Πολλές φορές νιώθουμε ότι ο αγώνας μας είναι άδικος, ότι μόνο εμείς, που ελκυόμαστε από τους ομόφυλούς μας, είμαστε υποχρεωμένοι να εγκρατευόμαστε και να παλεύουμε ενάντια στην ίδια μας τη σάρκα. Κι όμως, είναι χιλιάδες και οι ετεροφυλόφιλοι που αγωνίζονται να ευαρεστήσουν στο Θεό, να καθυποτάξουν το σαρκικό φρόνημα και το άκαρπο συναίσθημα και να προσελκύσουν τη χάρη Του για την κατάκτηση της αγνότητας.
Συναντήσαμε 6 νέους άνδρες από 18 έως 31 ετών, που για την αγάπη του Χριστού αγωνίζονται να κρατούν καθαρή την καρδιά τους από τις πονηρές επιθυμίες. Τους ρωτήσαμε για τα κίνητρα, τις δυσκολίες και τις χαρές αυτού του αγώνα. Και να οι απαντήσεις τους.
Νίκος, 18 ετών
Τι σε βοήθησε στον αγώνα για την κατάκτηση της αγνότητας;
Η προσευχή και ο πνευματικός μου πατέρας· με τις νουθεσίες που μου έκανε και τις συμβουλές τις οποίες μού έδινε με βοήθησε, ώστε να μένω αγνός, καθαρός.
Τι προκλήσεις αντιμετώπισες;
Ό,τι προκλήσεις μπορεί να αντιμετωπίσει ένας νέος σήμερα, όπως η τηλεόραση, το ίντερνετ, έξω ο κόσμος, το ίδιο το κακό που υπάρχει μέσα μας, οι δικές μας αδυναμίες.
Κατά πόσο ένιωσες ότι πτοείσαι στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο;
Έρχονται στιγμές, στις οποίες λυγίζεις και ο πειρασμός προσπαθεί να σε ρίξει. Αντιστέκεσαι όσο γίνεται. Αλλά υπάρχουν φορές που θα πέσεις στην αμαρτία. Οπότε προσπαθείς να ξανασηκωθείς. Εντάξει, έγινε, αμαρτήσαμε, Κύριε, κι από κει και πέρα είμαστε στα χέρια σου. Προσπαθούμε να μετανοήσουμε.
Τι σε έκανε να επιθυμείς την αγνότητα;
Το όλο κλίμα το οποίο υπάρχει στις μέρες μας, ο κόσμος και η λογική του κόσμου, που οδηγεί καθαρά σε ένα αδιέξοδο. Έτσι αποφάσισα να μείνω αγνός και να μη με πάρει το ρεύμα. Συνέκρινα την κατάσταση του κόσμου με το Χριστό και επέλεξα το Χριστό.
Αξίζει τελικά στα 18 του να είναι κανείς αγνός;
Εννοείται! Αξίζει όσο τίποτα στον κόσμο. Γιατί εκτός από τις πνευματικές ωφέλειες που έχει αυτό το πράγμα, μας βοηθάει να είμαστε κοντά στο Χριστό και να μην αποσπώμαστε από κοσμικά πράγματα, κοσμικές εκδηλώσεις.
Μανώλης, 20 ετών
Τι σε βοήθησε στον αγώνα για την κατάκτηση της αγνότητας;
Δεν την κατέκτησα ακόμη. Όμως ο αγώνας συνεχίζεται. Η χριστιανική μου πίστη με βοήθησε για να αποκτήσω αυτό το φρόνημα που έχω.
Τι προκλήσεις αντιμετώπισες;
Καθημερινά πράγματα. Από το σχολείο κατά κύριο λόγο, αλλά ελάχιστα. Δεν είχα ιδιαίτερα ζόρια.
Κατά πόσο ένιωσες ότι πτοείσαι στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο;
Καθόλου.
