έρωτας αλλά φιλία. Αλλά όπως έλεγε και κάποιος συγγραφέας, “υπάρχει πολύ περισσότερος έρωτας στην φιλία παρά φιλία στον έρωτα”. Και επ’ αυτού επαυξάνω.
Αδελφέ μου Χρήστο, ο Πνευματικός σου Πατέρας με αυτό που σου είπε εννοούσε ότι όταν υπάρχουν προγαμιαίες σχέσεις αυτό είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει αληθινή αγάπη. Οι Άγιοι Πατέρες το λένε αυτό. Αυτό ισχύει και για τους ομοφυλόφιλους και για τους ετεροφυλόφιλους.
Γι᾽ αυτό λένε οι Άγιοι Πατέρες ότι όταν θέλει να παντρευτεί ένα (ετεροφυλικό) ζευγάρι η απόδειξη ότι ο ένας αγαπάει αληθινά τον άλλο είναι να μην σκέφτεται ο ένας τον άλλον σεξουαλικά και να μην έχουν προγαμιαίες σχέσεις (σεξ πριν τον Γάμο). Αυτή είναι η αληθινή αγάπη. Όταν ένα ζευγάρι πριν το Γάμο κάνει σεξ αυτό σημαίνει ότι δεν τους δένει πραγματική αγάπη. Και με την πρώτη δυσκολία θα χωρίσουν.
Χαίρομαι πολύ που έχεις Πνευματικό Πατέρα. Μείνε κοντά στην Θεία Εξομολόγηση. Και να εξομολογήσε ότι έχεις λογισμούς απιστίας. Ο διάβολος σε όλους τους εξομολογούμενους κάνει πόλεμο να σταματήσουν την Θεία Εξομολόγηση. Μείνε σταθερός αδελφέ μου αγαπητέ.
Τι εννοείς δεν παρεκτρέπονται μας σαρκικές πράξεις, ζούνε μαζί αλλά δεν κάνουν έρωτα?η απλά δεν το έχουν σάν κύριο θέμα Στην ζωή τούς, είναι τό τελευταίο πού θα σκεφτούν?
Αδελφέ μου Χρήστο, άσχετα με ομοφυλοφιλία ή ετεροφυλοφιλία, ήθελα να σου πω κάτι το οποίο ίσως δεν το έχεις σκεφτεί. Έχεις ένα μεγάλο δώρο πάνω σου το οποίο το έχεις κρατήσει ως τα 19 σου: Την αρετή της παρθενίας. Τον θησαυρό της παρθενίας. Εύχομαι να μην τον χάσεις αυτό τον θησαυρό αδελφέ μου. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι όταν βλέπω 19χρονους και 19χρονες που έχουν διαφυλάξει αυτό το θησαυρό που τους έδωσε ο Θεός. Τον θησαυρό της παρθενίας. Μακάρι να τον είχα φυλάξει κι εγώ αυτόν τον θησαυρό. Ο Χριστός μαζί σου αδελφέ μου στον αγώνα σου!
Όχι, μίλησε ξεκάθαρα και μόνο για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Όσο για την παρθενία, το σώμα μου είναι δικό μου και μόνο, ούτε σε καμία ανώτερη δύναμη ανήκει ούτε σε κανέναν επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για κάτι που μας “έδωσε ο θεός”
Η παρθενία είναι απλά μια κατάσταση
Όλοι ξέρουμε πως λειτουργεί δεν χρειάζεται να εξηγώ.
Επίσης τόσα ζευγάρια έχουν κάνει προγαμιαίο σεξ και παραμένουν παντρεμένα για δεκαετίες.
Μάλλον κάτι σκέφτεστε λάθος.
Ο Θεός δεν μας πιέζει στο αν θέλουμε να Του ανήκουμε ή οχι. Αλλά αν δεν αποφασίσουμε να ανήκουμε στο Θεό, στο Χριστό, τότε θα ανήκουμε θέλουμε δεν θέλουμε στο διάβολο. Δηλ. με τις ανεξομολόγητες αμαρτίες που θα έχουμε ο διάβολος θα έχει αποκτήσει δικαιώματα επάνω μας και θα του ανήκουμε.
Ο Πνευματικός σου στο είπε αυτό για τα ομόφυλα ζευγάρια ναι, αλλα ισχύει ακριβώς το ίδιο και για τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Τα ζευγάρια που είχαν προγαμιαίες σχέσεις και δεν χώρισαν πολύ πιθανόν να μετανόησαν και να άρχισαν την Θεία Εξομολόγηση και έτσι να έσωσαν τον Γάμο τους ή να βλέπει ο Πολυεύσπλαχνος Θεός ότι είναι καλοπροαίρετο ζευγάρι και ότι σε λίγο καιρό θα αρχίσουν την Θεία Εξομολόγηση και έτσι ο Θεός να τους περιμένει, να τους προστατεύει ώστε να μην χωρίσουν μέχρι που να πάνε για εξομολόγηση και να συνδεθούν σωστά με την Εκκλησία.
Επίσης δυστυχώς υπάρχουν ζεύγαρια που δεν χώρισαν αλλά ο ένας από τους δύο έχει μοιχεύσει.
Επίσης υπάρχουν ζευγάρια που άντεξε ο Γάμος τους δεκαετίες και χώρισαν στα 60 τους…
Επίσης υπάρχουν ζευγάρια που δεν χώρισαν αλλά δεν έχουν έναν ευλογημένο Γάμο δηλαδή π.χ. ο σύζυγος κακομεταχειρίζεται την σύζυγο.
