Η επιστήμη έχει καταφέρει να κάνει μια ανθρώπινη ζωή να ξεκινά χωρίς σεξ. Ταυτόχρονα, όμως, η κοινωνία θεωρεί όλο και περισσότερο αδύνατη μια απολαυστική ανθρώπινη ζωή χωρίς σεξ. Η βασική υπόθεση αμερικανικών κωμωδιών, όπως Παρθένος, ετών 40 και 40 μέρες και 40 νύχτες δείχνει ακριβώς αυτό – η πρώτη εξιστορεί τις όλο πιο απελπισμένες προσπάθειες ενός άνδρα να κάνει σεξ για πρώτη φορά, ενώ στη δεύτερη ένας άλλος νεαρός άνδρας παλεύει να αντέξει απλά 40 μέρες και 40 νύχτες χωρίς αυτό. Άρα, για πολλούς στον κόσμο μας σήμερα, το να καλείς τους ανθρώπους να ζήσουν περισσότερες από 40 μέρες και 40 νύχτες χωρίς σεξ, περισσότερα από 40 χρόνια, ή στην πράξη μια ολόκληρη ζωή χωρίς αυτό, ακούγεται τελείως απίστευτο, ακόμη και κωμικό.
Και όμως αυτή είναι η ξεκάθαρη κλήση του Θεού για όλους τους Χριστιανούς, που παραμένουν άγαμοι – συμπεριλαμβανομένου ενός όχι 40-ετών-παρθένου, σαν κι εμένα. Ο οίκτος που λαμβάνω, και ο οίκτος που συχνά νιώθω, ως αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι συχνά αφόρητος. Κάποιες φορές υπάρχει η παραδοχή ότι σχεδόν δεν είμαι άνθρωπος, επειδή ακόμη δεν βίωσα ένα τόσο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και βίωμα όσο η σεξουαλική επαφή.
Αλλά, όπως παρατηρεί ο Thomas Schmidt:
“Είναι ένας παραλογισμός της δικής μας μόνο δυστυχισμένης γενεάς να εξισώνουμε την απουσία της σεξουαλικής ικανοποίησης με την απουσία πλήρους προσωπικότητας, την άρνηση της ύπαρξης ή τη στέρηση της χαράς”.
Οι προηγούμενες γενιές είχαν διαφορετική στάση απέναντι στην αγαμία. Τους ανυποχώρητους εργένηδες που συνήθιζαν να επανδρώνουν τους περισσότερους βρετανικούς θεσμούς ή τις αφοσιωμένες γεροντοκόρες που περνούσαν τη ζωή τους φροντίζοντας γηραιούς συγγενείς, τις θαύμαζαν, δεν τις λυπούνταν. Αλλά τώρα αυτές οι ζωές χλευάζονται και αποφεύγονται, ενώ μόνο η απλή αναφορά στην αγαμία ή την αγνότητα προξενεί τα χαχανητά που προκαλούσαν κάποτε οι αναφορές στο σεξ. Ο Christopher Ash αναρωτιέται:
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε μια επιτυχημένη ταινία, που απεικονίζει έναν ευτυχισμένο εργένη ή γεροντοκόρη; Εγώ δεν έχω δει ποτέ.
Αλλά ακόμη και στην Εκκλησία, μπορεί να υπάρχουν παρόμοιες εμμονές. Όπως ο κόσμος έχει ειδωλοποιήσει το σεξ σχεδόν ανεξαρτήτως πλαισίου, η Εκκλησία το έχει ειδωλοποιήσει μέσα στο γάμο. Έτσι, μερικοί ζηλωτές Χριστιανοί βιάζονται να παντρευτούν από τα 20, ώστε να μπορούν να κάνουν σεξ. Ο κίνδυνος αυτής της προσέγγισης είναι ότι μπορεί μετά να ανακαλύψουν ότι η επιθυμία είναι το μόνο κοινό που έχουν με το πρόσωπο με το οποίο ενώθηκαν εφ’ όρου ζωής. Ο γρήγορος γάμος έχει γίνει η πανάκεια για κάποιους Χριστιανούς που παλεύουν με τους σαρκικούς πειρασμούς, εκπλήσσοντας αρνητικά πολλούς ανθρώπους, που ανακαλύπτουν ότι ο πειρασμός είναι ακόμη εκεί, όταν επιστρέφουν από το μήνα του μέλιτος.
