Ένας έφηβος μπροστά στην ομοφυλοφιλία (Συνέντευξη)

— Σάββα, σε ευχαριστούμε πολύ που δέχτηκες να μας μιλήσεις σήμερα και να μας πεις πράγματα προσωπικά. Κατ’ αρχήν θέλω να μας πεις ποιος είσαι.
— Είμαι ο Σάββας. Είμαι 17 χρονών. Τώρα είμαι στην Γ΄ Λυκείου και πέρα από τον σχολικό αγώνα, έχω και τον αγώνα εναντίον της ομοφυλοφιλίας.

— Θέλεις να μας πεις ποια είναι η σχέση σου με τα αγόρια;
— Η σχέση μου με τα αγόρια ήταν πάντοτε σχετικά απόμακρη. Στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, σχεδόν το 100% των φίλων μου ήταν κορίτσια. Συνήθως σε αυτή την ηλικιακή φάση ένα αγόρι, που ασχολείται περισσότερο με τα μαθήματα και λιγότερο με τις αθλητικές δραστηριότητες, αποφεύγεται από τα συνομήλικα αγόρια, ενώ πολλές φορές χλευάζεται κιόλας. Έτσι πάντα αναζητούσα αποδοχή από τα αγόρια, πάντα ήθελα να βρεθώ μέρος μιας παρέας που αποτελείται μόνο από αγόρια. Αυτό εν μέρει το κατάφερα στο Λύκειο, όπου η τάση μαζοποίησης και η επιθυμία κοινωνικής αποδοχής είχαν ως αποτέλεσμα ο φιλικός μου κύκλος να διευρυνθεί κατά πολύ. Αλλά ακόμη και τότε, στο μυαλό μου τα αγόρια ήταν κάτι στο οποίο ήθελα να μοιάσω, κάτι σαν πρότυπο.

— Άρα ουσιαστικά πριν από το Λύκειο είχες δεχθεί κάποιου είδους απόρριψη;
— Ναι, μπορείς να το χαρακτηρίσεις απόρριψη.

— Τώρα, οι φιλίες σου σε τι φάση βρίσκονται;
— Σε αυτή τη φάση, πλέον οι φίλοι μου είναι περιορισμένοι και αποτελούνται και από αγόρια και από κορίτσια. Στην Αρχή του Λυκείου, επεδίωκα γενικότερα πολλές φιλίες, είχα δημιουργήσει πολλούς φίλους αγόρια, αλλά και πάλι οι πιο στενοί μου εξακολουθούσαν να είναι είτε κορίτσια είτε αγόρια που είναι σαν κι εμένα.

— Αυτές τις έλξεις, που ανέφερες, πότε συνειδητοποίησες ότι τις αισθάνεσαι;
— Οι ομόφυλες έλξεις μου, πιστεύω ότι υπήρχαν υποσυνείδητα πάντα. Ωστόσο, εγώ τις συνειδητοποίησα μόλις εδώ και ενάμιση χρόνο, στην αρχή της Β΄ Λυκείου. Μέχρι τότε νόμιζα τον εαυτό μου ως ετεροφυλόφιλο. Ασχολούμουν άρρωστα πολύ με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με ενδιέφερε πολύ η γνώμη των άλλων για μένα και ήμουν σχετικά δημοφιλής στην πόλη μου. Μετά όμως από την πρώτη μου επίσκεψη στο Άγιο Όρος, σαν θεία φώτιση, έκλεισα για μεγάλο χρονικό διάστημα το Facebook, το Instagram κ.λπ., σταμάτησα να ασχολούμαι με το τι θα πουν οι άλλοι για μένα, έφυγε η φιλαυτία και η εγωπάθεια και μαζί μ’ αυτά χάθηκε και η αυτοπεποίθησή μου. Κλείστηκα στον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο σχετίζονται τα δύο γεγονότα, αλλά τότε ήταν που συνειδητοποίησα τις ομόφυλες έλξεις μου. Ένιωσα σαν ο Θεός να μου πήρε ένα πάθος και να μου το αντικατέστησε με ένα άλλο.

— Είπες ότι αισθανόσουν ότι είσαι ετεροφυλόφιλος προηγουμένως. Υπήρχαν οι ανάλογες έλξεις;
— Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έκατσα να το σκεφτώ πολύ, δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Νόμιζα ότι απλά είμαι το φυσιολογικό. Οι έλξεις προς το αντίθετο φύλο υπήρχαν, όχι όμως προς το γυναικείο σώμα αλλά ως προς τη γυναικεία προσωπικότητα. Με γοήτευε η γυναικεία προσωπικότητα. Κατά καιρούς, πριν από τη Β΄ Λυκείου, έβγαινα και με κάποια κορίτσια και μάλιστα ανέπτυξα σχέσεις με κάποια από αυτά. Οι αλληλεπιδράσεις, όμως, αυτές ήταν σχεδόν μηχανικές, ήταν μέρος της προσπάθειας για μια κοινωνική αποδοχή και ταύτιση με το αρσενικό φύλο. Θεωρούσα ότι όντως με έλκυαν τα κορίτσια, αλλά στην πραγματικότητα με έλκυε η όλη κατάσταση της σχέσης και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Το γυναικείο σώμα δηλαδή μου ήταν αδιάφορο.

— Σήμερα, πώς διαχειρίζεσαι τις ομόφυλες έλξεις σου;
— Οι ομόφυλες έλξεις είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο πάθος και δεν μπορώ να τις διαχειριστώ. Τις διαχειρίζεται για μένα ο Θεός. Η προσευχή και τα μυστήρια της Εκκλησίας εξημερώνουν αυτό το θηρίο. Σίγουρα όμως υπάρχουν και στιγμές αδυναμίας. Το κλειδί είναι να μη δίνεις τόση σημασία σε αυτό, να μην το σκέφτεσαι, γιατί όσο περισσότερο το σκέφτεσαι, τόσο πιο πιθανό είναι να πέσεις.