Σε γενικές γραμμές όταν ένα παντρεμένο ζευγάρι είναι μακρυά από την Θεία Εξομολόγηση το πιο πιθανό είναι να μην έχει έναν ευλογημένο Γάμο…
Επίσης μπορει να μην χωρίσουν λόγω των προσευχών ενός συγγενή τους. Και να τους περιμένει ο Θεός, και να εξομολογηθούν στα 80 τους λίγο πριν πεθάνουν.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις…
Αγαπητέ μου εν Χριστώ αδελφέ Χρήστο, όλοι μας πολλές φορές στην διάρκεια τις ζωής μας βγήκαμε από τον δρόμο του Θεού, η μάλλον λοξοδρομίσαμε ώσθε να φθάσουμε επαρκώς στον δρόμο του Θεού!
Όμως, μην απογοητεύεσαι αδελφέ μου!
Πέσαμε ως άνθρωποι θα ξανά σηκωθούμε και θα ζητήσουμε την βοήθεια του Χριστού μας, και τις Μητέρας μας Υπεραγίας Θεοτόκε!
Διάβασε την παραπάνω συνέντευξη πιστεύω, ότι θα βοηθηθείς. Έχει, αρκετά θαυμαστά γεγονότα στην παραπάνω συνέντευξη, ενός νυν ομοφυλόφιλου, που είναι στο στάδιο της ολικής μεταστροφής από το πάθος της ομοφυλοφιλίας! 🙂
Σ’ αγαπάω με την αγάπη του Χριστού μας, εν Χριστώ αδελφέ μου!
Γεια σου Λουκά
Ως άνθρωπος έπεσα και ως άνθρωπος ξανασηκώθηκα αλλά στηριζόμενος στις δυνάμεις μου.
Δεν νομίζω να καταφέρω να ξαναπιστέψω κάπου και δεν με απασχολεί ιδιαίτερα.
Καλησπέρα εν Χριστώ αδελφέ μου, δεν είμαστε πάντοτε σίγουροι για αυτά τα οποία ενεργούμε. Είμαστε, όμως, σίγουροι για το πώς πρέπει να κινηθούμε, ώστε να μην κατρακυλήσουμε στον γκρεμό! (…) Σωστά;
Άρα, κινείσαι με μία αμφιλεγόμενη ανεξάρτητη πορεία στην ζωή σου… Γιατί, κάθεσαι να ψάξεις εμπεριστατωμένα ολόκληρες τις καταστάσεις και βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο;
Προσπάθησε να βάλεις στην ζωή σου τον Χριστό, και τότε μπορείς να έχεις άποψη… Τότε θα νιώσεις πραγματικά ελεύθερος και πλούσιος!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟΝ ΑΓΩΝΑ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ !
Σ’ευχαριστώ πολύ αλλά και χωρίς τον Χρηστό μια χαρά άποψη διατηρώ.
Αγαπητε Χρηστο, θα ηθελα να πω δυο λογια. Βλεπω οτι εχουν ειπωθει πολλα περα δωθε και ισως η προσθεση ενος ακομα ενοχλητικου ισως ειναι ανυποφορη, γι’ αυτο σου ζητω κανε αγαπη και συγχωρα εναν τρελο που θελει να καταθεσει δυο σκεψεις του. Απ’ οτι καταλαβαινω, και συγχωρεσε με εαν κανω λαθος, κατι σε “τρωει” σε σχεση με τις ομοφυλες ελξεις που εχεις, για μη θρησκευτικους λογους. Ισως δεν ξερεις γιατι, ουτε και καταλαβαινεις λογικα το γιατι σε τρωει, αλλα κατι σε ενοχλει. Το γιατι και πως επελεξες να αφησεις αυτο που πιστευες εσυ το ξερεις, και δεν θα το σχολιασω, διοτι πολυ απλα δεν ξερω τι ειχες στα χερια σου και πεταξες, οποτε θα ηταν αδικο να σου μιλησω για κατι που δεν γνωριζω. Θα σου μιλησω ομως για δυο πραγματα που γνωριζω, επετρεψε μου να πω, γιατι ετσι τα εχω ζησει και τα εχω δει. Το πρωτο, λες οτι προς το παρον δεν εχεις εισελθει σε σχεση, αλλα μενεις στο βλεπουμε. Πιστεψε με δεν ξερεις ποσο τυχερος εισαι. Αν ειμαστε σε παρομοιες περιπτωσεις, και ετσι νομιζω γιατι διαβαζοντας την ιστορια σου βλεπω σε πλειμπακ την ζωη μου, να ξερεις οτι εαν επιλεξεις να πας περαν της αγαπης (και αγαπη σημαινει να θελεις και να ζητας το καλο του αλλου, χωρις να ζητας τιποτε για τον εαυτο σου, ουτε καν την αγαπη του αλλου) θα πονεσεις. Και θα πονεσεις γιατι αυτο που τωρα σε ενοχλει εαν του αφησεις χωρο και θεριεψει θα σε τυρραναει και δεν θα σε αφηνει να ησυχασεις. Θα σε χτυπαει αλυπητα, θα ζητας ελεος αλλα δεν θα το εχεις. Εγω αυτο επαθα. Οσο και αν προσπαθησα να εκλογικευσω, οσο κι αν εβαλα ολα τα αλλα στον παγο, αυτο γυρνουσε και με ξεσκιζε. Καθε φορα που ελεγα ναι σκοτωνα τον εαυτο μου, γιατι εκοβα τον εαυτο μου στην μεση και δεν αντεχα. Ανθρωπο να μιλησω δεν ειχα, ουτε τολμουσα να μιλησω σε φιλο, διοτι φοβομουν. Φοβομουν οτι το θηριο που εκρυβα μεσα μου θα με εκανε