Κάνεις μια σύντομη επίσκεψη στα μέσα του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος ή στα σόσιαλ των ηγετών του και σε πιάνει κατήφεια. Γκρίνια, αντιθρησκευτικό μένος, προσωπικές επιθέσεις, ασέβεια προς τους νεκρούς και μια σταθερή εμμονή με την ομοφοβία.
Τα βλέπω όλα αυτά και αναρωτιέμαι: Πιστεύουν ότι δίνουν καλό παράδειγμα στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και στα νέα παιδιά, που τους βλέπουν να μιζεριάζουν δημοσίως; Μας βοηθούν έτσι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; Μας δείχνουν πώς να σεβόμαστε τον συνάνθρωπο και να κάνουμε διάλογο επιζητώντας την ειρηνική συνύπαρξη;
Θα μου πείτε, δεν υπάρχει ομοφοβία στην Ελλάδα; Φυσικά και υπάρχει. Όπως υπάρχει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Αλλά δεν παύουμε να είμαστε μια από τις πιο φιλικές χώρες παγκοσμίως. Και για αυτό ας το παραδεχτούμε: δεν μας αξίζει να ακούμε συνέχεια γκρίνια και κακομοιριά, να σπεύδουμε να κατακρίνουμε τους άλλους, χωρίς εμείς να είμαστε ικανοί να λειτουργήσουμε με σεβασμό και ενσυναίσθηση. Δεν μας αξίζει να μεγαλώνουμε στην πιο ελεύθερη κοινωνία που υπήρξε ποτέ για τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα και αντ’ αυτού να αυτοεγκλωβιζόμαστε σε ιδεολογικά χαρακώματα.
Στην Αμερική, το 2022 ψηφίστηκε ο Νόμος για τον Σεβασμό του Γάμου, που ξεκινάει κάπως έτσι: «Υπάρχουν διαφορετικές πεποιθήσεις σχετικά με τον ρόλο που πρέπει να παίζει το φύλο στον γάμο, οι οποίες εκφράζονται από λογικούς και ειλικρινείς ανθρώπους με βάση σεβαστές και αξιότιμες θρησκευτικές ή φιλοσοφικές παραδοχές. Γι’ αυτό, το Κογκρέσο επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι αυτοί και οι διαφορετικές πεποιθήσεις τους δικαιούνται του πρέποντος σεβασμού».
Στην Ελλάδα, τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει ο διάλογος για τον ομόφυλο γάμο και την τεκνοθεσία. Όμως, η όλη συζήτηση γίνεται με τέτοιο τρόπο που οποιεσδήποτε διαφορετικές απόψεις όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται με τον πρέποντα σεβασμό, αλλά χλευάζονται και βαφτίζονται αδιακρίτως ομοφοβικές. Στο όνομα των διεκδικήσεών μας, αδυνατούμε να σεβαστούμε οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη και να απαντήσουμε στην ουσία των ενστάσεών του με ψυχραιμία, λες και μας έχει προσβάλει προσωπικά.
Αλήθεια όμως, δεν το ξέρουμε ότι μερικά από τα επιχειρήματα υπέρ της τεκνοθεσίας είναι παραπειστικά; Δεν το ξέρουμε ότι οι μελέτες για τα παιδιά που μεγαλώνουν από ομόφυλα ζευγάρια έχουν ανάμεικτα αποτελέσματα; Δεν μας νοιάζουν όμως αυτά… Όποιος ερωτηθεί για το θέμα, καλά θα κάνει να έχει θετική γνώμη. Αλλιώς μαύρο φίδι που τον έφαγε! Λες και όλοι οι ομοφυλόφιλοι έχουμε αυτονόητα την ίδια άποψη, για να την έχουν και οι ετεροφυλόφιλοι… Αλλά θα μου πείτε, ο καθένας θα πρέπει να έχει άποψη μόνο για τους νόμους που τον αφορούν. Λες και για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων ρωτήθηκαν μόνο οι ελεύθεροι επαγγελματίες…
Έτσι όμως παρουσιαζόμαστε σαν να θέλουμε να κάνουμε έναν πολιτικό “διάλογο” μόνοι μας, στοχοποιώντας προσωπικά και δαιμονοποιώντας κάθε φωνή, που δεν συμφωνεί απόλυτα με τις διεκδικήσεις μας. Το επιχείρημα πάει κάπως έτσι: ό,τι δεν μας βολεύει είναι ομοφοβικό και η ομοφοβία δεν είναι άποψη! Τέλος συζήτησης. Είναι δυστυχώς πολύ ευκολότερο να απαντήσεις στις ενστάσεις με ad hominem επιθέσεις, πόσο μάλλον όταν τα δεδομένα δεν είναι απροβλημάτιστα στο πλευρό σου…
Και το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να σιγοβράζουμε με οργή και αντιπάθεια δυνητικά εναντίον τόσο πολλών ανθρώπων, που καταλήγουμε στον μηδενισμό. Όπως έγραψε επιφανής ομοφυλόφιλος πρόσφατα, «η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί».