Τι σε έκανε να επιθυμείς την αγνότητα;
Η σκέψη ότι, αφού υπάρχει ο Χριστός κι αφού το θέλει αυτό ο Χριστός, το θέλω κι εγώ. Δε με πίεσε κάποιος. Απλά θέλω να κάνω το θέλημα του Θεού.
Αξίζει τελικά στα 20 του να είναι κανείς αγνός;
Αξίζει. Ακόμη κι αν δεν είναι κάποιος Χριστιανός. Η εγκράτεια είναι καλό πράγμα. Και σε αυτή την ηλικία, επικεντρώνεσαι καλύτερα σε άλλα πράγματα πιο σημαντικά, όπως στις σπουδές. Έχεις διαφορετικές προτεραιότητες.
Κωνσταντίνος, 22 ετών
Τι σε βοήθησε στον αγώνα για την κατάκτηση της αγνότητας;
Η αγνότητα, γενικά, είναι δύσκολη. Για να την πετύχει κάποιος, νομίζω ότι βοηθάει πολύ να κάνει σωστό πνευματικό αγώνα, να συμβουλεύεται τον πνευματικό του και να προσπαθεί. Να κάνει και εσωτερικό αγώνα, να ελέγχει τους λογισμούς του και έτσι να αγωνίζεται συνέχεια.
Τι προκλήσεις αντιμετώπισες;
Οι προκλήσεις είναι πάρα πολλές. Από το διαδίκτυο, που οτιδήποτε πας να δεις θα σου πεταχτεί κάποια εικόνα, από κάποια συνομιλία που θα ακούσεις σε κάποιο κοσμικό περιβάλλον, από πάρα πολλά σημεία και σε διάφορους χώρους μπορεί κάποιος να χάσει την αγνότητά του – και κυρίως την εσωτερική αγνότητα και μετά χάνεται και η σωματική. Εγώ γενικά προσπαθούσα να απέχω από κάτι που δεν ήταν απαραίτητο να συμμετέχω, ώστε να μη μου μπει λανθασμένος λογισμός, να προσπαθώ όσο το δυνατόν να είμαι εσωτερικά καθαρός και έτσι να έχω καθαρή την ψυχή μου.
Κατά πόσο ένιωσες ότι πτοείσαι στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο;
Όπως είπα και πιο πριν, η αγνότητα είναι γενικά δύσκολη. Και δεν μπορώ να πω ότι είμαι εσωτερικά τουλάχιστον αγνός. Για να διατηρηθεί κάποιος αγνός, πρέπει να κάνει πάρα πολύ μεγάλο αγώνα και σε όσο βαθμό το καταφέρει, τόσο κερδίζει και από τη χάρη του Θεού.
Τι σε έκανε να επιθυμείς την αγνότητα;
Τα κίνητρά μου ήταν δύο. Το ένα ήταν ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος είναι το παράδειγμα των παραδειγμάτων και ο οποίος μάς δίδαξε πώς να συμπεριφερόμαστε και ότι έτσι πηγαίνουμε κοντά στο Θεό. Και έτσι, ώστε να μπορέσω να γνωρίσω κι εγώ σε κάποιο βαθμό το Θεό, προσπάθησα και σ’ αυτό τον τομέα να εφαρμόσω την εντολή Του.
Το δεύτερο κίνητρο είναι κάπως κατώτερο σε σχέση με το πρώτο: είναι οι ίδιοι οι άγιοι. Οι περισσότεροι άγιοι σε όλη τους τη ζωή, ή τουλάχιστον όταν βρισκόταν σε περίοδο μετανοίας και γινόντουσαν άγιοι, προσπάθησαν και πέτυχαν αυτό το πράγμα κι έτσι κέρδισαν την αγιότητά τους.
