Ένας πρώην μαθητής μου με ρώτησε πρόσφατα γιατί οι Χριστιανοί παραμένουν τόσο απαθείς μπροστά στην αυξανόμενη αποδοχή της ομοσεξουαλικής συμπεριφοράς στην κοινωνία μας. Οι λόγοι είναι αναμφίβολα πολλοί και περίπλοκοι, αλλά επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε έναν λόγο που πιστεύω ότι βρίσκεται στην καρδιά του προβλήματος.
Εδώ και τουλάχιστον μία γενιά, οι Χριστιανοί κλείνουν το μάτι στο προγαμιαίο σεξ και σιωπηλά το αποδέχονται ως φυσιολογικό, αν όχι αναπόφευκτο, ακόμη και όταν πρόκειται για τους αδελφούς του εν τη πίστει. Ένα άρθρο που διάβασα καταδείκνυε ότι το 80% των σημερινών ανύπαντρων Χριστιανών μεταξύ 18 και 29 ετών παραδέχεται ότι κάνει προγαμιαίο σεξ.
Ιδού ένα προφανές –και εκφραστικό– συμπέρασμα που μπορούμε άμεσα να εξαγάγουμε από αυτήν την πραγματικότητα. Οι Χριστιανοί που αποδέχονται τις προγαμιαίες σχέσεις, ρητά ή σιωπηρά, δεν έχουν κάποιον βάσιμο λόγο να αντιτίθενται στην ομοσεξουαλική συμπεριφορά. Λίγο να στοχαστούν, συνειδητοποιούν ότι, αν παραβλέπουν την αγιογραφική διδασκαλία για τις γενετήσιες σχέσεις πριν από τον γάμο και την ξεκάθαρη ομοφωνία της Εκκλησίας ότι αυτή η συμπεριφορά είναι εφάμαρτη, δύσκολα μπορούν να φωνάζουν για την αγιογραφική απαγόρευση της ομοσεξουαλικής συμπεριφοράς. Οι Χριστιανοί δεν μπορούν να είναι συνεπείς, όταν κοιμούνται με τις κοπέλες ή με τα αγόρια του, ή όταν κλείνουν το μάτι στους φίλους τους που το κάνουν αυτό, και μετά γυρίζουν και ζητούν να χαράξουν στην άμμο μια διαχωριστική γραμμή απέναντι στην αρσενοκοιτία. Πράγματι, το να αντιτίθεσαι ηχηρά στην ομοσεξουαλική συμπεριφορά, ενώ κλείνεις τα μάτια μπροστά στις προγαμιαίες σχέσεις εύκολα δίνει την εντύπωση ότι η αντίθεσή σου είναι περισσότερο θέμα προσωπικής δυσαρέσκειας ή ενόχλησης, παρά απόρροια κάποιας σοβαρής χριστιανικής πίστης.
Επομένως, το πρακτικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι σχετικά απλό: αν είναι εντάξει να αμνηστεύεις τις προγαμιαίες σχέσεις, τότε δεν υπάρχει κάποιος καλός λόγος να μην κάνεις το ίδιο και για την αρσενοκοιτία.
Για να είμαι σαφής, οι περισσότεροι Χριστιανοί δεν αποδέχονται απροκάλυπτα το προγαμιαίο σεξ. Αντίθετα, μέχρις ώρας, η αποδοχή είναι συνήθως μόνο σιωπηλή ή υπόρρητη. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι αυτή η υπόρρητη αποδοχή έχει αναμφίβολα αμβλύνει και τις αντιστάσεις απέναντι στην ομοσεξουαλική συμπεριφορά και έχει ενθαρρύνει πολλούς να φτάσουν στο σημείο να την υπερασπίζονται ρητά ως έναν επιτρεπτό από χριστιανική άποψη τρόπο ζωής.
[…] Ιδού λοιπόν πού θέλω να καταλήξουν. Οι Χριστιανοί δεν έχουν καμία πιθανότητα να αμφισβητήσουν με επιτυχία την ομοσεξουαλική συμπεριφορά, αν δεν ξεκινήσουν πρώτα από τις σαρκικές αμαρτίες των ετεροφυλόφιλων. Δεν μπορούμε να τοποθετούμαστε ηθικώς πειστικά απέναντι στις σαρκικές αμαρτίες μιας μικρής μειονότητας, όταν παράλληλα συνευδοκούμε στις σαρκικές αμαρτίες που προτιμά το 90% και πλέον του πληθυσμού. Αν οι προγαμιαίες σχέσεις είναι εντάξει, αν το συναινετικό διαζύγιο δεν αποτελεί και κανένα μεγάλο ζήτημα, τότε η προσπάθεια μας να τηρήσουμε μία ηχηρή (ή και ήσυχη) στάση απέναντι στην ομοσεξουαλική συμπεριφορά θα αντηχεί εκκωφαντικά κούφια.
Φυσικά, η αμφισβήτηση της ετεροφυλοφιλικής αμαρτίας δεν είναι εύκολο πράγμα στη σύγχρονη κοινωνία. Είναι γεγονός ότι οι σεξουαλικές εκτός γάμου σχέσεις πολλών, συμπεριλαμβανομένων και των Χριστιανών, πηγάζουν σχεδόν με μια φυσικότητα από την κοσμοθεωρία με την οποία έχουν διαποτιστεί (δυστυχώς πολλοί Χριστιανοί επηρεάζονται περισσότερο από την ποπ κουλτούρα παρά από τον λόγο του Θεού). Αν θέλουμε να έχουμε μια ρεαλιστική πιθανότητα να αντιπαρατεθούμε σε αυτήν την κοσμοθεωρία, αυτό θα απαιτήσει την ουσιαστική επαναφορά της χριστιανικής οπτικής μας για τη σεξουαλικότητα, που στη βάση της απαιτεί μια ακόμη πιο ουσιαστική χριστιανική προσέγγιση στο ανθρώπινο προσώπο και στη θέση του στο μεγάλο δράμα της δημιουργίας και της απολυτρώσεως. Με λίγα λόγια, προϋποθέτει ότι θα διδάξουμε με πειστικότητα την χριστιανική ηθική ως αναπόσπαστο κομμάτι της σύνολης χριστιανικής πίστης. Και πρέπει να μεταδώσουμε την ομορφιά και την χαρά αυτής της πίστης που οδηγεί στην ανθρώπινη ευτυχία, με τον ίδιο ζήλο με τον οποίο επιχειρηματολογούμε συχνά για την αλήθεια της. Όμως, τίποτα λιγότερο από αυτό δεν έχει καμιά πραγματική ελπίδα να φέρει μια γνήσια ανανέωση στο πεδίο της σεξουαλικής ηθικής.
Jerry Walls
