Η είδηση κυκλοφόρησε γρήγορα. “Εκκλησία στο Μαρούσι ζητά υπεύθυνη δήλωση από νονούς ότι δεν είναι ομοφυλόφιλοι”. Η Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, βέβαια, διέψευσε το γεγονός, αλλά τα πληκτρολόγια πήραν φωτιά και με πηχυαίους τίτλους αναμετέδιδαν την είδηση. “Μεσαίωνας”, “σάλος”, “θεομπαίχτες” ήταν μόνο μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν για να διανθίσουν το θέμα και να αυξήσουν τα κλικ, στην υπηρεσία πάντοτε της αντικειμενικής δημοσιογραφίας. Εντάξει, μην αδικούμε τους συντάκτες. Τα περισσότερα σχόλια των επισκεπτών ήταν πολύ χειρότερα και φανέρωναν μια παντελή παρανόηση του τι είναι Εκκλησία, βάπτιση, ανάδοχος κ.τ.λ.
Καταρχάς, είναι εντελώς ακατανόητο σε μία χώρα, όπου οι πολίτες οφείλουν να κάνουν ονοματοδοσία στο ληξιαρχείο, που μπορούν να παντρεύονται στο δημαρχείο ή στο συμβολαιογράφο, ή και να θάβονται με “πολιτική” κηδεία, να γίνεται τέτοιος ντόρος για μια κατ’ εξοχήν θρησκευτική πράξη, όπως η βάπτιση, η οποία γίνεται εντελώς εθελοντικά και στην οποία γονείς και ανάδοχοι πρέπει εξ υπαρχής να είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και πιστά μέλη της Εκκλησίας. Φυσικά, οι καιροί έχουν αλλάξει και ίσως πρέπει η Εκκλησία να αναθεωρήσει την πρακτική του νηπιοβαπτισμού ή τουλάχιστον τις προϋποθέσεις του. Από την εισαγωγή του πολιτικού γάμου στην Ελλάδα το 1982, η Εκκλησία της Ελλάδος έκρινε ότι πρόσωπα που έχουν τελέσει πολιτικό γάμο δεν παρέχουν τα εχέγγυα ότι θα ανταποκριθούν σωστά στο ρόλο του αναδόχου. Αυτό είναι τόσο γνωστό που διδάσκεται και στα σχολεία. Είναι εξ ίσου φυσικό η εισαγωγή νέων θεσμών στο οικογενειακό μας δίκαιο, όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης, να εισάγει και νέα κριτήρια για το ποιος είναι κατάλληλος να γίνει νονός.
Σεξουαλικός προσανατολισμός ή σεξουαλική συμπεριφορά;
Ας έρθουμε όμως στο κυρίως θέμα, που είναι η φερόμενη απαίτηση των ιερέων του ναού, ώστε οι υποψήφιοι ανάδοχοι να μην “έχουν δηλώσει ότι είναι ομοφυλόφιλοι”. Κατ’ αρχήν, η διατύπωση της αιτούμενης βεβαίωσης φανερώνει ότι αυτό που επιδιώκεται δεν είναι η απουσία ομοφυλοφιλικού προσανατολισμού αλλά η μη πρόκληση σκανδάλου, το οποίο οι ιερείς του ναού ίσως θεωρούν ότι θα προκαλούταν εάν ανοιχτά ομοφυλόφιλα πρόσωπα γίνονταν ανάδοχοι ενός νεοφώτιστου Ορθοδόξου. Όμως, η διατύπωση αυτού του αγνώστου προελεύσεως εγγράφου είναι εξόχως προβληματική. “Επίσης δεν έχω δηλώσει ότι είμαι ομοφυλόφιλος”. Σε ποιον; Πότε; Γιατί; Αν είμαι ομοφυλόφιλος Χριστιανός, δεν μπορώ να το πω στους γονείς μου; Στους φίλους μου; Στην κολλητή μου; Με καθιστά αυτό αυτομάτως ακατάλληλο να γίνω ένας καλός ανάδοχος που θα φροντίσω για την κατά Χριστόν μόρφωση του παιδιού; Ή μήπως προκαλεί “σκάνδαλο στη συνείδηση των πιστών” να μαθαίνουν ότι ένας αδελφός τους εν τη πίστει ελκύεται από πρόσωπα του ίδιου φύλου; Κι αν αυτό συμβαίνει, είναι αυτή η συνείδηση μια συνείδηση που κατευθύνεται από αισθήματα αγάπης και φροντίδας για το συμπάσχον μέλος του αυτού σώματος, ή κατευθύνεται απλά από ομοφοβικά κίνητρα και αδυναμία κατανόησης;
