Πρόσφατα έλαβα ένα email από ένα νεαρό Αμερικανό, που είναι κατηχούμενος στην Ορθόδοξη πίστη και ο οποίος είναι προβληματισμένος για τον καλύτερό του φίλο. Αυτός ο φίλος πρόσφατα έκανε coming out και, αφού επιπλήχτηκε από γονείς και φίλους της Εκκλησίας, βρήκε μια παραχριστιανική οργάνωση που “ενθαρρύνει” τους γκέι και επιδοκιμάζει τις επιλογές του.
Ο νεαρός μου έγραψε και μου είπε ότι έλαβε θάρρος από κάτι που ανέφερα σε ένα podcast. Είχα πει ότι υπάρχει χώρος στην πίστη μας για τους ανθρώπους του ίδιου φύλου να αναπτύξουν αγαπητικές σχέσεις. Αυτό το είδος της αγάπης ονομάζεται “φιλία”. Πάντοτε περιβαλλόταν με τιμή και εμφανίζεται στην Αγία Γραφή και σε όλη την εκκλησιαστική ιστορία. Μπορεί να σχηματιστεί μεταξύ δύο αδελφών, ή μεταξύ ανθρώπων που γνωρίστηκαν στην παιδική τους ηλικία ή ως ενήλικες. Η ομόφυλη μη σεξουαλική αγάπη διαφέρει από την ερωτική αγάπη στο ότι δεν εμπεριέχει το σεξουαλικό στοιχείο, αλλά μπορεί οπωσδήποτε να είναι εξ ίσου δυνατή. Είναι μεγάλη απώλεια για μας που η ιδέα της μη σεξουαλικής φιλικής αγάπης έχει εν πολλοίς εκλείψει. Αυτοί οι δεσμοί μεταξύ άνδρα και άνδρα ή μεταξύ γυναίκας και γυναίκας, είναι βαθείς και ισχυροί και θεμελιώδεις για την κοινωνία.
Μπορούμε να βρούμε ισόβιες ομόφυλες φιλίες μεταξύ πολλών αγίων, όπως για παράδειγμα του αγίου Σωφρονίου (560-638 μ.Χ.) και του αγίου Ιωάννου Μόσχου (550-619 μ.Χ.), των οποίων η μνήμη εορτάζεται στις 11 Μαρτίου. Στα 25 τους χρόνια αυτοί οι νέοι άνδρες ξεκίνησαν ένα προσκύνημα σε όλη την Αίγυπτο, το Σινά και την Παλαιστίνη. Ήθελαν να δουν και να ακούσουν τους σοφούς γέροντες της ερήμου, και το βιβλίο που έγραψαν, το Λειμωνάριο, είναι ένας θησαυρός της πρώτης Εκκλησίας. Οι δύο άνδρες ήταν φίλοι μέχρι το θάνατό τους, και ο άγιος Σωφρόνιος εκπλήρωσε την τελευταία επιθυμία του αγίου Ιωάννη να ταφεί στην Ιερουσαλήμ.
Ο νέος άνδρας μου έγραψε και μου είπε ότι η πιθανότητα της ομόφυλης μη σεξουαλικής αγάπης τού έδωσε ελπίδα:
Είναι κάτι που το σκέφτομαι εδώ και λίγο καιρό. Αν αυτό πρόκειται να τον σώσει από τον εαυτό του, αν πρόκειται να τον βοηθήσει να επιστρέψει στη χριστιανική πίστη, είμαι πρόθυμος να ζήσω μια άγαμη ζωή μαζί του (αν και θέλω πάρα πολύ να παντρευτώ). Είμαστε οι καλύτεροι φίλοι και αυτή τη στιγμή συγκατοικούμε. Τα πάμε πολύ καλά. Μήπως λέει η Εκκλησία κάτι για αυτή τη σκέψη μου; Μπορώ να ζήσω και χωρίς σεξ, και τον αγαπώ περισσότερο κι από τη ζωή μου.
Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς μια θυσία πιο όμορφη, πιο συγκινητική από αυτή τη διάθεση να θυσιάσεις τον έρωτα και το γάμο, για να συμπαρασταθείς σε έναν φίλο. Αξίζει να την ονομάσουμε ηρωική. Το γιαγιαδίστικο μυαλό μου μπορεί βέβαια να εντοπίσει πιθανά προβλήματα, ειδικά αν ο φίλος του δεν είναι έτοιμος κι εκείνος να ζήσει τη ζωή της αγαμίας. Επίσης, ο νεαρός αποστολέας του email μπορεί και πάλι να ερωτευτεί μια μέρα και στην πράξη να του φανεί δυσκολότερο από ό,τι στη θεωρία να μην αποκτήσει σύζυγο και οικογένεια. Ένας νεαρός Όρθοδοξος κατηχούμενος προφανώς πρέπει να αναφέρει όλη αυτή την κατάσταση στον πνευματικό του. Αλλά και πάλι, η επιθυμία του να κάνει μια τέτοια θυσία για το φίλο του δείχνει τι μπορεί να κάνει η χριστιανική αγάπη — τι μπορεί να κάνει ο Χριστός μέσα μας, όταν μας δίνει τη χάρη να αγαπάμε τους άλλους όπως Εκείνος τους αγαπά.
(Αξίζει ακόμη να σημειώσουμε ότι η θυσία που προσφέρεται να κάνει αυτός ο νεαρός, να ζήσει μια ζωή χωρίς σεξ και χωρίς ερωτικό σύντροφο, είναι κάτι που οι παραδοσιακοί Χριστιανοί ζητούν από κάθε ομοφυλόφιλο πρόσωπο να πράξει. Δεν είναι καθόλου λιγότερο ήρωες, όταν το κάνουν)
Frederica Mathewes-Green
