It gets better!

Όταν συνειδητοποιούμε για πρώτη φορά ότι μας ελκύουν τα άλλα
κορίτσια ή αγόρια, η διαπίστωση αυτή μπορεί να μας κάνει να τρέμουμε κάτω απ’ το βάρος της διαφορετικότητας. Ακόμη και στην πιο “ανεκτική και φιλελεύθερη” κοινωνία, το να είσαι διαφορετικός μπορεί να σε κάνει να νιώθεις άσχημα και μειονεκτικά, ακόμη κι αν δεν υπάρχει κανένας εξωγενής παράγοντας για κάτι τέτοιο.

Παλεύοντας να βρούμε τη θέση μας στον κόσμο, κάποια στιγμή μπορεί να συναντήσουμε τον Θεό. Και τότε θα βρεθούμε μπροστά στο αιώνιο δίλημμα “Χριστός ή κόσμος” και θα πρέπει να αποφασίσουμε. Η πιο εύκολη επιλογή είναι να αποδεχθούμε ότι είμαστε παντελώς ανίσχυροι να αντισταθούμε στις σαρκικές μας επιθυμίες και να αποφασίσουμε να τις απολαύσουμε. Να απολαύσουμε ό,τι έχει να μας προσφέρει η ζωή της σάρκας και να αποξενωθούμε από τον Θεό. Γιατί, όπως λέει η Αγία Γραφή, “η σάρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός” (Γαλ. 5:17). Δεν μπορούμε να εντρυφούμε στις σαρκικές ηδονές και να περιμένουμε
ταυτόχρονα να βρούμε και την πνευματική χαρά.

Η δεύτερη επιλογή, η πιο δύσκολη, αυτή του Χριστού, είναι μια επιλογή σταυρική. Αυτό εξ άλλου υπόσχεται ο Χριστός στους δικούς: Έναν σταυρό που πρέπει να τον σηκώσουμε καθημερινά για να μπορέσουμε να Τον ακολουθήσουμε. Δεν μας υπόσχεται ότι θα είναι όλα μέλι-γάλα, ότι ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά μάς υπόσχεται ότι θα είμαστε μαζί Του.

Το να παλεύεις με την ίδια σου την σάρκα, που σε πιέζει “ποιείν τα μη καθήκοντα” και να έχεις ταυτόχρονα να παλέψεις με τους άλλους δύο εχθρούς της ψυχής σου, τον διάβολο και τον κόσμο, μπορεί να είναι πολύ κουραστικό.

• Στα 15, βλέπεις το παιδί στο μπροστινό θρανίο και τρελαίνεσαι.
• Στα 20, ζεις σε ένα περιβάλλον που το σεξ προσφέρεται άφθονο και χωρίς διατυπώσεις.
• Στα 25, αρχίζεις να σκέφτεσαι πιο σοβαρά τη ζωή σου και η ανάγκη για μια σταθερή ερωτική σχέση γίνεται πιο επιτακτική.
• Στα 30, οι μισοί σου φίλοι έχουν ήδη παντρευτεί κι οι άλλοι μισοί ψάχνουν για κέντρο δεξιώσεων, ενώ εσύ μπορεί να νιώθεις πως έχεις κολλήσει χωρίς ορατή προοπτική να αλλάξεις ή να παντρευτείς ή να κάνεις οικογένεια…

Σε κάθε μια από αυτές τις δύσκολες ηλικίες, είναι άθλος να μπορέσεις να κυριαρχήσεις στον εαυτό σου και να διαλέξεις τον Χριστό. Το ξέρω. Το ‘χω ζήσει. Τα ‘χω περάσει όλα αυτά τα στάδια. Αυτό που μπορώ να σου υποσχεθώ όμως είναι ότι μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, όλο αυτό το πρόβλημα θα γίνεται πιο εύκολο. Θα είναι πιο εύκολο, πιο φυσικό, πιο πηγαίο και αυθεντικό για σένα να διαλέξεις τον Χριστό παρά να υποκύψεις στις ορέξεις της αμαρτίας.

Ναι, αδελφέ μου. Αυτή είναι η ξεκάθαρη μαρτυρία της Αγίας Γραφής. Δεν είναι δύσκολος ο δρόμος του Χριστού. Δύσκολος είναι ο δρόμος της αμαρτίας, ο δρόμος του κόσμου που ζει χωρίς τον Θεό και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει την ειρήνη και την ανάπαυση. Ενώ ο Χριστός μάς προσκαλεί όλους απροϋπόθετα:

Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας ξεκουράσω.
Σηκώστε πάνω σας τον ζυγό μου και διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα,
γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά,
και οι ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση.
Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός,
και το φορτίο μου ελαφρύ.

Ματθ. 11:28-30

Είναι ελαφρύς ο ζυγός του Χριστού, γιατί τον έχει σηκώσει ο Ίδιος με τα άγια και αιματοβαμμένα χέρια Του. Τον έχει πλάσει ακριβώς στα δικά μας μέτρα και μπορούμε να τον σηκώσουμε. Ο λογισμός ότι κουραστήκαμε, ότι αποκάμαμε, ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα είναι εκ του πονηρού. Και είναι πολύ εύκολο να τον διώξουμε, αρκεί να του αντισταθούμε. “Υποταχθείτε στον Θεό. Αντισταθείτε στον διάβολο, κι αυτός θα φύγει μακριά σας. Πλησιάστε τον Θεό, και θα σας πλησιάσει κι Εκείνος” (Ιακώβου 4:7-8).

Ο άγιος Θεός, Αυτός που προαιωνίως σε αγάπησε, Αυτός που είδε μέσα στην καλή σου καρδιά και σε καλεί χρόνια τώρα να Τον πλησιάσεις, Αυτός που ξέρει την φιλότιμη διάθεσή σου και σε ενισχύει τόσους χρόνους στον αγώνα, δεν παίζει μαζί σου. Δεν είναι αδιάφορος για σένα. Δεν κάθεται εκεί πάνω στους ουρανούς να κοιτάζει με απάθεια τον κόπο και τον ιδρώτα σου. Νοιάζεται για σένα και γι’ αυτό πρέπει κι εσύ να αφήσεις την αγωνιώδη μέριμνα για τον μέλλον σου και να το εμπιστευτείς σ’ Αυτόν.

Δεν θα μας παρατήσει μεσόστρατα, αδελφέ. Αυτός που ξεκίνησε μέσα μας το καλό έργο θα το φέρει σε πέρας. Θα μας πάει μέχρι του δρόμου το τέρμα, για να κερδίσουμε το μετάλλιο της συμμετοχής. Γιατί, ναι, όλοι όσοι τερματίζουν σ’ αυτόν τον δρόμο κερδίζουν. Χάνουν μόνο όσοι τα παρατάνε στην πορεία.

Κι αν άντεξες στα 15, αν άντεξες στα 20, θα δειλιάσεις τώρα, που η ίδια σου η σάρκα άρχισε να χάνει την δύναμή της; Τα χρόνια σου είναι μετρημένα ακριβώς και με τόση ακρίβεια όση χρειάζεται για να σωθείς.

Κάνε ένα κουράγιο, αντιστάσου στον πονηρό, πίστεψε στον Θεό και δώσ’ Του το τιμόνι της ζωής σου. Και μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, ο αγώνας θα σου γίνει φυσικός. Ο δρόμος σου θα γίνεται πιο εύκολος, ο κόπος σου λιγότερος κι οι πειρασμοί σχεδόν καθόλου δεν θα σε επηρεάζουν. Γιατί θα παίρνεις δύναμη από τον Βασιλιά του κόσμου. Γιατί “όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με δυναμώνει ” (Φιλιππησίους 4:13).

Ναι, αδελφέ, φτιάχνουν τα πράγματα. Και η ζωή της αρετής πηγαίνει καλύτερα, κάθε μέρα που περνά. It gets better everyday. Κάθε μέρα που ανατέλλει για μας ο αγαπημένος μας Πατέρας.

Γιατί λέτε και βεβαιώνετε, ότι ο Κύριος αγνοεί τις συμφορές σας κι ότι δεν νοιάζεται για να σας αποδώσει το δίκιο σας; Δεν ξέρετε, δεν μάθατε;

Ο Κύριος είν’ ο αιώνιος Θεός· της γης τα πέρατα δημιούργησε. Ούτε κουράζεται ούτε εξασθενεί, και η σοφία του είναι ανεξερεύνητη. Στους κουρασμένους δίνει δύναμη, στεριώνει τους αδύναμους.

Ακόμα και οι νέοι κουράζονται κι εξασθενούν, τα παλικάρια τα γερά σκοντάφτουνε και πέφτουν.

Μα εκείνοι που στον Κύριο ελπίζουν, ανανεώνουν τις δυνάμεις τους· φτερά αποκτούνε σαν του αετού, τρέχουν χωρίς να εξασθενούν, βαδίζουνε δίχως και ν’ αποσταίνουν…

Ησαΐας 40:27-31