Όμως, ας δεχθούμε ότι το έγγραφο αυτό έχει απλά μια κακή διατύπωση και ότι αυτό που πραγματικά επιδιώκεται δεν είναι να αποκλειστεί ο ομοφυλόφιλος Χριστιανός που προσπαθεί να εγκρατεύεται και να ζει κατά Θεόν, αλλά να αποκλειστούν οι ομοφυλόφιλοι εκείνοι που δεν πιστεύουν στη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι οι αρσενοκοιτικές πράξεις είναι αμαρτία, δεν έχουν δηλαδή την ορθή πίστη. Δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση με μια τέτοια διατύπωση. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, η βεβαίωση δεν θα έπρεπε να περιορίζεται στις “ομοφυλοφιλικές αμαρτίες”, αλλά να συμπεριλαμβάνει και τις πολύ πιο διαδεδομένες “ετεροφυλοφιλικές”. Να αποκλείονταν δηλαδή και οι ετεροφυλόφιλοι εκείνοι που δεν πιστεύουν στη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι οι προγαμιαίες σχέσεις είναι αμαρτία. Οτιδήποτε λιγότερο σε μια χώρα που το 86% των πολιτών πιστεύει ότι το προγαμιαίο σεξ δεν συνιστά ηθικό πρόβλημα, είναι υποκριτικό, για να μην πούμε ξεκάθαρα ομοφοβικό.
Ομοφοβία και ομο-αδιαφορία
Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι αυτό το μόνο παράδειγμα ομοφοβίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα. Όλοι θυμόμαστε το χριστιανικότατο “φτύστε τους” του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, το οποίο τελικά κρίθηκε ότι αναφερόταν στα ομοφυλόφιλα πρόσωπα. Και σε κατώτερο όμως επίπεδο, η προκατάληψη κατά των ανθρώπων που βιώνουν ομόφυλες έλξεις και η χρήση δύο μέτρων και δύο σταθμών ανάλογα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, κάνουν την εμφάνισή τους. Είναι φανερή η παντελής σχεδόν απουσία κεντρικής ποιμαντικής για τα ομοφυλόφιλα πρόσωπα. Η δημιουργία ενός εκκλησιαστικού οργανισμού που θα μεριμνά για τους ομοφυλόφιλους πιστούς, στα πρότυπα της παπικής Courage, είναι όνειρο θερινής νυκτός για τους Έλληνες ομοφυλόφιλους. Σε όλη την χώρα γίνονται κάθε χρόνο εκατοντάδες ομιλίες για τον γάμο, την οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών, για να βοηθήσουν τους πιστούς που σκοπεύουν ή έχουν δημιουργήσει οικογένεια, να εγκεντρίσουν την ερωτική τους σχέση εν Χριστώ. Σχολές γονέων, κατασκηνώσεις οικογενειών, σεμινάρια γάμου και άλλα όμορφα και σωστά. Έχετε ακούσει όμως να γίνεται έστω μία ομιλία που να απευθύνεται στους ομοφυλόφιλους πιστούς; Μία;
Η ποιμαντική αυτή αδιαφορία ξεκινά συχνά από μια πλήρη άγνοια για την φύση και την προέλευση των ομόφυλων έλξεων ή μία υποεκτίμηση για την συχνότητά της στον γενικό αλλά και τον εκκλησιαστικό πληθυσμό. Φυσικά, μπορεί να αντιτάξει κάποιος ότι η ποιμαντική στην Ορθόδοξη Εκκλησία ασκείται πρωτίστως στα πλαίσια του μυστηρίου της εξομολογήσεως και της πνευματικής υιότητας. Αυτό είναι ένα μοναδικό και ανεκτίμητο χαρακτηριστικό που αποτελεί όντως πηγή ελπίδας και χάριτος για χιλιάδες ομοφυλόφιλους Ορθοδόξους. Τα αγαθά αποτελέσματά της φαίνονται σε μερικές ενορίες με καλούς πνευματικούς, όπου οι πιστοί που βιώνουν ομόφυλες έλξεις μπορεί να ξεπερνούν ακόμη και το 10%. Όποιος έχει βρει έναν τέτοιο πνευματικό, πρέπει να δοξάζει τον Θεό για την πραγματικά σπάνια αυτή ευεργεσία. Όποιος δεν έχει βρει, δεν χάνει τίποτα να δοκιμάσει. Η απουσία, όμως, μιας πιο δημόσιας ποιμαντικής δεν παύει να προδίδει την αντίληψη που έχουν πολλοί Ορθόδοξοι, λαϊκοί και κληρικοί, ότι ο ομοφυλόφιλος είναι ένας άνθρωπος που βρίσκεται εκτός Εκκλησίας, ένας άνθρωπος οριστικά αποκομμένος από την σωτηρία και σίγουρα όχι ο πιστός που κάθεται στο διπλανό στασίδι.
