Ένας 21χρονος μπροστά στην ομοφυλοφιλία (συνέντευξη)

—  Γεια σου, Στέφανε. Ευχαριστούμε που δέχθηκες να μας παραχωρήσεις αυτή την συνέντευξη. Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για τον εαυτό σου;
—  Ναι, είμαι φοιτητής στο ΑΠΘ. Ζω στη Θεσσαλονίκη. Είμαι 21 χρονών και ασχολούμαι και με τα δύο θέματα που θα συζητήσουμε σήμερα εδώ και πολλά χρόνια!

—  Ωραία, Στέφανε! Σου αρέσουν οι κοπέλες;
—  Όχι. Δεν είχα ποτέ στη ζωή μου έλξη για κοπέλα.

—  Ενώ είχες έλξεις για αγόρια;
—  Ναι. Βέβαια αυτό έγινε λίγο σταδιακά. Γενικά, λόγω οικογενειακού background, έψαχνα στις φιλίες μου να βρω ασφάλεια, να βρω ότι είμαι οκέι, να βρω κάποιον να μιμηθώ και να ταυτιστώ μαζί του. Και αυτό σιγά-σιγά στην εφηβεία άρχισε να εμπλουτίζεται και με ερωτική έλξη. Δεν κατάλαβα πότε ήταν ακριβώς η στιγμή που χτίστηκε αυτό. Αλλά πρώτη φορά που ήταν καθαρά έλξη ερωτική ήταν στην έκτη Δημοτικού. Αλλά και πιο πριν υπήρχαν τέτοια στοιχεία.

— Νωρίς, νωρίς! Η σχέση σου με τον Θεό και την Εκκλησία ποια είναι;
—  Η σχέση μου με τον Θεό, θα έλεγα, ότι είναι προσωπική. Με την έννοια ότι είναι μια προσωπικότητα με την οποία μπορώ να αλληλεπιδρώ. Έχει διάφορες διακυμάνσεις. Δεν μπορώ να σας πω ότι είμαι διαρκώς καλά με τον Θεό. Υπάρχουν φορές που είμαι θυμωμένος, υπάρχουν φορές που θα μαλώσω μαζί Του, που θα του πω ότι αισθάνομαι αδικημένος. Υπάρχουν φορές που θα χαίρομαι που είμαι μαζί Του, που προσεύχομαι. Ε, νομίζω, όπως όλες οι αληθινές σχέσεις, έχει σκαμπανεβάσματα. Έτσι θεωρώ ότι είναι η σχέση μου και με τον Θεό. Δεν είναι κάτι απόξενο, δεν είναι κάτι μακρινό, αλλά είναι στην καθημερινότητά μου και έχω να κάνω μαζί Του. Δηλαδή σίγουρα δεν θα την χαρακτήριζα τυπική σχέση. Επίσης, ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι συνέχεια μαθαίνω κάτι καινούργιο για Αυτόν.

—  Όσον αφορά την Εκκλησία;
—  Όσον αφορά την Εκκλησία, εξαρτάται από τον ορισμό που δίνει ο καθένας. Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος. Αν πάρουμε, όμως, ως ορισμό της Εκκλησίας, αυτό που λέει ο κόσμος που δεν έχει ασχοληθεί πολύ, δηλαδή την Διοικούσα Εκκλησία, τους παπάδες, μπορώ να σου πω ότι έχω πληγωθεί πάρα πολύ με γενικές τοποθετήσεις που έχω ακούσει και με έχουν ενοχλήσει. 
Θεωρώ όμως ότι Εκκλησία είναι αυτό που συναντάω κάθε Κυριακή που πηγαίνω: Εσύ κι εγώ, οι γύρω μου… Γενικά, έχω λάβει πάρα πολλή αγάπη από τους ανθρώπους στην Εκκλησία. Βρίσκεις πολύ καλούς ανθρώπους, που μπορούν να σου σταθούνε πολύ σωστά σε δύσκολες στιγμές. Και φυσικά, έχω και πνευματικό.