Συμπερασματικά, η Εκκλησία πρέπει να αγνοήσει τα χαχανητά και να αρχίσει να αποκαθιστά τις έννοιες της αγαμίας και της αγνότητας. Πρέπει να μιλήσουμε για τα οφέλη της άγαμης ζωής για κάποιους και να ενθαρρύνουμε την αγνότητα για όλους. Ή για να το θέσω αλλιώς, πρέπει να αρχίσουμε να διαβάζουμε ξανά την Αγία Γραφή.
Γιατί είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πώς η Αγία Γραφή θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρα θετική για τον άγαμο βίο. Το κεντρικό της πρόσωπο, ο Ιησούς Χριστός, ήταν άγαμος, αλλά στον Ιησού βλέπουμε τη ζωή στην πληρότητά της – και αυτή ήταν μια ζωή χωρίς σεξ.
Και φυσικά υπάρχει και το παράδειγμα και η διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου. Θα μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε από τις αποστολικές του περιοδείες, αν είχε να φροντίσει τη γυναίκα του; Θα ήταν τόσο αποτελεσματικός ποιμένας των εκκλησιών και σύμβουλος των νεαρών ηγετών της Εκκλησίας, αν είχε τη δική του νεαρή οικογένεια;
Όσον αφορά το θέμα της αγνότητας, πρέπει να ακούσουμε και τον Χριστό και τον Απόστολο Παύλο. Τα υψηλά στάνταρ του Χριστού για τον σαρκικό αυτοέλεγχο δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα από το πέμπτο κεφάλαιο του Κατά Ματθαίον και ο Απόστολος Παύλος τα συνιστά ξανά και ξανά στις επιστολές που απευθύνει σε πόλεις, όπου η αγνότητα δεν είχε καμία εκτίμηση, όπως ακριβώς σε πολλές σημερινές πόλεις. Όλοι οι Χριστιανοί απαιτείται να είμαστε εγκρατείς και αυτό είναι απαραίτητο και εκτός και εντός γάμου. Σε έναν κόσμο που ενθαρρυνόμαστε συνέχεια να ακολουθήσουμε τα συναισθήματά μας, αυτό πρέπει να το τονίζουμε ξανά και ξανά.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι δεν είναι μόνο η σεξουαλική επαφή αλλά και η εγκράτεια που τιμά τη σεξουαλικότητά μας. Η αγάπη δεν εκφράζεται μόνο με το σεξ που κάνει κάποιος, αλλά και με το σεξ που δεν κάνει. Αυτό είναι αληθές για τη σύζυγο που λέει όχι στις προκλήσεις ενός συναδέλφου της κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού – από αγάπη για τον Θεό και τον σύζυγό της. Αυτό είναι αληθές για τη ομοφυλόφιλη γυναίκα που σταματά να κοιμάται με την ομόφυλη σύντροφό της, μόλις γίνει Χριστιανή – για τη νέα της αγάπη προς τον Χριστό. Αυτό είναι επίσης αληθές και για τον ομοφυλόφιλο άνδρα που παραμένει παρθένος μέχρι την ημέρα του θανάτου του – λόγω της αγάπης του προς τον Θεό.
Ο John Piper μάς υπενθυμίζει ότι
“ο ύψιστος λόγος (όχι ο μόνος) που είμαστε ερωτικά όντα είναι για να γνωρίσουμε βαθύτερα τον Θεό. Η γλώσσα και οι εικόνες της σεξουαλικότητας είναι οι πιο χαρακτηριστικές και οι πιο δυνατές που χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή για να περιγράψει τη σχέση μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων του – τόσο θετικά (όταν είμαστε πιστοί) όσο και αρνητικά (όταν δεν είμαστε)”.
Είναι η άπειρη αγάπη του για τους ανθρώπους, τόσο άπειρη που εκφράζεται με ερωτικούς όρους, όπως καταγράφεται στο κεφάλαιο 16 του Ιεζεκιήλ, ένα κεφάλαιο που μιλά βαθιά για την αγάπη του Θεού για μένα. Αν δεν ήμουν ερωτικό ον, δεν θα το καταλάβαινα καθόλου.
