Σκέψεις ενός ορθόδοξου πνευματικού πατέρα για την ομοφυλοφιλία

Η αγάπη του Θεού για όλους & η αξία όλων!

• Ο Χριστός αγαπάει τον καθένα μας, όπως/όποιος και αν είναι. Ποτέ κανείς δεν χάνει την αγάπη Του. Αυτό πρέπει να το πιστεύει και να το νιώθει κάθε άνθρωπος όποια και αν είναι η σεξουαλική του ταυτότητα.
• Ποτέ, επίσης, κανείς δεν χάνει την αξία του στα μάτια του Θεού. Έχει ως πρόσωπο, όποια σεξουαλική ταυτότητα και αν έχει, άπειρη αξία διότι ο Χριστός έχυσε για αυτόν το Αίμα Του!

Πόλωση και ηλεκτρισμένο κλίμα

• Το μίσος, η ειρωνεία, ο χλευασμός, η κατάκριση, οι χαρακτηρισμοί προς κάποιον/α ομοφυλόφιλο/η είναι αμαρτίες αυτών από τους οποίους προέρχονται. Οφείλει ο Χριστιανός να σέβεται, να μιλά ευγενικά και με ήθος, να αγαπά τον κάθε αδελφό του και να τον τιμά ως εικόνα του Θεού, ακόμα και αν δεν ταυτίζονται οι θεολογικές απόψεις τους.
• Ακραίες στάσεις και λόγια, ρητορική και πρακτική μίσους κάποιων κληρικών και λαϊκών μελών της Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία, δεν αντιπροσωπεύουν τη θέση της Εκκλησίας στο θέμα αυτό, αλλά είναι προσωπικές τους απόψεις που εκφράζονται από και με δική τους εμπάθεια και είναι μεγάλη αδικία να αποδίδονται στην Εκκλησία.
• Εξίσου προβληματική, από την άλλη, είναι και η έντονη επιθετικότητα από πλευράς κινημάτων ακτιβιστών ομοφυλοφίλων που δεν δέχονται την δημοκρατική ελευθερία του λόγου και εκτοξεύουν την κατηγορία-ταμπέλα του «ομοφοβικού» «ρατσιστή» κλπ. σε όποιον εκφράσει διαφορετική άποψη και τον περιλούζουν με ύβρεις στα social media κλπ.. Το κλίμα έτσι πολώνεται, ηλεκτρίζεται και έχουμε εχθρικά στρατόπεδα αντί για διαλεγόμενους.

Σωστή εξήγηση των εννοιών και διασαφήνιση ορισμών

• Ποτέ δεν πρέπει να γενικεύεται η έννοια ομοφυλοφιλία. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις της, ανάμεσα και στους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Ο καθένας έχει την δική του ιστορία και τον δικό του χαρακτήρα. Άρα δεν υπάρχει «μία» ομοφυλοφιλία. Πλησιάζουμε λοιπόν τον καθένα ξεχωριστά, εξατομικευμένα, με πολλή αγάπη.
• Πρέπει να μην δεχόμαστε αμέσως την δήλωση από κάποιον «είμαι γκέι». Ούτε ο ίδιος! Πρέπει να ερευνηθεί-διαγνωστεί πολύ καλά πρώτα το πώς, πότε, γιατί, υπό ποιες συνθήκες εκδηλώθηκε αυτή η τάση. Πολλοί δεν ήταν εκ γενετής, αλλά έγιναν στην πορεία. Άλλοι ήταν και ετεροφυλόφιλοι αρχικά. Άλλοι είναι αμφιφυλόφιλοι, άλλοι πειραματίζονται σεξουαλικά κλπ.. Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα: Στα ποσοστά των ομοφυλόφιλων, περιλαμβάνονται όλοι οι παραπάνω; Αυτό ασφαλώς θα ήταν λάθος και θα φανέρωνε σκόπιμη αύξηση του ποσοστού των ομοφυλοφίλων για προπαγανδιστικούς λόγους (10% ισχυρίζονταν, ενώ το ποσοστό είναι περίπου 3,5%)… Άρα θέλει πολλή προσοχή να μην γενικεύουμε και λέμε «είσαι γκέι, αποδέξου το, μην το πολεμάς, ζήσε έτσι…». Πολλές ομοφυλοφιλίες, λοιπόν, αφού δεν είναι βαθιά εγκατεστημένες, μπορούν, πολύ πιθανώς, να αλλάξουν με κατάλληλη διάγνωση και συμβουλευτική.
• Πρέπει λοιπόν με πολλή αγάπη να ακούσουμε την ιστορία του άλλου, αλλά και να του βάλουμε πολλά ερωτηματικά για το αν είναι όντως ομοφυλόφιλος/η ή πρόκειται για κάτι άλλο ή κάτι παροδικό, περιστασιακό, μία σεξουαλική π.χ. αναζήτηση, ή σύγχυση ταυτότητας. Ένας ευσεβής ψυχολόγος-ειδικός σύμβουλος σε συνεργασία με τον Πνευματικό και εν γνώσει του, θα βοηθούσε πολύ σε μία σωστή διερεύνηση της εσωτερικής αλήθειας του ατόμου.

