Συνειδητοποιώντας ο χριστιανός ομοφυλόφιλος τη σύγκρουση μεταξύ της χριστιανικής τους πίστης και των ομοφυλοφιλικών του επιθυμιών, έχει τρεις δρόμους:
- να αρνηθεί την πίστη του στο Θεό, να θεωρήσει το πάθος του πιο σημαντικό από τη σωτηρία της ψυχής του και να παραδοθεί σε αυτό,
- να πιστεύει στο Θεό, αλλά να θεωρεί ότι προς το παρόν δεν πειράζει να ενεργεί σύμφωνα με τις επιθυμίες του, κινδυνεύοντας έτσι να καταντήσει σχιζοφρενής,
- να αποφασίσει πως αγαπάει τον Θεό και δεν θέλει για κανένα λόγο να χάσει τη χάρη Του και την επικοινωνία μαζί Του, θυσιάζοντας έτσι κάθε επιθυμία στο όνομά Του.
Είναι προφανές πως από τους τρεις αυτούς δρόμους, ένας μόνο μπορεί να οδηγήσει στο Χριστό και αυτός είναι ο τρίτος, η ολοκληρωτική μετάνοια. Ενδεχομένως κάποιος που επιλέγει το δεύτερο ή και τον πρώτο δρόμο να ελεηθεί κάποτε από το Θεό και να μετανοήσει κι αυτός και να σωθεί με τη χάρη Του. Αυτό ο Θεός το ξέρει και δεν είναι δική μας δουλειά να υποδεικνύουμε ποιος θα σωθεί και ποιος όχι. Ωστόσο, το απαραίτητο εισιτήριο για τη Βασιλεία των Ουρανών πληρώνεται με μετάνοια και μόνο. Εξ άλλου ο ίδιος ο Χριστός έχει διακηρύξει ότι μάς θέλει όλους δικούς Του.
“Όποιος αγαπά τον πατέρα του ή τη μητέρα περισσότερο από Εμένα, δεν είναι άξιος για Μένα. Και όποιος αγαπά το γιο του ή την κόρη του περισσότερο από Μένα δεν είναι άξιος για Μένα. Και όποιος δεν σηκώνει το σταυρό του και δεν Με ακολουθεί, δεν είναι άξιός Μου. Όποιος κοιτάξει να βολευτεί σε αυτή τη ζωή, θα τη χάσει, και όποιος χάσει τη ζωή του για χάρη Μου, θα βρει την αληθινή ζωή” (Ματθ. ι΄ 37-39).
Παράλληλα, το να ζούμε πότε με κριτήριο το Λόγο του Θεού και πότε με κριτήριο τη σάρκα μας είναι αλυσιτελές και δεν βοηθάει σε τίποτα. Ο ίδιος ο Χριστός διακήρυξε ότι:
“Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί δύο αφεντικά. Διότι είτε θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο είτε θα προσκολληθεί στον ένα και θα καταφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να υπηρετείτε και το Θεό και το μαμωνά” (Ματθ. στ΄ 24).
Μετάνοια και υπομονή
Μέσα από τους ίδιους τους λόγους του Κυρίου φαίνεται ότι η μόνη ενδεδειγμένη οδός σωτηρίας είναι η οριστική αποστροφή μας από όσα κάναμε μέχρι σήμερα και η ολοκληρωτική παράδοσή μας στο άγιο θέλημά Του. Ίσως νιώθουμε πολύ αδύναμοι για κάτι τέτοιο, τη χάρη όμως και την ισχύ θα μας τη δώσει ο Θεός, ο οποίος είναι η πηγή παντός αγαθού. Ας έχουμε εμείς τη διάθεση να αγωνιστούμε, και τα αποτελέσματα θα τα φέρει η χάρη του Θεού. Ας μη μας αποθαρρύνουν οι αποτυχίες. Ο άγιος Παΐσιος έλεγε ότι:
Όλοι οι άνθρωποι μηδενικά κάνουμε, άλλος περισσότερα κι άλλος λιγότερα. Βλέποντας ο Χριστός τη μικρή μας προσπάθεια, βάζει ανάλογα μια μονάδα στην αρχή κι έτσι παίρνουν αξία τα μηδενικά μας και βλέπουμε λίγη προκοπή.
