10 Χρόνια Ομοφυλοφιλία.gr

Απρίλιος 2015. Σε μια μεσημεριανή βόλτα με τον πνευματικό μου, ο λόγος ήρθε στο Pride που ετοίμαζε εκείνη τη χρονιά η ΛΟΑΤ κοινότητα της πόλης (έτσι την λέγαμε τότε). Από την άλλη η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης ετοίμαζε αγρυπνία και καλούσε τους πιστούς να προσευχηθούν «για αυτούς τους ανθρώπους, για να απαλλαγούν από το πάθος τους». Προσωπικά ένιωθα λίγο παράξενα που είχα πιαστεί στο μέσο αυτής της πνευματικής αντιμαχίας, και σχολίασα:

Τα κείμενα ήταν ήδη σχεδόν έτοιμα, αφού η ιδέα έπαιζε στο μυαλό μου από καιρό. Τα έκανα ένα γρήγορο πέρασμα και την επόμενη μέρα τα εκτύπωσα και του τα πήγα. Πολυάσχολος όπως είναι, του πήρε λίγο καιρό, αλλά η τελική απάντηση ήταν ενθαρρυντική: «Κάν’ το!»

8 Μαΐου 2015. Καταχώρηση του domain και γρήγορη εγκατάσταση του σάιτ, αρχικά σε δανεικό χώρο. Σύντομα τα DNS άρχισαν να δείχνουν στο omofylofilia.gr και κάπως έτσι ξεκίνησε ένα ταξίδι που κρατάει ήδη δέκα χρόνια!

* * *

Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε το σάιτ, είχαμε ξεκάθαρη τοποθέτηση, αφού δηλώναμε περήφανα «Μια Εναλλακτική για την Ομοφυλοφιλία». Μια εναλλακτική πέρα από τη συναλλακτική σαρκικότητα και τις τοξικές συμπεριφορές που ευδοκιμούν μέσα στην κοινότητα και συχνά οφείλονται σε μια έλλειψη αγάπης για τον εαυτό μας και σε εσωτερικευμένη ομοφοβία. Αλλά ταυτόχρονα και μια εναλλακτική πέρα από τη μονομερή και εμμονική σκληρότητα ενός μικρού μα ηχηρού τμήματος της Εκκλησίας, που δεν χάνει την ευκαιρία να κατακεραυνώνει τους ομοφυλόφιλους ανεξάρτητα από την αφετηρία τους ή τις πνευματικές τους επιλογές.

Μοναδικός μας σκοπός ήταν να μοιραστούμε την εμπειρία μας, να καταστήσουμε σαφές στον κόσμο ότι υπάρχουμε. Υπάρχουμε κι εμείς που τυχαίνει να μας ελκύει το ίδιο φύλο αλλά μας ελκύει πιο πολύ ο Χριστός! Υπάρχουμε κι εμείς και δεν είσαι μόνος.

Δεν είσαι ο μόνος, είμαστε πολλοί. Και για αυτό αναγγέλλουμε επί δέκα χρόνια την αγάπη του Θεού για τον κάθε ομοφυλόφιλο άνθρωπο:

• Για τα παιδιά που τα κορόιδευαν στο σχολείο.
• Για τους δύο φίλους που τους κυνήγησαν απρόκλητα στην Εγνατία να τους δείρουν.
• Για εκείνους που δεν μίλησαν ποτέ, αφού πίστευαν ότι κανείς δεν θα τους καταλάβει.
• Για τους φοιτητές που δυο μήνες στην πόλη πρόλαβαν να γνωρίσουν τα τοξικότερα άτομα του gay scene.
• Για όσους νιώθουν εγκλωβισμένοι σε μια ταμπέλα που δεν τους εκφράζει.
• Αλλά και για τους νέους που κουράστηκαν απ’ τον πολύχρονο αγώνα και μας άφησαν κάπου στην πορεία.
• Για αυτούς που είχαν το θάρρος να αφήσουν τις κενές ηδονές και να διαλέξουν τη ζωή της μετάνοιας.
• Για τους αγωνιστές μας που δεν έπεσαν ποτέ με άντρα και τελικά τα άφησαν όλα κι έγιναν μοναχοί.
• Και για τους λεβέντες που μέσα από δυσκολίες τα κατάφεραν δέκα χρόνια μετά να παραμένουν παρθένοι!

* * *

Όλα αυτά τα υπέροχα πλάσματα κι άλλα πολλά έγιναν ο λόγος για να γράφω. Μέσα από αυτό κατάλαβα βαθύτερα, ωρίμασα πνευματικά. Και το καλύτερο; Γνώρισα εκατοντάδες ομοφυλόφιλους, άντρες και γυναίκες, από όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και τρίτες χώρες, που πιστεύουν στον Χριστό και αγωνίζονται για χάρη Του! Σας ευχαριστώ όλους για αυτή την τεράστια έμπνευση, που μου ‘δωσε τη δύναμη να αντέξω και να κάνω το καλύτερο που μπορώ!