Άλλο ομόφυλη έλξη απλώς, χωρίς σεξουαλικές επαφές, άλλο περιστασιακή σεξουαλική πράξη, άλλο κατ’ εξακολούθησιν πράξη ως στάση ζωής. Αν κάποιος νιώθει την έλξη αναπόδραστα και μάλιστα χωρίς, όντως και διεγνωσμένα, να ευθύνεται για αυτό, τότε δεν υφίσταται αμαρτία εκούσια ούτε πάθος. Αμαρτία και πάθος είναι η εκούσια πράξη και η στάση ζωής. Την έλξη ίσως δεν την επιλέγει κάποιος, αλλά την πράξη την επιλέγει. Η έλξη είναι αναπόφευκτη ίσως, αλλά καμία πράξη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αναπόφευκτη. Οπότε εκεί έχω ελεύθερη επιλογή, άρα και ευθύνη. Τότε μπορεί να αποτελέσει και αποτελεί όντως η ομοφυλοφιλία και αμαρτία και πάθος όπως το χαρακτηρίζει και ο απόστολος Παύλος ξεκάθαρα (Ρωμ. 1:26 «πάθη ατιμίας»), με διαβαθμίσεις βεβαίως, όπως κάθε αμαρτία άλλωστε, που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν από τον Πνευματικό. Για παράδειγμα μία μόνιμη σταθερή ομοφυλοφιλική σχέση, δεν είναι, ασφαλώς, σε καμία περίπτωση το ίδιο, από ηθικής πλευράς, με τις αλλεπάλληλες αλλαγές ερωτικών συντρόφων που μόνο σκοπό έχουν την ηδονή, όπως άλλωστε ισχύει και για τις ετεροφυλικές σχέσεις εκτός γάμου, κατά τη Χριστιανική Ηθική βεβαίως.

• Περιπτώσεις, σπανιότατες, ιατρικώς διεγνωσμένης, φανερής και εξωτερικά, γενετικής και ορμονολογικής δυσαρμονίας του φύλου εκ γενετής, ασφαλώς είναι τελείως διαφορετική κατηγορία από τις παραπάνω και φυσικά εκεί ο Θεός (άρα, τηρουμένων των αναλογιών, και η Εκκλησία Του και ο Πνευματικός) κρίνει αυτούς τους ανθρώπους με τελείως διαφορετικά κριτήρια από τα παραπάνω.

Τι διδάσκει η Αγία Γραφή

• Η διδασκαλία Παλαιάς και Καινής Διαθήκης —στην Παλαιά Διαθήκη, η διήγηση των Σοδόμων Γένεση 19:1-19, Λευιτικό 18:22, 20:13· στην Καινή Διαθήκη, Ρωμαίους 1:26-27, Α΄ Κορινθίους 6:9-10, Α΄ Τιμόθεον 1:9-10, Επιστολή Ιούδα 7— και όλης της Παράδοσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι σαφέστατη στο ότι η ομοφυλοφιλία ως πράξη και παγιωμένη στάση ζωής δεν είναι συμβατή με το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο, άρα είναι αμαρτία-αστοχία, δηλαδή παρέκκλιση από το θέλημα του Θεού. Όταν μελετάς τα λόγια του Χριστού -αυτού του Χριστού που αδιαμφισβήτητα αγαπάει τον αμαρτωλό- μέσα από την Καινή Διαθήκη, δεν αφήνεται σε κανένα χωρίο περιθώριο, να παρακάμψεις τους ηθικούς νόμους της Παλαιάς Διαθήκης. Π.χ. όταν μιλάει για το γάμο αναφέρεται ξεκάθαρα μόνο σε ετεροφυλόφιλο γάμο και παραπέμπει στην αρχική Δημιουργία «οὐκ ἀνέγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ᾿ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς;» (Ματθ. ιθ,4). Επειδή δεν μιλάει ξεκάθαρα ο Χριστός, σε κάποιο σημείο, εναντίον της ομοφυλοφιλίας δεν σημαίνει ότι την αποδέχεται. Η σιωπή δεν αποδεικνύει αποδοχή! Τα παραπάνω χωρία όμως αποδεικνύουν απόρριψη!
• Ο Θεός δημιούργησε μόνο την ετεροφυλική έλξη και σεξουαλικότητα. Η ομόφυλη έλξη και η άσκησή της ως στάση ζωής είναι μεταπτωτικό φαινόμενο (μετά την πτώση του ανθρώπου στον παράδεισο, οπότε και μπήκε η φθορά στον άνθρωπο και η φύση του αλλοιώθηκε προς το χειρότερο), άρα δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι πλάστηκε από το Θεό ως ομοφυλόφιλος.
• Ο ετεροφυλοφιλικός γάμος είναι το δημιουργικό σχέδιο του Θεού. Αυτό δεν μπορούμε οι άνθρωποι να το αλλάξουμε, ή μάλλον, μπορούμε, χρησιμοποιώντας την ελεύθερη βούλησή μας, να το αλλάξουμε και να κάνουμε δικούς μας πειραματισμούς, νέους γάμους, νέα φύλα, νέα επιστημονικά ή κοινωνικά εγχειρήματα ή τερατουργήματα, αλλά αυτό θα έχει συνέπειες και δεν είναι εκ Θεού! «Όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν με συμφέρουν όλα» (απόστολος Παύλος)
• Η ίδια η κατασκευή, φυσιολογία και ανατομία του ανθρώπινου σώματος και μάλιστα των γεννητικών οργάνων των δύο φύλων, δείχνει με σαφήνεια την κατεύθυνση της φύσης στην ετεροφυλοφιλική σεξουαλικότητα. Αυτό αποδεικνύεται και από την τεκνογονία! Το ότι φτιάχνουν οι εκάστοτε κοινωνίες και νέες μεθόδους-συνθήκες-νομοθεσίες που επιτρέπουν και σε ομόφυλα ζεύγη να έχουν παιδιά, αυτό, πάλι, είναι δικό μας κατασκεύασμα και όχι σχέδιο και θέλημα του Θεού. Το όλο ζήτημα είναι πόσο η κοινωνία πιστεύει και ακολουθεί το Θεό ή απιστεί και αυτονομείται από το Θεό.  

