Ο πατήρ Θωμάς Χόπκο είναι ένας ορθόδοξος ιερέας που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει σπουδάσει θεολογία και φιλοσοφία και έχει στο ενεργητικό του πολύχρονη ενασχόληση με την ποιμαντική των νέων. Μεταξύ άλλων έχει γράψει και μιλήσει για την ομοφυλοφιλία, τις εξαρτήσεις, τη χειροτονία των γυναικών κ.α. θέματα. Έχει συγγράψει το βιβλίο “Η Χριστιανική πίστη και η έλξη προς άτομα του ιδίου φύλου”.
Πολλοί ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες υποστηρίζουν ότι η χριστιανική πίστη αποτελεί τον οδηγό της ζωής τους. Κάποιοι από αυτούς πιστεύουν ότι ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός είναι δοσμένος από το Θεό, ότι είναι καλός και ότι δεν υπάρχει τίποτε το κακό ή το αμαρτωλό στις ομοφυλοφιλικές πράξεις. Οι άνθρωποι αυτοί λένε ότι η Αγία Γραφή και η Παράδοση της Εκκλησίας δεν καταδικάζουν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, αλλά έχουν υποστεί παρερμηνεία και κατάχρηση, άλλοτε από άγνοια και άλλοτε με πρόθεση από ανθρώπους προκατειλημμένους και εχθρικούς, που μισούν τους ομοφυλόφιλους. Όσοι έχουν αυτή την άποψη προφανώς και θέλουν οι άλλοι να συμφωνήσουν μαζί τους, και ήδη πολλοί εργάζονται σκληρά, ώστε οι θέσεις του να γίνουν αποδεκτές, ειδικά από τους πιστούς Χριστιανούς και τους εκκλησιαστικούς ηγέτες.
Άλλοι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός δεν προέρχεται από το Θεό – παρά μόνο κατά θεία παραχώρηση, καθώς το σχέδιο του Κυρίου εμπερικλείει αναπόφευκτα την ανθρώπινη ελευθερία και την αμαρτία -, αλλά προέρχεται από τα ανθρώπινα λάθη. Ενώ κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να εντοπίσουν τους συγκεκριμένους λόγους για τις σεξουαλικές τους επιθυμίες, ωστόσο επιβεβαιώνουν ότι αυτές δεν είναι καλές και δεν πρέπει να παραδοθούν σε αυτές. Άλλοι με τη βοήθεια αυτού που θεωρούν ορθή αγιογραφική ερμηνεία και ακριβής ψυχολογική ανάλυση, βρίσκουν την πηγή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού στα λάθη και τις αποτυχίες της οικογενειακής ζωής, ιδίως της πρώτης παιδικής ηλικίας, αν όχι νωρίτερα, τα οποία συνέβαλαν στη σεξουαλική τους συγκρότηση. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν κληθεί από το Θεό να παλέψουν ενάντια στις ομοφυλοφιλικές τους τάσεις, όπως όλοι οι άνθρωποι έχουν κληθεί να παλέψουν ενάντια στα αμαρτωλά πάθη, που βρίσκουν μέσα τους, ενώ εργάζονται για τη θεραπεία των αιτιών του αποπροσανατολισμού και της ασθένειας. Αυτοί που υποστηρίζουν αυτή την άποψη ζητούν από τους πιστούς Χριστιανούς, ιδίως τους εκκλησιαστικούς ηγέτες, να τους στηρίξουν και να τους βοηθήσουν στον πνευματικό τους αγώνα.
