Είμαι θετικός απέναντι στους ομοφυλόφιλους, αλλά αρνητικός απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Και τούτο, γιατί είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός.
Η κοινωνία είναι ρατσιστική προς τους ομοφυλόφιλους και τα θηλυπρεπή αγόρια γίνονται (και παλιά και τώρα) αντικείμενο χλευασμού, φανερού ή κρυφού – ίσως μάλιστα πολλά καταλήγουν ομοφυλόφιλα γι’ αυτό το λόγο. Ωστόσο, ο ρατσισμός αυτός δεν είναι προϊόν της ορθόδοξης ηθικής (που δεν είναι ηθικιστική), αλλά του εγωισμού, που κάνει πάρτι μέσα στην (ψευτο-ηθική και ψευτο-δίκαιη) καρδιά των ετεροφυλόφιλων!
Ο ομοφυλόφιλος είναι αδελφός μου, ο Χριστός σταυρώθηκε και γι’ αυτόν, όσο και για τον τάχα ηθικό εμένα. Τολμώ μάλιστα να πω ότι ο ομοφυλόφιλος δεν είναι πιο αμαρτωλός από μένα, ούτε χρειάζεται περισσότερη μετάνοια από μένα. ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΙ ΕΓΩ χρειαζόμαστε στροφή προς το Χριστό και αγώνα ενάντια στα πάθη μας – εγώ ενάντια στα δικά μου πάθη (όποια είναι) κι εκείνος ενάντια στα δικά του!
Πώς θα σωθεί ο ομοφυλόφιλος; Πώς θα κερδίσει τον παράδεισο, πώς θα γίνει άγιος;
“Σταματώντας την ομοφυλοφιλία” λέει ο Γέροντας Πορφύριος. Και, αν επιμένει να μη θέλει να παντρευτεί πρόσωπο του άλλου φύλου, με το να γίνει μοναχός. Αυτή η κουβέντα του αγίου Γέροντα φαίνεται πολύ σκληρή και το πιθανότερο είναι πως θα κάνει κάθε ομοφυλόφιλο θ’ αγανακτήσει – να γίνει τούρμπο! Ένας άγιος, που είναι δάσκαλος για μας, μπορεί να την πει. Εγώ, ο γεμάτος αμαρτία, δε μπορώ να την πω. Γι’ αυτό, δεν τη λέω, μόνο την καταγράφω, κι όποιος την αντέξει, χαρά σ’ αυτόν.
Λέω κάτι άλλο: ας έρθει στην εκκλησία ο ομοφυλόφιλος αδελφός μου (εξίσου αμαρτωλός με μένα -επαναλαμβάνω- πιθανόν όμως σε διαφορετικές αμαρτίες), ας συμμετάσχει στη λειτουργία (το έργο όλου του λαού, κι όχι μόνο των παπάδων), ας ανοίξει την online σύνδεση που οι ορθόδοξοι τη λέμε προσευχή, ας πλησιάσει την εξομολόγηση & τη θεία Μετάληψη, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τους βίους των αγίων μας, παλιών και σημερινών… και, αργά ή γρήγορα, θα δει ο ίδιος ποιος είναι ο δρόμος που τον οδηγεί στην αιώνια ζωή, στο Φως και στην Αγάπη.
Εγώ δε μπορώ να του πω τίποτα γι’ αυτό το δρόμο, γιατί δεν είμαι πινακίδα, αλλά ένας μισότυφλος διαβάτης, που περπατάει κι αυτός στον ίδιο δρόμο, πεζός, σκονισμένος, ταλαιπωρημένος, τραυματισμένος (δόξα τω Θεώ), και ζει ζητιανεύοντας Αγάπη και Φως. Το μόνο που μπορώ να του προσφέρω, είναι να ζητιανέψουμε μαζί – υπάρχει Αγάπη και Φως για όλους.
Α, μπορώ να του πω κάτι: ξέρω δύο ομοφυλόφιλους που πλησίασαν το Θεό πολύ. Και τον πλησίασαν με τον ορθόδοξο τρόπο και νομίζω πως τα κατάφεραν και αγίασαν. Ο ένας… είναι γενικά άγνωστος και δε θέλω να πω τίποτα γι’ αυτόν. Ο άλλος είναι αυτός. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ένας “άγιος ομοφυλόφιλος”, αλλά ένας άγιος ΓΙΑ τους ομοφυλόφιλους, ένας αγωνιστής γι’ αυτούς που θέλουν ν’ αγωνιστούν. Εκείνος ίσως μπορεί να δείξει το δρόμο – εγώ όχι.
Σχόλιο: Όταν ο άγιος Πορφύριος λέει “σταματώντας την ομοφυλοφιλία”, αναφέρεται στην απόρριψη των παρά φύσιν αμαρτιών και στην αψήφηση των ομόφυλων έλξεων, όπως κάθε ετεροφυλόφιλος που θα ήθελε να ευαρεστήσει στο Θεό θα αψηφούσε τις ετερόφυλες έλξεις του. Πράγματι, οι ευλογημένες επιλογές για τον ομοφυλόφιλο Χριστιανό είναι δύο: ο χριστιανικός γάμος ή η ασκητική ζωή. Ποιο από τα δύο είναι δυσκολότερο; Εξαρτάται. Ο κάθε άνθρωπος δέχεται ιδιαίτερη κλήση από το Θεό. Και ο ομοφυλόφιλος, εννοείται.