—  Τώρα, όλη αυτή η κατάσταση είναι κάπως μπλεγμένη. Πώς μπορείς και τα συνδυάζεις; Η ομοφυλοφιλία είναι μια κατάσταση, που, όπως και να την δεις, είναι ιδιαίτερη. Πώς σε έχει βοηθήσει ο Θεός στη διαχείρισή της;
—  Να σου πω. Για μένα, η ομοφυλοφιλία είναι μια κατάσταση, η οποία υπάρχει. Δεν θεωρώ ότι περνάει από το χέρι μου να κάνω κάτι για την αλλάξω. Απλά υπάρχει! Εκεί που με έχει βοηθήσει ο Θεός είναι στο να διαχειριστώ τη μοναξιά μου. Να διαχειριστώ τις στιγμές που είμαι μόνος μου, που γυρνάω σπίτι και θέλω μια αγκαλιά, την οποία δεν την έχω…

—  Σου την δίνει αυτήν την αγκαλιά;
—  Όχι πάντα. Κάποιες φορές την δίνει, κάποιες φορές επιλέγει να μην την δίνει. Γενικά, όμως, δεν έχω την αποκλειστικότητα από έναν άνθρωπο, την οποία θα ήθελα να έχω, δηλαδή μια σχέση ερωτική, γιατί επιλέγω εγώ να την θυσιάσω για κάτι που θεωρώ ανώτερο στην ζωή.

—  Είναι συνειδητή επιλογή σου να την θυσιάσεις; Πέρα από τις συγκυρίες που μπορεί πάντοτε να υπάρχουν.
—  Ναι, είναι μια συνειδητή επιλογή. Δεν σου λέω ότι δεν υπάρχουν στιγμές τις οποίες θα πέσω, ή ότι δεν θα κάνω λάθη, ή ότι η ανάγκη μου δεν θα με οδηγήσει να κάνω μια σχέση, αλλά μακριά από τον Θεό δεν μπορώ να επιβιώσω πολύ καιρό.

—  Έχεις προσπαθήσει;
—  Ναι, έχω προσπαθήσει. Πολλές φορές. Και πεισματικά κιόλας. Δηλαδή «όχι, θα τα καταφέρω, δεν με νοιάζει, θα τα καταφέρω». Αλλά, άπαξ και νιώσεις ότι ο Θεός έρχεται να δώσει πνοή στην ύπαρξη και στο πνεύμα σου, δεν μπορείς να απομακρυνθείς από αυτό. Είναι η πηγή της ζωής. Αν απομακρυνθείς από αυτό, αισθάνεσαι ότι φεύγει. Δεν μπορείς να το διαχειριστείς εύκολα.

—  Δηλαδή, τις περιόδους που πεισματικά προσπαθείς να ζήσεις χωρίς τον Θεό, τι κάνεις;
—  Δεν είναι ότι προσπαθώ να ζήσω χωρίς τον Θεό. Αλλά, όταν βρίσκομαι σε αυτές τις μαύρες περιόδους, προσπαθώ να συμβιβάσω πράγματα, τα οποία δεν συμβιβάζονται. Προσπαθώ να έχω και μια σχέση με ένα αγόρι και να έχω και τον Θεό.

—  Γενικότερα, είναι καλύτερο να έχεις μία σταθερή σχέση από το να έχεις άλλες περιστασιακές πτώσεις με διαφορετικά πρόσωπα;
—   Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι το γεγονός ότι αποφασίζεις να έχεις μια σταθερή σχέση είναι ότι αποφασίζεις συνειδητά να απομακρυνθείς από τον Θεό. Ενώ ο αγώνας μπορεί να μην είναι πάντοτε επιτυχημένος, αλλά σίγουρα, στο διάστημα από τη στιγμή που σηκώνεσαι μέχρι να ξαναπέσεις, ζεις πολλά πράγματα με τον Θεό. Ενώ σε κάτι σταθερό, χάνεις ένα μεγάλο κομμάτι από όλα αυτά που σου είπα ότι έχω ζήσει.

—  Να σε ρωτήσω, όμως, κάτι, χωρίς να θέλω να σε κάνω να νιώσεις άβολα. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι θα μπορούσε η ζωή σου να ήταν πιο εύκολη, αν δεν είχες γνωρίσει τον Θεό, αν δεν πίστευες σε Αυτόν;
—  Πάρα πολλές φορές! Και είναι στις περιόδους αυτές που προσπαθώ πεισματικά. Είναι ότι μου ζητάς κάτι, το οποίο είναι πάνω από τις δυνάμεις μου, Σου θυμώνω γι’ αυτό. Δεν μπορείς να μου ζητάς κάτι τόσο βαρύ, όπως να μείνω μόνος μου. Οπότε καλύτερα να μη Σε είχα γνωρίσει. Η εμπειρία μου όμως είναι ότι, παρ’ όλο που είμαι μόνος μου, η ζωή μου με τον Χριστό είναι πολύ πιο πλήρης απ’ ό,τι αν είμαι σε σχέση. Και η χαρά την οποία νιώθω με τον Χριστό είναι πολύ πιο διαφορετική και βαθιά από την χαρά μιας σχέσης. Είναι άλλο επίπεδο χαράς. Δεν ξέρω, αν μπορώ να το βάλω σε λόγια, είναι κάτι τελείως βιωματικό.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν πάλι στιγμές που το σκέφτομαι, ότι ίσως να ήταν καλύτερα να μην τα είχα βιώσει αυτά. Αλλά, όταν είμαι μαζί Του, σβήνουν οι σκέψεις. Ειδικά, στη Θεία Λειτουργία, ή όταν προσεύχομαι σπίτι μου, ή όταν κάθομαι να μελετήσω να δω Ποιος είναι και ποιος είμαι εγώ απέναντί Του, σβήνουν αυτές οι σκέψεις.