Η Ορθόδοξη άποψη
Λαμβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή Ορθόδοξη ερμηνεία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, όπως αυτή εκφράζεται στη λειτουργική λατρεία της Εκκλησίας, τις μυστηριακές ακολουθίες, τους Ιερούς Κανόνες και τη ζωή και διδασκαλία των Αγίων, είναι σαφές ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ενστερνίζεται τις απόψεις εκείνων των Χριστιανών, ομοφυλόφιλων ή ετεροφυλόφιλων, οι οποίοι βλέπουν τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό ως διαταραχή και ασθένεια και θεωρούν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις αμαρτωλές και καταστροφικές.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά τους αιώνες, αγιογραφικές περικοπές όπως οι επόμενες έχουν μία και ξδεν επιτρέπουν οποιαδήποτε άλλη εκτός από την προφανή ερμηνεία:
- Εάν ένας άνδρας κοιμηθεί με έναν άντρα όπως με μια γυναίκα, και οι δύο έχουν διαπράξει κάτι το σιχαμερό … (Λευιτικό κ΄ 13)
- Γι’ αυτό το λόγο (δηλ. για την άρνησή τους να αναγνωρίσουν, να ευχαριστήσουν και να δοξάσουν το Θεό) ο Θεός τους παρέδωσε σε επαίσχυντα πάθη. Οι γυναίκες τους αντάλλαξαν τις φυσικές σχέσεις με τις παρά φύση, και παρομοίως οι άνδρες άφησαν τις φυσικές σχέσεις με τις γυναίκες και κάηκαν με φλόγα ακράτητης επιθυμίας μεταξύ τους, διαπράττοντας άνδρας με άνδρα επαίσχυντες πράξεις και λαμβάνοντας έτσι από τον ίδιο τους τον εαυτό το μισθό, που τους άξιζε για την πλάνη τους (Ρωμ. α΄ 26-27).
- Μην πλανάσθε! Ούτε οι πόρνοι, ούτε οι ειδωλολάτρες, ούτε οι μοιχοί, ούτοι εκθηλυμένοι, ούτε οι αρσενοκοίτες (δηλ. σοδομίτες, αυτοί που κοιμούνται με άντρες), ούτε οι πλεονέκτες, ούτε οι κλέφτες, ούτε οι μέθυσοι, ούτε οι υβριστές, ούτε οι άρπαγες δεν πρόκειται να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας. Αλλά πλυθήκατε, αλλά αγιασθήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με την επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. στ΄ 9-11).
Αθέλητες Αμαρτίες
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι όλες οι αμαρτίες σκόπιμες και ηθελημένες, και δεν είναι όλες οι αμαρτωλές πράξεις συνειδητές σε εκείνους που τις διαπράττουν. Τουλάχιστον όχι εξ αρχής. Με μια κουβέντα, η αμαρτία δεν είναι πάντα κάτι για το οποίο ο ίδιος ο αμαρτωλός είναι απαραίτητα πλήρως και συνειδητά ένοχος. Υπάρχουν αμαρτίες που προκαλούνται από άγνοια ή από το πάθος στο οποίο υπόκειται κάποιος, αμαρτίες που “ενεργούν στα μέλη μας,” όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, ακόμη και ενάντια στη λογική και συνειδητή μας θέληση (δείτε Ρωμ. κεφ. 6-8). Τέτοιες είναι οι αμαρτίες οι οποίες αναφέρονται στις προσευχές της Εκκλησίας μας και στις οποίες οι πιστοί ικετεύουν το Θεό για συγχώρηση και άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο των εν γνώσει, αλλά και των εν αγνοία, όχι μόνο των εκουσίων, αλλά και των ακούσιων.
Υπάρχουν αμαρτίες που είναι ακούσιες, αθέλητες, ανεπίλεκτες. Αμαρτίες που υπερνικούν τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν μέσα από παράλογες ορμές και εξαρτήσεις, μέσα από την αδυναμία της σάρκας, τις συναισθηματικές παρορμήσεις και τις άκριτες επιθυμίες σε ενέργειες που οι ίδιοι δε θέλουν, και τις οποίες συχνά περιφρονούν και αποστρέφονται – ακόμα και όταν επιδίδονται σε αυτές. Αυτές οι αμαρτίες είναι γνωστές από την Ιερή Παράδοση ως αμαρτωλά πάθη. Το γεγονός ότι αυτές οι αμαρτίες δεν επιλέγονται ελεύθερα δεν τις καθιστά ούτε κατ’ ελάχιστο λιγότερο αμαρτωλές. Αμαρτάνω σημαίνει χάνω το στόχο, βγαίνω από τη διαδρομή, παρεκκλίνω, βεβηλώνω, παραβιάζω… Είτε η πράξη είναι συνειδητά ηθελημένη και σκόπιμα ενεργούμενη είτε όχι. Είτε ο παραβάτης προσωπικά πέφτει ελεύθερα και πλήρως στην αμαρτία, είτε όχι.
