Ο έρωτας χτύπησε τυχαία

Πέρα από προσανατολισμούς

Τα τελευταία δέκα χρόνια, ζω σε μια μεσαία παραθαλάσσια πόλη και διδάσκω φυσική στο λύκειο της περιοχής. Είναι μια υπέροχη δουλειά και μου αρέσει πολύ που είμαι εδώ. Η ενορία μας είναι επίσης πολύ οργανωμένη και έχω την ευκαιρία να βοηθώ ως κατηχητής σε πολύ ενδιαφέροντα προγράμματα.

Μεγάλωσα στην Αθήνα, σε μια θρησκευόμενη οικογένεια και έτσι έμαθα να πηγαίνω στην εκκλησία. Αρχικά πήγαινα, επειδή το κάναμε ως οικογένεια. Αλλά όταν ήμουν 13 ετών, πήγα στην κατασκήνωση και εκεί ο ομαδάρχης μάς ρώτησε: «Πηγαίνετε εκκλησία επειδή σας το έμαθαν έτσι ή πηγαίνετε επειδή αγαπάτε τον Χριστό; Πάρτε μια απόφαση για τον εαυτό σας». Και αυτό ήταν το σημείο που αποφάσισα πως, ναι, θέλω να ακολουθήσω τον Χριστό από μόνος μου. Έτσι ξεκίνησε η πνευματική μου ζωή.

Στα 14, πήγα να εξομολογηθώ πρώτη φορά και ήταν μια κομβική στιγμή για μένα. Ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο δρόμος μου. Τότε περίπου πήγαμε μια εκδρομή με το κατηχητικό και κάναμε όλοι μαζί προσευχή. Συνειδητοποίησα ότι ο Θεός με αγαπάει και άρχισα να κλαίω. Οι άλλοι άρχισαν να αναρωτιούνται, αλλά δεν μπορούσα να τους εξηγήσω τι ένιωθα. Αυτή η εμπειρία έχει μείνει μέσα μου, και ξέρω ότι δεν υπάρχει μέρος που μπορώ να πάω και να μην είναι μαζί μου ο Θεός, που με αγαπά.

Κυριαρχώντας στις επιθυμίες μου

Την ίδια περίπου εποχή ανακάλυψα ότι με ελκύουν οι άντρες. Δεν είχα ποτέ μεγάλο πρόβλημα με αυτό, με την έννοια ότι δεν ένιωθα ντροπή που ελκόμουν από το ίδιο φύλο. Είχα υπέροχους κατηχητές στην εφηβεία μου και με δίδαξαν ότι όλοι έχουμε κάθε λογής επιθυμίες και πρέπει να μάθουμε να τις ελέγχουμε με υγιή τρόπο, είτε είναι σεξουαλικές είτε όχι. Έτσι ποτέ δεν ένιωσα πραγματικά άσχημα για την ομοφυλοφιλία μου. Ήταν απλά ένα μέρος της ιστορίας μου.

Βέβαια σε όλη την εφηβεία μου αλλά και ως ενήλικας είχα πάντα χριστιανούς φίλους με τους οποίους μπορούσα να μοιραστώ την ιστορία μου. Οι φίλοι μου γνώριζαν για τις ομόφυλες έλξεις μου και με αγαπούσαν και με αποδέχονταν και με στήριζαν πνευματικά. Στο λύκειο είχα έναν καλό κολλητό, που ήταν χριστιανός και πηγαίναμε μαζί σχολείο και μπορούσα να του μιλήσω για αυτό. Όταν πήγα πανεπιστήμιο, έκανα ό,τι μπορούσα για να βρω ανθρώπους που μπορώ να μιλήσω και να εκφραστώ, ανθρώπους που τους έχω στηρίξει και με έχουν στηρίξει αντίστοιχα. Δεν ένιωσα λοιπόν ποτέ μόνος σε αυτό. Όχι ότι ήμουν out. Αλλά είχα πάντα ανθρώπους που εμπιστευόμουν και προσεύχονταν για μένα και με βοηθούσαν και με αγαπούσαν.

Οι φίλοι μου είχαν κι αυτοί τις δικές τους προκλήσεις. Και στον τομέα του σεξ και της σεξουαλικότητας. Απλά ήταν διαφορετικές από τις δικές μου. Και στόχος μας ήταν να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να ακολουθήσουμε πιστά τον Χριστό. Έτσι, όποιοι κι αν ήταν οι πειρασμοί μας, μπορούσαμε να τους μοιραστούμε, να προσευχηθούμε ο ένας για τον άλλον και να γνωρίζουμε ότι έχουμε ανθρώπους που μας αγαπούν και μας αποδέχονται. Γνωριζω ότι δεν το έχουν όλοι αυτό, αλλά εγώ το είχα και είμαι τόσο ευγνώμων!

