Το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής νομιμοποίησε τον ομόφυλο γάμο σε όλες τις 50 πολιτείες και πολλοί στη χώρα πανηγυρίζουν. Ο κόσμος με τις σημαίες του ουράνιου τόξου να κυματίζουν περήφανα και άφθονα ήταν ο κόσμος μας. Πιανόμασταν αγκαζέ με τους ΛΟΑΤΚΙ αγαπημένους και φίλους μας και πιστεύαμε ότι αυτοί ήταν αληθινά και ειλικρινά η οικογένεια της επιλογής μας.
Αυτός είναι ο κόσμος που εμείς, ο Christopher και η Rosaria, βοηθήσαμε να δημιουργηθεί – ένας κόσμος που αποζητά την αξιοπρέπεια και την ισότητα. Οι άνθρωποι που βλέπετε να πανηγυρίζουν την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να επαναπροσδιορίσει τον γάμο (και μαζί με το γάμο, την προσωπικότητα) θα μπορούσαμε να ήμαστε εμείς, πριν από λίγο σχετικά καιρό.
Το 1999, όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός αποκάλυψε τη σωστική χάρη και αγάπη Του στον καθένα από εμάς, μάθαμε ότι η απιστία μας, και η ειδωλολατρική σεξουαλική μας ακράτεια που πήγαζε από αυτήν, δεν ήταν πλέον η προσωπική μας επιλογή. Αποδεχθήκαμε ότι ακολουθώντας το Χριστό, έπρεπε να εγκαταλείψουμε τα πάντα. Καταλάβαμε ότι μετάνοια σήμαινε να φύγουμε μακριά από οτιδήποτε ενσάρκωνε τους πειρασμούς που γνωρίζαμε καλύτερα και αγαπούσαμε περισσότερο. Αλλά ακόμη και πριν τη μεταστροφή μας στο Χριστό, ο Θεός μάς παρέσχε την αγάπη και τη φροντίδα των Χριστιανών, ανθρώπων που έγιναν για μας μια νέα οικογένεια, νέοι αδελφοί και αδελφές και μητέρες και πατέρες εν Χριστώ – που μας γνώρισαν και μας αγάπησαν, πριν γίνουμε ασφαλείς για την αγάπη τους. Οι Χριστιανοί μας αγάπησαν, μας αποδέχτηκαν, μας αγκάλιασαν και μας περιέβαλαν με την αγιογραφική αλήθεια ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, αντιγράφοντας έτσι τον ίδιο τον Κύριο. Επομένως, όταν το Άγιο Πνεύμα άλλαξε τις καρδιές μας, συνειδητοποιήσαμε αυτό: ότι το ευαγγέλιο κοστίζει και αξίζει.
Οι ημέρες μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι σαν τις μέρες πριν από αυτήν: ο Θεός κάθεται στο θρόνο Του εν δυνάμει και μεγαλοπρεπεία – και μια μέρα, κάθε γόνατο θα κάμψει και κάθε γλώσσα θα Τον ομολογήσει.
Επιβεβαιώνουμε ότι ο Θεός έχει καθορίσει το γάμο ως την ένωση ενός άνδρα και μίας γυναίκας, αλήθεια που επανέλαβε ο ίδιος ο Χριστός (Μάρκον 10:6-8, Ματθαίον 19:4-5). Αλλά αν και μερικοί στην κοινωνία πιστεύουν, όπως έγραψε ο δικαστής Kennedy, ότι ο γάμος “ενσαρκώνει τα ανώτερα ιδανικά της αγάπης”, εμείς διαφωνούμε. Ο επίγειος γάμος δεν έχει μονοπώλιο στην αγάπη. Ο Θεός είναι αγάπη (Α΄ Ιωάννου 4:7-19). Το αποκορύφωμα της αγάπης είναι η αγάπη του Θεού για μας εν Χριστώ. Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από αυτό.