Εξαγορασμένοι αμαρτωλοί
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, οι Χριστιανοί είναι εξαγορασμένοι αμαρτωλοί. Είναι άνθρωποι που έχουν σωθεί από την ασθένεια και την αμαρτία, το διάβολο και το θάνατο με τη χάρη του Θεού μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος: “και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας” (Α΄ Κορ. στ΄ 10). Βαπτιζόμαστε εν Χριστώ και χριόμαστε με το Άγιο Πνεύμα, προκειμένου να ζήσουμε τη ζωή του Θεού μέσα στην Εκκλησία. Ομολογούμε την πίστη μας μέσω της κανονικής συμμετοχής στη λειτουργική λατρεία και την ευχαριστιακή κοινωνία, που συνοδεύονται με συνεχή ομολογία, μετάνοια και τον ακλόνητο αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή αμαρτίας, εκούσιας ή ακούσιας, η οποία προσπαθεί να καταστρέψει τις ζωές μας στον κόσμο αυτό και στον αιώνα το μέλλοντα.
Ο ομοφυλόφιλος Χριστιανός καλείται σε μια ιδιαίτερα σκληρή μάχη. Ο αγώνας του είναι ιδιαίτερα άγριος. Δε γίνεται καθόλου ευκολότερος με την απρόσεκτη και αληθινά δαιμονική εχθρότητα εκείνων που περιφρονούν και γελοιοποιούν όσους φέρουν αυτό τον επίπονο και επαχθή σταυρό, ούτε όμως και από την αστόχαστη, εξίσου δαιμονική αποδοχή της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας από τους πλανημένους συνηγόρους και εφαρμοστές της.
Όπως συμβαίνει με όλους τους πειρασμούς, τα πάθη και τις αμαρτίες – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι βαθιά, και πολλές φορές φαινομενικά ανεξάλειπτα ενσωματωμένες στη φύση μας λόγω της θλιβερής κληρονομιάς μας – ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός μπορεί να θεραπευτεί και οι ομοφυλοφιλικές πράξεις μπορούν να πάψουν. Για το Θεό όλα τα πράγματα είναι δυνατά. Όταν οι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν, και όταν λαμβάνουν υπομονετική, συμπονετική και αυθεντικά αγαπητική βοήθεια από τις οικογένειες και τους φίλους τους – καθένας από τους οποίους αγωνίζεται με τους δικούς του πειρασμούς και τις αμαρτίες, γιατί κανένας δε μένει χωρίς αυτό τον αγώνα, υπό κάποια μορφή, και κανένας δεν είναι αναμάρτητος παρά μόνο ο Θεός – ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει. Η νίκη, ωστόσο, ανήκει μόνο στις θαρραλέες ψυχές που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, συνειδητοποιούν τη δυσαρέσκειά τους, εκφράζουν το θυμό τους, ομολογούν τις αμαρτίες τους, συγχωρούν όσους τους προσβάλλουν (περιλαμβανομένων πάντοτε των γονέων και της οικογένειάς τους), και απλώνουν το χέρι τους για βοήθεια με αληθινή διάθεση να θεραπευτούν. Ο ίδιος ο Ιησούς υπόσχεται ότι οι άγιοι ήρωες που “υπομένουν μέχρι τέλους” κατά μήκος αυτού του “δύσκολου δρόμου που οδηγεί στη ζωή” σίγουρα “θα σωθούν” (Ματθ. ζ΄ 13, κδ΄ 13).
Πηγή: ΧΦΔ
