Η ξεκάθαρη θέση της Εκκλησίας είναι ότι οποιαδήποτε σαρκική ακαθαρσία αποτελεί σοβαρή αμαρτία. Αυτό συμπεριλαμβάνει την αρσενοκοιτία, την μοιχεία, την πορνεία (δηλαδή τις προγαμιαίες σχέσεις) και άλλες πράξεις ακόμη χειρότερες. Πότε μάς χωρίζει μια τέτοια αμαρτία από τον Θεό και πότε αναγκάζει τον φύλακα άγγελό μας να φύγει από κοντά μας; Η απάντηση είναι εξ ίσου ξεκάθαρη: όταν μένουμε αμετανόητοι στην αμαρτία.
Αν κάποιος ζει έναν συνεχή και συνήθη τρόπο ζωής, στον οποίο η σαρκική αμαρτία παίζει πρωτεύοντα ρόλο, και δεν προσπαθεί να διορθωθεί, αυτός είναι αποξενωμένος από τον Θεό. Ο πειρασμός για τη διάπραξη της σαρκικής ακαθαρσίας δεν είναι αμαρτία. Κανένας από τους πειρασμούς μας δεν είναι αμαρτία. Ούτε τα πάθη μας είναι αμαρτία, αλλά πιθανότατα αποτελούν την κύρια πηγή των πειρασμών μας.
Πώς θα σωθούμε
Κάποιος μπορεί να τείνει προς την απληστία, άλλος μπορεί να θυμώνει εύκολα, άλλος μπορεί να έλκεται σεξουαλικά προς τους άλλους άνδρες κ.ά. Κερδίζουμε το στεφάνι της νίκης μέσω του αγώνα μας ενάντια σε αυτά τα πάθη, και “αρπάζουμε τη Βασιλεία των Ουρανών με τη βία“. Αυτός ο λόγος του Χριστού σημαίνει ότι πρέπει να αγωνιστούμε, να νηστέψουμε, να προσευχηθούμε και να κάνουμε όλα όσα μπορούμε (με τη βοήθεια του Θεού), για να ταπεινωθούμε και με μεγάλο κόπο και μόχθο να ξεριζώσουμε τα πάθη μας. Αν κάποιος δεν αγωνίζεται για να τα κάνει όλα αυτά, τότε δεν κερδίζει τη Βασιλεία των Ουρανών.
Η Εκκλησία δεν πιστεύει ότι η διάπραξη μιας αμαρτίας καταδικάζει τον άνθρωπο. Η διάθεση του ανθρώπου πριν και μετά την αμαρτία είναι αυτή που προσδιορίζει την κατάληξή του. Αν η διάθεσή του είναι να λέει “Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου”, τότε θα θρηνεί κάθε παράβαση του νόμου του Θεού, ειδικά εκείνες που είναι προφανείς και βαριές. Θα παλέψει ενάντια στα πάθη του και θα προσπαθήσει να διορθωθεί. Αν πέσει, θα ξανασηκωθεί. Δε θα κυλιστεί στο βούρκο των αμαρτημάτων του, εφευρίσκοντας δικαιολογίες.
Τι είναι σιχαμερό στα μάτια του Θεού
Κάποιοι άνθρωποι αντιδρούν ενστικτωδώς, όταν ακούν ότι η αρσενοκοιτία αναφέρεται στη Βίβλο ως “σίχαμα”. Η λέξη αυτή είναι αγιογραφική, αλλά συχνά προσβάλει τους ανθρώπους που εκλαμβάνουν ως θέσφατο τον πλουραλισμό και το σχετικισμό της κοινωνίας μας. Πολλά επιχειρήματα μπορούν να εγερθούν για να υποστηρίξουν ότι η διάπραξη αυτής της αμαρτίας είναι αφύσικη και οδηγεί στην πνευματική, ηθική και σωματική καταστροφή πολύ γρηγορότερα από πολλές άλλες αμαρτίες. Δε θέλω να αναφερθώ σε αυτά τα επιχειρήματα, αλλά ο συνειδητός χριστιανός ξέρει σε τι αναφέρομαι, και μπορεί εύκολα να βρει τα αγιογραφικά χωρία και τους κανόνες που το αποδεικνύουν.
Η ομοφυλοφιλία είναι μια σοβαρή αμαρτία, η οποία ενεργούμενη κατ’ εξακολούθηση οδηγεί στην αποξένωση από το Θεό, περισσότερο από τις άλλες αμαρτίες, λόγω της επίδρασης που έχει στην ψυχή του αμαρτωλού. Αυτή η αμαρτία, αλλά και κάθε αμαρτία για την οποία εγείρονται δικαιολογίες και από την οποία δεν μετανοούμε, είναι κατά μία έννοια σιχαμερή, λόγω της επίδρασής της στην ψυχή μας. Ο πειρασμός να ενεργείς σαν ομοφυλόφιλος δεν είναι σιχαμερός, αλλά η κατά συνήθεια και χωρίς μετάνοια ενέργεια αυτού του τρόπου ζωής είναι σιχαμερή. Παρομοίως, οι προγαμιαίες σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους του αντίθετου φύλου είναι επίσης σιχαμερές.