Εσωτερικευμένη ομοφοβία, ένθεν και ένθεν
Ωστόσο, πρέπει να ομολογήσουμε ότι η ομοφοβία δεν είναι μόνο κάτι που κατευθύνεται προς τα πρόσωπα που βιώνουν ομόφυλες έλξεις, αλλά μπορεί να βρίσκεται εσωτερικευμένη και μέσα στις ψυχές μας. Η πεποίθηση ότι τα πρόσωπα που βιώνουν ομόφυλες έλξεις είναι κατά κάποιον τρόπον κατώτερα από τους ετεροφυλόφιλους (και όχι ότι απλά η ζωή ενός ετεροφυλόφιλου μπορεί να είναι πιο εύκολη), η αίσθηση ότι πρέπει να κάνω τα πάντα για να αλλάξω τον προσανατολισμό μου και ιδίως η πίστη ότι η ομοφυλοφιλία μου με καθιστά ακάθαρτο στα μάτια του Θεού είναι αόρατα δεσμά που απομυζούν την χαρά και την δυνατότητα να απολαύσουμε την ζωή μας. Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει, γιατί η ομοφυλοφιλία, αυτή καθαυτή, δεν είναι αμαρτία ούτε ασθένεια ούτε κατάρα της φύσεως. Αυτό ο ομοφυλόφιλος πιστός πρέπει να το κατανοήσει, αν θέλει να βαδίσει με επιτυχία την οδό της εγκράτειας. Είναι χαρακτηριστικό το εύρημα μιας μεγάλης -αν και μη αντιπροσωπευτικής- έρευνας που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Sex & Marital Therapy: Η απουσία εσωτερικευμένης ομοαρνητικότητας είναι παράγοντας που συνδέεται με αυξημένη ικανοποίηση για την ζωή της αγαμίας στους ομοφυλόφιλους που την έχουν επιλέξει.
Όμως, η ομοφοβία δεν στοιχειώνει μόνο τους ομοφυλόφιλους που επιλέγουν την ζωή της αγαμίας αλλά όλους τους ομοφυλόφιλους Χριστιανούς. Έτσι, μπορεί κάποιος να μην επιλέγει την ζωή της αγαμίας αλλά και πάλι να φέρει μια υπόρρητη ομοαρνητικότητα που να τον κάνει να πιστεύει ότι οι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί είμαστε κατώτεροι από τους ετεροφυλόφιλους Χριστιανούς. Βλέπεις, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να πείθουμε τον εαυτό μας ότι για κάποιον ανεξήγητο λόγο είμαστε πιο αδύναμοι από τους ετεροφυλόφιλους συνανθρώπους μας και άρα είμαστε λιγότερο ικανοί από εκείνους να ανταποκριθούμε στον αγώνα της αγνότητας και εν γένει του αγιασμού. Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας υπάρχουν αυτή τη στιγμή χιλιάδες ετεροφυλόφιλοι νέοι που προσπαθούν να εγκρατεύονται και να αγωνίζονται, με σκοπό να κρατηθούν αγνοί μέχρι τον γάμο ή και να επιδιώξουν κάποιο ανώτερο χάρισμα, όπως ο μοναχισμός, η ιερωσύνη, η ζωή της αγαμίας εν γένει. Τους ξέρουμε, τους βλέπουμε, τους ζούμε καθημερινά στις ενορίες και στις νεανικές μας συντροφιές, γιατί είναι οι συναθλητές μας στον στίβο της αγνότητας. Γιατί, λοιπόν, ένας ετεροφυλόφιλος να μπορεί να αγωνίζεται και να πετυχαίνει στη ζωή της αγνότητας, ενώ εμείς, απλά και μόνο επειδή μας ελκύουν οι ομόφυλοί μας, να πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε; Μήπως οι αντιλήψεις και οι πεποιθήσεις μας μάς κρατούν δέσμιους στη ζωή της αμαρτίας και δεν μας αφήνουν να απαντήσουμε με την καρδιά μας στο κάλεσμα του Χριστού για να καθίσουμε και να δειπνήσουμε μαζί Του; Ή μήπως εν τέλει πιστεύουμε περισσότερο στα πάθη μας παρά στον Χριστό, όντας “φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι” (Β΄ Τιμ. 3:4-5)…;