Άρνηση-διαστρέβλωση της διδασκαλίας της Γραφής

• Είναι τελείως διαφορετικό να ειπωθεί από κάποιον/α ότι: «παραδέχομαι ότι αυτό, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Χριστιανισμού είναι λάθος, αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω παρ’ ότι αγωνίζομαι να το σταματήσω. Δυσκολεύομαι να το εφαρμόσω». Αυτό είναι έντιμο και αποδεκτό και ειλικρινές και άλλωστε ισχύει για όλους μας που δεν εφαρμόζουμε πολλά από όσα διδάσκει η Εκκλησία. Αλλά είναι τελείως διαφορετικό να λέει κάποιος υπερήφανα, και όχι απλώς πληγωμένος από την αντίδραση των άλλων, ότι: «δεν είναι λάθος» και επιπροσθέτως να λέει, «εσύ (η Εκκλησία, η Αγία Γραφή, δηλαδή ο Θεός) κάνεις λάθος και η ομοφυλοφιλία είναι σωστή».
• Το ακόμα χειρότερο είναι να προσπαθούμε να την στηρίξουμε και θεολογικά και να φέρνουμε, όπως κάνουν κάποιοι ετερόδοξοι Χριστιανοί με βιβλία και ομιλίες τους, ακόμα και αγιογραφικά χωρία, εντελώς διαστρεβλωμένα με αυθαίρετη ερμηνεία, έξω από κάθε κανόνα ερμηνευτικό της Βίβλου, για να δείξουμε ότι και η Αγία Γραφή την αποδέχεται και να ιδρύονται «εκκλησίες» για ομοφυλοφίλους που να δηλώνουν ότι αυτές λατρεύουν τον σωστό Χριστό! Οπότε ερμηνεύουμε την Αγία Γραφή όπως θέλουμε εμείς. Ερμηνεύουμε τη Βίβλο μέσα από τη σεξουαλικότητά μας, ενώ θα έπρεπε να ερμηνεύουμε τη σεξουαλικότητά μας μέσα από τη Βίβλο. Δεν ακούστηκε ποτέ σε 2000 χρόνια Χριστιανισμού γάμος ομοφυλοφίλων που να ευλογείται από ιερέα και υιοθεσία τέκνων από αυτούς. Επίσης, αλλάζει το Ευαγγέλιο λόγω εποχής; Το Ευαγγέλιο πρέπει να προσαρμοστεί στους ανθρώπους ή οι άνθρωποι στο Ευαγγέλιο;