—  Μάλιστα! Σε όλον αυτό τον αδιάκοπο αγώνα (προσπαθώ, προσπαθώ… προσπαθεί κι ο άλλος ο πονηρός να με καταβάλει…), ποιος είναι ο μεγαλύτερος πειρασμός που βιώνεις;
—  Η σκέψη που μπορεί να με κάνει να “ψαχτώ” αμέσως, είναι όταν σκέφτομαι ότι ποτέ δεν θα έχω μια αγκαλιά, έτσι όπως την φαντάζομαι. Ναι, αυτό πραγματικά μπορεί να με κάνει να κλαίω ολόκληρη νύχτα. Αλλά είναι στιγμές που έρχεται ο ίδιος ο Χριστός να καλύψει την έλλειψη αυτής της αγκαλιάς. Και μου είναι αρκετός! Και πιστεύω ότι είναι μια θυσία, την οποία αξίζει να κάνουμε για τον Χριστό. Και δεν είναι μεγαλύτερη από τη θυσία την οποία έχει κάνει Αυτός για μένα!

—  Είναι συχνός αυτός ο πειρασμός;
—  Πολύ συχνός, ναι. Είναι πολύ συχνός! Όπως επίσης ένας άλλος πειρασμός είναι το να βλέπω φίλους μου, οι οποίοι είναι ομοφυλόφιλοι και δεν ασχολούνται με τον Θεό και να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Δεν είναι ότι δεν χαίρομαι για αυτούς, είναι ότι θα ήθελα να είμαι στη θέση τους. Αλλά μετά από μία ώρα, που το βλέπω λίγο πιο σφαιρικά, δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση τους…

—  Είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι;
—  Έτσι δείχνουν. Μετά από λίγους μήνες δεν είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.

—  Γίνεται πιο εύκολο με τον καιρό;
—  Και ναι και όχι. Γίνεται πιο εύκολα διαχειρίσιμο. Αρχίζεις και βρίσκεις τα κουμπιά σου, αρχίζεις να είσαι καλά με τον εαυτό σου, τις στιγμές που είσαι μόνος σου μπορείς να περάσεις καλά… Αλλά η σωματική επαφή και το κομμάτι ότι θες να κάνεις σεξ ή ότι θέλεις να έχεις σύντροφο, δεν σταματάει να σου λείπει.

—  Βρε Στέφανε, όλο αυτό το ζόρι το αδυσώπητο πώς το αντέχεις; Ας πούμε, σε μια καλή περίοδο, τι είναι αυτό που σε βοηθάει περισσότερο να παραμένεις στον αγώνα;
—  Είναι η Εκκλησία, με την έννοια που σου εξήγησα πριν. Οι φίλοι μου μέσα στην Εκκλησία, οι οποίοι θα μου σταθούν, θα με ρωτήσουν «σε τι φάση βρίσκεσαι».

—  Ξέρουν για σένα;
—  Ναι. Είναι περισσότεροι οι φίλοι μου μέσα από την Εκκλησία που ξέρουνε, παρά εκτός. Τους το είπα σε περιόδους που έκανα κάτι με κάποιον και είχα ανάγκη να προσευχηθούν για μένα. Έτσι ξεκίνησε. Και πήρα πολλή αποδοχή και πολλή βοήθεια. Και μάλιστα στους πρώτους οι οποίοι το ξέρανε δεν τους το είπα εγώ, αλλά με πιάσανε οι ίδιοι και μου είπαν «ρε φίλε, δεν σε βλέπω καλά, τι σου συμβαίνει;». Και μου το είπαν και από μόνοι τους. Είναι δύο συγκεκριμένα άτομα, τα οποία με πιάσανε και μου είπαν «έχω την εντύπωση ότι συμβαίνει αυτό στη ζωή σου και θα ήθελα να ξέρεις ότι για μένα είναι το ίδιο. Ότι είμαι εδώ πέρα για να σε βοηθήσω, για να σου σταθώ». Αυτό που με βοηθάει να μην είμαι μόνος μου ουσιαστικά είναι η Εκκλησία.