Όταν λοιπόν αποφασίσουμε να αγωνιστούμε για το Χριστό, μπορεί να ανακύψει μέσα μας το ερώτημα: Ποιος είναι ο στόχος μου για αυτή τη ζωή σε σχέση με το πάθος αυτό; Πρέπει μήπως να αποκτήσω και ετεροφυλοφιλικό προσανατολισμό και να παντρευτώ; Ή μήπως πρέπει να ζήσω άγαμος, αγνός και καθαρός από κάθε σαρκική αμαρτία για όλη μου τη ζωή;
Το ερώτημα αυτό είναι θεμελιώδους σημασίας και δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα. Όλοι οι χριστιανοί, ανεξάρτητα από την αφετηρία τους, έρχονται αντιμέτωποι με το ερώτημα του γάμου σε κάποια στιγμή της ζωής τους, ειδικά στις νεότερες ηλικίες. Με προσευχή και μελέτη προσπαθούν να αφουγκραστούν το θέλημα του Θεού και να το ακολουθήσουν. Τι σημαίνουν όμως αυτές οι δύο επιλογές;
Ο γάμος
Ο γάμος δόθηκε από τον ίδιο τον Θεό στον άνθρωπο, όταν αυτός βρισκόταν ακόμη μέσα στον Παράδεισο. Ο Τριαδικός Θεός διακήρυξε ότι
“δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος του” (Γεν. β΄ 18)
και δημιούργησε ως συμπλήρωμα του άνδρα Αδάμ τη γυναίκα Εύα. Ο ίδιος ο Θεός οδήγησε την Εύα στον Αδάμ και μπορούμε να συμπεράνουμε από το κείμενο της Αγίας Γραφής ότι ο Αδάμ αμέσως την ερωτεύτηκε, όχι όμως με σαρκικό τρόπο, ο οποίος δεν ήταν γνωστός πριν την πτώση των πρωτοπλάστων.
Επομένως, ο γάμος δόθηκε καταρχήν στους ανθρώπους για την αλληλοσυμπλήρωση και την αλληλοβοήθειά τους στον αγώνα της ζωής. Δόθηκε στο ζεύγος για να γίνουν “ένα σώμα” και ενωμένοι να αγωνιστούν για την Ουράνια Βασιλεία. Είναι πνευματικός ο σκοπός του γάμου και αυτό πρέπει να το υπογραμμίσουμε. Έτσι, με το Μυστήριο του Γάμου, οι νεόνυμφοι προσκαλούν τον Χριστό στη σχέση τους για να την αγιάσει και να την αφθαρτοποιήσει.
Άλλος σκοπός του γάμου είναι η χρήση του γενετησίου ενστίκτου. Η ίδια η Αγία Γραφή καλεί τα παντρεμένα ζευγάρια να χαίρονται ο ένας με τον άλλο, ενώ ο Απόστολος Παύλος συνιστά το γάμο ως τη μόνη αποδεκτή λύση στο πρόβλημα των σαρκικών επιθυμιών. Παράλληλα προστάζει τους συζύγους να μην αποστερούν τον άλλο από τη συζυγική τους συνάφεια. Άρα, ο γάμος αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο για το πρόβλημα της σαρκικότητας του ανθρώπου.
Φυσικά, στους σκοπούς του γάμου εντάσσεται και η τεκνογονία. Η τεκνογονία δεν είναι σημαντική μόνο επειδή βοηθά στη διαιώνιση του ανθρώπινου είδους, αλλά και γιατί προσφέρει χαρές στους γονείς, καθώς και δυσκολίες μέσα από τις οποίες καλλιεργούνται ψυχικά και ενδυναμώνονται πνευματικά.
Αυτοί είναι ο σκοποί του γάμου. Είναι όμως όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να παντρευτούν; Ανατομικά μπορεί να είναι. Μπορεί όμως να υπάρχουν κάποια ψυχικά ή σωματικά στοιχεία που εμποδίζουν τον άνθρωπο να παντρευτεί. Ο ίδιος ο Χριστός μάς είπε ότι “υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να παντρευτούν (ευνούχοι), είτε επειδή έτσι γεννήθηκαν, είτε επειδή τους έκαναν οι άνθρωποι έτσι” (Ματθ. ιθ΄ 11-12).
Μπορούμε άραγε να ερμηνεύσουμε ως τέτοια και την περίπτωση κάποιων ομοφυλόφιλων προσώπων; Ενδεχομένως. Κάποιοι γέροντες το ερμηνεύουν και έτσι.
Πάντως δεν εντάσσονται όλοι οι ομοφυλόφιλοι στην κατηγορία αυτή. Υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι βίωσαν μια μεταβολή του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και μπόρεσαν να παντρευτούν με γυναίκα. Δηλαδή, παράλληλα με τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό απέκτησαν και τον ετεροφυλοφιλικό και έτσι μπόρεσαν να παντρευτούν. Οι μαρτυρίες αυτές είναι γνωστές και επώνυμες και δεν έχουμε λόγο να τις αμφισβητήσουμε. Ακόμη κι αν κατά τη διάρκεια της πορείας τους, αυτοί οι άνθρωποι σκοντάψουν και αμαρτήσουν πάλι με ομόφυλούς τους, αυτό δεν σημαίνει ότι ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός δεν έχει εξελιχθεί. Δεν καθοριζόμαστε από τις πτώσεις μας, αλλά από την αγωνιστικότητά μας. Η χριστιανική ζωή είναι ένας δρόμος, όπου αναπόφευκτα θα έχουμε δυσκολίες και πτώσεις. Η υπομονή είναι η απάντηση. Όπως είπε ο Χριστός μας:
Με την υπομονή θα κερδίσετε τις ψυχές σας (Λουκ. κα΄ 19).
Η αγαμία
Από την άλλη ο λόγος του Κυρίου που αναφέραμε παραπάνω για τους ευνούχους έχει και συνέχεια. Τον παραθέτουμε εδώ ολόκληρο:
Δεν τον αντέχουν όλοι αυτόν το λόγο αλλά μόνο όσοι τους έχει δοθεί από το Θεό. Γιατί υπάρχουν ευνούχοι που γεννήθηκαν έτσι από την κοιλιά της μάνας τους, υπάρχουν ευνούχοι που ευνουχίστηκαν από τους ανθρώπους και υπάρχουν και ευνούχοι που ευνούχισαν οι ίδιοι τον εαυτό τους για τη Βασιλεία των Ουρανών. Όποιος μπορεί να καταλάβει, ας καταλάβει (Ματθ. ιθ΄ 11-12).
Στο απόσπασμα αυτό, η λέξη “ευνουχίζω” χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δηλώσει την άρνηση των σαρκικών επιθυμιών. Ο Ιησούς διακηρύσσει ότι ανώτερη από όλες τις μορφές αγαμίας είναι η εκούσια αγαμία. Η αγαμία εκείνη την οποία με τη θέλησή του αγκαλιάζει ο άνθρωπος σαν τρόπο πνευματικής ζωής που οδηγεί στον Χριστό. Αναμφισβήτητα, αποτελεί πολύ μεγάλη θυσία για τον άνθρωπο να απορρίψει τις σαρκικές επιθυμίες, νόμιμες και παράνομες, και να αφιερωθεί ισοβίως στον Θεό. Μάλιστα, ο Απόστολος Παύλος, όντας άγαμος ο ίδιος, παροτρύνει τους Χριστιανούς να μένουν άγαμοι:
Θέλω να είστε ξένοιαστοι. Ο άγαμος μεριμνά για το θέλημα του Κυρίου, πώς θα αρέσει στον Κύριο, ενώ ο παντρεμένος μεριμνά για τα εγκόσμια, πώς θα αρέσει στη γυναίκα του. Ομοίως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην παντρεμένη και στην άγαμη γυναίκα. Η άγαμη μεριμνά τα του Κυρίου, ώστε να είναι αγία και στο σώμα και στο πνεύμα, ενώ η παντρεμένη μεριμνά τα εγκόσμια, πώς θα αρέσει στον άντρα της.
Όντως είναι μεγάλο το κάλλος της εν Χριστώ αγαμίας, το οποίο έχουν βιώσει μέσα στους αιώνες χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι άγιοι της Ορθοδοξίας μας στα μοναστήρια ή και στον κόσμο.
Η απόφαση είναι δική σου
Αναγνωρίζουμε ότι ο γάμος για κάποιον που έχει ζήσει ως ομοφυλόφιλος φαίνεται πιο εντυπωσιακή αλλαγή. Είναι όμως; Αν λάβουμε υπόψη ότι η ζωή του χριστιανού αγάμου δεν περιορίζεται μόνο στην αποχή, αλλά απαιτεί και την ολοκληρωτική αφοσίωση του αγάμου στον Κύριο, τότε μάλλον είναι πολύ σπουδαιότερο κατόρθωμα να ζήσει κάποιος για όλη του τη ζωή άγαμος, αφιερώνοντας τα πάντα στον Χριστό και θυσιάζοντας κάθε σεξουαλική επιθυμία για χάρη Του.
Αυτές τις λίγες σκέψεις ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Την απάντηση στον τίτλο αυτού του άρθρου θα τη δώσει ο καθένας μόνος του για τον εαυτό του. Ούτως ή άλλως ό,τι και να κάνουμε από τα δύο, θα το κάνουμε με τη χάρη του πανάγαθου Θεού μας και με τη δική του καθοδήγηση. Ας προσευχόμαστε λοιπόν για να μας δείξει Εκείνος το δρόμο που με ασφάλεια θα μας οδηγήσει στη σωτηρία.