Υπάρχουν πολλές αμαρτίες όλων μας

• Αμαρτία δεν είναι μόνο η ομοφυλοφιλία, υπό τις προϋποθέσεις που είπαμε, αλλά και τόσα άλλα αμαρτήματα, εξίσου σοβαρά ή και πιο σοβαρά, που ταλαιπωρούν όλους του Χριστιανούς. Ο Χριστιανισμός δεν έχει αμαρτήματα «ταμπού». Ο Φαρισαίος καταδικάστηκε για την κατάκριση και την υπερηφάνεια. Ο Ιούδας για τη φιλαργυρία κλπ. κλπ.
• Είναι, επίσης, προβληματικό και άστοχο να χαρακτηρίζεται αυτή η αμαρτία, με μία γενίκευση, ως «θανάσιμη» ή «βαρύτατη», διότι δεν ξέρουμε πως και σε τι βαθμό την βιώνει ο κάθε ομοφυλόφιλος, ποια αίτια τον οδήγησαν εκεί, άρα, με αυτούς τους χαρακτηρισμούς τον οδηγούμε, ίσως, στην απόγνωση, την κατάθλιψη, ίσως σε αυτοκτονία και θα έχουμε ευθύνη για αυτό! Οι διαβαθμίσεις των αμαρτιών, εξάλλου, αξιολογούνται με εσωτερικά κριτήρια και όχι, συχνά, με εξωτερικά. Μία «μικρή» π.χ. αμαρτία ενός που γνωρίζει καλά το Χριστό, είναι πιο σοβαρή από μία «μεγάλη (θανάσιμη[;])» κάποιου που Τον αγνοεί κλπ. «ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου… καὶ μὴ ποιήσας, δαρήσεται πολλάς» (Λουκ. 12,47)
• Άρα είναι λάθος να δαιμονοποιείται ή να «αφορίζεται» και να στιγματίζεται μόνο αυτή η αμαρτία. Όλοι είμαστε ασθενείς πνευματικά. Αλλιώς να εγκαταλείψουμε, τότε, όλοι την Εκκλησία!

Η Εκκλησία λοιπόν είναι το σπίτι όλων μας! Δεν είναι λέσχη αγίων αλλά νοσοκομείο ασθενών. Ένας ομοφυλόφιλος έχει μέσα στην Εκκλησία τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με όλους. Δεν είναι κατώτερος κανενός. Είναι ισότιμο μέλος της Εκκλησίας με κάθε άλλο. Η υποτίμηση λοιπόν κάποιου, είναι σοβαρότατη αμαρτία που μεταβαίνει στον ίδιο το Θεό.

• Όπως σε κάθε αμαρτία, δεν απορρίπτεται ο αμαρτωλός, αλλά η αμαρτία. Αγκαλιάζουμε τον αμαρτωλό αλλά όχι την αμαρτία.
• Κάποια κείμενα Πατέρων της Εκκλησίας που χρησιμοποιούν, όντως, αυστηρή ή και σκληρή γλώσσα για την ομοφυλοφιλία και μάλιστα τις ακραίες και προκλητικές εκφράσεις και εκφάνσεις της, έχουν αυτήν ακριβώς τη λογική. Καυτηριάζουν αυστηρά την αμαρτία, με μία ρητορική της εποχής εκείνης βεβαίως, για να οδηγήσουν σε μετάνοια. Το ίδιο καυστικοί είναι οι Πατέρες και σε πάμπολλα άλλα ζητήματα. Δεν ήταν προκατειλημμένοι κατά της ομοφυλοφιλίας ούτε «ομοφοβικοί»!

Μα, αν υπάρχει αγάπη στη σχέση;…

• Το τι εννοεί ο καθένας με τη λέξη «αγάπη» χωράει πολλή συζήτηση… Αγάπη, στον Χριστιανισμό, δεν είναι η υποκειμενική, εμπαθής, παθολογική, αρρωστημένη ή αλλοτριωμένη συχνά «αγάπη» που νομίζει ο καθένας, που συχνά στερείται υγιών πνευματικών κριτηρίων, αλλά η αγάπη όπως την δίδαξε και βίωσε ο Χριστός, δηλ. η χριστιανική αγάπη. Με το «σε αγαπώ», πολλοί εννοούν το «σε ποθώ» ή «σε θέλω», δηλ. εγωκεντρική «αγάπη» που χρησιμοποιεί τον άλλον.
• Μία σχέση ομοφυλοφιλική ή ετεροφυλοφιλική μόνιμη και με «αγάπη», δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι είναι και νόμιμη και θεάρεστη. Π.χ. δύο πρώτα ξαδέλφια, δύο θετά αδέλφια, νονός με βαπτιστήρα του, πατριός με θετή κόρη, μετά το θάνατο πιθανώς της συζύγου, και πολλά άλλα, αυτά μπορεί να έχουν «αγάπη», κατά τον υποκειμενικό ισχυρισμό, βεβαίως, των πρωταγωνιστών, και να είναι μόνιμες σχέσεις χωρίς άλλους συντρόφους. Σύμφωνα όμως με την Χριστιανική Ηθική είναι παράνομοι δεσμοί και αμαρτωλοί. Εκτός αν κάποιος απορρίπτει τη Χριστιανική Ηθική, οπότε τότε μιλάμε άλλη «γλώσσα», οπότε τότε «Δίχως Θεό, όλα επιτρέπονται», όντως, κατά τον Ντοστογιέφσκυ.