Αξίζει τελικά στα 22 του να είναι κανείς αγνός;
Νομίζω, αξίζει με το παραπάνω. Γιατί όταν έχεις κάτι τόσο σημαντικό, τόσο μεγάλο για να αγωνίζεσαι, είναι το κάτι άλλο. Κάνοντας ό,τι σου προβάλλεται και ό,τι κάνουν οι υπόλοιποι, νομίζω, μένεις πίσω. Αν προσπαθείς να είσαι του Θεού, πάντα είσαι στους χαρούμενους.
Ιωάννης, 25 ετών
Τι σε βοήθησε στον αγώνα για την κατάκτηση της αγνότητας;
Ο πνευματικός μου και η προσευχή των φίλων μου.
Τι προκλήσεις αντιμετώπισες;
Τις φυσιολογικές προκλήσεις που μπορεί να έχει ένας νέος. Από κορίτσια σε εκδρομές, σε πάρτι.
Κατά πόσο ένιωσες ότι πτοείσαι στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο;
Είναι μεγάλος αυτός ο πόλεμος και είναι αόρατος, αλλά εγώ, τουλάχιστον στην αρχή, αντιλαμβανόμουν τον ορατό, τις προκλήσεις δηλαδή. Σίγουρα είχα πολλές φορές αμφιβολίες για το αν χρειάζεται κάποιος να παραμείνει αγνός σαν νέος. Πολλές φορές σκέφτηκα να κάνω κάτι πιο χοντρό. Και μερικές φορές την πατούσα.
Τι σε έκανε να επιθυμείς την αγνότητα;
Στην αρχή άκουσα ότι το ζητάει ο Χριστός. Αυτό ενέργησε σαν ένα αόρατο χέρι που με προστάτευε. Έπειτα κατάλαβα σιγά-σιγά και διά του πνευματικού και διά των φίλων και συναγωνιστών, ότι όντως αξίζει. Διάβασα και ένα-δυο βιβλία. Και είδα ότι αξίζει και προσπάθησα.
Αξίζει τελικά στα 25 του να είναι κανείς αγνός;
Ε, ναι, νομίζω, αξίζει. Γιατί, όταν γεύεσαι την αμαρτία και καταλαβαίνεις ότι αυτό που έκανες δε σε ωφέλησε, ξέρεις ότι η αγαθή συνείδηση δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Η αγνότητα φέρνει την ελευθερία και σωματικά και πνευματικά.
Ραφαήλ, 27 ετών
Τι σε βοήθησε στον αγώνα για την κατάκτηση της αγνότητας;
Είναι πολύ βασικό, νομίζω, να έχεις μια παρέα νέων δίπλα σου, τους οποίους τους βλέπεις να αγωνίζονται καθημερινά και να έχουν τους ίδιους στόχους με σένα. Με βοήθησε πάρα πολύ, όταν μιλούσα στα παιδιά στο κατηχητικό και δίδασκα τη ζωή της αγνότητας· ουσιαστικά έτσι διδασκόμουν ο ίδιος κι αν ωφελείτο και κανένα παιδί, καλώς. Τρίτον, με βοηθάει πάρα πολύ η χάρις του Θεού και οι προσευχές του πνευματικού μου πατρός και η αγάπη των αδελφών μου των εν Χριστώ να ζω και να βιώνω τις χαρές αυτού εδώ του στίβου της αγιότητας και συγκεκριμένα της αγνότητας.
Τι προκλήσεις αντιμετώπισες;
Οι προκλήσεις είναι ποικίλες. Ακούω πολλές φορές ανθρώπους να περιγράφουν ότι παλαιότερα οι προκλήσεις της αγνότητας ήταν κυρίως λεκτικές, παλιές εικόνες κ.λπ. Νιώθω όμως ότι για έναν νέο στη σημερινή κοινωνία, με βάση και όσα μου έχουν πει αλλά και όσα βιώνω εγώ ο ίδιος, πλέον η αμαρτία βρίσκεται παντού, ο εχθρός της αγνότητος είναι προ των πυλών. Υπάρχει μια αποθράσυνση του γυναικείου φύλου. Υπάρχει μία διαρκής χυδαιοποίηση ό,τι ωραίου έχει κατασκευάσει ο Θεός. Υπάρχει μία διαρκής παραπληροφόρηση και ένας πανσεξουαλισμός στις ειδήσεις, στα ΜΜΕ, στις ταινίες, σε όλα, που διδάσκουν με λίγα λόγια ότι η ηθική είναι κάτι το ξεπερασμένο, το παρωχημένο.
Αυτές οι προκλήσεις έχουν και έναν άλλο πολύ ύπουλο χαρακτήρα: ότι είναι πάρα πολύ εύκολη η αμαρτία. Παλιά, για να αμαρτήσει κάποιος, γινόταν αποδιοπομπαίος τράγος – σ’ ένα χωριό, σε μία πόλη μαθευότανε. Παλιά, το να αμαρτήσει μια γυναίκα, ή η μοιχεία ήταν κάτι το καταδικαστέο. Τώρα είναι πάρα πολύ εύκολο στο Facebook ή στο ίντερνετ με μία βρόμικη εικόνα ενδεχομένως να αμαρτήσει ένας νέος, χωρίς να παίρνει κανένας χαμπάρι. Είναι πολύ ύπουλη η διείσδυση του διαβόλου στη ζωή. Και εν ολίγοις, θεωρώ ότι αυτή η πρόκληση είναι εύκολη και ύπουλη.
Κατά πόσο ένιωσες ότι πτοείσαι στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο;
Μπορώ να πω ότι αυτός ο αγώνας δεν είναι, όπως λέει ο Απόστολος, σώμα με σώμα, αλλά με τον κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου. Αισθάνομαι ότι, αν παλέψεις μόνος σου σε αυτό τον αγώνα, είναι όντως αδυσώπητος. Είναι αδύνατον να αντέξεις, αδύνατον να πολεμήσεις και χωρίς τη χάρη του Θεού και τη ζωοποιό ενέργεια των μυστηρίων της Εκκλησίας μας, πιστεύω ακράδαντα ότι ένας νέος δεν μπορεί να αντέξει απλά με τις δικές του δυνάμεις. Ο Θεός είναι ο κατεξοχήν άγιος και αυτός μάς προσκάλεσε να γίνουμε άγιοι, με τη δικιά του δύναμη όμως. Γιατί είπε ότι χωρίς εμένα δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Άρα πώς μπορώ εγώ να σταθώ σ’ αυτό τον αδυσώπητο αγώνα;
Τι σε έκανε να επιθυμείς την αγνότητα;
Θα ‘θελα να πιστεύω και θα ‘θελα να αγωνίζομαι να κρατήσω τα πρώτα-πρώτα κίνητρα, που είναι να κερδίζω διαρκώς την αγάπη του Θεού και να αμαρτάνω λιγότερο, να αγαπάω το Θεό περισσότερο. Αυτό το κίνητρο καθημερινά με δυναμώνει, μου φαίνεται κάτι το προσιτό με τη χάρη του Θεού. Το κίνητρο επίσης να ζω κοντά Του στη βασιλεία των ουρανών αιώνια, κοντά Του, μαζί Του.