Δέκα χρόνια μετά εξακολουθούν να μου αρέσουν οι άντρες. Αναμενόμενο! Αλλά και δέκα χρόνια μετά εξακολουθεί να με συναρπάζει ο Χριστός, να είναι αυτός το όραμά μου, η αγάπη μου, ο σκοπός της ζωής μου.

Είμαι Χριστιανός και για αυτό μπορώ να πιστεύω στην ελεύθερη βούληση, που περιορίζεται σημαντικά από τα γονίδια και την ανατροφή μας αλλά δεν καθορίζεται από αυτά. Είμαστε εμείς που ζωγραφίζουμε τον πίνακα της ζωής μας, με τη δεξιοτεχνία που μας προικίζει η βιολογία και με τα χρώματα που παίρνουμε από το περιβάλλον. Όμως το περιεχόμενο της ζωγραφιάς εμείς το επιλέγουμε.

Δεν είναι η μοίρα, η τύχη ή κάποιοι άλλοι που θα καθορίσουν το πώς θα ζήσουμε. Δική μας ευθύνη είναι αυτό. Που σημαίνει πως δεν χρειάζεται να ζούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Μπορούμε να διορθώνουμε τα λάθη μας, να αλλάζουμε και να διδασκόμαστε από αυτά. Γι’ αυτό και λέμε όχι στη μαθημένη αβοηθησία που καταπλακώνει συχνά το πνεύμα της Κοινότητας και επιλέγουμε να αποφασίσουμε εμείς πώς θέλουμε να ζήσουμε.

* * *

Αυτή η πίστη στην ελεύθερη βούληση δεν είναι θεωρία. Είναι το καθημερινό μας βίωμα με έναν Θεό που σέβεται απόλυτα την ελευθερία μας. Γιατί ο Θεός δεν είναι χειριστικός. Μας αγαπάει πολύ περισσότερο από ό,τι αγαπάμε εμείς τον εαυτό μας. Και μας περιμένει να τον γνωρίσουμε χωρίς κρατούμενα. Γιατί μας συγχωρεί όσα οι άνθρωποι δεν θα μας συγχωρούσαν ποτέ. Κι έτσι ποτέ δεν είναι αργά για μετάνοια. Όσες φορές κι αν πέσαμε, υπάρχει πάντοτε η ελπίδα.

Είναι λοιπόν τιμή να μένεις πιστός σ’ αυτόν τον Θεό, έστω κι αν κάποιοι άλλοι απιστούν. Είναι τιμή να εκφράζεις την πίστη σου μέσα σε μια κοινότητα, που πολλοί ντρέπονται να το πουν για να μην τους μαλώσουν οι πάτρωνες του κινήματος. Εμείς δεν ντραπήκαμε. Για αυτό ίσως δεχτήκαμε σχεδόν καθολική απόρριψη από τις φίρμες του ελληνικού γκέι συστήματος. Μια στάση που δυστυχώς προδίδει τη μεταφυσική νέκρα που επικρατεί σε μεγάλο μέρος της κοινότητας.

Είναι αυτή ακριβώς η νέκρα που κάνει την καρδιά μας να μην βολεύεται στις εγκόσμιες εξελίξεις. Ναι, καλά είναι τα δικαιώματα, καλοδεχούμενη και η αλλαγή κλίματος την τελευταία δεκαετία. Όμως, όπως θα έλεγε ο ποιητής, «άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει»: Για την αληθινή αγάπη, την αιώνια ζωή, το ταξίδι εντός.

* * *

10 χρόνια Ομοφυλοφιλία.gr. 10 χρόνια γεμάτα χαρά, έμπνευση και αυτοανακάλυψη. Λένε πως δεν μπορείς να μπεις δύο φορές στο ίδιο ποτάμι. Μπορείς όμως να είσαι χαρούμενος που μπήκες και βγήκες εδώ που είσαι σήμερα. Δόξα τω Θεώ!

Μάιος 2025. Τα χρόνια θα περάσουν, παιδιά, ούτως ή άλλως. Ας σταματήσουμε λοιπόν να κλαίμε τη μοίρα μας, ας αγαπήσουμε με όλη μας την καρδιά κι ας απολαύσουμε αυτό το δώρο του Θεού, που λέγεται ζωή. Σήμερα. Μαζί Του θα την κερδίσουμε!

Cover: Adobe Stock/peampath