Η στάση της Εκκλησίας και ο λόγος της

• Όταν η Εκκλησία αρθρώνει λόγο για αυτό το θέμα δέχεται δύο κατηγορίες. Ότι δεν αγαπά και ότι κατακρίνει. Ο Κύριος δεν εμπόδισε την ΚΡΙΣΗ, την εκφορά γνώμης δηλαδή για το αν κάτι είναι κακό ή όχι, αυτό επιβάλλεται μάλιστα σε όλους μας και το έκανε και ο ίδιος, αλλά εμπόδισε την κατάκριση, την κατηγορία δηλαδή του ανθρώπου και την καταδίκη του. Η φράση του στη μοιχαλίδα (Ιωάννου 8,11) ήταν σαφέστατη! «… ούτε εγώ σε κατακρίνω [αποφυγή κατάκρισης], πήγαινε και από εδώ και στο εξής μην αμαρτάνεις πλέον [εκφορά σαφούς κρίσης, ότι αμαρτάνει και παρότρυνση να σταματήσει την αμαρτία].
• Όταν κάποιος κάνει ένα λάθος δεν είναι αγάπη αληθινή το να μην του λέμε το λάθος και να τον αφήνουμε να κάνει κάτι που τον βλάπτει. Αγάπη αληθινή είναι να του πούμε την αλήθεια έστω και αν τον δυσαρεστεί. Η αγάπη δεν είναι συναισθηματισμός αλλά υπευθυνότητα. Δεν είναι μόνο γλυκίσματα, αλλά και πικρά φάρμακα όταν χρειάζεται.
• Επομένως η Εκκλησία κρίνει και αγαπά γνήσια και υπεύθυνα για αυτό και μιλάει, έστω και αν δεν αρέσει το μήνυμά της. Διότι σκοπός της είναι η σωτηρία του ανθρώπου, όχι να αρέσει, ούτε να κάνει δημόσιες σχέσεις όπως, στο συγκεκριμένο ζήτημα, πολλοί πολιτικοί π.χ. για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά να σώζει.
• Το επιχείρημα «μιλάει η Εκκλησία για την ομοφυλοφιλία ενώ έχει τόσα(;) σκάνδαλα, ακόμη και με ομοφυλόφιλους στους κόλπους της» είναι παράλογο, αποτελεί λαϊκισμό και δεν προάγει τη συζήτηση. Τότε, δεν έπρεπε και οι Απόστολοι να μιλούν για τη φιλαργυρία επειδή ένας τους, ο Ιούδας, ήταν φιλάργυρος! Είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό; Μα τα ίδια λέει η Εκκλησία και οι Κανόνες της και στα δικά της μέλη! Το θέμα δεν είναι τι κάνουν κάποιοι Χριστιανοί, κληρικοί ή λαϊκοί, αλλά τι διδάσκει ο Χριστιανισμός.

Μπορεί να γίνει εκκλησιαστικός γάμος ομοφυλόφιλων;

• Στην ιστορία του Πολιτισμού, παντού και πάντοτε, ασχέτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, ο όρος «Γάμος» έως το 2000 μ.Χ., οπότε, για πρώτη φορά στην Παγκόσμια Ιστορία, η Ολλανδία δέχτηκε επισήμως «γάμο» ομοφυλόφιλων, είναι συνώνυμος με τον ετεροφυλοφιλικό γάμο. Τα ιστορικά στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα σε αυτό.
• Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν μπορεί να τελεστεί ως Μυστήριο εκκλησιαστικός Γάμος ομόφυλων ζευγαριών. Ο γάμος στο Χριστιανισμό, ως ιερό Μυστήριο, είναι ετεροφυλοφιλικός εξ ορισμού! Το αν κάποιες λίγες Προτεσταντικές Κοινότητες, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και σχίσματα και στους ίδιους τους κόλπους τους, επέλεξαν να τελούν «θρησκευτικό» Γάμο ομόφυλων ζευγαριών, αυτό είναι δική τους εκτροπή από το Χριστιανικό Δόγμα. Εδώ μιλάμε, πλέον, για νέο, άλλον Χριστιανισμό, έναν εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό και όχι αυτόν του Ιησού Χριστού της Αγίας Γραφής!
• Το ίδιο είναι αδιανόητη και η αλλαγή ορισμού των φύλων και όρων: «άνδρας», «γυναίκα», «πατέρας», «μητέρα» «αγόρι» «κορίτσι». Το να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει κάποιος, βεβαίως, είναι δικαίωμά του, αλλά αυτό ισχύει και αντιστρόφως σύμφωνα με ένα έξυπνο σκίτσο [Α: – Αν έχεις το χρωμόσωμα Υ, είσαι άνδρας, Β:- Γεννήθηκα άνδρας, αλλά αυτοπροσδιορίζομαι ως γυναίκα. (θυμωμένα…) Ποιος είσαι εσύ να με δικάζεις; Α: Εντάξει, αυτοπροσδιορίζομαι λοιπόν τότε και εγώ ως δικαστής!]. Η ασυδοσία επομένως στον αυτοπροσδιορισμό, καταργεί κάθε έννοια βάσης συζήτησης. Ο καθένας είναι ό,τι δηλώνει; Πόσο προάγει αυτό κάθε συζήτηση και την όλη ζωή μας;… Τότε να ανατρέψουμε κάθε ορισμό στα πάντα!
• Η άρνηση εκκλησιαστικού γάμου απογοητεύει κάποιους ομοφυλόφιλους, ότι μένοντας λοιπόν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν θα νιώσουν την πληρότητα της ζωής, την αληθινή αγάπη, το γάμο, την οικογένεια. Ταυτίζουν την αγάπη με τον γάμο και τον έρωτα και την οικογένεια. Λάθος! Υπάρχει και αγάπη εκτός όλων αυτών και μάλιστα ανώτερη. Την είπε ο Κύριος. Η θυσιαστική αγάπη για τους φίλους μας! (Ιω. 15,13) Τους αδελφούς μας. Την προσφορά στους άλλους. Μπορεί λοιπόν κάποιος να νιώσει την πληρότητα της αγάπης και της ευτυχίας και χωρίς γάμο, έρωτα, παιδιά. Ο Ιησούς μάς θέλει όλους μας! Παντρεμένους και ανύπαντρους, μόνους ή μέσα σε οικογένεια. Κανείς δεν είναι καταδικασμένος να ζήσει σε μια ζωή μοναξιάς. Ο Ιησούς είναι το απόλυτο πρόσωπο της αγάπης. Η συμπεριφορά του στο θάνατο του Λαζάρου είναι ένα δείγμα της αγάπης προς το φίλο του. Η φιλία είναι μια σπουδαία σχέση αγάπης στην οποία μπορεί να στηριχθεί ο καθένας μας.