να στραφω εναντιον τους, και οτι θα κοιτουσα τους αγαπημενους μου, τους αδελφους μου, με τροπο που το σωμα αποζητουσε και το μυαλο σιχαινοταν, και η καρδια μου ηθελε, δεν αντεχε να σκεφτεται οτι μπορει να βλαφτουν οι αγαπημενοι, οποτε ολο αυτο εμενε μεσα και με ετρωγε. Οποτε συναινουσα τους εβλεπα νοερα (δεν μιλω για παραισθησεις ουτε εφτιαχνα εικονες με το μυαλο) να ερχονται και να με κοιτουν. Δεν μιλουσαν, αλλα η παρουσια τους μεσα μου, η αγαπη τους με πονουσε, και δεν αντεχα να με αγαπουν ενω εκανα ο,τι εκανα. Θα μου πεις πως ξεφυγα απο ολο αυτο; Με βοηθεια. Βοηθεια που τελικα ηρθε απο εκει που περιμενα οτι θα ερθει (και μεσα μου θα ηθελα να ερθει) η καταδικη. Μην σκεφτεις οτι εσυ δεν θα φτασεις εκει, οτι θα βγεις χωρις να χρειαστεις βοηθεια. Και εγω το ιδιο σκεφτομουν, αλλα διαψευστηκα. Βαθια στη λασπη χωνεται αυτος που νομιζει οτι δεν πεφτει, οχι αυτος που προσεχει μην πεσει. Οσο για την βοηθεια ενα θα σου πω, αυτο που βλεπω και εζησα. Η μεγαλυτερη απατη που θα δεις, η πιο μεγαλη ψευδαισθηση, ειναι η αυταρκεια. Κανενας που υπηρξε ή θα υπαρξει ποτε δεν εκανε τιποτα ποτε μονο με τις δικες του δυναμες, χωρις να στηριζεται πουθενα. Οποιος πει το αντιθετο ή ειναι ψευτης ή δεν ξερει τι του γινεται. Και συνηθως ειναι το δευτερο (ή ενας συνδιασμος). Κανενας μας δεν ζει σε κλειστο συστημα. Ολοι στον κοσμο ζουμε, και αυτος καθοριζεται κατα βασιν απο τους αλλους, που δεν τους ελεγχεις, και απο το περιβαλλον, που δεν εχεις καμμια δυναμη. Ακομα και στον εαυτο σου δεν μπορεις να επιβληθεις περα απο ενα σημειο. Αυτο που σε κανει καθε φορα να σηκωνεσαι ή να πεφτεις ειναι οι συνθηκες, ευνοικες ή κακες, εκεινος ο παλαβος που ειπε μια κουβεντα που θυμηθηκες την καταλληλη στιγμη και ουτε που θυμασαι πιος την ειπε, μια σκεψη πεταχτηκε σε μια αλλη στιγμη και που νομισες οτι ειναι δικη σου, χωρις ενδεχομενως να μπορουσες ουτε να την φανταστεις, εκεινος ο καλος καιρος που σε εκανε να παρεις αισιοδοξια και σε κρατησε ορθιο εκεινη την δυσκολη μερα που δοκιμαστηκες και που δεν θα αντεχες αλλιως, εκεινος ο προγονος που σου κληρονομησε ενα χουι ή ενα καλο και δεν ξερεις καν οτι υπηρξε, εκεινες οι στιγμες που καποιος σε εφερε στο αμην και σφυριλαττηθηκε η υπομονη ή η επιμονη σου. Εν ολιγοις πραγματα που ουτε τα ειδες ουτε τα βλεπεις, αλλα αν μπορουσες να τα ενωσεις ολα μαζι και να τα φερεις μπροστα σου και να πεταξεις οτι στηριζεται πανω τους για να δεις τι ειναι δικο σου θα εβλεπες ολα σου τα κατορθωματα να καταρρεουν σα τραπουλοχαρτα. Το μοναδικα πραγματα που θα εμεναν ορθια θα ηταν οι προσπαθειες σου και οι προθεσεις σου. Ολα τα αλλα ειναι περα απο τον ελεγχο σου, απλως τυχγαινει να ειναι οι συνθηκες ευνοικες. Το αν θα αναζητησεις μια μοναδικη αιτια πισω απο ολα αυτα τα τυχαια, και αν θα την αποδωσεις στην αγαπη ενος Προσωπου, ειναι αλλο θεμα. Αλλα οπως και να εχει, τιποτε δεν ειναι δικο μας, διοτι ολα μας εχουν δωθει, ειτε εμμεσα, ειτε αμεσα, απλως ειμαστε πολυ στενομυαλοι και μυωπικοι για να το δουμε, δεν μας αρεσει να μας μικραινουν. Συγγνωμη εαν ολα αυτα σου φαινονται οι φλυαριες ενος περιεργου. Επειδη καποτε περασα απο εκει που εισαι τωρα, συμπονω την θεση σου. Και επειδη δεν θελω να κανεις τα λαθη που εκανα εγω, γι αυτο σου τα λεω. Εγω δεν ηξερα και πληρωσα. Εσυ δεν χρειαζεται να πληρωσεις. Ελπιζω αυτα που σου εγραψα να σου φανουν χρησιμα.
Καλησπέρα Χρήστο. Ξέρω ότι η απάντησή μου είναι λίγο αργά. Αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ! Επίσης δεν θα πίστευα ποτέ ότι θα δημιουργήσω λογαριασμό σε μια τέτοια σελίδα και ο κύριος λόγος είσαι εσύ που το έκανα (είδες τι σου κάνει η καραντίνα?)
Αυτό που σε απασχολεί είναι οι έλξεις που νιώθεις προς το ίδιο φύλλο, αν κατάλαβα καλά?