—  Άρα, έχουμε μία ομάδα ανθρώπων στην οποία μπορεί ο καθένας να έχει τα θέματά του, αλλά προχωράμε και παλεύουμε μαζί!
—  Ακριβώς!

—  Στέφανε, είσαι 21 ετών. Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
—  Σίγουρα δεν θα σου πω, με οικογένεια και παιδιά και τα σχετικά. Άμα θέλει ο Θεός, μπορεί να το κάνει κι αυτό, αλλά δεν μπορώ να ξέρω τι θέλει. Και δεν είναι κάτι το οποίο εγώ φαντάζομαι. Θα το ήθελα, δεν είναι ότι δεν θα το ήθελα. Αλλά δεν ξέρω τι θέλει ακριβώς από την ζωή μου σ’ αυτήν τη φάση που βρίσκομαι.
Μπορώ να φανταστώ όμως ότι θα με έχει βοηθήσει να βρω πώς να μην με παίρνει από κάτω. Πώς να μπορώ να βλέπω ανθρώπους οι οποίοι αγκαλιάζονται ερωτικά και να είμαι εντάξει μ’ αυτό. Να φαντάζομαι τον εαυτό μου μόνο μου μεγαλώνοντας και να είμαι εντάξει με αυτό. Δεν ξέρω οι συνθήκες της ζωής μου ποιες θα είναι. Αλλά ελπίζω ότι θα μου δώσει το κλειδί για να είμαι πλήρως εντάξει με τον εαυτό μου σε αυτό το κομμάτι. Έτσι τον φαντάζομαι τον εαυτό μου. Όχι πολύ διαφορετικά από ό,τι είναι τώρα!

—  Είναι όμορφο αυτό που περιγράφεις.
— Μακάρι να συμβεί. Θέλω να συμβεί, αυτό προσεύχομαι. Προσεύχομαι πιο πολύ αυτό παρά να το αλλάξει. Προσεύχομαι πιο πολύ να με βοηθήσει να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου παρά να αλλάξει την κατεύθυνση των έλξεών μου.

—  Στέφανε, είναι πολύ ωραίο αυτό και μακάρι να δώσει ο Θεός να πραγματοποιηθεί και στην δική σου ζωή και στην ζωή όλων μας, ούτως ώστε να αποδεχθούμε τον σταυρό που επέτρεψε ο Θεός να υπάρχει στην ζωή μας και να τον σηκώσουμε και να προχωρήσουμε προς το μέρος Του.
—  Μακάρι!

—  Ξέρεις, υπάρχουν διάφορα άτομα τα οποία μπορεί να διαβάσουν την συνέντευξή σου. Στα παιδιά που μπαίνουν στον ιστότοπο και βιώνουν ομόφυλες έλξεις και έχουν μεν κάποια πίστη αλλά δεν έχουν βιώσει αυτά τα οποία έχεις βιώσει εσύ με τον Χριστό, τι θα έλεγες;
—  Θα έλεγα απλά να δοκιμάσουν. Εγώ αυτό που είχα κάνει είναι ότι προσευχήθηκα ένα βράδυ στον Θεό και του είπα ότι λογικά δεν μπορείς να με πείσεις, αλλά θέλω να το δοκιμάσω, γιατί είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που ζω μέχρι τώρα. Και πιστεύω ότι κι αυτοί θα έχουν την απάντησή τους. Μια προσπάθεια μόνο. Πιστεύω ότι θα ανταποκριθεί ο Θεός.

—  Αμήν. 
—  Ξέρεις τι σκεφτόμουν τις προάλλες; Επειδή ο παππούς μου είναι σε μια παράξενη φάση, έβλεπα ότι είχε τα εγγόνια του, τα παιδιά του να τον γηροκομήσουν, να τον καθαρίσουν και έλεγα «άμα εγώ μείνω μόνος μου, ποιος θα με περιποιηθεί, όταν θα χρειάζομαι;». Και αυτό που φανταζόμουν είναι ότι μπορεί να μην είμαι καλά, αλλά θα μπορώ να έχω την αίσθηση ότι ο Χριστός είναι δίπλα μου πολύ πιο έντονα και, πραγματικά, Αυτός δίνει μεγάλη παρηγοριά. Και ίσως να είναι και καλύτερα έτσι.

—  Στέφανε, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ. Εύχομαι αυτό τον μικρό θετικό καρπό που απολαμβάνεις, ο Θεός  να τον πολλαπλασιάσει. Καλή συνέχεια στον αγώνα σου.
—  Εγώ ευχαριστώ. Επίσης!

Φωτογραφίες: Ramy Kabalan. Δεν απεικονίζεται ο Στέφανος.