Ο ρόλος του πνευματικού πατέρα

Είναι τραγικό λάθος κάποιος/α ομοφυλόφιλος/η να ντρέπεται να αναφέρει στον πνευματικό αυτό το λεπτό ζήτημα ή και όποιο άλλο. Να το κρύβει, να το θάβει μέσα του/της. Χειρότερη παγίδα είναι να υποθέτει ότι θα απορριφθεί και να μην πλησιάζει την Εκκλησία και τον Πνευματικό, φοβούμενος/η ότι θα βρει πόρτες κλειστές. Αυτό είναι σκέψη που βάζει ο εχθρός Διάβολος για να απομακρύνει από την Εκκλησία. Αν συνέβη, ενδεχομένως, κάτι τέτοιο αποτελεί εξαίρεση. Είναι εξαιρετικά θεραπευτικό να ανοίξει την καρδιά του/της και να μιλήσει ελεύθερα χωρίς φόβο.

• Για έναν Πνευματικό πατέρα, όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του, ασχέτως σεξ. ταυτότητας και τους αγαπά εξίσου όπως τα άλλα πνευματικά του παιδιά, πονά με τον πόνο τους, κατανοεί το σταυρό τους· ίσως, μάλιστα, κάποιοι/ες ομοφ. να έχουν πολύ ωραιότερη και ειλικρινέστερη ψυχή, από όσο μερικοί «άνθρωποι της Εκκλησίας».
• Αν κάποιος κληρικός τον/την απορρίψει ή προσβάλλει ή υποτιμήσει, τότε καλό είναι να αναζητήσει άλλον Πνευματικό. Δεν εγκαταλείπουμε την Εκκλησία, τη Μητέρα μας, επειδή κάποιοι εκπρόσωποί της, μερικές φορές και σε κάποια ίσως θέματα, δεν έχουν διάκριση και δεν ποιμαίνουν σωστά.

Η Θεία Κοινωνία

• Το αν και με ποιες προϋποθέσεις συμμετέχει ή όχι, κάποιος Χριστιανός, ασχέτως σεξουαλικής ταυτότητας, στη θεία Κοινωνία, αυτό είναι στη διάκριση του Πνευματικού του, κατά το Μυστήριο της Εξομολόγησης, και δεν τυποποιείται ποτέ. Εκείνος θα κρίνει αν θα εφαρμόσει «οικονομία» (συγκατάβαση), όπως κάνει και σε άλλα ζητήματα. Πάντως και στη χειρότερη περίπτωση που δεν επιτραπεί σε οποιονδήποτε πιστό να κοινωνήσει για οσοδήποτε διάστημα κρίνει ο Πνευματικός του με αγάπη, αυτός μπορεί να συμμετέχει άνετα στο σωτήριο Μυστήριο της Εξομολόγησης και ενεργά σε όλη τη θεία λατρεία της Εκκλησίας και τα άλλα ιερά Μυστήρια. Δεν σημαίνει λοιπόν ότι δεν είναι Χριστιανός. Η Θεία Χάρη δεν παρέχεται μόνο με τη Θεία Κοινωνία.

Η στάση μίας χριστιανικής οικογένειας

• Μία χριστιανική οικογένεια ποτέ δεν απορρίπτει ή διώχνει το παιδί της λόγω σεξουαλικής ταυτότητας. Η αγάπη της οικογένειας είναι δεδομένη και δεν αλλάζει έστω και αν δεν συμφωνεί θεολογικά με κάποια στάση ζωής. Η απόρριψη αυτή δημιουργεί ίσως τραύματα ψυχικά. Η καρδιά μας και το σπίτι μας είναι πάντα ανοιχτά στα παιδιά μας.