Πράγματι, ο γάμος είναι ένα μυστήριο και μια αντανάκλαση μιας μεγαλύτερης πραγματικότητας. Αλήθεια, το υψηλότερο ιδανικό της αγάπης είναι η αγάπη του Χριστού για τη νύφη του, την Εκκλησία. Στο 5ο κεφάλαιο της Προς Εφεσίους επιστολής και στο 21ο της Αποκάλυψης, ο γάμος είναι ανάλογος με την απολύτρωση εν Χριστώ: η ολοκλήρωση του γάμου μεταξύ της νύφης (των λυτρωμένων αμαρτωλών) και του Νυμφίου (του Χριστού) δείχνει ότι όλοι οι βαπτισμένοι άνθρωποι είναι παντρεμένοι με το Χριστό. Μόνο με το Χριστό μπορεί κανείς να βιώσει τον πλήρη ορισμό της αγάπης και της αποδοχής. Όσο σημαντικός κι αν είναι ο επίγειος γάμος και η οικογένεια, είναι και τα δύο φευγαλέα προσωρινά, ενώ ο Χριστός και η οικογένεια του Θεού (η Εκκλησία) είναι εκπληκτικά αιώνια.
Έχουμε αποτύχει να δείξουμε στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα μια άλλη επιλογή από το γάμο -που είναι η αγαμία-, βιωμένη μέσα στο καρποφόρο και πλήρες πλαίσιο της κοινότητας του Θεού, της οικογένειας του Θεού. Αυτό δε σημαίνει, όπως έγραψε ο δικαστής Kennedy, ότι οι άγαμοι είναι “καταδικασμένοι να ζουν στη μοναξιά”, αλλά ότι οι άγαμοι μπορούν έχουν σχέσεις οικειότητας και ολοκλήρωσης, γέματες αγάπη. Αυτό δεν είναι μια αποζημίωση παρηγοριάς. Μπορεί να ικανοποιήσει και να ολοκληρώσει εξ ίσου καλά όπως ο γάμος.
Ο προσδιορισμός του γάμου ως κάτι μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας φαίνεται άδικος στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, εν μέρει επειδή μια ζωή αγαμίας μοιάζει να είναι συντριπτικά μοναχική. Μήπως κι εμείς στην Εκκλησία έχουμε ακούσια αποδεχτεί αυτό το ψέμα με την υπερπροβολή που δίνουμε στο γάμο, ενώ είμαστε μάλλον σιωπηλοί απέναντι στην αγαμία; Αν η αγαμία είναι άδικη, τότε δεν είναι να απορείς που ο γάμος έγινε δικαίωμα. Ακριβώς όπως η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα έκανε έκκληση στον υπόλοιπο κόσμο για αξιοπρέπεια και σεβασμό, είναι καιρός και η Εκκλησία να παλέψει για την αξιοπρέπεια και το σεβασμό των άγαμων γυναικών και ανδρών.
Κάποιοι πλέον συγκρίνουν την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για το γάμο των ομοφύλων με την απόφαση του 1973 για τις εκτρώσεις. Υπάρχει ένα σημαντικό μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από το κίνημα υπέρ της ζωής και κατά των εκτρώσεων. Σήμερα, υπάρχουν περισσότεροι 25άρηδες κατά των εκτρώσεων, από ό,τι σε όλες τις προηγούμενες γενιές. Όταν οι άνθρωποι κατά των εκτρώσεων, αποτελούμενοι όχι μόνο από Χριστιανούς, ξεκίνησαν να παλεύουν λιγότερο και να νοιάζονται περισσότερο για τα αγέννητα μωρά και τις γυναίκες με απρόοπτη εγκυμοσύνη όπως ακριβώς ήταν, μια μετατόπιση στο στόχο έφερε μια σημαντική αλλαγή. Το ερώτημα έχει ως εξής: θα ξεκινήσουμε να νοιαζόμαστε για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα όπως ακριβώς είναι;
Αυτή είναι μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία. Έχουμε μια πιστή ευκαιρία να κάνουμε το ευαγγέλιο να λάμψει μπροστά στους ανθρώπους. Θα στρέψουμε τους ανθρώπους προς το γάμο ως το “ανώτερο ιδανικό της αγάπης”; Ή θα οδηγήσουμε τους ανθρώπους -έγγαμους και άγαμους- σε μια ζωή δύσκολης μαθητείας που αποζητά στην ενσάρκωση της αγάπης, τον ίδιο τον Ιησού Χριστό; Η απόφαση είναι δική μας.
Με αγάπη Χριστού,
Christopher Yuan
Rosaria Butterfield
Με την αγαπητική υποστήριξη των οικογενειών μας, των Kent Butterfield και Leon και Angela Yuan
