Οι τάσεις έρχονται και παρέρχονται. Αυτό ξέρουμε ότι είναι αλήθεια. Είτε πρόκειται για ανδρικά κοτσιδάκια, για μακριά γένια και μπράτσα, για το στύλ των metrosexual, ή για άνδρες που φορούσαν κολάν εκατοντάδες χρόνια πριν.
Τι θέλω να πω; Ότι αν και τα πράγματα αλλάζουν, δεν αλλάζει το νόημα του να είσαι άνδρας.
Όταν ασχολούμαστε με τις καρικατούρες του ανδρισμού χωρίς να εστιάζουμε στην ουσία του, πολλοί άνθρωποι σαν κι εμένα παραμένουν στο περιθώριο.
Καθώς η ιστορία μου περιλαμβάνει τις ομόφυλες έλξεις (και ακόμη και λίγη θηλυπρέπεια), έχω παλέψει για να βρω τον εαυτό μου μέσα σε αυτά τα πολιτισμικά “πρότυπα” του ανδρισμού. Και δεν είμαι ο μόνος. Αν και εγώ το έχω ξεπεράσει, πολλοί άλλοι σαν κι εμένα εξακολουθούν να παλεύουν και καταλήγουν να νιώθουν κάπως έτσι: “Δεν ταιριάζω με τους άνδρες και επομένως δε θα μπορέσω ποτέ να είμαι ο άνδρας (ή ο Χριστιανός άνδρας) που υποτίθεται πως είμαι”.
Αυτό κρατά πολλούς ανθρώπους σαν κι εμένα μακριά από την Εκκλησία, και συντρίβει την καρδιά τους.
Το μοιράζομαι αυτό, επειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μεταμορφώσει τη ζωή μου, και εύχομαι οι υπόλοιποι σαν κι εμένα να μπορούσαν να βιώσουν την ίδια αίσθηση αγάπης και ταυτότητας και το κοινό ταξίδι προς την αγιότητα. Ωστόσο, όσο αυτές οι ψεύτικες καρικατούρες ανδρισμού αποτελούν “το πρότυπο”, παραμένουν ένα αόρατο εμπόδιο.
Αυτό το εμπόδιο μπόρεσα να το ξεπεράσω στρέφοντας την προσοχή μου από την “εμφάνιση” του άνδρα ή τη “δραστηριότητα” του άνδρα στην καρδιά του άνδρα. Πήρα έμπνευση να το κάνω αυτό από το παράδειγμα των Χριστιανών ανδρών στη ζωή μου, που μιμούνται τις καρδιές αληθινών ανδρών, όπως του Χριστού και του θετού του πατέρα, του αγίου Ιωσήφ.
Το ταπεινό τους παράδειγμα με γοήτευσε. Η χαρά που νιώθουν, επιδιώκοντας την αγνότητα, με έθελξε. Η κατάσταση των “εσωτερικών κάστρων” τους μού έδωσε την επιθυμία να αποζητήσω το Χριστό και μια αγνή ζωή περισσότερο από καθετί άλλο. Δεν ήταν η εμφάνισή τους ή τα σφριγηλά τους μπράτσα, γιατί δεν μπορούσα να σχετιστώ με τίποτε από όλα αυτά.
Αλλά μπορούσα να σχετιστώ με τον άγιο Ιωσήφ.
Γιατί; Επειδή ο άγιος είχε ρίξει το βάρος στην κατάσταση της καρδιάς του. Είχε ρίξει το βάρος στη διακονία. Είχε ρίξει το βάρος στη θυσία, τη θυσία της πατρότητας και της πλήρους εγκατάλειψης στο θέλημα του Θεού. Ο άγιος Ιωσήφ έδωσε τον εαυτό του, για να αναθρέψει το Χριστό και να φροντίσει την Παναγία μας.
Ο άγιος Ιωσήφ έδινε σημασία στην καρδιά του. Μου δίδαξε να εμπιστεύομαι το σχέδιο του Θεού για μένα. Με ενέπνευσε να ανακτήσω την ταυτότητά μου ως Χριστιανός άνδρας.
Κάθε καρικατούρα του κόσμου μας είναι λίγη. Για πολλούς σαν κι εμένα, αυτά τα στερεότυπα στέκονται εμπόδιο στο ταξίδι μας προς την Ορθοδοξία. Το μοιράζομαι αυτό, ώστε να γνωρίζετε την πιθανή βλάβη που προξενείται από την προβολή ενός αφηγήματος περί ανδρισμού, το οποίο βασίζεται σε οτιδήποτε λιγότερο από το παράδειγμα του αγίου Ιωσήφ.
Υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εμένα, που προσδοκούν να δώσουν τις ζωές τους διακονία στο Θεό, αλλά δε θα τα “καταφέρουν” μέσα τους, για όσον καιρό αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως κάτι ξένο προς την έννοια του Χριστιανού άνδρα.
Μετά από αυτά, σας προσκαλώ να πεθάνετε για τον εαυτό σας και να θέσετε τον άγιο Ιωσήφ ως πρότυπο και να δείξετε σε αυτό τον κόσμο τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνδρας.
Θα αγγίξετε καρδιές σαν τη δική μου.
2 Απαντήσεις
Χαίρετε,
πραγματικά θαυμάζω ανθρώπους σαν εσάς, που κατάφεραν να προσφέρουν την προσωπική τους ζωή ως θυσία στο Χριστό. Είμαι μία ομοφυλόφιλη γυναίκα που επιθυμεί να σωθεί και να ακολουθήσει το Χριστό. Μέχρι στιγμής όμως ο αγώνας είναι πάρα πολύ δύσκολος και δυσάρεστος. Ήρθα να ζήσω στο εξωτερικό για να δώσω στον εαυτό μου την ευκαιρία να ζήσει μια φυσιολογική ζωή με ίσες ευκαιρίες ως ομοφυλόφιλη. Αν και είχα αρχίσει να αισθάνομαι πολύ καλά με τον εαυτό και το μέλλον μου, περισσότερο για να ανταμείψω τους γονείς μου για τις θυσίες που έχουν κάνει για μένα, αποφάσισα να προσπαθήσω να αλλάξω. Εξομολογήθηκα το πάθος και έκτοτε κάνω μεγάλον αγώνα για να το νικήσω. Η μάχη που έδινα αρχικά μέσα στο νου μου, με βύθισε στην κατάθλιψη για 6 χρόνια και εκεί που άρχισα να ανακάμπτω όταν αποφάσισα να αφήσω πίσω τις ενοχές και τα…”ταμπού”, ξαναμεταστράφηκα και επέλεξα να ξαναρχίσω τον αγώνα, αυτή τη φορά μέσα από τα μυστήρια της εκκλησίαςκαι την προσευχή, πράγμα όμως που τελευταίο καιρό με έχει οδηγήσει σε τρομερό αδιέξοδο και ελλοχεύοντες κινδύνους για την ψυχική μου υγεία. Είχατε κι εσείς σκέψεις του τύπου ”αδυνατώ να καταλάβω γιατί πρέπει να πάω στην Κόλαση επειδή αγαπάω ένα άτομο”; Αν ναι, πώς τις αντιμετωπίσατε; Επίσης, υπάρχει κάποια αναφορά στα ιερά κείμενα σχετικά με τις asexual σχέσεις; Δεν είναι η σεξουαλική επαφή αυτό που έχω ανάγκη, αλλά η οικειότητα και η συντροφικότητα. Πιστεύετε ότι μια τέτοια πλατωνική σχέση/συμβίωση που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες μου, θα ήταν κατακριτέα από το Θεό;
Ευχαριστώ πολύ,
Starry Night
Ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου.
Ουσιαστικά αυτό που λέμε και στις ετερόφυλες σχέσεις είναι ότι δεν υπάρχει, ειδικά στις μέρες μας, πραγματική αγάπη. Πόσο μάλλον στις ομοφυλόφιλες σχέσεις. Δεν το λέω φυσικά υποτιμιτικά, αλλά όταν στο “φυσικό” εκλείπει η αγάπη, πόσο μάλλον στο “μη-φυσικό”.
Πρόσφατα είδα στατιστικά στοιχεία για τις ομοφυλόφιλες σχέσεις στις ΗΠΑ, όπου φαίνεται ξεκάθαρα το που οδηγεί η επιλογή ενός ομοφυλόφιλου τρόπου ζωής. Για εμένα ήταν αποκάλυψη αυτά τα στοιχεία. Ελπίζω να μην πειράζει που παρεθέτω links με στατιστικά στοιχεία.
https://carm.org/statistics-homosexual-promiscuity
https://carm.org/homosexual-gay-sex-harms-no-one
Δεν πρέπει να “αγαπάμε” τον άλλον για την σαρκική σχέση που μας προσφέρει ή για την ομορφιά του ή για το σώμα του κ.τ.λ., όσο δελεαστικό και αν είναι αυτό.
Άλλο αγάπη όπως την εννοούμε λαϊκά και στις χολυγουντιανές ταινίες, και άλλο Εν Χριστώ Αγάπη. Εξού και η έννοια “ΣΥ-ΖΥΓΙΑ”. “ΣΥ-ΖΥΓΟΙ”. Δεν λέμε σύντροφοι. Δεν λέμε χολυγουντιανές ανοησίες περί αγάπης και έρωτα. η λέξη ΣΥ-ΖΥΓΙΑ συνεπάγεται στην κατανόηση ότι αυτός ο κόσμος είναι δύσκολος, με πειρασμούς. Και ο άνθρωπος που θα έχουμε δίπλα μας, ο/η σύζυγός μας, είναι αυτός/αυτή που θα σηκώνει μαζί μας το “ζυγό” αυτού του κόσμου, και να μας ωθεί προς την εν Χριστώ σωτηρία της ψυχής μας.
Καταλαβαίνω ότι κάποιος στον πνευματικό του αγώνα μπορεί να οδηγηθεί σε προβλήματα και πειρασμούς και με την ψυχολογική του υγεία (ψυχική υγεία είναι της ψυχής, ψυχολογική του εγκεφάλου μας/του νου μας). Όμως, ποια είναι η αντίθετη επιλογή; Δείτε στα πάνω στατιστικά για την ψυχολογική νοσηρότητα ανθρώπων που ζουν ομοφυλοφιλική ζωή. Οπότε, και το να “αφεθεί” κάποιος στο παθος του, δεν σημαίνει ότι εκεί θα “ευτυχίσει”.
Μια asexual σχέση είναι ουσιαστικά μια φιλία. Και φιλίες προφανώς μπορούμε να έχουμε όσες θέλουμε, αρκεί να μην μας βάζουν σε πειρασμούς και μας οδηγούν στην αμαρτία.
Πιστεύω, ότι η λύση βρίσκεται, για ομοφυλόφιλους και ετερόφυλους, στον γάμο ή στον μοναχισμό. Φυσικά υπάρχει και η κοσμοκαλογερική, για όποιον μπορεί να την ασκήσει. Πάντως έχω γνωστή μου κοπέλα η οποία είχε σχέση ομοφυλόφιλη στο παρελθόν, και τώρα έχει χρόνια που παντρεύτηκε άντρα και έχει και ένα παιδάκι. Επίσης γνωρίζω μια άλλη γυναίκα η οποία είχε σχέση ομοφυλοφιλική στο παρελθόν, αλλά τώρα πια, εδώ και πάνω από 10 χρόνια συζεί με άντρα. Δείτε και τα “ex-gay” testimonies στο youtube. Γνώμη μου, καλό θα ήταν να μπούν links στο youtube με “ex-gay” testimonies, οι οποίες ενθαρύνουν και βοηθούν πολύ.
Όλα τα πάθη θέλουν πόλεμο. Όλα. είτε αυτό είναι ο αλκοολισμός, η πορνεία, τα ναρκωτικά, το κλέψιμο, ομοφυλοφιλία κ.τ.λ. Είναι εύκολο; Φυσικά και όχι, ειδικά στις μέρες μας που υπάρχει προσφορά σε όλα. Για αυτό μας χρειάζεται ένας ΚΑΛΟΣ πνευματικός με τον οποίο πρέπει να έχουμε τακτική επικοινωνία. Να βλέπουμε βίντεο στο youtube με πνευματικό περιεχόμενο. Να διαβάζουμε πνευματικά βιβλία. Και να κάνουμε προσευχή.
Επίσης, αν τα ψυχολογικά προβλήματα γίνουν έντονα, ίσως μπορούμε να στραφούμε, εκτός από τον πνευματικό μας, και σε κάποιον Ορθόδοξο ψυχοθεραπευτή (ψυχολόγο ή ψυχίατρο). Δηλαδή σε κάποιον που θα βοηθήσει στον πόλεμο με τα πάθη, και δεν θα πει, όπως πολλοί είναι τις μόδας να λένε, ψυχολόγοι και ψυχίατροι, ότι είναι οκ να ζεις μια ομοφυλοφιλική ζωή και ότι πρέπει να το αποδεχτείς αυτό και πόσες άλλες ανοησίες. Προσοχή, διότι ακόμα και ορθόδοξοι ψυχοθεραπευτές, λόγω μοντερνισμού, ασπάζονται και εκείνοι ότι η ομοφυλοφιλία είναι κάτι το φυσιολογικό και ωθούν τους ανθρώπους να την αποδεχτούν…Πόση ζήμιά κάνουν στις ψυχές των ανθρώπων.
Αυτές τις σκέψεις είχα και είπα να τις μοιραστώ, για το μήνυμα της STARRY NIGHT. Δόξα τον Θεό, δεν έχω την αυταπάτη να λέω ότι οι σκέψεις μου είναι αλάνθαστες. Καλό είναι να γίνεται συζήτηση και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους.