Μία από τις πιο αντιλεγόμενες διδασκαλίες της Εκκλησίας είναι η διδασκαλία της για την ομοφυλοφιλία. Βασισμένη στην Αγία Γραφή, που παρουσιάζει τις ομοφυλοφιλικές πράξεις ως πράξεις μεγάλης αμαρτωλότητας, η Ιερά Παράδοση έχει πάντοτε διακηρύξει ότι οι ομοφυλοφιλικές πράξεις είναι εγγενώς διεφθαρμένες, είναι αντίθετες στο φυσικό νόμο, αποκλείουν τη σεξουαλική πράξη από το δώρο της ζωής, δεν εκπορεύονται από μια γνήσια αγαπητική και σεξουαλική συμπληρωματικότητα και δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές σε καμία περίπτωση.
Για τους περισσότερους από εμάς, αυτή η διδασκαλία εγείρει δυσκολίες, ειδικά όταν κάποιος αγαπημένος μας είναι ομοφυλόφιλος. Όμως τι συμβαίνει, όταν εσύ είσαι ο Χριστιανός που παλεύει με αυτές τις επιθυμίες; Είναι δυνατόν να είσαι πιστός στη διδασκαλία της Εκκλησίας και παράλληλα να είσαι ευτυχισμένος;
Ναι, είναι.
Είμαι μια 37χρονη Χριστιανή γυναίκα, που ζει σ’ έναν ευτυχισμένο γάμο εδώ και περίπου 15 χρόνια. έχουμε πέντε παιδιά τα οποία εκπαιδεύουμε κατ’ οίκον. Και επίσης παλεύω καθημερινά με τις ομόφυλες έλξεις.
Οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλες θα σας πουν ότι “γνώριζαν” ότι είναι ομοφυλόφιλοι από νεαρή ηλικία. Εγώ πάλι όχι. Καθώς μεγάλωνα, ερωτευόμουν αγόρια, όπως συνηθίζεται, και όπως οι περισσότερες ετεροφυλόφιλες γυναίκες ονειρευόμουν να παντρευτώ και να κάνω παιδιά με έναν υπέροχο άνδρα.
Και μετά γνώρισα τη Νόρα. Η Νόρα ζούσε στις πανεπιστημιακές εστίες και είχαμε αρκετά μαθήματα κοινά, κι έτσι αρχίσαμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί. Το αγόρι μου ενθάρρυνε τη φιλία μας, επειδή μου παρείχε μια κολλητή, για όταν αυτός εργαζόταν. Η Νόρα κι εγώ είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα και γρήγορα γίναμε “οι καλύτερες φίλες”.
Μια μέρα μετά από μερικούς μήνες, ωστόσο, μια εντυπωσιακή σκέψη πέρασε από το μυαλό μου: “Είμαι ερωτευμένη με τη Νόρα”. Με τρόμαξε πολύ που είχα αυτή τη σκέψη. Έκλαιγα για ώρες, προσπαθώντας να βρω μια απάντηση στο γρίφο του έρωτα με μια γυναίκα. Όλα τα στοιχεία ήταν εκεί, όπως ήταν και με τους άντρες: η συναισθηματική και, ναι, ακόμη και η σωματική έλξη.
Απέφυγα τη Νόρα, αλλά εκείνη επέμενε να μάθει τι πήγαινε στραβά. Τελικά της είπα πώς ένιωθα, σχεδόν με την ελπίδα ότι θα αναπηδήσει από τη φρίκη της. Αντ’ αυτού, εξομολογήθηκε ότι ένιωθε το ίδιο για μένα. Κι όχι, καμιά μας δεν είχε ξανανιώσει έλξη για γυναίκα στο παρελθόν.
Ξέρω πως κάποιοι μπορεί να σκέφτεστε: “Τι εννοείς, απλά “ξύπνησες” μια μέρα και ένιωσε ερωτευμένη με μία γυναίκα; Μπορεί να συμβεί αυτό;” Όχι. Υπήρχαν πολλοί παράγοντες στο παρελθόν και των δυο μας που μας έκαναν ευάλωτες στην ομόφυλη έλξη. Η Νόρα είχε κακοποιηθεί επανειλημμένα από έναν ξάδερφο, όταν ήταν παιδί. Εγώ είχα εγκαταλειφθεί από τη φυσική μου μητέρα και μεγάλωσα υφιστάμενη σωματική βία από την ψυχολογικά διαταραγμένη θετή μου μητέρα. Για τη Νόρα, εγώ ήμουν ασφαλής. Για μένα, η Νόρα προσέφερε τον στοργικό δεσμό με μια γυναίκα, που ποτέ δεν είχα. Καμιά μας δεν είχε οποιαδήποτε καθοδήγηση σχετικά με τη σεξουαλικότητα, πέρα από το “μην γκαστρωθείς”. Ούτε και πιστεύαμε στο Θεό, γεγονός που έκανε ευκολότερη την απώθηση της συνείδησής μας, καθώς αντιμετωπίζαμε τον πειρασμό να έρθουμε πιο κοντά.