Υποθέτω ότι νιώθεις ότι είναι περίεργες ή άσχημες αυτές οι σκέψεις αλλά δεν είναι. Είναι απόλυτα νορμάλ και φυσικές. Όπως και οι σωματικές έλξεις που νιώθεις είναι το ίδιο φυσικές και καθόλου “κακές” ή “αμαρτωλές”.
Ξέρω ότι θα σου πάρει λίγο καιρό να βρεις τι σημαίνει η σεξουαλικότητά σου για σένα και πως σε επηρεάζει στην ζωή σου και στην προσωπικότητά σου. Μην φοβάσαι, όμως, να κρατήσεις τα μάτια σου και τα αυτιά σου ανοιχτά σε οποιαδήποτε πληροφορία και κάθε ερέθισμα που μπορεί να σε βοηθήσει.
Δεν ξέρω αν αυτά τα άτομα εδώ σε βοήθησαν ή σε μπέρδεψαν αλλά θα σου πω το εξής. Και εγώ είμαι άθεος, ομοφυλόφιλος και γκέι. Δεν είναι ούτε η καταστροφή ούτε η ανυπαρξία που υποστηρίζουν κάποιοι (βέβαια όλες είναι προσωπικές απόψεις).
Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο να μην νιώθεις μόνος σου και ελπίζω να το δεις σύντομα αυτό αν πρόκειται να σε βοηθήσει.
Να έχεις μια καλή μέρα!
Αγαπητε,θα συμφωνησω σε αυτο που λεγεται οτι αυτα τα ζητηματα αφορουν προσωπικα βιωματα του καθενος, και σιγουρα οι μηχανισμοι αυτου που λεγεται συνειδηση δεν επιρρεαζουν με τον ιδιο τροπο ολους τους ανθρωπους. Εμενα ας πουμε με ετρωγε παρα πολυ ασχημα και χωρις προφανη αιτια. Εσενα ειτε δεν σε ετρωγε ειτε βρηκες εναν τροπο να την ηρεμησεις απ’ οτι αντιλαμβανομαι. Αμφοτερα συμβαινουν και μεταξυ αυτων υπαρχει ολοκληρο φασμα καταστασεων (χωρις αμφορετες οι εμπειριες μας να αποτελουν τα αντιστοιχα ακρα), αν και απ’ οτι εχω καταλαβει περισσοτεροι μαλλον τεινουν προς τις δικες μου εμπειριες παρα προς στις δικες σου. Απο εκει και υστερα, επειδη αρχη σοφιας η των ονοματων επισκεψις που λεει και ο παππους Αντισθενης, θα ηθελα να θεσω μια υποσημειωση σε αυτο που αναφερεις. Με τις λεξεις νορμαλ και φυσιολογικο τι ακριβως υπονοεις? Αμφοτερες μπορει να σημαινουν ειτε κατι το λογικο, ειτε κατι το ομαλο, ειτε κατι το συνηθες, η δε φυσιολογικος εχει την εννοια του φυσικου, που εμφανιζεται στην φυση. Αν εννοεις φυσικος με την εννοια οτι το βλεπουμε και στην φυση, χαιρω πολυ το ξερουν και οι πετρες και πολυ περισσοτερο εμεις που το ζουμε στο πετσι μας. Αν εννοεις κατι το συνηθες, σιγουρα δεν ειναι με κανεναν τροπο συνηθες, αφου στην καλυτερη δεν πιανει πανω απο το 10% του πληθυσμου (ο μεσος ορος ειναι 5%-6%), οπως το να ειναι κανεις αριστεροχειρ οπως ειμαι εγω δεν ειναι συνηθες (12% του πληθυσμου). Αν εννοεις ομαλο, εδω πρεπει να μπει καποιο κριτηριο, το οποιο βεβαια τιθεται υποκειμενικα. Το αυτο ισχυει και αν εννοεις κατι το λογικο. Αν τωρα εννοεις κατι το αποδεκτο, μια και ουσιαστικα οταν λεμε φυσιολογικο και νορμαλ συνηθως υπονοουμε αποδεκτο, λυπαμαι αλλα αυτο ειναι ο ορισμος της υποκειμενικοτητας. Ακομα και αν παιρναμε ως αποδεκτο το τι λεει η κοινωνια (που πολλακις αλλαζει αποψεις αναλογως τι συμφερει καθε φορα), σημασια εχει τι αποδεχεται ο καθενας μεσα του, οχι η κοινωνια, διοτι τι να το κανω αν η κοινωνια αποδεχεται κατι που αν το κανω εγω, οταν μεινω μονος με τον εαυτο μου θα τριγυρναω γυρω γυρω σαν τη σβουρα; Και αυτο ο καθενας θα το αντιμετωπισει διαφορετικα. Απο εκει και υστερα, επειδη η συνειδηση ειναι περιεργο φρουτο, ειναι πιο πιθανο να μην την ικανοποιησεις, παρα το αναποδο. Καταλαβαινω οτι θελεις να τον ανακουφισεις διοτι ενδεχομενως διαβαζοντας τα σχολια απο πανω να εχει τρομαξει, αλλα μη βαζεις περισσοτερο μελι στην κατασταση απ’ οσο πρεπει, γιατι αμα ο φιλος μας τυχει και φαει τουμπα νομιζοντας οτι θα πανε ολα μελι γαλα θα του ερθει χειροτερα.
Καλησπέρα και σε σένα φίλε μου,
καταρχήν να αναφέρω ότι το μήνυμα δεν απευθυνόταν σε σένα και με τις λέξεις “νορμάλ” και “φυσικές” είμαι σίγουρος ότι ο Χρήστος θα έπιανε το μήνυμα που ήθελα να του πω. Επίσης, θα προτιμούσα να με ρωτούσες αρχικά και να περιμένεις την απάντησή μου όσον αφορά τις έννοιες που εννοούσα με τις παραπάνω λέξεις, πιο πολύ για να γίνει πιο ανάλαφρη η κουβέντα χωρίς τα κατεβατά ανάλυσης που κουράζουν όσο να ναι. Φιλικά πάντα τα εννοώ αυτά.
