Οι τάσεις έρχονται και παρέρχονται. Αυτό ξέρουμε ότι είναι αλήθεια. Είτε πρόκειται για ανδρικά κοτσιδάκια, για μακριά γένια και μπράτσα, για το στύλ των metrosexual, ή για άνδρες που φορούσαν κολάν εκατοντάδες χρόνια πριν.
Τι θέλω να πω; Ότι αν και τα πράγματα αλλάζουν, δεν αλλάζει το νόημα του να είσαι άνδρας.
Όταν ασχολούμαστε με τις καρικατούρες του ανδρισμού χωρίς να εστιάζουμε στην ουσία του, πολλοί άνθρωποι σαν κι εμένα παραμένουν στο περιθώριο.
Καθώς η ιστορία μου περιλαμβάνει τις ομόφυλες έλξεις (και ακόμη και λίγη θηλυπρέπεια), έχω παλέψει για να βρω τον εαυτό μου μέσα σε αυτά τα πολιτισμικά “πρότυπα” του ανδρισμού. Και δεν είμαι ο μόνος. Αν και εγώ το έχω ξεπεράσει, πολλοί άλλοι σαν κι εμένα εξακολουθούν να παλεύουν και καταλήγουν να νιώθουν κάπως έτσι: “Δεν ταιριάζω με τους άνδρες και επομένως δε θα μπορέσω ποτέ να είμαι ο άνδρας (ή ο Χριστιανός άνδρας) που υποτίθεται πως είμαι”.
Αυτό κρατά πολλούς ανθρώπους σαν κι εμένα μακριά από την Εκκλησία, και συντρίβει την καρδιά τους.
Το μοιράζομαι αυτό, επειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μεταμορφώσει τη ζωή μου, και εύχομαι οι υπόλοιποι σαν κι εμένα να μπορούσαν να βιώσουν την ίδια αίσθηση αγάπης και ταυτότητας και το κοινό ταξίδι προς την αγιότητα. Ωστόσο, όσο αυτές οι ψεύτικες καρικατούρες ανδρισμού αποτελούν “το πρότυπο”, παραμένουν ένα αόρατο εμπόδιο.
Αυτό το εμπόδιο μπόρεσα να το ξεπεράσω στρέφοντας την προσοχή μου από την “εμφάνιση” του άνδρα ή τη “δραστηριότητα” του άνδρα στην καρδιά του άνδρα. Πήρα έμπνευση να το κάνω αυτό από το παράδειγμα των Χριστιανών ανδρών στη ζωή μου, που μιμούνται τις καρδιές αληθινών ανδρών, όπως του Χριστού και του θετού του πατέρα, του αγίου Ιωσήφ.
Το ταπεινό τους παράδειγμα με γοήτευσε. Η χαρά που νιώθουν, επιδιώκοντας την αγνότητα, με έθελξε. Η κατάσταση των “εσωτερικών κάστρων” τους μού έδωσε την επιθυμία να αποζητήσω το Χριστό και μια αγνή ζωή περισσότερο από καθετί άλλο. Δεν ήταν η εμφάνισή τους ή τα σφριγηλά τους μπράτσα, γιατί δεν μπορούσα να σχετιστώ με τίποτε από όλα αυτά.
Αλλά μπορούσα να σχετιστώ με τον άγιο Ιωσήφ.
Γιατί; Επειδή ο άγιος είχε ρίξει το βάρος στην κατάσταση της καρδιάς του. Είχε ρίξει το βάρος στη διακονία. Είχε ρίξει το βάρος στη θυσία, τη θυσία της πατρότητας και της πλήρους εγκατάλειψης στο θέλημα του Θεού. Ο άγιος Ιωσήφ έδωσε τον εαυτό του, για να αναθρέψει το Χριστό και να φροντίσει την Παναγία μας.
Ο άγιος Ιωσήφ έδινε σημασία στην καρδιά του. Μου δίδαξε να εμπιστεύομαι το σχέδιο του Θεού για μένα. Με ενέπνευσε να ανακτήσω την ταυτότητά μου ως Χριστιανός άνδρας.
Κάθε καρικατούρα του κόσμου μας είναι λίγη. Για πολλούς σαν κι εμένα, αυτά τα στερεότυπα στέκονται εμπόδιο στο ταξίδι μας προς την Ορθοδοξία. Το μοιράζομαι αυτό, ώστε να γνωρίζετε την πιθανή βλάβη που προξενείται από την προβολή ενός αφηγήματος περί ανδρισμού, το οποίο βασίζεται σε οτιδήποτε λιγότερο από το παράδειγμα του αγίου Ιωσήφ.
Υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εμένα, που προσδοκούν να δώσουν τις ζωές τους διακονία στο Θεό, αλλά δε θα τα “καταφέρουν” μέσα τους, για όσον καιρό αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως κάτι ξένο προς την έννοια του Χριστιανού άνδρα.
Μετά από αυτά, σας προσκαλώ να πεθάνετε για τον εαυτό σας και να θέσετε τον άγιο Ιωσήφ ως πρότυπο και να δείξετε σε αυτό τον κόσμο τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνδρας.
Θα αγγίξετε καρδιές σαν τη δική μου.