Όταν έκανα το διδακτορικό μου, η έλξη μου για τους άντρες ήρθε στο προσκήνιο. Κανόνιζα να συγκατοικήσω με κάποιους συμφοιτητές τον επόμενο χρόνο και υπήρχε ακόμη ένας που ήταν φίλος του ενός. Δεν τον ήξερα και όπως γνωριζόμασταν για να συγκατοικήσουμε τον επόμενο χρόνο, κατάλαβα ότι υπήρχε αμοιβαία έλξη μεταξύ μας, με έντονη επιθυμία. Και ήθελα πραγματικά να κάνω σχέση μαζί του. Το ήθελα πολύ.

Αλλά ήξερα επίσης ως Χριστιανός ότι δεν μπορούσα να το κάνω αυτό. Δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Θεός για μένα. Οπότε βρέθηκα να είμαι διχασμένος. Αλλά επειδή είχα αυτούς τους καλούς φίλους, μπόρεσα να τους μιλήσω. Και μπόρεσαν κι αυτοί να μου μιλήσουν ανοιχτά και να μου πουν «Έλα, Παύλο, ξέρεις τι λέει ο Χριστός για αυτό. Τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις ως πιστός του Χριστού; Δεν μα κάλεσε για αυτά τα πράγματα. Πρέπει να πάρεις μια απόφαση».

Και θυμάμαι να παλεύω με την ιδέα για λίγες μέρες. Και μια μέρα ήμουν στην εκκλησία και ακούω στο ευαγγέλιο: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Που σημαίνει ότι οι Χριστιανοί σηκώνουμε ελεύθερα τον προσωπικό μας σταυρό για να ακολουθήσουμε τον Χριστό. Και τότε ήξερα ότι έπρεπε να επιλέξω τον Χριστό και όχι την έλξη μου για αυτόν τον τύπο. Και το έκανα. Και ήταν το σημείο καμπής. Την άλλη μέρα, πήγα και του είπα: «Δεν μπορώ να μείνω μαζί σου του χρόνου. Αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει για μένα». Και χαίρομαι που έκανα αυτή την επιλογή και δεν το έχω μετανιώσει ποτέ!

Ο έρωτας έρχεται όταν δεν το περιμένεις

Σε όλη αυτή την πορεία, υπήρχαν στιγμές που ζήτησα από τον Θεό να μου πάρει αυτές τις επιθυμίες και να με αλλάξει. Αλλά με τον καιρό, αποδέχτηκα ότι μάλλον δεν θα το κάνει. Αλλά ούτε κι εγώ χρειαζόμουν μια τέτοια αλλαγή. Είμαι αυτός που είμαι και αυτές είναι οι επιθυμίες μου. Και η κλήση μου είναι να τον ακολουθώ ενώ έχω αυτές τις επιθυμίες, παρά να περιμένω πότε θα τις πάρει για να κάνει τη ζωή μου καλύτερη ή ευκολότερη. Αυτές ήταν οι επιθυμίες μου αλλά η επιλογή ήταν δική μου και μπορούσα να ακολουθώ τον Χριστό μία μέρα τη φορά.

Αυτό μας υπόσχεται η Αγία Γραφή. Δεν λέει ότι θα εξαφανιστούν οι σαρκικές επιθυμίες. Αλλά λέει ότι εμπνεόμενοι από το Άγιο Πνεύμα δεν θα τις εκτελέσουμε.

Αλλά ας γυρίσουμε στον τελευταίο χρόνο του διδακτορικού. Όταν είπα όχι στη σχέση με εκείνο τον τύπο, ακούστηκε ότι δεν θα συγκατοικούσα με εκείνη την παρέα και κάποιοι φίλοι με ρώτησαν γιατί. Μία από αυτούς ήταν και η Μαρία. Της εξήγησα τον λόγο που άλλαξα γνώμη. Της είπα ότι με έλκυαν οι άντρες και ότι μπορεί να κάναμε σχέση με εκείνο το παιδί. Κι εκείνη με άκουσε και ήταν οκ, και σιγά-σιγά ήρθαμε πιο κοντά ως φίλοι.

Αλλά τότε συνέβη κάτι που δεν περίμενα: Ερωτευτήκαμε. Αρχίσαμε να βγαίνουμε και ήταν φυσικά η πρώτη κοπέλα που είχα ποτέ. Για μερικούς μήνες ένιωθα παράξενα, γιατί δεν είχα συνηθίσει την ιδέα να έχω κοπέλα. Κι όμως αγαπηθήκαμε βαθιά και τότε της ζήτησα να με παντρευτεί. Και είπε ναι. Και είμαστε παντρεμένοι εδώ και 23 χρόνια. Μισή ζωή! Έχουμε δύο αγόρια, που είναι τώρα 17 και 14 και θα έλεγα πως πήγε πολύ καλά.

Εξακολουθώ να έλκομαι από το ίδιο φύλο, εξακολουθούν να με ελκύουν κυρίως οι άντρες. Αλλά με τη Μαρία μπορώ να λειτουργήσω. Δεν το περίμενα! Όταν είπα όχι στο άλλο παιδί, ένιωσα ότι θα είμαι μόνος για μια ζωή… Και αυτό είναι εντάξει! Η αγαμία είναι μια σπουδαία κατάσταση, είναι μία κλήση αν έλκεσαι από το ίδιο φύλο και δεν πρόκειται να κάνεις σχέση με γυναίκα. Αλλά για μένα συνέβη κάτι διαφορετικό που δεν το περίμενα και για το οποίο είμαι ευγνώμων στον Θεό!

Αν μπορούσα να δώσω μία συμβουλή σε όσους είναι ομοφυλόφιλοι και σκέφτονται τον ετερόφυλο γάμο, θα ήταν μία: να είσαι ειλικρινής! Εγώ κι η Μαρία είχαμε ανοίξει τα χαρτιά μας εξ αρχής. Δεν της έκρυψα τίποτα. Ήμουν τελείως ειλικρινής. Με τίποτα δεν θα ξεκινούσα κάτι τέτοιο, αν δεν το γνώριζε ήδη. Γιατί ο ετερόφυλος γάμος δεν είναι μια μαγική λύση για την ομοφυλοφιλία μας. Και φέρνει επιπλέον προκλήσεις.

Η δύναμη της καλής παρέας

Για αυτό και για πολλά χρόνια δεν ήμουν ανοιχτός για την ομοφυλοφιλία μου. Αλλά το 2019, έφτασα σε ένα σημείο που αναρωτήθηκα αν θέλω να μιλήσω για αυτό πιο δημόσια. Τότε η τάση στην κοινωνία έλεγε ότι η παραδοσιακή χριστιανική διδασκαλία για το σεξ είναι μάλλον τοξική για τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα. Και εγώ ήθελα να φωνάξω ότι δεν είναι αυτή η εμπειρία μου. Ότι είχα φίλους στην Εκκλησία που με στήριζαν συνεχώς και ότι ανακάλυψα πως πίστη και σεξουαλικότητα μπορούν να συμβαδίσουν! Για αυτό θέλησα να μιλήσω. Και πέρασα λούκι. Αρχικά, έπρεπε να το πω στους γονείς και στον αδελφό μου, γιατί δεν τους το είχα πει. Έπειτα έφτασα στο σημείο να το πω στη σύναξη στην ενορία μας.

Τότε φυσικά κάποιοι σκέφτηκαν ότι ο γάμος μας είναι μια απάτη! Και έπρεπε να εξηγώ πως όχι! ο γάμος μας είναι υπέροχος, είναι όλα καλά, μην ανησυχείτε για αυτό! Αλλά φυσικά όλα αυτά αντανακλούσαν και στη Μαρία. Για αυτό ζήτησα την άδειά της για να μιλήσω για αυτό το πολύ προσωπικό μας θέμα. Κι εδώ υπάρχει ακόμη ένας αστερίσκος: αν είσαι σε έναν γάμο μεικτού προσανατολισμού και θέλεις να μιλήσεις για αυτό δημόσια, σιγουρέψου ότι συμφωνείτε και οι δύο σε αυτό.

Μετά από όλα αυτά, αν μπορούσα να μιλήσω στον νεότερο εαυτό μου, θα του έλεγα: Πήγαινε και μίλα στους ανθρώπους και να έχεις γύρω σου φίλους που σε γνωρίζουν και σε αγαπούν. Είναι πολύ σημαντικό! Γιατί δεν θα τα καταφέρεις χωρίς αυτούς τους ανθρώπους γύρω σου να σε αγαπούν και να σε νοιάζονται.

Και επίσης, μίλα στον κόσμο μια ώρα αρχύτερα. Εγώ τους μίλησα πριν από πέντε χρόνια, αλλά εύχομαι να το είχα κάνει νωρίτερα, γιατί αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω καλύτερες συζητήσεις. Γιατί μπορώ να τους πω ότι αυτή είναι η ιστορία μου και να μοιραστώ αυτό το κομμάτι του εαυτού μου που δεν γνώριζαν προηγουμένως. Έτσι μπορώ να μιλήσω όχι θεωρητικά, αλλά να μιλήσω για την ιστορία μου και πώς ο Θεός με οδήγησε μέσα από αυτήν. Αυτά λοιπόν. Σιγουρέψου ότι έχεις καλούς φίλους γύρω σου να μιλήσεις και πες τους το μια ώρα αρχύτερα.

Παύλος