Αλίμονο στον κόσμο από τα σκάνδαλα και τους πειρασμούς που οδηγούν στην αμαρτία. Γιατί, όπως έχει τώρα η κατάσταση του κόσμου, κατ’ ανάγκην θα έρθουν οι πειρασμοί. Αλλά αλίμονο στον άνθρωπο εκείνον, που γίνεται αιτία να έλθει ο πειρασμός. Εάν το χέρι σου ή το πόδι σου γίνεται αφορμή να αμαρτάνεις, κόψ’ το και ρίξ’ το μακριά σου. Είναι καλύτερο να μπεις στην αιώνια ζωή κουτσός ή κουλός, παρά να έχεις δυο χέρια και δυο πόδια και να ριχτείς στην αιώνια φωτιά.
(Ματθαίον 18:7-8)
Είναι φοβερός ο λόγος του Χριστού! Κι όμως τον είπε δύο φορές. Μία στην επί του όρους Ομιλία και μία στην Καπερναούμ. Ήταν δύσκολη η ηθική κατάσταση του κόσμου στον καιρό του Χριστού. Πόσο όμως δυσκολότερη είναι η κατάσταση στις μέρες μας! Ο άνθρωπος που θέλει να κατακτήσει την πνευματική ζωή έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά με χιλιάδες πειρασμούς. Όπου κι αν πάμε, βλέπουμε πρόσωπα, νοοτροπίες, συμπεριφορές που μάς ωθούν στην αμαρτία. Η σκληροκαρδία της κοινωνίας και η αδιαφορία μας για το συνάνθρωπο είναι δραματική. Ειδικά όμως οι αμαρτίες της σάρκας έχουν εδραιωθεί σε όλο τον κόσμο και προσκαλούν όλο και περισσότερες ψυχές στην απώλεια.
Πώς μπορεί ένας ομοφυλόφιλος, που, χωρίς να το επιλέξει, είναι φορτωμένος με τις ομόφυλες έλξεις που δεν του επιτρέπουν να κάνει ορθή χρήση του σεξουαλικού του ενστίκτου, να προφυλαχθεί μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό της σαρκικής αμαρτίας; Ειδικά, όταν ο άνθρωπος έχει στο παθητικό του εφάμαρτες εμπειρίες που τον πιέζουν να ενδώσει ξανά στην αμαρτία; Ή όταν στο κοινωνικό του περιβάλλον υπάρχουν τα άτομα εκείνα με τα οποία μπορεί εύκολα να ικανοποιήσει το πάθος του;
Για αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις μιλά ο Χριστός στο παραπάνω απόσπασμα. Όπως εξηγεί εύγλωττα ο Ιερός Χρυσόστομος:
δεν τα λέει αυτά τα πράγματα για τα σωματικά μας μέλη. Αλίμονο. Αλλά τα λέει για τους φίλouς, για τις σχέσεις, τις οποίες θεωρούμε ότι αποτελούν αναγκαία μέλη μας. Αυτό το έχει ήδη πει και το λέει και τώρα. Γιατί τίποτα δεν είναι τόσο επώδυνο όσο η κακή παρέα. Γιατί αυτά που δεν τα καταφέρνει ο καταναγκασμός, τα πετυχαίνει συχνά η φιλία, είτε πρόκειται για ζημία είτε για κέρδος. Γι’ αυτό με πολλή ειλικρίνεια ο Χριστός μάς προστάζει να αποκόψουμε ό,τι μάς ζημιωνει, εννοώντας όσα πράγματα μάς δημιουργούν πειρασμό.
Είναι αλήθεια ότι, ενώ οι ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζουμε περισσότερες δυσκολίες από τους ετεροφυλόφιλους, σε αυτό το σημείο είμαστε σε πλεονεκτική θέση. Γιατί, ενώ για τους ετεροφυλόφιλους κάθε γυναίκα (ή κάθε άντρας) αποτελεί δυνητικά συνεργός στην αμαρτία, για εμάς δεν ισχύει το ίδιο: Δεν είναι πάντα ξεκάθαρο ποιος άνδρας (ή ποια γυναίκα) είναι ομοφυλόφιλος ή θετικά διακείμενος σε μια αρσενοκοιτική πράξη. Έτσι, κατ’ αρχήν ο ομοφυλόφιλος που δε θέλει να αμαρτήσει σαρκικά είναι περισσότερο ασφαλισμένος, γιατί οι πειρασμοί του είναι και αριθμητικά λιγότεροι αλλά επιπλέον συνήθως είναι κεκαλυμμένοι και λιγότερο προκλητικοί από ό,τι μεταξύ των δύο φύλων.