Πάμε λοιπόν!
Αρχικά αναφέρεις ότι “οι περισσότεροι έχουν τις δικές μου εμπειρίες”. Αυτό δεν είναι αληθές, μιας και οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι (και ΛΟΑΤ άτομα) τείνουν πιο πολύ στην αθεΐα και στην φανερή ζωή που κάνω εγώ, σε παγκόσμια κλίμακα (δυτικές χώρες) αλλά και σε Ελληνικό έδαφος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η, ως επί των πλείστων, περιφρόνηση αυτής της ιστοσελίδας, που συμμερίζεσαι, όταν έγινε γνωστό σε ΛΟΑΤ άτομα στην Ελλάδα το περιεχόμενό της. Εκτός κι αν αναφέρεσαι στα υπόλοιπα άτομα που σχολιάζουν εδώ και αυτό σίγουρα δεν είναι στοιχείο που μπορείς να λάβεις υπόψιν (δεν εμφανίζεται η αντίθετη γνώμη).
Βέβαια να αναφέρω ότι δεν ξέρω πως περιγράφεται η ζωή σου πέρα από την προσωπική σου σχέση με τον Χριστιανικό Θεό οπότε για πιο στοχευμένη και χρήσιμη απάντηση θα χρειαζόμουν περισσότερες πληροφορίες (για πιο σωστό debate).
Δεύτερον, ανέφερα την λέξη “φυσικό” γιατί δεν είναι προφανές σε όλους τους Χριστιανούς ότι είναι μια φυσική συμπεριφορά που συναντάται, ουκ ολίγες φορές, στην φύση. Ίσα ίσα πολλές φορές χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα για να την βγάλουν “αφύσικη”= “ανώμαλη”. Οπότε το θεώρησα σημαντικό να ξεκαθαρίσω αυτό το μπέρδεμα που γίνεται, μιας και είμαστε σε μια επίσημη χριστιανική σελίδα.
Τρίτον, η λέξη συνηθισμένος δεν ήταν στο νόημα που ήθελα να δώσω. Θα μπορούσε να μπει όμως. Σύμφωνα με το λεξικό συνηθισμένος : κάποιος που δεν εμφανίζει ιδιαιτερότητα ή πρωτοτυπία/ που έχει συνηθίσει κάτι και το αντέχει. Με μια υποκειμενική έννοια, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι κάτι είναι συνηθισμένο (μιας και δεν είναι ιδιαίτερο ή ξεχωριστό) και το έχει συνηθίσει. Και το ποσοστιαίο ~10% που είναι για όλη την ΛΟΑΤ κοινότητα (όχι μόνο για τους γκέι) είναι αρκετά μεγάλο ποσοστό, αν και, ναι είναι πιο ασυνήθιστο. Μπορεί να αυξηθεί βέβαια όσο φεύγει το κοινωνικό στίγμα (επίσης συνήθως αναφέρομαι στην ΛΟΑΤ κοινότητα μιας και όλοι εκεί αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα και δεν τείνω να τους ξεχωρίζω σε γκέι, λεσβίες, αμφισεξουαλικούς και τρανς).
Επίσης, για την έννοια “λογικό” δεν έχω ιδέα τι εννοείς. Σαν επιστήμονας, μου είναι αδύνατο να θέσω όρια στο τι είναι λογικό και τι άλογο στην επιστήμη μου και στον κόσμο. Τουλάχιστον όταν μιλάμε για την ανθρώπινη λογική που είναι εμποτισμένη με προκαταλήψεις και ψευδαισθήσεις. Τα ίδια ισχύουν και για το “ομαλό”. Εφόσον οι φυσικές συνθήκες το επιτρέπουν είναι και λογικό και ομαλό.
Όσον αφορά το αποδεκτό είναι μια έννοια κατασκευασμένη από τους ανθρώπους και επηρεάζεται από πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια της εκάστοτε περιοχής στον εκάστοτε χρόνο, οπότε συμφωνούμε. Όπως επίσης δένεται άρρηκτα με την προσωπική αντίληψη του ηθικού που έχει ο καθένας μας όπως πολύ σωστά επισήμανες. Σαν άθεοι, όμως, τα κριτήρια της ηθικής που βάζουμε εμείς είναι λίγο διαφορετικής λογικής από αυτά που βάζετε εσείς και είναι σημαντικό επίσης να αναφέρουμε ότι: Ναι έχουμε και εμείς ηθική! (αστείο)
Επιπλέον, αναφέρεις την λέξη “συνείδηση” δυο φορές στο κείμενό σου. Υποθέτω ότι δεν γνωρίζεις κάποια πράγματα για τους άθεους οπότε επίτρεψέ μου να σε ενημερώσω. Δεν υπάρχει η έννοια της συνείδησης στους άθεους, θεωρούμε ότι είναι ψευδαίσθηση του μυαλού και “χάνεται” ότι ο άνθρωπος πεθαίνει όπως “χάνεται” και το μυαλό του. Οπότε αυτό που λες “η συνείδηση είναι περίεργο φρούτο” θα έλεγα ότι είναι το μυαλό περίεργο φρούτο μιας και μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος σου και ο χειρότερος εχθρός σου. Γι αυτό θέλει προσοχή όταν μιλάμε σε ένα μπερδεμένο άτομο να μην το ωθήσουμε προς το τελευταίο.