Το σταθερό κήρυγμα των ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεων είναι πως για όλα μας τα δεινά ευθύνεται η ομοφοβία. Και άμα εξαφανιστεί η ομοφοβία, τότε θα ζήσουμε ευτυχισμένοι! Και την προφητεία αυτή θα την πιστεύαμε όλοι, αν δεν είχαν προηγηθεί άλλες χώρες στην καθιέρωση των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων…
Στην Ολλανδία, την πρώτη χώρα που ψήφισε τον ομόφυλο γάμο πριν από 23 ολόκληρα χρόνια, οι ομοφυλόφιλοι εξακολουθούν να έχουν περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα και να είναι λιγότερο ευτυχισμένοι από τους ετεροφυλόφιλους 1Hughes, T. L., Bochicchio, L., Drabble, L., Muntinga, M., Jukema, J. S., Veldhuis, C. B., … & Bos, H. (2023). Health disparities in one of the world’s most progressive countries: a scoping review of mental health and substance use among sexual and gender minority people in the Netherlands. BMC public health, 23(1), 2533. Κι ας έχουν ίσα δικαιώματα! Αυτό προέκυψε από περσινή έρευνα και οι επιδημιολόγοι συμφώνησαν πως πρέπει πια να πάψουμε να μιλάμε για την ομοφοβία σαν να ήταν το μοναδικό μας πρόβλημα.
Σε αυτόν τον ιστότοπο, έχουμε γράψει κατά καιρούς για πολλά άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως ομοφυλόφιλοι. Όπως η αυξημένη σεξουαλική ανηθικότητα, η μοναξιά, η ομοσυντροφική βία, αλλά και οι πληγές που μας προκαλούν οι άνθρωποι εντός της Κοινότητας. Και φυσικά, η αμαρτία.
Σήμερα, θέλουμε να υπογραμμίσουμε ένα ακόμη πρόβλημα: την εμμονή με την ομοφοβία. Ας είμαστε ειλικρινείς: στην Ελλάδα δεν έχουμε σημαντικά προβλήματα ομοφοβίας. Ας αφήσουμε λοιπόν τον πανικό και ας απολαύσουμε τη ζωή που επιλέγουμε. Γιατί αν κάθε φορά που ακούμε να λένε κάτι αρνητικό, το παίρνουμε προσωπικά και μπαίνουμε σε defensive mode, τότε τα πράγματα για μας θα γίνονται μόνο χειρότερα. Ή όπως το είπαν οι Ολλανδοί ερευνητές, όλα αυτά τα μικροπεριστατικά οδηγούν στην κατάθλιψη, όταν τα αναμασάμε στο μυαλό μας 2“the association between microaggressions and depressive symptoms was mediated by rumination“.
Ήρθε ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως η εμμονή με την ομοφοβία, όπως κάθε εμμονή, μόνο κακό μπορεί να κάνει. Και όχι, δεν βοηθάει καν στην κοινωνική πρόοδο.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι ομοσεξουαλικές σχέσεις στην Ελλάδα αποποινικοποιήθηκαν το 1950, πολύ πριν εμφανιστούν οι ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις. Αυτό σημαίνει ότι ένας ομοφυλόφιλος της δεκαετίας του 1950 και του 1960 μπορούσε να ζήσει τη ζωή του ελεύθερα, όπως και σήμερα. Ακόμη και για συμβίωση, φροντίδα παιδιού κ.λπ. μπορούσε να αξιοποιήσει τα διαφορετικά νομικά εργαλεία της εποχής του.
Και όντως υπάρχουν πολλοί ομοφυλόφιλοι που, χωρίς να περιμένουμε κανέναν ακτιβιστή, κάναμε coming out στο γυμνάσιο, φλερτάραμε στα διαλείμματα στο σχολείο και λάβαμε σεβασμό και αποδοχή ήδη από τον προηγούμενο αιώνα.
Υπάρχουν πολλοί που βγαίναμε με σύντροφο σε μεγάλη παρέα και αναγνωριζόμασταν ως τέτοιοι, πολύ πριν έρθει ο νόμος για την ομόφυλη συμβίωση.
Υπάρχουν πολλοί που ποτέ δεν νοιαστήκαμε για την ομοφοβία της κοινωνίας, γιατί στην τελική η ομοφοβία μπορεί να σε βλάψει, μόνο όταν αρχίσεις να της δίνεις σημασία.
Και γι’ αυτό σήμερα επιλέγουμε να ζούμε μετανοημένοι, αγνοί, χαρούμενοι και εγκρατείς, κι άσε τους ομοφοβικούς και τους ακτιβιστές να πλακώνονται μεταξύ τους!
Μπορείς λοιπόν κι εσύ να έλκεσαι από το ίδιο φύλο χωρίς να γίνεσαι αυτός ο “θυμωμένος ακτιβιστής” που ακτινοβολεί αντιπάθεια. Μπορείς να έλκεσαι από το ίδιο φύλο αλλά να απορρίψεις την εμπάθεια και να επιλέξεις να απαντάς στην γκρίνια με χαμόγελο, στον σαρκασμό με ευγένεια, στην κακία με αγάπη. Γιατί –ξέρεις κάτι;– μόνο έτσι θα καταφέρεις να ξεπεράσεις το όποιο τραύμα. Μόνο έτσι θα σταματήσουν οι ανόητοι ομοφοβικοί συμμαθητές να σε «κυνηγάνε». Μόνο έτσι δεν θα αφήσεις την κακία των άλλων να νικήσει την έμφυτη καλοσύνη σου και να σε κάνει σαν τα μούτρα τους.
Αυτό μας καλεί να κάνουμε ο Χριστός:
Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε αυτούς που σας καταριούνται, να κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας μισούν, και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν.
Έτσι θα γίνετε παιδιά του ουράνιου Πατέρα σας, γιατί αυτός ανατέλλει τον ήλιο του επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους.
Γιατί, αν αγαπήσετε μόνο αυτούς που σας αγαπούν, ποια αμοιβή περιμένετε από τον Θεό; Το ίδιο δεν κάνουν και οι αμαρτωλοί;
Κι αν χαιρετάτε μόνο τους φίλους σας, τι παραπάνω κάνετε από τους άλλους; Μήπως και οι αμαρτωλοί το ίδιο δεν κάνουν;
Να γίνετε, λοιπόν, κι εσείς τέλειοι, όπως τέλειος είναι και ο Πατέρας σας ο ουράνιος.
Κατά Ματθαίο 5:44-48 3Πρβλ. Κατά Λουκά 6:32-33
Μόνο έτσι θα νικήσουμε το μίσος. Με την αληθινή αγάπη.
Cover photo: Adobe Stock/luismolinero
Παραπομπές
- 1
- 2“the association between microaggressions and depressive symptoms was mediated by rumination
- 3Πρβλ. Κατά Λουκά 6:32-33
3 Απαντήσεις
Μία μέρα άκουσα σε μία συνέντευξη στην τηλεόραση έναν ιερέα – ψυχολόγο, να λέει ότι σήμερα η lgbt κοινότητα, έχει φασιστικά χαρακτηριστικά. Πραγματικά αυτό ισχύει, το παρατηρούμε καθημερινά.
Η λέξη ομοφοβία θεωρώ πως είναι επινόηση ανθρώπων που έχουν σκοπό να προσάψουν τύψεις και γενικά αρνητικά χαρακτηριστικά, σε ανθρώπους που βλέπουν και ομολογούν την αλήθεια για το θέμα της ομοφυλοφιλίας, ακόμα και όταν αυτό γίνεται με αγάπη, διάκριση από ενδιαφέρον για τον άνθρωπο που πάσχει.
Είναι απίστευτα τα πράγματα που ακούγονται σήμερα ειδικά αυτό τον καιρό που συζητούνται όλα τα γνωστά θέματα του “γάμου” των ομοφυλόφιλων και βάζω σε παρένθεση τη λέξη, γιατί πραγματικός γάμος υπάρχει μόνο εντός της εκκλησίας. Ο πολιτικός δεν θα έπρεπε να ονομάζεται γάμος, αλλά συμφωνία με το κράτος. Δεν είναι γάμος.
Λυπάμαι πραγματικά πάρα πολύ, όλα τα καημένα παιδιά που αν περάσει αυτός ο νόμος, θα υιοθετηθούν από ένα ομόφυλο ζευγάρι. Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει, θα καταστραφούν αμέτρητες αθώες παιδικές ψυχές. Πραγματικά με στεναχωρεί πολύ όταν σκέφτομαι πόσος πολύς ψυχικός πόνος θα προκύψει από όλα αυτά. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του, να βοηθάει όλο τον κόσμο να βλέπει την αλήθεια.
Δόξα τω Θεώ, γεννηθήκαμε και ζούμε στην Ελλάδα, μέσα σε όλη αυτή την ευλογία της Ορθοδοξίας.
Δημήτρη συμφωνώ με τα όσα λες. Θα προσθέσω κάτι στις σκέψεις σου. Λες: “Πραγματικά με στενοχωρεί πολύ όταν σκέφτομαι πόσος πολύς ψυχικός πόνος θα προκύψει από όλα αυτά.” Και μένα Δημήτρη με στενοχωρεί αυτό. ΟΜΩΣ, αυτός ο ψυχικός πόνος – κατ’οικονομία Θεού πάντα – θα φέρει και πολλά από αυτά τα παιδιά στη μετάνοια. Ο Άγιος Πορφύριος είπε ότι από τότε που άνθισε ο καρκίνος (σωματικός πόνος), γέμισε ο Παράδεισος. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με τον ψυχικό πόνο που, πολλές φορές, είναι ακόμα χειρότερος και αυτά τα παιδιά δεν θα το αξίζουν. Μέσα όμως από το κακό ο Θεός οικονομεί την σωτηρία μας και μας φέρνει κοντά Του.
Νομίζω άλλο πράγμα είναι η αρρώστια που πολλές φορές μπορεί να ταπεινώσει τον άνθρωπο και να τον φέρει κοντά στο Θεό, και άλλο το οποιοδήποτε κακό παράδειγμα – κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει ψυχικά έναν άνθρωπο, ειδικά από μία μικρή ηλικία που δεν υπάρχει και πνευματική βάση.
Είχα ακούσει μία ιστορία για έναν άνθρωπο πού πήγε σε έναν οίκο ανοχής και βλέποντας μια κοπέλα αισθάνθηκε τόσο άσχημα για την κατάσταση της, την ψυχική της κατάσταση, με αποτέλεσμα όχι απλά να μην προχωρήσει στη σεξουαλική πράξη, αλλά να βοηθήσει την κοπέλα και να οδηγηθεί σε πνευματικό ο ίδιος για εξομολόγηση. Είναι μυστήριο πως λειτουργεί πολλές φορές ο Θεός στον άνθρωπο.
Παρόλα αυτά όμως η υιοθεσία από ομόφυλλα ζευγάρια, πιστεύω δυστυχώς μόνο κακό θα φέρει. Θα μπερδέψει τις αθώες παιδικές ψυχές, θα τις παρασύρει στο αφύσικο, θα τις δηλητηριάσει κυριολεκτικά.
Σίγουρα τα παιδιά αυτά θα δικαιούνται πολύ βοήθεια από το Θεό, σίγουρα όμως θα είναι και πολύ αρνητικό για αυτά. Είναι πνευματικά έγκλημα και βάναυση παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των παιδιών να ζήσουν σε μία φυσιολογική οικογένεια με σωστά πρότυπα.