Τι κάνουμε όμως στην περίπτωση που στο κοντινό μας περιβάλλον υπάρχει κάποιος ομοφυλόφιλος, ο οποίος μάς προκαλεί ενεργητικά να αμαρτήσουμε; Μπορεί να είναι κάποιος φίλος μας, κάποιος γνωστός μας από την Εκκλησία, κάποιος συνάδελφος στη δουλειά, κάποιος γείτονας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αν θέλουμε να ακούσουμε το Χριστό, πρέπει, όσο σημαντικό κι αν είναι για μας το πρόσωπο που μάς προκαλεί στην αμαρτία, να διακόψουμε την επικοινωνία μας. Ακόμη κι αν είναι το “δεξί μας χέρι”. Ακόμη κι αν νιώθουμε ότι είναι απαραίτητος για μας.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε παρέα με άλλους ομοφυλόφιλους, ειδικά όταν αυτοί είναι Χριστιανοί και αγωνίζονται να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αλλά με ανθρώπους με τους οποίους έχουμε ήδη αμαρτήσει ή με πρόσωπα του ίδιου φύλου που μας έχουν ήδη προκαλέσει στην αμαρτία δεν πρέπει να κάνουμε παρέα. Είναι προτιμότερο να ξεκόψουμε μαζί τους, ακόμη κι αν είναι πολύ κοντινά μας πρόσωπα, παρά να χρεωθούμε μια αμαρτία που μπορεί να μας οδηγήσει και τους δύο στην Κόλαση.
Αλλά πώς τελειώνουμε μια κακή σχέση; Πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνεις αυτό είναι να το συζητήσεις μαζί του. Να του εξηγήσεις τους λόγους που σε ωθούν να λήξετε τη σχέση σας και να του ζητήσεις να τους σεβαστεί. Αν δείξει ότι θέλει να κρατήσετε επαφή, προσκάλεσέ τον στην Εκκλησία. Ή αν είναι ήδη μέλος της Εκκλησίας, ζήτησέ του να πάτε μαζί σε έναν πνευματικό, για να σας εξηγήσει ποια πρέπει να είναι τα όρια μιας υγιούς σχέσης. Αν πάλι θυμώσει, βρίσει και βγάλει όλα τα απωθημένα του για τη σχέση σας, μην ταραχτείς. Αρκέσου να του πεις ότι τον ευχαριστείς για τη φιλία σας, αλλά τώρα έχεις έναν καλύτερο Φίλο, που καλύπτει τις ανάγκες σου.
Αν το “δεξί μας χέρι” βρίσκεται ούτως ή άλλως στο κοινωνικό μας περιβάλλον, όπως π.χ. στη δουλειά, η επόμενη μέρα, μετά από εκείνη την αμήχανη συνάντηση, ίσως είναι πιο δύσκολη. Το χέρι μας είναι μέλος του σώματός μας και το πονάμε. Και αν το βλέπουμε κάθε μέρα, είναι λογικό να θέλουμε να ενωθούμε μαζί του. Όμως στο σημείο αυτό πρέπει να φανούμε θαρραλέοι.
- Μπορούμε να επιλέξουμε να μην του μιλάμε καθόλου, παρά μόνο για τα απαραίτητα της δουλειάς.
- Αν γίνεται, μπορούμε να ζητήσουμε να αλλάξουμε θέση ή καθήκοντα, ώστε να μην ερχόμαστε σε επαφή μαζί του.
- Στην τελική, αν δε γίνεται αλλιώς, η “αποκοπή του χεριού μας” μπορεί να απαιτεί ακόμη και να αλλάξουμε δουλειά.
Τις επιλογές αυτές μπορούμε να τις συζητήσουμε με τον πνευματικό μας. Σε κάθε περίπτωση όμως, πρέπει να αποφεύγουμε πάση θυσία να μένουμε μόνοι μας στον ίδιο χώρο μαζί του. Είμαστε αδύναμοι άνθρωποι και δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε τη σάρκα μας, γιατί θα μας προδώσει. Όπως κάθε Χριστιανός σύζυγος θα έκανε τα πάντα για να αποφύγει την κοπέλα στο γραφείο που τον προκαλεί στην αμαρτία, έτσι και ο Χριστιανός ομοφυλόφιλος πρέπει να αποφύγει το παλικάρι (ή την κοπέλα) που μπορεί να αμαρτήσει μαζί του.
Κάθε ανθρώπινη σχέση που τελειώνει, μας πονάει. Όταν όμως το κάνουμε για χάρη του Χριστού, δε θα βγούμε αδικημένοι. Ο ίδιος ο Κύριος μάς υποσχέθηκε πως ό,τι θυσιάσουμε για το όνομά Του, θα μας το δώσει πίσω στο πολλαπλάσιο ήδη σε αυτή τη ζωή:
Αλήθεια σας λέω, δεν υπάρχει κανένας που άφησε σπίτι ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς, επειδή του γίνονταν εμπόδιο και πολέμιοι στην πίστη προς εμένα και στην υπακοή στο ευαγγέλιό μου, που να μη λάβει πίσω εκατονταπλάσια, τώρα στον καιρό αυτής της παρούσας ζωής, και σπίτια και αδελφούς και αδελφές και πατέρα και μητέρα και τέκνα και αγρούς. Και στον αιώνα τον ερχόμενο θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή.
(Μάρκον 10:30)
Σου εύχομαι ο ένας φίλος που θα θυσιάσεις για χάρη του Χριστού να γίνουν δεκάδες καλοί φίλοι που θα σε αγαπούν αληθινά. Καλόν αγώνα.