Τέλος, η διαπίστωση ότι του χρυσώνω το χάπι και του κλείνω τα μάτια σε μια επικείμενη τούμπα είναι το λιγότερο προσβλητική. Το αναφέρω από δικιά μου εμπειρία της εφηβείας (όπως όλοι εσείς), που αν έβλεπα αυτά που είναι γραμμένα εδώ (και στο κείμενο και στα σχόλια) και με την ψυχολογική κατάσταση που ήμουν, θα είχα αυτοκτονήσει και τώρα θα έπινα ζεστό τσαγάκι στην κόλαση που δεν πιστεύω.
Σαν άθεος και εγώ και ο Χρήστος, έχουμε βιώσει πολύ πιο σκληρά την πραγματικότητα που εσείς αρνείστε να δείτε. Γιατί πολύ απλά πιστεύουμε ότι όλη η ασχήμια του κόσμου προέρχεται από την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων και όχι από έναν φανταστικό αποδιοπομπαίο τράγο που, και καλά, μας διαφθείρει. Και αυτή είναι μια τρομερή σκέψη, που σε προκαλώ να την σκεφτείς για μια στιγμή. Να σκεφτείς ότι όλη η πλεονεξία, η εκμετάλλευση, η απληστία προέρχονται από την φύση μας και την ελεύθερη βούλησή μας. Και το χειρότερο είναι ότι κανένας δεν μας αναγκάζει σε κάτι τέτοιο. Το μόνο εργαλείο/όπλο που έχουμε είναι το μυαλό μας και η παιδεία μας. Όχι ο από μηχανής Θεός που θα μας σώσει με το χτύπημα των δαχτύλων του.
Συγγνώμη αν τυχόν σε πρόσβαλλα με τα λόγια ή με το ύφος του κειμένου. Πιστεύω ότι έχω κάθε δικαίωμα να συμβουλεύω έναν χαμένο νεαρό με τις δικές μου εμπειρίες όσο και εσείς. Να έχετε μια όμορφη μέρα.
Παρακαλω δεν με προσβαλλετε, ισα ισα που βλεπω στην απαντηση σας τα αδυνατα/παρεξηγησημα σημεια του κειμενου μου. Παρακαλω θεωρειστε το σχολιο ως διορθωση. Κατ’ αρχας στοχος μου δεν ειναι μια αντιπαραθεση ή ενα ντιμπειτ οπως λεγεται, απλως κρινω με βαση πραγματα που εχω βιωσει εγω ο ιδιος οτι οι συμβουλες σας ειναι κατα την γνωμη μου πολυ “λαιτ” σε σχεση με το ζητημα. Εμενα τουλαχιστον παρομοιες συμβουλες με ζημιωσαν αντι να με ωφελησουν. Δεν λεω οτι οι κατηγοριες βοηθουν, μη παρεξηγηθουμε, αλλα και η παρηγορια και η συμπαρασταση οταν το παρακανει γυρναει αναποδα. Δευτερον, τις διαφορες ερμηνειες των λεξεων νορμαλ ή φυσιολογικος τις πηρα απο το λεξικο, δεν μου κατεβηκαν απο τον εγκεφαλο. Τριτον, αναφερομενος στις εμπειριες μου οι οποιες θεωρω οτι τεινουν να ειναι πιο αντιπροσωπευτικες απο τις δικες σας αναφερομαι αποκλειστικα στην παλη με τις ομοφυλες ελξεις και στα αλλα συμπαρομαρτουντα, και οχι στις θρησκευτικες μου πεποιθησεις. Στην πραγματικοτητα, και δεν το λεω προς τιμη μου, μεχρι να βρω τον βηματισμο μου ειχα βαλει τον Θεο στον παγο (αν και ποτε δεν εγινα ιδεολογικα αθεος), και το προβλημα αρχισε να ξεπλεκεται και για τα δυο θεματα οταν καταλαβα οτι το προβλημα μου ηταν στο πως αντιμετωπιζα εγω το προβλημα και οχι στο τι ελεγε ο Θεος. Σε ο,τι αφορα την σελιδα ετουτη την παρακολουθω για να εχω μια ιδεα τι παιζει στο πεδιο αυτο, δεν την συμμεριζομαι, οπως δεν συμμεριζομαι καμμια πηγη, αλλα παιρνω ο,τι ειναι ωφελιμο απο τον καθενα. Ετσι εμαθα ως επιστημων εκει που σπουδασα, εντος και εκτος ελλαδος (ειμεθα με την ευρεια εννοια συναδελφοι, αν και το πιο πιθανο εχουμε διαφορετικες ειδικοτητες). Τεταρτον, για να γνωριζετε, η ορθοδοξια με την εννοια της φυσεως εννοει δυο πραγματα. Αφενος τον υλικο κοσμο οπως τον εφτιαξε ο Θεος, και αφετερου τον κοσμο γυρω μας οπως τον βιωνουμε, ο οποιος ομως εχει παθει ζημια ενεκα της πτωσεως. Οταν καποιος λεει οτι η ομοφυλοφυλια ειναι αφυσικη εννοει (ή τελος παντων θα επρεπε να εννοει) αφυσικη σε σχεση με την φυση οπως την εκανε ο Θεος, και οχι την πραγματικοτητα οπως την ζουμε, που ειναι αποτελεσμα της πτωσεως και εμπεριεχει πραγματα που συμφωνα με το Θειο σχεδιο δεν θα επρεπε να υπαρχουν, με κυριαρχο τον ιδιο τον θανατο. Αλλα ειναι ακατηγορητα, οπως η πεινα, η διψα, ο πονος, και αλλα ειναι μεμπτα οπως η λαγνεια, η ζηλεια, η τσιγκουνια κ.ο.