Μια από τις πιο συχνές ενστάσεις που ακούω σε σχέση με τις ομόφυλες έλξεις μου, που συνοδεύονται από την επιθυμία μου να ζήσω μια αγνή ζωή με υπακοή στο Θεό είναι η εξής: “Γιατί ντρέπεσαι για τις έλξεις σου;”. Η αρχική μου αντίδραση σε αυτή την ένσταση, πραγματικά, είναι συχνά το γέλιο. Εγώ; Να ντρέπομαι; Έχω πολλά πράγματα να ντρέπομαι στη ζωή, αλλά η έλξη προς τις άλλες γυναίκες ποτέ δεν ήταν ένα από αυτά. Σίγουρα έχει προκαλέσει κάποιες αμήχανες και στενάχωρες στιγμές μέχρι στιγμής, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω νοιώσει ποτέ “ντροπή”.
Λοιπόν, όταν λέω “ντροπή”, μιλάω για μια βαθιά, θλιβερή αίσθηση ενοχής ή πταίσματος. Ο ορισμός της “ντροπής” στο λεξικό δεν είναι και πολύ βολικός: “Μια οδυνηρή αίσθηση ταπείνωσης ή αγωνίας, που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση μιας λανθασμένης ή ανόητης συμπεριφοράς”. Η ντροπή είναι κάτι που νιώθουμε, όταν έχουμε κάνει κάτι κακό ή έχουμε αποτύχει σοβαρά σε ό,τι απαιτούνταν να κάνουμε. Δεν είναι το ίδιο με τη λεπτή αμηχανία, που μπορεί να μας κάνει να κοκκινίζουμε, καθώς συνειδητοποιούμε τις αδυναμίες μας, ή ακόμη και να μετανιώνουμε και να θέλουμε να είχαμε πράξει διαφορετικά. Η ντροπή είναι αυτό που μας οδηγεί να κρυφτούμε, να αποσυρθούμε και, ακριβέστερα, να νιώθουμε απαίσια για τον εαυτό μας.
Άρα, γιατί δεν ντρέπομαι; Δε θεωρείται αμαρτία η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά; Δεν ξέρουμε όλοι ότι ο Θεός και η Αγία Γραφή και η Εκκλησία αντιτίθενται σε αυτήν; Ε, λοιπόν ναι. Η συμμετοχή σε σεξουαλικές πράξεις με μια άλλη γυναίκα θα ήταν αμαρτία, γιατί κάθε σεξουαλική πράξη που συμβαίνει εκτός του μυστηρίου του γάμου μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας –σύμφωνα με το σχέδιο του ίδιου του Θεού– είναι αμαρτία.
Αλλά οι ομόφυλες έλξεις δεν είναι κάτι που επιλέγεται, και η αμαρτία είναι πάντοτε μια επιλογή. Ή πιο σωστά, ενώ οι ομόφυλες έλξεις μπορούν χωρίς αμφιβολία να είναι ένας ισχυρός πειρασμός για να διαπράξουμε αμαρτία, μπορεί επίσης να είναι μια ευκαιρία να ζήσουμε την εκπληκτική χάρη που δίνεται, όταν τις παραδώσουμε στο Θεό. Εδώ θα γίνω τολμηρή και θα πω ότι, επειδή έχω επιλέξει να εγκολπωθώ την αγνότητα, η ομοφυλοφιλία μου έχει αποτελέσει μια εμπειρία μέσω της οποίας μπόρεσα να πλησιάσω το Θεό, κατά την εικόνα του Οποίου έχουμε πλαστεί γυναίκες και άνδρες.
Δεν μπορούμε να επιλέξουμε ποιο φύλο θα μας ελκύει, μπορούμε μόνο να επιλέξουμε τι θα κάνουμε γι’ αυτό, και το αν θέλουμε ή όχι να παραδώσουμε αυτό το κομμάτι της ζωής μας στο Θεό είναι μια δική μας επιλογή. Επομένως, όπως εξηγεί ένας άνδρας: “Σε αντίθεση με όσα υπονοούν πάντοτε τα ΜΜΕ, το αντίθετο της ‘ομοφυλοφιλικής υπερηφάνειας’ δεν είναι η ομοφυλοφιλική ντροπή”.
Αν αισθάνεσαι έλξη για το ίδιο φύλο, είτε μαζί με έλξη προς το άλλο φύλο είτε αποκλειστικά, θέλω να είμαι ξεκάθαρη: δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι. Σαν άντρες και γυναίκες, δημιουργούμαστε κατ’ εικόνα και ομοίωση του ίδιου Θεού, που μας καλεί να αγαπάμε και έχει βάλει σαν στάμπα στο κέντρο της καρδιάς μας έναν πόθο για Κείνον. Αν νιώθεις ντροπή, δώσ’ την στο Θεό με την προσευχή. Να είσαι ειλικρινής μαζί Του και μίλησέ Του για τις επιθυμίες σου. Μην Του το κρύψεις. Αν το αποκρύψεις από το Θεό, αυτό θα μειώσει τη χαρά στη ζωή σου, δε θα τη μεγαλώσει. Για να μην πω, ότι ήδη το γνωρίζει, και θέλει να μας δείξει πώς αυτές οι έλξεις μπορούν να μας κάνουν αγίους—ανθρώπους που Τον αγαπούν περισσότερο από όλα τα άλλα, που βλέπουν την ομορφιά Του παντού τριγύρω και είναι τελείως απορροφημένοι με δέος στην αγάπη Του.