Υπάρχει μία παρενέργεια ωστόσο στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου, που δεν υπάρχει στις ετερόφυλες σχέσεις. Επειδή η καταδίκη των ομοφυλοφιλικών πράξεων περιγράφεται με τόση σαφήνεια στην Αγία Γραφή και την Ιερή παράδοση και επειδή οι σαρκικές πράξεις αυτών των σχέσεων δεν ευλογούνται ποτέ από τον Θεό (σε αντίθεση με τις ετερόφυλες σχέσεις), κάποιοι αναγκάστηκαν να εφεύρουν απίστευτες ιστορίες για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. Αυτό οδήγησε σε πολλαπλή αίρεση. Μια ματιά στην κατάπτωση της Επισκοπαλιανής Εκκλησίας είναι ικανή να το καταδείξει. Είναι γεμάτη με λεσβίες “ιέρειες”, που κηρύττουν ακόμη και τη λατρεία μιας “θεάς”. Στη λίστα μπορούμε να αναφέρουμε και εξωφρενικά κατασκευάσματα για την ύπαρξη εκκλησιαστικής ακολουθίας για την ευλόγηση των ομοσεξουαλικών σχέσεων, που είναι μυθεύματα, τα οποία έχουν διαστραφεί κατά τρόπο τελείως ανειλικρινή.
Ηδονή και οδύνη
Πολλοί ομοφυλόφιλοι λένε:
“Δεν καταλαβαίνεις από πόση συναισθηματική και πνευματική οδύνη έχω περάσει, επειδή χωρίς να το επιλέξω ανακάλυψα ότι έχω ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Έτσι γεννήθηκα”.
Οι Χριστιανοί κατανοούν τον συναισθηματικό πόνο. Η αμαρτία προξενεί οδύνη. Δε διαφέρει από τον αλκοολισμό, τη χρήση ναρκωτικών, την κλεπτομανία και οποιαδήποτε άλλη αμαρτωλή και αφύσικη κατάσταση. Όλοι υποφέρουμε εξ αιτίας των αμαρτιών μας. Οι ομοφυλόφιλοι υποφέρουν περισσότερο από όλους, επειδή πολλοί δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η σεξουαλική τους ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ -και όχι ο προσανατολισμός είναι αμαρτία.
Όσον αφορά την “επιλογή”, η χριστιανική άποψη είναι ότι μπορεί κάποιος να έχει ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό (πάθος, για την ακρίβεια), και όμως να είναι ευάρεστος στον Θεό. Αν πολεμάει ενάντια σε αυτό το πάθος, όπως θα πολεμούσε και ενάντια της βλασφημίας ή του θυμού, ή οποιασδήποτε άλλης τάσης, η οποία είναι αμαρτωλή όταν ενεργείται, τότε θα είναι εξαιρετικά ευάρεστος στον Θεό. Αν αντίθετα καλλιεργεί το πάθος του και το ικανοποιεί με βλάσφημες σαρκικές σχέσεις, τότε είναι μακράν του Θεού.
Η ιδέα ενός ευλαβή πιστού, ο οποίος τακτικά ενεργεί ομοφυλοφιλικές πράξεις και αυτοδικαιώνεται, είναι οξύμωρη. Το τεράστιο πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, εμπνεόμενοι από το πνεύμα της εποχής, είναι πεπεισμένοι ότι οι πράξεις τους δεν είναι αμαρτωλές, όπως ακριβώς οι γυναίκες λένε ότι η έκτρωση δεν είναι αμαρτία. Πώς μπορεί να μετανοήσει κανείς, όταν η μετάνοια δεν θεωρείται “πολιτικά ορθή”, και όταν καταιγίζεται από πληροφορίες, που είναι κατασκευασμένες για να τον εμποδίσουν να αναγνωρίσει την αμαρτία του;
Ο αγώνας θα μας σώσει
Κάθε άνθρωπος μπορεί να αλλάξει – μπορεί να πάψει να είναι μπεκρούλιακας, ψεύτης, αρσενοκοίτης, βλάσφημος, παγανιστής ή ό,τι άλλο, με τη βοήθεια πάντα του Θεού.
Ποτέ δεν πρέπει να δικαιώνουμε την περαιτέρω αμαρτωλή συμπεριφορά των φτωχών αδελφών μας, που είναι βυθισμένοι σε αυτή τη θανάσιμη αμαρτία. Αν κάποιος πνίγεται, πέτα του ένα σκοινί, αντί να τον βουλιάζεις περισσότερο! Κάποιος μπορεί να ευαρεστεί στον Θεό, ακόμη και αν πέφτει θύμα του ομοφυλοφιλικού παθους του, όταν ο δυστυχής είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και με το Θεό (ο Οποίος βλέπει τα πάντα), και μετανοεί πικρά για την κακή του πράξη, και προσπαθεί με όλη του την ψυχή να μην επαναληφθεί ποτέ αυτό το συμβάν. Αυτός ο κύκλος μπορεί να συμβεί ξανά και ξανά, και μόνο ο Θεός γνωρίζει αν ο άνθρωπος πράγματι αναγνωρίζει την αμαρτία του και θλίβεται για αυτήν.
“Αν ξέρατε πόσο οδυνηρή είναι αυτή η κατάσταση”!
Η κόλαση είναι πιο οδυνηρή από την πιο ευφάνταστη φαντασία. Όλες οι αμαρτίες οδηγούν σε αυτήν, είτε τις ονομάζουμε “αμαρτία”, είτε “lifestyle”, είτε “προσανατολισμό”.
Του π. Σεραφείμ Holland