2 Απαντήσεις
Στη Ρωσία υπάρχει νόμος απαγόρευσης ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας από το 2013 ενώ στην Υποσαχάρια Αφρική(η οποία έχει 63% χριστιανικη πλειοψηφία: https://www.pewforum.org/2015/04/02/sub-saharan-africa/ ).Η Ελλάδα είναι πάρα πολύ ελεύθερη για τους ομοφυλόφιλους χώρα. Η Ελλάδα είναι η μόνη Ορθόδοξη χώρα που επιτρέπει σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλόφιλων (στις άλλες Ορθόδοξες χώρες αυτό δεν υπάρχει ούτε γι αστείο).Αρα δεν υπάρχει καμία καταπίεση των ομοφυλόφιλων.
Αν θελουμε να μιλησουμε με ορους βιολογιας η ιδια η φυση βαζει ορια στο ποση χρηση μπορεις να κανεις την σεξουαλικοτητας σου καθως και σε ποιες συχνοτητες. Μεχρι και πριν μερικους αιωνες επρεπε η συνευρεση να γινεται σε τετοιες ημερομηνιες ετσι που το βρεφος που θα προκυψει να πεσει να γεννηθει Μαρτιο με Απριλιο (εκτος φυσικα εαν εισαι πλουσιος αλλα εδω παμε περαν της βιολογιας) αλλιως δεν θα επιβιωνε τον χειμωνα. Ακομα η συνευρεση δεν μπορουσε να γινεται συνεχεια διοτι απλα θα κατεληγε ο καθεις με καμμια εκατοστη παιδια, μια και η αντισυλληψη (ειδικα το λεγομενο χαπι) ειναι και αυτη παρα πολυ προσφατη ανακαλυψη. Ο βασικος λογος που ειχες κατα βασιν αντρες να ψαχνονται στις πορνες ανα την ιστορια ειναι γιατι οι γυναικες που ετρωγαν μετα κοιλοπονους και γεννες δεν καθονταν συνεχεια στον αντρα. Επισης να ξερεις οτι για να πιασει παιδι η γυναικα χρειαζεται να υπαρχει στην μητρα της ενα ειδος μικροχλωριδας που το ονομα της μου διαφευγει και που με την πολυχρησια εξαφανιζεται, και γι’ αυτο οι πορνες συνηθως δεν μπορουσαν να πιασουν παιδι ή επιαναν δυσκολα οποτε η γυναικα ειχε εναν λογο παραπανω (δεν ηξερε για την χλωριδα αλλα μπορουσε να αθροισει ενα και ενα) να μην γυρναει απο δω και απο κει. Ενας λογος που καποιες κοινωνιες ενθαρρυναν την ανδρικη ομοφυλοφιλια σε καποιες περιπτωσεις ηταν πρωτον για να διατηρειται η παρθενια εως τον γαμο (πανανθρωπινη διαχρονικη αξια αυτο, δεν ειναι επιπροσθετο απο την “κακια θρησκεια”) και δευτερον γιατι καποιες κοινωνιες δεν εβλεπαν τα νεαρα παντρεματα (απο την πλευρα του αντρα) ως καλο πραγμα αμα θες να στεργιωσεις σπιτικο (λογικο διοτι ο ανδρικος οργανισμος αναπτυσσεται για μεγαλυτερο χρονικο διαστημα σε σχεση τον γυναικειο) . Η ιδια η φυση σε υποχρεωνει απο ενα σημειο και υστερα να στεργιωσεις σε συζυγικες σχεσεις, απλα εμεις βρηκαμε κυριολεκτικα χτες καποια μεσα να μπλοκαρουμε τον φυσικο μηχανισμο και δεν ξερουμε ακομα τι ειδους συνεπειες θα εχει αυτο. Καλα κανει ο ανθρωπος και το λεει εγκρατεια που εχει θετικες προεκτασεις διοτι το σεξ δεν ειναι βιοτικη αναγκη. Ναι μεν ειναι απαραιτητο για να διαιωνιστει το ειδος, αλλα σε σχεση με τον καθενα ξεχωριστα δεν συμβαλλει με καποιον τροπο στην επιβιωση μας οπως κανει ο αερας ή η τροφη ή ο υπνος. Ακομα και αυτα ομως θελουν το μετρο τους. Μπορεις να κοιμασαι οσο, οπου και οποτε γουσταρεις; Οχι γιατι θα εχεις προβλημα. Το να ξερεις να βαζεις μετρο στο οτιδηποτε ειναι προτερημα, δεν ειναι μονολιθικη αποψη. Αμα δεν με πιστευεις αρχισε να τρως και σταματα τρεις ωρες αφοτου σκασεις, και δες μετα σε τι κατασταση θα βρισκεσαι. Το να μου πεις μετα οτι βρηκα ενα χαπι που σε ξεφουσκωνει οποτε φαε οσο θες αντι να τρως οσο χρειαζεται για να συντηρηθεις για μενα τουλαχιστον ειναι ηλιθιο. Και δεν εχω πιασει τα ψυχολογικα, αμα τα πιασω να δεις τι θα γινει. Τωρα αμα θες ενδοχριστιανικο λογο γιατι η ομοφυλοφιλια ως πραξη δεν κολλαει τα πραγματα ειναι απλα. Ο ανθρωπος φτιαχτηκε κατ εικονα και καθ ομοιωση του Θεου, δηλαδη για να μοιαζει και να συμπεριφερεται κατα παρομοιο τροπο οπως ο Θεος. Αυτο σημαινει δυο πραγματα. Πρωτον, ο ανθρωπος λειτουργει κανονικα και χωρις προβληματα μονο οταν συμπεριφερεται και ζει οπως ο Θεος, γιατι ετσι φτιαχτηκε. Δευτερον, για να γινει αυτο, παραλληλα με την κατασκευη, ο Θεος διδασκει τον ανθρωπο ωστε να μαθει μονος του μετα πως γινεται. Σε ο,τι αφορα την σεξουαλικοτητα ο Θεος του εδωσε δυο υποδειγματα, τον (ανδρογυνο) γαμο και την παρθενια/ασκηση/μοναχισμο, δηλαδη ειπε στον ανθρωπο ειτε θα ενεργεις σεξουαλικα εντος του ανδρογυνου γαμου ειτε θα παρθενευεις εαν/οσο εισαι μονος σου. Αυτα εχουν παραδοθει στον ανθρωπο, και ενας καλος μαθητης διαβαζει τα σος, δεν διαβαζει τα εκτος υλης αμα θελει να μαθει το μαθημα του. Αυτο ομως βγαζει εξω και ολες τις ετεροφυλες εξωσυζυγικες σχεσεις , απλα τυχαινει να βγαζει τις ομοφυλες συνολικα γιατι δεν υπαρχει η επιλογη του ομοφυλου γαμου. Θα μου πεις κανεις την ασκηση μονοδρομο, οχι γιατι η αποκλειστικη ομοφυλοφιλια εντος των ΛΟΑ ειναι εξαιρετικα σπανιο φαινομενο, οι περισσοτεροι γκει ειναι μπαι που απλα επιλεγουν για καποιους λογους να μην πανε με γυναικες. Ακομα και αποκλειστικος να εισαι δεν σημαινει οτι δεν θα αγαπησεις, σημαινει οτι δεν μπορεις να βαλεις στο μιξ και το φικι φικι. Το ιδιο κανουν οσοι εχουν φιλους απο το φυλλο που τους ελκει (μου εχει τυχει με φιλη αυτο), το ιδιο κανουν εν γενει και τα ζευγαρια μετα απο χρονια γαμου. Θα μου πεις ειναι εξτρα ζορι, ε τι να κανουμε ο,τι και να επιλεξεις κατι κερδιζεις κατι χανεις, ευκολη ζωη δεν υπαρχει οποιος και να εισαι. Και νομιζω οτι ολοι οι πολιτισμοι συμφωνουν οτι οι αξιες μας υπερτερουν των επιθυμιων μας.