Το κίνητρο επίσης να χαίρομαι τους καρπούς της αγνότητος ήδη απ’ αυτή τη ζωή κι όχι αναγκαστικά μόνο από την άλλη ζωή. Νομίζω ότι η ύπαρξη της αγνότητας σε ένα νέο είναι μία φοβερή δύναμη, δίνει μια ενέργεια σε έναν νέο να δημιουργήσει πολλά. Η έλλειψη της αγνότητας αντιθέτως τον καταρρακώνει σιγά-σιγά, τον εξευτελίζει σαν προσωπικότητα, τον λασπώνει, δεν μπορεί να δει ούτε τους αδελφούς του, ούτε τον ίδιο του τον εαυτό και πολύ περισσότερο το Θεό. Άρα λοιπόν ένα κίνητρό μου ήταν ότι ένιωθα ότι αλλάζουν οι σχέσεις μου και με τους συνανθρώπους μου, ένιωθα να τους καταλαβαίνω περισσότερο, ένιωθα ακόμη πιο χαρούμενος όταν ήμουν μαζί τους, ένιωθα ότι τους αγαπάω περισσότερο και επίσης ένιωθα πιο καθαρά και πιο ζωντανά τη μετάδοση της εικόνας του Θεού
Και αντιθέτως και κυρίως το λάσπωμα της αγνότητας νιώθω ότι όχι μόνο σε δυσκολεύει να δεις το Θεό, αλλά σε μπερδεύει και όσον αφορά τις Ορθόδοξες αντιλήψεις και τα δογματικά στηρίγματά σου, γιατί αρχίζεις και θολώνεις και δεν μπορείς να καταλάβεις π.χ. γιατί ο Θεός είναι τριαδικός. Δυσκολεύεται η υπέρβαση του νου να φτάσει στη θεωρία του Θεού. Όχι ότι, αν έχεις την αγνότητα, σημαίνει ότι αυτομάτως είδες και το Θεό, αλλά κατά κάποιον τρόπο πορεύεσαι στο μακαρισμό του Κυρίου, που λέει ότι είναι μακάριοι αυτοί που θα έχουν καθαρή την καρδιά, «ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και αυτό σού δίνει το μεγαλύτερο-μεγαλύτερο κίνητρο να δεις το Θεό. Και όχι απλά κάτι από το Θεό, αλλά όπως το λέει ο Απόστολος Ιωάννης, «οψόμεθα Αυτόν καθώς εστί».
Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα για ένα κλαμένο παιδί που έχει χαθεί σε μια πόλη έρημη από το να βλέπει ξανά τον πατέρα του μετά από πολλά χρόνια και να το σφίγγει στην αγκαλιά του. Νομίζω ότι έτσι κλαίει κάθε άνθρωπος που χάνει την αγνότητά του. Χάνει το Θεό, δυσκολεύεται η σχέση και αυτό που ουσιαστικά τον δυσκολεύει δεν είναι η επαγγελματική αποκατάσταση ή η οικογενειακή αποκατάσταση ή οτιδήποτε, αλλά είναι ότι έχει χάσει τον πατέρα του. Αυτό είναι που κάνει να κλαίει η ψυχή, αυτό είναι που τον διαλύει, τον εκφυλίζει σαν προσωπικότητα και εν τέλει τον θανατώνει σαν πρόσωπο. Αν μπορούσε να καταλάβει νωρίς ότι αυτό που του λείπει και τον κάνει να κλαίει, δεν είναι όλα τα υπόλοιπα που αναφέραμε αλλά είναι ο Θεός, τότε θα ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για να επιστρέψει κοντά του.
Αξίζει τελικά στα 27 του να είναι κανείς αγνός;
Θα το έλεγα με όλη μου την καρδιά, αληθινά και όχι απλά τυπικά· θα έλεγα ότι όχι μόνο αξίζει, αλλά, αν αγαπάει πραγματικά κάποιος τον εαυτό του, και αν θέλει να βιώσει την πραγματική αγάπη και του Θεού αλλά και του συζύγου ή της συζύγου του αργότερα, η αγνότητα θα του δώσει πάρα πολλούς καρπούς, πάρα πολλούς καρπούς. Κι όσο πιο καθαρός είναι, τόσο πιο πολύ θα νιώθει ότι άξιζε που μένει καθαρός. Και πριν και μετά το γάμο βέβαια, για να νιώθει διαρκώς αυτό που λένε «φως Χριστού» να τον φωτίζει μέσα του από παγίδες, που όσο πιο πολύ βρώμικος είναι ο άνθρωπος εσωτερικά, τόσο πιο πολύ θολώνει και δεν τις βλέπει. Άρα λοιπόν σίγουρα ναι, σίγουρα με όλη μου την καρδιά ναι, αξίζει, αλλά σίγουρα είναι και δύσκολος ο αγώνας.
