Όσο για μένα, δεν θέλω άλλη αφορμή για καύχηση εκτός από το σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το σταυρό που πάνω του ο κόσμος πέθανε για μένα κι εγώ για τον κόσμο. – Προς Γαλάτας 6:14
Ἐσταυρώθης δι’ ἐμέ, ἵνα ἐμοὶ πηγάσῃς τὴν ἄφεσιν, ἐκεντήθης τὴν πλευράν, ἵνα κρουνοὺς ζωῆς ἀναβλύσῃς μοι, τοῖς ἥλοις προσήλωσαι, ἵνα ἐγὼ τῷ βάθει τῶν παθημάτων σου, τὸ ὕψος τοῦ κράτους σου, πιστούμενος κράζω σοι ζωοδότα Χριστέ. Δόξα καὶ τῷ Σταυρῷ Σῶτερ, καὶ τῷ Πάθει σου.
Έχεις κάθε λόγο να καυχιέσαι για το Σταυρό του Κυρίου μας, γιατί ο Σταυρός είναι η ελπίδα σου για νίκη επί των αμαρτιών σου. Πάνω σ’ αυτόν πέθανε ο Ιησούς Χριστός για τις αμαρτίες σου. Αν δεν ήταν ο Τίμιος Σταυρός, θα ήμασταν όλοι νεκροί από τις αμαρτίες μας, χωρίς ελπίδα να αποκτήσουμε ποτέ μια καθαρή καρδιά ή να γίνουμε κοινωνοί της θείας φύσεως.
Ίσως γι’ αυτό μισούν οι δαίμονες το Σημείο του Σταυρού. Πολλοί άγιοι μάς λένε ότι αυτό το απλό σημείο –που το διδαχθήκαμε οι περισσότεροι ως παιδιά–, όταν γίνεται με ευλάβεια και πίστη στο Θεό, απωθεί πραγματικά τους δαίμονες και μπορεί να μας απαλλάξει από τον πειρασμό. Το Σημείο της δικής μας απολύτρωσης είναι το σύμβολο της ήττας τους. Πώς το μισούν τα πονηρά πνεύματα! Γι’ αυτό, στον επόμενο πειρασμό σου, θυμήσου να κάνεις το σταυρό σου.
Η ανάμνηση του Πάθους και του Θανάτου του Χριστού θα σε βοηθήσει πάρα πολύ στον αγώνα σου για την αγνότητα. Η ανάμνηση των παθών, που υπέμεινε εκουσίως ο Κύριος για χάρη σου, μπορεί να σε βοηθήσει να εμβαθύνεις την αγάπη σου για Κείνον και να αποκτήσεις συντριβή για τα αμαρτήματά σου. Το μέγεθος του Πάθους Του αποκαλύπτει ακόμη πόσο τρομερή είναι στ’ αλήθεια η αμαρτία, πράγμα που θα σε βοηθήσει να μάθεις να την μισείς.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μάς διδάσκει ότι τη στιγμή του πειρασμού πρέπει να σκεφτόμαστε τα Πάθη του Χριστού:
Η προσευχή σου ας γίνεται έτσι. Όταν αρχίσουν αυτοί οι λογισμοί της πορνείας να σε ενοχλούν, αμέσως θυμήσου με τον νου σου τον Εσταυρωμένο και εκ βάθους ψυχής λέγε· «Ιησού μου, Ιησού μου γλυκύτατε, βοήθησέ με γρήγορα, για να μην αιχμαλωτισθώ από αυτόν τον εχθρό». Και κάποιες φορές αγκαλιάζοντας (νοερά, ή αισθητά, αν είναι παρών), το Σταυρό στον οποίο κρέμεται ο Κύριός σου, ασπάσου πολλές φορές τις πληγές του, λέγοντας με αγάπη· «ωραιότατες πληγές, πληγές αγιότατες, πληγές αγνότατες, πληγώστε αυτή την άθλια και ακάθαρτη καρδιά μου και εμποδίστε με από το να σάς βλάψω».
Η δε θεραπεία σου κατά την χρονική περίοδο που πληθαίνουν οι λογισμοί των σαρκικών ηδονών, ας μη γίνεται κατ’ ευθείαν εναντίον αυτών, πράγμα που γράφουν και μερικά βιβλία (όπως είναι το να σκεφθείς τη βρώμα και την αηδία της σαρκικής ηδονής, τον έλεγχο της συνειδήσεως που θα σου προξενήσει, τις πίκρες που ακολουθούν, τους κινδύνους, τη φθορά της περιουσίας και της παρθενίας σου, την κατηγορία της τιμής και άλλα παρόμοια)· η μελέτη σου λέω, ας μην γίνεται σε αυτά, γιατί αυτή η φροντίδα δεν είναι πάντα μέσο ασφαλές, για να νικήσεις τον πειρασμό της σάρκας· μάλιστα μπορεί να προξενήσει βλάβη. Γιατί αν και ο νους αποβάλλει τους λογισμούς προσωρινά με την παρόμοια μελέτη, όμως με το να είναι ασθενής και εμπαθής, όταν τα μελετά αυτά, αποτυπώνει καλύτερα την ευχαρίστηση και ευχαριστιέται και συγκατατίθεται σε αυτή.