Εκείνο το καλοκαίρι, ξεκινήσαμε αυτό που αποδείχθηκε μια τριετής σχέση. Η Νόρα κι εγώ επιλέξαμε να συγκατοικήσουμε για τα υπόλοιπα έτη στην εστία. Αρκετά παράδοξο, αλλά πού και πού βγαίναμε με άντρες, ενώ ήμασταν μαζί. Εκείνες τις μέρες, πριν τον “γάμο” των ομοφύλων και τα μαγειρέματα ανταλλαγής εμβρύων, καμιά από τις δυο δεν μπορούσε να φανταστεί να εγκαταλείψει το όνειρό της για μια “πραγματική” οικογένεια. Συνειδητοποιώ τώρα ότι παρά την έλξη της μιας για την άλλη, η κλήση του Θεού για ένωση διά του γάμου ήταν ακόμη γραμμένη στις καρδιές μας. Νοιαζόμασταν βαθιά η μια για την άλλη, μα και πάλι θέλαμε την παραμυθένια τελετή, το γάμο, τα παιδιά, τη μεζονέτα με την αυλή. Και στο μυαλό μας, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν πιθανόν ως λεσβιακό ζευγάρι.
Ίσως γι’ αυτό κάναμε τα αδύνατα δυνατά να κρύψουμε τη σχέση μας από φίλους και γονείς. Αν και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τη ζωή χωρίς την άλλη, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε κι ένα μέλλον μαζί. Νιώθαμε κι οι δυο μια πελώρια αίσθηση ντροπής για τη συμπεριφορά μας, αν και οι περισσότεροι φίλοι μας ήταν φιλελεύθεροι και δε θα μας έκριναν ποτέ. Οι μισοί μας φίλοι ήταν οι ίδιοι ομοφυλόφιλοι. Όμως, ενστικτωδώς προστατέψαμε την εικόνα μας ως ετεροφυλόφιλων γυναικών.
Λίγους μήνες μετά την αποφοίτηση, γνώρισα ένα νεαρό άνδρα, το λαμπρό μυαλό και η αίσθηση χιούμορ του οποίου τερμάτισε τη σχέση μου με τη Νόρα. Αν και δεν τον παντρεύτηκα, μου πρόσφερε ωστόσο την αίσθηση της κανονικότητας που λαχταρούσα συνεχώς από τότε που τα ‘φτιαξα με μια γυναίκα. Η Νόρα δεν το πήρε καλά και αποφάσισε να αποκαλύψει την ομοφυλοφιλία της στην οικογένειά της. Αποκάλυψε το μυστικό μας σε οποιονδήποτε ήταν διατεθειμένος να ακούσει. Η οικογένειά της, που επί τρία χρόνια με είχε δεχθεί με ζεστασιά στο σπίτι της, τώρα με απέρριπτε τελείως. Στα μάτια τους, είχα διαφθείρει την κόρη τους και ήμουν μια ανώμαλη.
Ποτέ ξανά δε βγήκα με άλλη γυναίκα μετά τη Νόρα, κυρίως επειδή δε γνώρισα καμιά που να νιώσω τέτοια δυνατή συναισθηματική έλξη. Η σεξουαλική έλξη για τις γυναίκες, ωστόσο, ποτέ δεν έφυγε. Ανακάλυψα ότι, ενώ με είλκυαν κάποιοι μεμονωμένοι άνδρες, ελκυόμουν πρωτίστως προς το γυναικείο φύλο τόσο σεξουαλικά όσο και συναισθηματικά.
Δυο χρόνια μετά, γνώρισα το σύζυγό μου, έναν άντρα για τον οποίον ένιωσα όλα αυτά τα πράγματα και ακόμη περισσότερα. Τον παντρεύτηκα με χαρά που επιτέλους απέκτησα μια “φυσιολογική” ζωή. Και τότε όμως, οι ομόφυλες έλξεις ξετρύπωναν ύπουλα. Όταν για επαγγελματικούς λόγους ταξίδευα εκτός πόλης, πάλευα μέσα μου, για να μην πάω στα λεσβιακά μπαρ. Είχα όμως υποσχεθεί πίστη και έπρεπε να το τιμήσω αυτό. Ένιωθα κάπως πως, αν απατήσω την άντρα μου, θα χανόμουν τελείως σαν προσωπικότητα. Ευχαριστώ το Θεό καθημερινά που με βοηθά να νικάω αυτούς τους πειρασμούς.
Και μετά έγινα Χριστιανή. Αν πριν μας ένωνε μια υπόσχεση, τώρα μας ένωνε το Μυστήριο. Και ενώ ήμουν υπάκουη προς την Εκκλησία, δεν κατανοούσα πλήρως τις διδασκαλίες της για τη σεξουαλικότητα. Τελικά, κατάλαβα το σκοπό του σώματός μου και γιατί ο γάμος είναι τόσο ιερός. Κατάλαβα γιατί δε θα ήμουν ποτέ ευτυχισμένη με τη Νόρα και γιατί θα λαχταρούσα να ενωθώ με έναν άνδρα και να κάνω οικογένεια.
Όμως, η κατανόηση της σεξουαλικότητας δεν απομάκρυνε τους πειρασμούς μου. Δεν μπορούσα απλά να γυρίσω το κουμπί και να πάψω να ελκύομαι σεξουαλικά από τις γυναίκες. Για κάποιο διάστημα, είχα πειστεί ότι, όσο δεν μπλέκω ενεργά με ομοφυλοφιλικές πράξεις, δεν αμαρτάνω (δηλαδή ότι οι φαντασιώσεις είναι OK). Ωστόσο, όσο περισσότερο κατανοούσα τη γνήσια αγνότητα, τόσο πιο ανίσχυρη γινόταν αυτή η δικαιολογία. Είμαι “καθαρή τη καρδία”, όταν παραδίνομαι στους αμαρτωλούς λογισμούς, κατά τη διάρκεια της πιο στενής επαφής του γάμου μου; Δείχνει σεβασμό στον αγαπημένο μου να σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή κάποιο άλλο πρόσωπο; Έμαθα ότι η πραγματική αγνότητα απαιτούσε κάτι περισσότερο από το να ακολουθείς απλά το γράμμα του νόμου, απαιτούσε μια μεταμόρφωση της καρδιάς.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι ο αγώνας σήμερα είναι ευκολότερος από ό,τι στα πρώτα χρόνια του γάμου. Έμεινα πιστή στο Θεό και το σύζυγό μου, επειδή δούλεψα σκληρά για να αποφύγω τις περιστάσεις της αμαρτίας. Για παράδειγμα, αποφεύγω τις βαθιά συναισθηματικές φιλίες με γυναίκες, που επισκιάζουν τη σχέση μου με τον άντρα μου. Δε βλέπω ταινίες με gay θεματολογία. Επίσης έχω εκπαιδεύσει τη φαντασία μου να αποφεύγει τις πονηρές σκέψεις. Μπορεί να έχω πειρασμό να υποκύψω στους παλαιούς μου λογισμούς, ειδικά αν είμαι κουρασμένη. Όμως, αν είναι απαραίτητο, θα κόψω τη σωματική και συναισθηματική σχέση, για να αποφύγω να προσβάλω το Θεό. Καμιά φευγαλέα αισθησιακή ηδονή δεν αξίζει να προσβάλω το Θεό, που υπέφερε τόσα πολλά για να με σώσει.
Βοηθάει επίσης, να γνωρίζω ότι αυτό που έχω με τον άντρα μου ξεπερνάει οτιδήποτε θα μπορούσα να έχω σε μια ομοφυλοφιλική σχέση. Η πιο καταπληκτική ιδιότητα της ένωσής μας είναι το θείο δώρο να συνεργαζόμαστε μαζί Του και να δημιουργούμε μοναδικά πρόσωπα που έχουν αθάνατες ψυχές. Είναι ένα υπερβατικό, φοβερό πνευματικό προνόμιο που θα είχα χάσει ως λεσβία.
Φυσικά, αισθάνομαι μεγάλη συμπαραστάση για εκείνους που παλεύουν όπως εγώ. Όμως δεν πιστεύω ότι πρέπει να ικανοποιούμε τις ομοφυλοφιλικές ορέξεις μας, απλά επειδή τις νιώθουμε. Πραγματικά δε διαφέρω σε τίποτα από έναν ετεροφυλόφιλο άνδρα που αγωνίζεται να μη βλέπει τις γυναίκες σαν αντικείμενα. Ή μια ετεροφυλόφιλη γυναίκα που έχει πειρασμό να μοιχεύσει. Είμαστε όλοι πεπτωκότες άνθρωποι, και γι’ αυτό χρειαζόμαστε όλοι το Χριστό.
Εγώ δεν είμαι ικανή να επανορθώσω την πεπτωκυία μου σεξουαλικότητα, όμως απ’ όσα έχω δει την περασμένη δεκαετία, μπορεί να επανορθωθεί με τη χάρη του Θεού και την εμπιστοσύνη στον Ιησού. Απλά θέλει χρόνο και διάθεση να γιατρευτείς. Στο κάτω-κάτω, ο αγιασμός είναι μια ισόβια διαδικασία. Παρηγοριέμαι με το γεγονός ότι, σιγά αλλά σταθερά, ο Θεός γιατρεύει τις πληγές στην ψυχή μου από τις σαρκικές αμαρτίες που την παραμόρφωσαν.
Αγαπάει ο Θεός τα παιδιά Του που αγωνίζονται με τις ομόφυλες έλξεις; Ναι, φυσικά. Όμως μας αγαπάει υπερβολικά πολύ, για να μας αφήσει σ’ αυτή την κατάσταση.
Άρθρο της Dawn Wilde με ελάσσονες προσαρμογές
Μία Απάντηση
Αν μας αγαπάει λέεεεει …. .. Το αισθάνεται ολόκληρη η ύπαρξη μου … Τίποτα.. Δεν χρειάζεσαι τίποτα άπαξ και το νιώθεις αυτό … λιώνουν όλα μέσα σου … ..ησυχάζεις ..Είναι λες και χουχουλιάζεις μετά από καιρό σε μια …νοερή αγκαλιά αγάπης… και κολυμπάς :’D