— Σωστός!
— Αυτό που κάνω εγώ είναι να γεμίζω το μυαλό μου με όλους τους στόχους που έχω, πνευματικούς και μη, και να θυμάμαι τα λόγια του πνευματικού μου και να καταλαβαίνω ότι απλά δεν αξίζει.

— Έχεις μιλήσεις στους φίλους σου γι’ αυτή την ιδιαιτερότητα;
— Όχι! Σε κανέναν φίλο μου. Βασικά, ο πρώτος άνθρωπος που το έμαθε ήταν κάποιος από το site σας, ο οποίος και με παρακίνησε να το αποκαλύψω και στον πνευματικό μου. Αλλά κανείς άλλος, ούτε φίλος και σίγουρα ούτε οικογένεια. Δυστυχώς, νομίζω ότι η οικογένειά μου, αν το μάθει, ακόμα και αν γνωρίζει ότι αγωνίζομαι εναντίον αυτού, θα απογοητευτεί. Οι φίλοι μου πάλι είμαι σίγουρος ότι θα μου δώσουν άπειρη αποδοχή, αλλά όχι αυτού του είδους που έχω ανάγκη. Θα μου δώσουν την αποδοχή του τύπου «κάνε αυτό που νιώθεις και μη σε ενδιαφέρει τι θα πουν οι άλλοι», «είσαι διαφορετικός και πρέπει να είσαι περήφανος». Γενικά, θα με ωθήσουν στην αποδοχή αυτής της τάσης και ξέρω ότι αυτό δε θα με βοηθήσει πουθενά.

— Πιστεύεις ότι γενικότερα το coming out βοηθάει;
— Πιστεύω ότι πρέπει να κρίνει κανείς ποια άτομα θα τον βοηθήσουν σε αυτό. Σίγουρα δεν είναι σωστό να το αποκαλύπτει γενικά στο ευρύ κοινό, γιατί δεν είναι και κάτι που ενδιαφέρει όλους τους ανθρώπους. Αλλά οπωσδήποτε βοηθάει να το πεις στον πνευματικό σου και επιλεκτικά και σε ανθρώπους που έχουν την ίδια πίστη με σένα και που θα σε βοηθήσουν. Πολύ επιλεκτικά και πολύ προσωπικά.

— Σάββα, μέσα από αυτό τον αγώνα που κάνεις εδώ και κάποιον καιρό, τι συναισθήματα έχεις αποκομίσει; Ο Θεός αγαπάει τους ομοφυλόφιλους;
— Ναι, φυσικά. Ο Θεός αγαπάει όλους τους ανθρώπους. Είναι όπως ένας καλός καθηγητής: αγαπάει όλους τους μαθητές του, είτε έχουν μαθησιακές δυσκολίες είτε όχι, είτε διαβάζουν πολύ είτε όχι. Αλλά λέει, αν δε διαβάσετε, δε θα περάσετε τις εξετάσεις. Αυτό δεν κρύβει μίσος, είναι απλά η φυσική ροή των πραγμάτων. Μπορεί όλοι οι άνθρωποι να μην πιστεύουν στο Θεό, αλλά ο Θεός πιστεύει σ’ όλους τους ανθρώπους.

— Πιστεύεις ότι μπορεί ένας ομοφυλόφιλος να ρίξει το φταίξιμο στο Θεό;
— Όχι. Μπορεί η προδιάθεση προς την ομοφυλοφιλία να είναι γεγονός στη ζωή κάποιου, αλλά σίγουρα αυτές οι τάσεις εντείνονται και από τον ίδιο. Εξαρτάται από το πόσο περίεργος είναι, από τους πειραματισμούς που θέλει να κάνει, γενικότερα την πνευματική του κατάσταση, τα δικαιώματα που δίνει στον πονηρό… Οπότε οπωσδήποτε δεν ευθύνεται ο Θεός για το αν εμείς αμαρτήσουμε. Όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιες ροπές, κάποια εμπόδια στη ζωή τους, αλλά εμείς πρέπει να τα ξεπεράσουμε και όχι να κάτσουμε και να τα κοιτάμε.

— Ανέφερες πριν ότι προτιμάς να μην εστιάζεις σε αυτές τις έλξεις, αλλά αντίθετα να σκέφτεσαι τους στόχους σου. Θες να μας μιλήσεις γι’ αυτούς;
— Ναι. Τα σχέδιά μου για το μέλλον, πρώτα ο Θεός, είναι να περάσω στη σχολή που επιθυμώ στη Θεσσαλονίκη και εκεί να γνωρίσω ανθρώπους, που θα με βοηθήσουν στον πνευματικό μου αγώνα. Γιατί δυστυχώς το φιλικό μου περιβάλλον τώρα αποτελείται μόνο από άτομα που δεν είναι κοντά στο Χριστό. Και μετά έχει ο Θεός! Σίγουρα ελπίζω και προσεύχομαι να παραμείνω σταθερός στις απόψεις μου και να μην Τον ξεχνάω ούτε στιγμή.

— Αμήν! Το ευχόμαστε! Αυτή η αγάπη σου η πρώτη μακάρι να αποδειχθεί και παντοτινή. Σάββα, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ευχόμαστε καλή επιτυχία σε όλους σου τους στόχους.

Φωτογραφίες: Anaïs, CC (BY-NC-SA)