Η στάση των φίλων και αδελφών Χριστιανών

• Εκτός από τον Πνευματικό, βοηθούν πολύ ομάδες-συντροφιές αδελφών Χριστιανών της Εκκλησίας, που εκεί θα ανοίγουν την καρδιά τους μεταξύ τους και θα μοιράζονται αυτό το θέμα και άλλα. Φίλοι γνήσιοι, αδελφοί, συνοδοιπόροι ζωής κοντά στο Θεό που θα αγαπούν αληθινά. Κανείς ομοφυλόφιλος δεν εγκατέλειψε την Εκκλησία όταν είχε τέτοιους αδελφούς κοντά του.
• Οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται όλοι ολόθερμα και καρδιακά για όλους, για κάθε αδελφό μας ασχέτως της σεξουαλικής του ταυτότητας.

Μπορεί να υπάρξει αλλαγή προσανατολισμού;

• Κάποιοι ομοφυλόφιλοι άλλαξαν σεξουαλικό προσανατολισμό, είτε με θαύμα της χάρης του Θεού είτε με τον δικό τους αγώνα συν την χάρη του Θεού. Κάποιοι παντρεύτηκαν και έκαναν και παιδιά. Άλλοι προσπαθούν να αλλάξουν αλλά ακόμα δεν έχουν δει κάποιο αποτέλεσμα. Ελπίζουν όμως και αγωνίζονται. Κάποιοι ίσως δεν αλλάξουν ποτέ. Ο Θεός μετρά τον αγώνα και την πρόθεση-διάθεση και όχι πάντα το αποτέλεσμα.
• Η αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού ανθρωπίνως φαίνεται αδύνατη, όπως και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μας. Τίποτα όμως δεν είναι αδύνατον για το Θεό! Κανείς μας δεν μπορεί να αλλάξει μόνος του σε τίποτα. Η Θεία Χάρις μάς μεταμορφώνει όλους. Ούτε λοιπόν προεξοφλούμε υπεραισιόδοξα την αλλαγή (διότι μπορεί να μην συμβεί και τότε θα απογοητευτεί ο/η ομοφυλόφιλος/η), ούτε την αποκλείουμε απαισιόδοξα και «άπιστα» (διότι έχουμε πολλές τέτοιες αλλαγές!).

Η πνευματική συμβουλή σε έναν ομοφυλόφιλο δεν είναι του τύπου: «απώθησε, πνίξε και ξόρκισε την έλξη σου, προσπάθησε να ερωτευτείς μία κοπέλα/αγόρι». Διότι πιθανότατα στην πρώτη φάση δεν μπορεί να το κάνει. Θα του πούμε: «Ζήσε κοντά στο Χριστό με τα Μυστήρια της Εκκλησίας, την Εξομολόγηση, την καθοδήγηση από τον Πνευματικό πατέρα, και ο Χριστός σιγά σιγά, αν είναι θέλημά Του, ίσως θα μεταβάλλει και την καρδιά σου και την έλξη και τον έρωτά σου, ακόμη και την φύση σου. Ακόμη και αν δεν την μεταβάλλει ξέρει πολύ καλά ως Καρδιογνώστης τον αγώνα σου και την αγάπη σου σε Αυτόν. Οπότε, ζήσε αληθινή πνευματική ζωή και αυτή θα επιδράσει στη φύση σου, στη σεξουαλικότητά σου, στο θυμό, στην αγάπη, παντού! Να είσαι απλώς στο καράβι της Εκκλησίας και το καράβι θα σε πάει μόνο του. Προσπάθησε να γίνεις λίγο άγιος. Προσπέρνα το ομόφυλος, ετερόφυλος και γίνε Θεό-φιλος. Απλώς ζήσε με αρετή κόβοντας τις αμαρτίες! Ένα βήμα θα κάνουμε εμείς, 99 Εκείνος. Όπως έλεγε ο όσιος γέροντας Παΐσιος «Άρχισε από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς, και ο παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς»(Λόγοι Γ΄ 285). Σωστά ειπώθηκε: «Ο Θεός, με τη χάρη Του, μας δέχεται όπου κι αν είμαστε, αλλά μέσω της σχέσης Του μαζί μας, δεν μας αφήνει ποτέ εκεί που είμαστε». Θέλει όμως εμπιστοσύνη και αγάπη σε Εκείνον.