κ. Βεβαια για να λεμε και του στραβου το δικιο, ακομα και με αυτον τον ορισμο, πολλοι “νορμαλ” ανθρωποι ειναι αρκετα πιο “κατεστραμμενοι” απο πολλους ομοφυλοφιλους και κακως δινεται εμφαση μονο εκει διοτι τυχγανει να κανει μπαμ (ποσα κανουμε καλα και κακα και δεν τα βλεπει κανενας παρα μονο εμεις, ενω αυτο οσο να πεις ψιλοφαινεται). Πεμπτον, σε σχεση με την συνειδηση, ασχετως το τι πιστευει ο καθενας ειναι ενα πραγματικο αντικειμενο το οποιο καθοριζει σε μεγαλο βαθμο την προσωπικοτητα μας. Ελπιζω να μην παρεξηγηθω τωρα, κυριολεκτικα δεν με απασχολει (με την καλη εννοια) για το τι πιστευετε σε σχεση με την συνειδηση, γιατι σημασια εχει τι συμβαινει εμπειρικα. Εμενα με ενδιαφερει αυτο που πιανω, αυτο που βιωνω, το τι μπορει καποιος να πιστεψει σε τετοια θεματα, που ειναι οντολογικα και ταυτοτικα, εμενα μου ειναι αχρηστο. Αν ειμαι ορθοδοξος, ειμαι γιατι η πιστη ειναι εμπειρικο πραγμα, το ζεις, δεν ειναι σειρα απο ιδεολογιες. Εχουν και αυτες την θεση τους, αλλα η εμπειρια ειναι η αρχη και η βαση. Δεν θα επεκταθω, στοχος μου το ειπα δεν ειναι να πεισω. Ο φιλος ομως, σκοτιστηκε αν του πεις οτι η συνειδηση του ειναι προιον του εγκεφαλου ή ο,τι αλλο γιατι ο,τι και αν ειναι ειναι ενα κομματι του εαυτου του και αναλογως του πως θα αντιδρασει θα του κανει την ζωη ευκολη ή δυσκολη. Κακα τα ψεμματα, ο,τι και αν ειναι η συνειδηση, ειναι ενα κεντρικο και αναποσπαστο κομματι της ανθρωπινης προσωπικοτητας, και ως τετοια την αντιμετωπιζω. Η μεταφυσικη ερμηνεια που πατε να δωσετε δεν λυνει το προβλημα και δεν με αφορα. Εμενα με αφορα αμα θα βαρεσει το καμπανακι εξαρχης, και επ αυτου προειδοποιω οτι ειναι πολυ πιθανο να βαρεσει, ακριβως για να μην εχει το μυαλο του εχθρο σε καθε βημα. Το πως θα το διαχειριστει καθενας μετα ειναι αλλο καπελο, εγω ειδοποιω ωστε να μπορει να αποφασισει με οσο το δυνατον πληρη πληροφορηση. Εκτον, ειπε κανενας οτι ενας αθεος δεν εχει ηθικη υποσταση; Ισα ισα που η ορθοδοξια ξεκιναει την διδασκαλια της με την παραδοχη μιας πανανθρωπινης ηθικης που υπαρχει ανεξαρτητα
απο (και αρκετες φορες παρα) την υπαρξη πολιτισμων και θρησκειων. Εβδομον, το κακο του κοσμου δεν εχει ως φταιχτη τον διαβολο μιας και εκει αναφερεστε, λαθος νομιζετε. Ολη η κακια, ολα τα στραβα, ολο το χαος του κοσμου και ο,τι θελετε ειναι ευθυνη του ανθρωπου. Οχι αποκλειστικη (αυτο θα ηταν υπερηφανεια), αλλα σε μεγαλο βαθμο ναι. Ο διαβολος μπορει να κανει ο,τι γουσταρει, αλλα να σε υποχρεωσει να πραξεις σαν τερας δεν μπορει. Το αν θα διαλεξεις το τερας ή τον αγιο ειναι παντα και παντου δικη σου ευθυνη και επιλογη. Λεγεται ο πατερας του κακου διοτι αυτος πρωτος το διανοηθηκε και το επραξε, αλλα απο εκει και υστερα το αν θα τον ακουσεις ή οχι ειναι δικο σου προβλημα. Μη σου πω οτι πολλους δεν τους ενοχλει καν διοτι τα κανουν μονοι τους χωρις καθολου “σπρωξιμο”, απλα καθεται και τους κοιταει (ενιοτε παιρνει και μαθηματα). Ογδοον, οπως ειπα οι εννοιες του λογικου και του ομαλου επιδεχονται συζητησης διοτι ειναι σε μεγαλο βαθμο υποκειμενικες. Αφου λεμε το ιδιο πραγμα γιατι το επαναλαμβανετε; Ενατον, θα συμφωνησω οτι λεγονται διαφορα και απο την μια και απο την αλλη πλευρα και οτι υπαρχουν υπερβολες εκατερωθεν, αφου εχεις να κανεις με ανθρωπους και οχι με θεους. Το τι γραφεται απο επανω στα αλλα σχολια δεν θα το σχολιασω ειτε θετικα ειτε αρνητικα, δεν ειναι ο σκοπος μου. Ετσι κι αλλιως δεν θεωρω οτι ο φιλος θα τα μετρησει και ιδιαιτερα επειδη καλως ή κακως εχουν εντονη θρησκευτικη φορτηση οποτε ο,τι δεν του αρεσει ουτως ή αλλως θα το αγνοησει. Το δικο σας σχολιο ομως, ενος ανθρωπου που προσεγγιζει σε καποιον βαθμο την τωρινη του κατασταση, θα μετρησει θεωρω πολυ περισσοτερο, και γι αυτο επελεξα να σχολιασω εσας και οχι καποιον απο τους αλλους. Δεν συγκρινω αξιολογικα τα σχολια μεταξυ τους, κανω υποθεση εργασιας προσπαθωντας να μπω στο μυαλο του φιλου. Δεκατο και τελευταιο αφενος δεν καταλαβαινω τι δουλεια εχετε και ανακατευετε τα θρησκευτικα με το θεμα, μιας και εγω δεν εξαρχης το εθιξα και εσκεμμενα μαλιστα. Δεν καταλαβαινω γιατι βαζετε μεσα μια θεματικη που εξαρχης θελησα να κρατησω απεξω για να μην παει αλλου το θεμα (η βοηθεια στην οποια αναφερθηκα στο πρωτο μου σχολιο αφορουσε εναν ανθρωπο που γνωρισα και πλεον τον εχω στην καρδια μου). Και αιντε και το κανετε, με βομβαρδιζετε με προτεσταντικες κατα βασιν δογματικες θεσεις, που δεν καταλαβαινω τι σχεση εχουν με την ορθοδοξια. Δεν μπορω να καταλαβω (το εχω δει και αλλου) γιατι οταν πιανονται τα θεολογικα οι θεσεις ενθεν κι ενθεν ειναι προτεσταντικης (και δευτερευοντως παπικης) προελευσεως σε μια χωρα που η συντριπτικη πλειοψηφια των χριστιανων ειναι ορθοδοξοι. Δε λεω οτι το κανετε επιτηδες, αλλα μου κανει εντυπωση γιατι το βλεπω αρκετα (αντιστοιχα το κανουν και πολλοι ορθοδοξοι αυτο).