Πέτρος, 31 ετών
Τι σε βοήθησε στον αγώνα για την κατάκτηση της αγνότητας;
Ο αγώνας συνεχίζεται, βέβαια. Εμένα στον αγώνα μου με έχει βοηθήσει ο πνευματικός και η μελέτη κάποιων χριστιανικών βιβλίων, η συμμετοχή στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, όπως επίσης και η συμπαράσταση από φίλους.
Τι προκλήσεις αντιμετώπισες;
Η πρώτη πρόκληση είναι ότι αντιμετωπίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό και το περιβάλλον, το οποίο δίνει πολλές αφορμές για να σε δυσκολέψει. Ο εαυτός μας είναι μεγάλος μπελάς, γιατί έχει μια σαρκική ροπή έτσι κι αλλιώς, οπότε είναι δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις. Και έπειτα είναι και ο κόσμος, που περιτριγυριζόμαστε από προκλήσεις: πώς ντύνεται ο κόσμος, τι προβάλλεται στην τηλεόραση. Είναι το ακριβώς αντίθετο από την αγνότητα.
Κατά πόσο ένιωσες ότι πτοείσαι στον αδυσώπητο αυτό πόλεμο;
Όλοι οι αγώνες, όπως και της αγνότητας, έχουν τα σκαμπανεβάσματά τους. Μπορεί σε ένα δυνατό πειρασμό να πτοηθείς, να νομίζεις ότι δεν αντέχεις, ότι δεν έχεις άλλες δυνάμεις. Αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο είναι μες στο παιχνίδι και είναι προβλεπόμενο, όπως και σε όλους τους αγώνες με τα πάθη μας. Και βέβαια, διαφέρει αυτό στον καθένα· δεν έχουν όλοι τον ίδιο πόλεμο και δεν πτοούνται το ίδιο.
Τι σε έκανε να επιθυμείς την αγνότητα;
Αυτό το κίνητρο το δίνει ο Χριστός, γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Ο Θεός αγαπάει την αγνότητα, θέλει να είμαστε αγνοί. Και ακριβώς επειδή θέλει να είμαστε αγνοί κι εμείς θέλουμε να «δίνουμε χαρά» στο Χριστό, αγωνιζόμενοι να είμαστε αγνοί.
Επίσης, το παράδειγμα των αγίων, που και αυτοί με μεγάλους αγώνες και θυσίες απέκτησαν την αγνότητα και αυτό μάς δημιουργεί μια αφορμή για περισσότερη αγωνιστικότητα.
Αξίζει τελικά στα 31 του να είναι κανείς αγνός;
Αξίζει και στα 31 του και σε πιο μικρή ηλικία και σε πιο μεγάλη, σ’ όλες τις ηλικίες. Και μάλιστα, το λένε και πολλοί άγιοι, ότι σε όσο πιο δύσκολες ηλικίες αγωνίζεσαι να είσαι αγνός, τόσο μεγαλύτερη είναι και η χάρη που θα σου δώσει ο Χριστός. Και είναι περισσότερο σημαντικό να αγωνίζεσαι στις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής σου και ιδιαίτερα στη νεότητα για την αγνότητα. Αξίζει γιατί αυτό το θέλει ο Χριστός.
Και επίσης, εκτός που το θέλει ο Χριστός, που αυτό είναι το βασικότερο, μάς δίνει και χαρά. Δεν βασανιζόμαστε. Συμφέρει. Μας προκαλεί χαρά. Μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Ενώ αντίθετα η σαρκικότητα μάς κάνει να νιώθουμε χειρότερα. Και ο εσωτερικός μας κόσμος νιώθει περισσότερη γαλήνη. Απολαμβάνουμε την ειρήνη και νιώθουμε ότι έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, δεν είμαστε τυφλοί.
* * *
Εσύ, λοιπόν, τι λές; Αξίζει;