• Η σεξουαλική εγκράτεια και αποχή είναι το πρώτο βήμα για κάποιον ομοφυλόφιλο ή ετεροφυλόφιλο που θέλει να αγωνιστεί να σταματήσει ένα σαρκικό αμάρτημα. Το ότι στην εποχή μας δεν θέλουν να ακούσουν καν οι άνθρωποι την έννοια σεξουαλική αποχή ή εγκράτεια, δεν την βάζουν καν στη συζήτηση, αυτό δείχνει πόσο ηδονιστική είναι η οπτική μας. Το σεξ πάνω από όλα λοιπόν; Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς σεξ. Δεν είναι φαγητό. Δεν παθαίνουμε κάτι· και το σεξ μπορεί να καταντήσει φοβερό πάθος αν δεν το ελέγχει σωστά κάποιος. Άρα φυσικά και μπορούμε να προτείνουμε και εγκράτεια ή και αποχή! Εδώ κάποιοι ασκούν ισόβια παρθενία! Αυτοί είναι «εξωγήινοι»; Τόσοι και τόσοι άγαμοι μοναχοί/ές, κληρικοί, λαϊκά μέλη Εκκλησίας αφιερωμένα. Φυσικά, εννοείται, δεν έχουν όλοι αυτό το χάρισμα της ισόβιας παρθενίας, αλλά όχι και να τρομάζουμε στο ενδεχόμενο μιας κάποιας εγκράτειας.
• Το πιο σπουδαίο όμως είναι όλοι μας ποτέ να μην απομακρυνθούμε από την Εκκλησία. Είτε αλλάξει ο σεξ. προσανατολισμός κάποιου είτε όχι, να είμαστε μέσα στην Εκκλησία και με οδηγό τον Πνευματικό. Μέσα στην κιβωτό της σωτηρίας και όχι στον κατακλυσμό…

Κοινός ο αγώνας όλων μας κατά των παθών

• Ένας/μία που, αν και νιώθει αυτή την έλξη, αγωνίζεται να μην την κάνει πράξη για χάρη του Χριστού που την απαγορεύει, αυτός, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι ένας ήρωας και μάρτυρας, αφού δίνει έναν πολύ σκληρό αγώνα με την ίδια του τη φύση και αυτό είναι ένας Σταυρός. Αυτόν τον αγώνα τον γνωρίζει ο Θεός και θα τον υπολογίσει. Αξίζει τον θαυμασμό μας και μακάρι και όλοι οι υπόλοιποι να κάναμε αντίστοιχες θυσίες για το Θεό.
• Όμως αυτόν τον αγώνα τελικά δεν τον κάνει μόνο ένας ομοφυλόφιλος. Όλοι απαρνιόμαστε τον εαυτό μας σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου. Όλοι σηκώνουμε σταυρούς, κάνουμε θυσίες. Η χριστιανική ζωή δεν είναι καλοπέραση. Έχει αγώνα για όλους.
• Ισχύει τελικά για όλους μας το: Έλα στην Εκκλησία όπως είσαι, αλλά μην μείνεις όπως είσαι! Όλοι πρέπει να αλλάξουμε πολλά.

Η σωτηρία των ομοφυλοφίλων

• Το ποιος θα πάει στον Παράδεισο και ποιος στην κόλαση, δεν είναι δική μας δουλειά να το κρίνουμε. Άρα είναι απαράδεκτο να πούμε για τον οποιονδήποτε ότι «θα πάει στην κόλαση»! Το αν θα σωθεί λοιπόν ένας ομοφυλόφιλος ή όχι, όπως και ο καθένας μας άλλωστε, είναι μία συζήτηση εκτός θέματος. Η Εκκλησία διδάσκει τι μας είπε ο Λυτρωτής Χριστός! Δεν λαμβάνει το ρόλο του Κριτή Χριστού! Ο αμετανόητος πρώην Απόστολος Ιούδας, πήγε πρώτος στην κόλαση. Ο μετανοημένος ληστής μπήκε πρώτος στον Παράδεισο.

Επίλογος

«Αυτός που δεν έχει την Εκκλησία ως Μητέρα του, ούτε τον Θεό μπορεί να έχει ως Πατέρα του. Όσο μπόρεσε να σωθεί από τον κατακλυσμό όποιος ήταν έξω από την κιβωτό, άλλο τόσο μπορεί να σωθεί όποιος είναι έξω από την Εκκλησία» (άγιος Κυπριανός).

Η Εκκλησία δεν διώχνει ποτέ κανέναν. Είναι η αγκαλιά του Χριστού για όλους μας. Το θέμα της ομοφυλοφιλίας, ίσως δεν λυθεί, για κάποιους, σε αυτήν εδώ τη ζωή της φθοράς και της πτώσης, όπως και άλλα θέματα δεν λύνονται με σιγουριά· αν όμως λυθεί, δεν λύνεται με λόγια, κηρύγματα, αφορισμούς, έντονες αντιπαραθέσεις, παρά μόνο με γνήσια πίστη και αγάπη στο Χριστό, ειλικρινή αγάπη μεταξύ μας, θερμή προσευχή όλων για όλους και αληθινή ορθόδοξη πνευματική ζωή.

π. Νικόλαος Πουλάδας

All photos: CC (BY-ND) Saint-Petersburg Theological Academy