Λυπάμαι για αυτά που βλέπω αυτό το site πρέπει να κλείσει και Ναι είμαι ομοφυλόφιλος και απεχθάνομαι τις εκκλησίες. Με έχει βρίσει και με έχει καταραστεί Παπάς και εγώ μόνο που δεν τον σκότωσα. Λυπάμαι για την Ελλάδα πραγματικά νομίζουν ότι θα μας κάνουν ότι θέλουν αλλά βέβαια έφτιαξε η Εκκλησία site στο ίντερνετ για τους γκέι και δεν έχει ιδέα τι είναι αυτό και τι σημαίνει.. Ένα έχω να πω.. Όποιος είναι παπάς είναι τράγος και όποιος είναι γκέι και το σιχαίνεται αυτό να πάει σε έναν ψυχολόγο γιατί αυτό σημαίνει ότι έχει κάποιο πρόβλημα και δεν του αρέσει η βιολογία του.. Λυπάμαι για όλα αυτά που βλέπω τα έχετε ισοπεδώσει όλα.. **Οι αγαπημένες σας εκκλησίες που νομίζουν ότι είναι οι βοσκοί και εμείς τα πρόβατα** τούβλα
Αυτό το σάιτ είναι φτιαγμένο από χριστιανούς ομοφυλόφιλους και όχι από την επίσημη Εκκλησία. Οπότε το επιχείρημα ότι δεν έχουν ιδέα τι είναι η ομοφυλοφιλία είναι το λιγότερο άστοχο. Τώρα, από τη στιγμή που σου δίδεται ελεύθερο βήμα ώστε να γράφεις κακίες και βρισιές, θα έπρεπε να σε βάλει λίγο σε σκέψεις, έτσι δεν είναι? Το ΄ λυπάμαι για όλα αυτά, τα έχετε ισοπεδώσει όλα΄ μάλλον κάπου αλλού πρέπει να ειπωθεί. Τα ΄όποιος είναι παπάς είναι τράγος και όποιος σιχαίνεται την ομοφυλόφυλία του να κοιταχτεί σε ψυχολόγο΄, είναι το λιγότερο φαιδρά! Εάν θυμάσαι, ζούμε σε καθεστώς δημοκρατίας, ελεύθερης σκέψης, βούλησης και γραφής. Οπότε, εφόσον εσύ είσαι ελεύθερος να πιστεύεις ό,τι πιστεύεις έτσι είναι καλό για σένα να αναγνωρίζεις και στους υπόλοιπους το ίδιο δικαίωμα με αμοιβαίο σεβασμό. Πως θα σου φαινόταν ας πούμε, να μπει κάποιος στη δική σου ιστοσελίδα και να σε βρίζει? Λέω εγώ τώρα……..
Και δεν σου γράφω εκ μέρους της ιστοσελίδας
Μαργαρίτα
Εντάξει όπως νομίζεις αλλά εφόσον είσαι λεσβία Χριστιαννή να μην κάνεις σεξ.. Οι υπόλοιποι τι φταίνε…
Δεν είμαι λεσβία. Είμαι σύζυγος και έχω οικογένεια και γνωρίζω ότι πολύ άνθρωποι βοηθιούνται από αυτήν την ιστοσελίδα, για αυτό και υποστηρίζω αυτή την φιλότιμη προσπάθεια που γίνεται εδώ. Σου εύχομαι να σου πάνε όλα όπως τα θέλεις. Καλή δύναμη!
Δυστυχώς, εν έτει 2020 κάποιοι νομίζουν ότι είναι περισσότερο ομοφυλόφιλοι από τους υπόλοιπους ή ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους.
Δυστυχώς φίλε Γιώργο εν έτει 2020 φοβάμαι ότι έχει εξαλείψει κάθε σεβασμός για το συνάνθρωπό μας. Ο τραμπουκισμός καλά κρατεί και θα δούμε και άλλα….. Ο Θεός να είναι μαζί σου!
Στην εποχη μας δεν ειναι ταμπου η ομοφυλοφιλια ειμαι ο Σωτηρης (Σασα) 22 ετων ομοφυλοφιλος δεν εχει σχεση η εκκλησια με τα παθη τα δικα μου ειμαι Χριστιανος αφου ο θεος με επελεξε να ειμαι ομοφυλοφιλος.