Πάλι αυτή η φαρμακερή στιγμή. Η στιγμή που άφησες εβδομάδες και μήνες αγώνα να πάνε χαμένοι, για να παραδοθείς στην ηδονή της παρόρμησης. Η στιγμή που αντάλλαξες την καθημερινή σου επικοινωνία με το Θεό Πατέρα μας με το πύρωμα και την ικανοποίηση της σάρκας. Είναι δύσκολο, αδελφέ μου. Σε νιώθω. Είναι ελάχιστες οι ευλογημένες εκείνες ψυχές που κράτησαν το δώρο της αγνότητας και το χάρισαν πίσω στο Χριστό, που τους αγάπησε. Οι υπόλοιποι έχουμε όλοι πτώσεις.
Για τον ομοφυλόφιλο, τα πράγματα ίσως είναι πιο δύσκολα. Έχει να αντιμετωπίσει τις σαρκικές επιθυμίες, τις οποίες δεν επέλεξε εξ αρχής, αλλά και τις αμαρτωλές αναμνήσεις του παρελθόντος. Γιατί κάθε σαρκική αμαρτία, όπως και κάθε πράξη που κάνουμε, εγγράφεται στους νευρώνες του εγκεφάλου μας. Και όσο πιο συχνή είναι η επανάληψη, τόσο πιο έντονη και δυσεξάλειπτη γίνεται η ανάμνηση της αμαρτίας. Έτσι, ο άνθρωπος με το επιβαρυμένο ιστορικό του καταλήγει να παθαίνει εξάρτηση από τις σαρκικές αμαρτίες, ή όπως την ονομάζουν οι πατέρες της Εκκλησίας αποκτά το “πάθος” της πορνείας.
Όμως μην τιμωρείς τον εαυτό σου. Ο Χριστός, Θεός ων, έζησε εδώ στη γη σαν άνθρωπος και πέρασε όλων των ειδών τους πειρασμούς. Αλλά τους πέρασε νικηφόρα. Ξέρει ότι εμείς δεν μπορούμε να είμαστε αναμάρτητοι. Το μόνο που μας ζητά είναι να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε, να διαλέξουμε Αυτόν παρά την αμαρτία.
Γιατί, αδελφέ μου, τι κατάλαβες και με αυτή σου την πτώση; Έγινες πιο ευτυχισμένος; Βρήκες ανθρώπους να σε αγαπούν; Έγινες πιο δυνατός; Απέκτησες κάποιο όραμα για τη ζωή σου; Όχι, δυστυχώς το μόνο που πετυχαίνουμε με τις πτώσεις μας είναι να λερώνουμε το σώμα μας και να μοιράζουμε κομμάτια της ψυχής μας αριστερά και δεξιά σε αγνώστους ή σε ανθρώπους που γνωρίζουμε μεν και αγαπάμε, αλλά κατά βάθος αναγνωρίζουμε ότι είναι ακατάλληλοι για να είναι σύντροφοι και συνοδοιπόροι μας στη ζωή.
Κι αυτή η αγάπη την οποία επικαλούμαστε πόσο αληθινή είναι; Αν αγαπούσες τον Πέτρο, το Μιχάλη, το Γιάννη, θα ζητούσες γι’ αυτόν την αληθινή ευτυχία, την μοναδική ευκαιρία για την αιώνια μακαριότητα, και δε θα τον χρησιμοποιούσες -έστω με τη συγκατάθεσή του-, για να ικανοποιήσεις το ακόρεστο πάθος σου. Και στο κάτω-κάτω η συγκατάθεση αυτή πόση αξία έχει; Ναρκομανείς, αλκοολικοί, ψυχαναγκαστικοί και κάθε μορφής εξαρτημένοι συγκατατίθενται στο πάθος τους. Τι διαφορά έχει η αρσενοκοιτία;
Σκέψου, λοιπόν, τι θέλεις; Θέλεις να αγαπήσεις το Χριστό; Να γευτείς τη χαρά Του, την χάρη Του, την προστασία Του, τη φροντίδα Του για σένα; Θέλεις να Του μιλάς, Αυτουνού που βρίσκεται πάντοτε μαζί σου, και να σε ακούει και να σου δίνει πάντα το καλύτερο, γιατί σε Αγαπάει σαν παιδί Του, όσο αμαρτωλός κι αν είσαι;
Αν το θέλεις αυτό, σήκω πάνω. Τίναξε τη σκόνη από τα πόδια σου. Σκούπισε τα αίματα από τα χέρια σου. Και προχώρα. Μαζί Του.