Αλλά η στέρηση του σεξ για κάποιους δεν σημαίνει έναν βίο μοναχικής αγαμίας χωρίς σύντροφο και παιδιά να μοιραστούν τη ζωή τους; Όλοι οι άνθρωποι ποθούμε να έχουμε στενές σχέσεις αυταπάρνησης με τους άλλους και μια ζωή χωρίς σεξ φαίνεται ότι τους στερεί την ικανοποίηση αυτής της θεμελιώδους ανάγκης.
Αυτός ο τρόπος σκέψης (αρκετά συχνός στους κόλπους της Εκκλησίας, όπου η πυρηνική οικογένεια είναι συχνά το μόνο αντικείμενο της προσοχής) δεν είναι αγιογραφικός. Στην Αγία Γραφή, η φιλία είναι αυτοαποκάλυψη και αυτοθυσία (δείτε τη φιλία του Δαβίδ και του Ιωνάθαν ή το βιβλίο των Παροιμιών) και το κεντρικό σημείο προσοχής της κοινότητας της Καινής Διαθήκης είναι η εκκλησία – όχι ένας μπαμπάς, μια μαμά και 2,1 παιδιά. Ο Tim Chester είναι προκλητικός αλλά σωστός, όταν γράφει:
Σόκαρα κάποιον πρόσφατα, όταν του ζήτησα να μου αναφέρει μία περίπτωση που ο Ιησούς μίλησε θετικά για την οικογένεια. Κάθε φορά που ο Ιησούς μιλά για την οικογένεια, την βλέπει ως ανταγωνιστική για την πίστη προς Αυτόν και την κοινότητά Του.
Διαβάστε το τέλος του 12ου κεφαλαίου του Κατά Ματθαίον, αν δεν τον πιστεύετε.
Τελικά, το να στερείς το σεξ από κάποιον δεν είναι σαν να τον καταδικάζεις σε μια ζωή χωρίς οικειότητα και γεμάτη μοναξιά. Η μοναξιά δεν θα είναι ποτέ πλήρως απούσα (δεν είναι απούσα στους πιο επιτυχημένους γάμους και τις πυρηνικές οικογένειες), αλλά η οικειότητα μπορεί να υπάρχει στις στενές φιλίες και την εκκλησιαστική σου οικογένεια. Ο Barry Danylak υποστηρίζει σωστά ότι
Η κατά Χριστόν αγαμία δεν είναι μια άρνηση της βασικής αρχής που υπάρχει στη Γένεση 2:18, ότι δεν είναι καλό να είσαι μόνος. Ούτε ο Χριστός ούτε ο Απόστολος Παύλος ως άγαμοι άνδρες στερούνταν άλλων σχέσεων. Αντίθετα, οι σχέσεις τους αυξήθηκαν τόσο σε αριθμό όσο και σε βάθος λόγω της ελευθερίας και της ευελιξίας που τους προσέφερε η αγαμία τους.
Ως άγαμος άνδρας μπορεί να μην απολαμβάνω τη σαρκική συνάφεια με κανέναν, αλλά υποψιάζομαι ότι συχνά απολαμβάνω περισσότερη σωστή οικειότητα με περισσότερους ανθρώπους απ’ ό,τι οι έγγαμοι φίλοι μου – που παρεμπιπτόντως κάποιες φορές είναι οι άνθρωποι με το μεγαλύτερο έλλειμμα οικειότητας. Ο Lauren Winner καταγράφει καυστικά:
Να ξαπλώνεις στο κρεβάτι τη νύχτα δίπλα σε κάποια που κάποτε σου υποσχέθηκε αγάπη και να ξέρεις ότι δεν υπάρχει τρόπος να γεφυρώσεις το χάσμα μεταξύ σας… Αυτή είναι η πιο συνθλιπτική μοναξιά από όλες.
Τελικά, μπορεί και να μην είναι τόσο άσχημα να ζω μια ζωή χωρίς σεξ!
Μία Απάντηση
Η προκατάληψη απέναντι στην αγαμία επηρεάζει έντονα και άτομα που επιλέγουν να παντρευτούν ναυτικούς ή άλλα επαγγέλματα που λείπουν για καιρό. Προσωπικά ο κύριος λόγος για τον οποίο μου λένε να μην παντρευτω τον ναυτικό σύντροφό μου είναι επειδή δεν θα μπορώ να κάνω συχνά σεξ. Νιώθω ότι ζούμε σε έναν παράλογο και τυφλό κόσμο που δεν έχει ιδέα από ειλικρινή αγάπη….