Οπότε η αληθινή θεραπεία των σαρκικών ηδονών είναι, το να αποφεύγουμε πάντα, όχι μόνο από αυτές, αλλά και από κάθε τι άλλο (ακόμη και αν είναι εναντίον τους), που μας τις υπενθυμίζει. Γι’ αυτό, η μελέτη σου ας είναι σε άλλα· δηλαδή, στη ζωή και το πάθος του Εσταυρωμένου μας Ιησού…
Η Εκκλησία μάς προσφέρει ποικίλους τρόπους να αναλογιστούμε το σωστικό θάνατο του Κυρίου μας. Μπορείς, για παράδειγμα, να κάνεις κομποσκοίνι με την ευχή «Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει σου». Έπειτα, υπάρχει η Παράκληση του Τιμίου Σταυρού, την οποία μπορείς να διαβάζεις κάθε Παρασκευή, ημέρα που η Εκκλησία τιμά τα πάθη του Ιησού. Αλλά και οι Χαιρετισμοί του Τιμίου Σταυρού είναι μια ευφρόσυνη ευκαιρία να επικαλεστούμε τη μεγάλη δύναμη του σωστικού πάθους του Χριστού.
Εν τέλει, η ανάμνηση των παθών και του θανάτου του Ιησού πρέπει να μας φέρνει στο μυαλό το καθήκον μας να αναλάβουμε το δικό μας σταυρό και να Τον ακολουθήσουμε. Η εντρύφηση σε σαρκικές αμαρτίες δείχνει ότι είσαι επικεντρωμένος στον εαυτό σου, εστιάζοντας στην προσωπική σου ικανοποίηση και την επιδίωξή της με κάθε κόστος. Αυτό αντιτίθεται στην πρόθεση του Δημιουργού μας για το γενετήσιο ένστικτο. Γι’ αυτό και η σαρκική ακαθαρσία είναι συνήθως σύμπτωμα ενός βαθύτερου προβλήματος με τον εγωισμό.
Εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να ζούμε για το Χριστό, όχι για τον εαυτό μας. Πρέπει να αρνηθούμε τον εαυτό μας και όχι να του κάνουμε όλα τα χατίρια. Να θυμάσαι τα λόγια του Κυρίου μας: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως εξαιτίας μου χάσει τη ζωή του, θα τη βρει. Τι ωφελείται ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο, χάσει όμως τη ζωή του; Ή τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του;» (Ματθαίον 16:24-26).
Τι θα σε ωφελήσει, Χριστιανέ μου, αν βιώσεις όλες τις ηδονές του κόσμου, αλλά χάσεις την αθάνατη ψυχή σου; Είναι ελεεινή πράγματι εκείνη η ώρα της ηδονής που αγοράζεται με αντάλλαγμα ατελείωτα βάσανα.
Για να ακολουθήσουμε το Χριστό, πρέπει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να πεθάνουμε για τον εαυτό μας. Πρέπει να νεκρώσουμε τις επιθυμίες μας, να ζητήσουμε τη δύναμη να λέμε ΟΧΙ στον πειρασμό και τη λαγνεία μας, να κάνουμε το θέλημα του Θεού αντί για το δικό μας θέλημα. Αυτό προσπαθούμε να καταφέρουμε κι εμείς. Ας συνεχίσουμε.
Όπως αναφέρεται στην αποστολική περικοπή στην εισαγωγή αυτού του άρθρου, διά του Χριστού και του Τιμίου Σταυρού Του, ο κόσμος έχει σταυρωθεί για σένα κι εσύ για τον κόσμο. Ζήσε σαν να έχεις πεθάνει για τον κόσμο.
Συμπέρασμα: Φόραγε πάντα στο λαιμό σου το σταυρό του Χριστού. Αν δεν έχεις τον Εσταυρωμένο στο δωμάτιό σου, προμηθεύσου έναν και κρέμασέ τον στον τοίχο. Να σκέφτεσαι συχνά το Πάθος του Κυρίου και ειδικά στον καιρό του πειρασμού. Ταπεινά ζήτα από το Θεό τη δύναμη να αγκαλιάσεις το σταυρό σου, να αρνηθείς στον εαυτό σου τις ηδονές της σαρκός και να διδαχθείς την εγκράτεια, που είναι στοιχείο της χριστιανικής ζωής.
Την επόμενη φορά που ο Πονηρός θα σου ψιθυρίζει «Σου αξίζει μια μικρή ηδονή», πες στον εαυτό σου «Πρέπει να αρνηθώ στον εαυτό μου αυτή την ηδονή, να αναλάβω το σταυρό μου και να ακολουθήσω το Χριστό. Θα το κάνω αυτό για χάρη του Λυτρωτή μου που θυσιάστηκε για μένα στο Σταυρό». Ζήτησε από το Θεό τη δύναμη να το πραγματοποιήσεις αυτό.
Τὸν Λῃστὴν αὐθημερόν, τοῦ Παραδείσου ἠξίωσας Κύριε, κᾀμὲ τῷ ξύλῳ τοῦ Σταυροῦ, φώτισον καὶ σῶσόν με.