Ένα πρώτο σχέδιο για το νέο σου ξεκίνημα
Και τώρα που πήρες τη γενναία απόφαση να ακολουθήσεις το Χριστό, να παλέψεις με τον παλαιό άνθρωπο που έχεις μέσα σου και να τον νικήσεις σαν αληθινός άντρας (ή σαν αληθινή γυναίκα), πρέπει σ’ αυτόν τον πνευματικό πόλεμο, που με θάρρος αποφάσισες να καταταγείς, να έχεις ένα σχέδιο, ώστε να μην υπάρξει επόμενη πτώση.
- Λυπήσου και κλάψε για την αμαρτία σου που λύπησε το Χριστό. Η συναίσθηση της ενοχής μας και η ομολογία της μπροστά στο Χριστό είναι το αναγκαίο βήμα για να λάβουμε τη συγχώρηση. Χωρίς τη μετάνοια, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τη δύναμη της αμαρτίας, γιατί εμείς είμαστε αδύναμοι. Μόνο ενωμένοι με το Χριστό, μπορούμε να νικάμε.
- Πήγαινε για εξομολόγηση. Η χάρη της συγχωρήσεως θα σε ανακουφίσει και θα σου δώσει τη δύναμη να νικήσεις τα πάθη σου. Επιβάλλεται να βλέπουμε συχνά, τουλάχιστον δύο φορές το μήνα, τον πνευματικό μας, να του αποκαλύπτουμε μυστηριακώς τις αδυναμίες μας και να εφαρμόζουμε τις συμβουλές του.
- Kάνε συνεχή προσευχή. Όπως είπε και ο σοφός εκείνος βασιλιάς, ο Σολομώντας, “αναγνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται αλλιώς να την κατακτήσω, αν δε μου τη δώσει ο Θεός —και είναι δείγμα σοφίας να γνωρίζω τίνος δώρο είναι—, πήγα στο Θεό και προσευχήθηκα με όλη την καρδιά μου” (Σοφία Σολομώντος 8:21). Ναι, αδελφέ. Πολέμα κατά των πειρασμών και των ενθυμήσεων με την επίκληση του ονόματος του Ιησού. Γιατί όπου βρίσκεται ο Χριστός, δε χωράει αμαρτωλή επιθυμία.
- Εγκράτεια της σάρκας με νηστεία και αποχή. Ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι αυτά τα ακάθαρτα πνεύματα δεν μπορούν αλλιώς να φύγουν μακριά μας, παρά με προσευχή και νηστεία (Ματθαίον 17:20). Η πραγματική νηστεία βοηθά πολύ στον αγώνα μας κατά των σαρκικών παθών.
- Η συχνή ανάμνηση του πάθους του Κυρίου μας. Όπως λέει και ο Άγιος Αυγουστίνος, δεν υπάρχει πιο δυνατό και αποτελεσματικό όπλο κατά της πύρωσης της πορνείας από την ανάμνηση του ατιμωτικού θανάτου, που υπέμεινε ο Σωτήρας μας Χριστός για να μας σώσει.
- Η ψύχραιμη θεώρηση των προσωρινών και των αιώνιων κακών, που εκπορεύονται από αυτή την αμαρτία. Αν το βλέπαμε απλά λογικά, πάλι θα επιλέγαμε την αγνότητα.
- Η αγάπη και η επίκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Παναγία Μητέρα του Χριστού είναι ο πιο αγνός άνθρωπος που έχει ζήσει σε αυτή τη γη. Αγαπά ιδιαίτερα αυτούς που αγωνίζονται να κρατήσουν ή να ανακτήσουν την αγνότητά τους και προστατεύει με στοργή όσους την επικαλούνται.
- Πρόσεχε τα μάτια σου. Ο πολύαθλος Ιώβ είχε κάνει “συμφωνία” με τα μάτια του και δεν τα άφηνε να κοιτάζουν νεαρές γυναίκες (Ιωβ. 31:1). Πόσο μάλλον εμείς!
- Απόφευγε τις πονηρές περιστάσεις και ιδιαίτερα την κεκλεισμένων των θυρών επικοινωνία με άλλους ομοφυλόφιλους του ίδιου φύλου. Όπως λέει και ο άγιος Ιερώνυμος, “Να θυμάσαι ότι δεν είσαι αγιότερος από τον Δαυίδ, δυνατότερος από τον Σαμψών ή σοφότερος από το Σολομώντα, που όλοι έπεσαν μέσω της πονηρής επικοινωνίας”.
- Μη μένεις άπραγος, γιατί, όπως λέει η αμαρτία, η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας.
Ξεκίνα, αδελφέ μου, το νέο σου αγώνα με εμπιστοσύνη στον Πανάγαθο Κύριό μας. Αυτός που συγχώρεσε την πόρνη γυναίκα, τη Σαμαρείτιδα και τη μοιχαλίδα, είναι έτοιμος και περιμένει να συγχωρήσει και εσένα. Αρκεί να του το ζητήσεις.
Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου
