Ακόμη και αν κάποιος δεν έχει ακούσει το λόγο του Θεού, δεν είναι δύσκολο να διακρίνει το σωστό και το λάθος μέσα από τα σημάδια που έχει αφήσει ο Δημιουργός στη φύση. Όπως κάθε κατασκεύασμα αντανακλά τη βούληση του κατασκευαστή του και τις προδιαγραφές που αυτός έχει τάξει, έτσι και η φύση αντανακλά το θέλημα του Θεού.

Ο Απόστολος Παύλος διακηρύσσει (Ρωμ. α΄ 19-23), ότι κάθε πλάσμα του Θεού και κάθε λεπτομέρειά του έχει σκοπό σαφώς διατεταγμένο και μπορεί να μας αποκαλύπτει το θέλημά Του. Γι’ αυτό ο άνθρωπος ψηλαφώντας τη φύση πρέπει να αναγνωρίζει το Δημιουργό της και όχι να την απολυτοποιεί και να τη λατρεύει σαν θεό.

Το θέλημα του Θεού μέσα από τις γενετήσιες λειτουργίες

Δυστυχώς, έτσι λειτουργούν σήμερα πολλοί άνθρωποι. Έχουν παρασυρθεί από την υπερηφάνεια τους και καταλήγουν να λατρεύουν τα πλάσματα, αντί για τον Πλάστη. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι γενετήσιες λειτουργίες, που στις μέρες μας έχουν κατά κόρον απολυτοποιηθεί, σε βαθμό που κάποιοι να ομολογούν ότι “δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς σεξ”. Ας δούμε όμως ποιο είναι το θείο θέλημα, εξετάζοντας τη σκοπιμότητα αυτών των λειτουργιών:

• Είναι γνωστό ότι ο ανδρικός οργασμός συνοδεύεται από εκσπερμάτωση. Όπως λέει και η λέξη, το σπέρμα εκτινάσσεται από το ανδρικό μόριο και εκατομμύρια μικροσκοπικά σπερματοζωάρια ξεκινούν έναν αγώνα δρόμου, για να βρουν και να γονιμοποιήσουν το ένα ωάριο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποια σκοπιμότητα θα μπορούσε να έχει η παραγωγή αυτού του τεράστιου αριθμού σπερματοζωαρίων; Φυσικά τη γονιμοποίηση: να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να συνδημιουργήσει μαζί με το Θεό νέους ανθρώπους και μάλιστα πολλούς.
• Από την ίδια λειτουργία προκύπτει, ότι για να γίνεται ο οργασμός σύμφωνα με τη σκοπιμότητα και την κατασκευή του, θα πρέπει τα σπερματοζωάρια να έχουν τη δυνατότητα να συναντήσουν το ωάριο. Αυτό αυτόματα προϋποθέτει ότι η σεξουαλική επαφή πρέπει να γίνεται μεταξύ άρρενος και θήλεος, και μάλιστα με την ενδεδειγμένη κολπική διείσδυση και χωρίς μέτρα αντισύλληψης. Ακούγονται παράλογα όλα αυτά; Προκύπτουν όμως αβίαστα από την κατασκευή των γενετησίων οργάνων.
• Συνακόλουθα, η πρωκτική επαφή φαίνεται πως δεν πληροί τις προϋποθέσεις για έναν οργασμό σύμφωνο με τη λειτουργικότητά του. Επιπλέον, ο πρωκτός δεν αποτελεί περιβάλλον φιλικό για διείσδυση (μολυσματικό περιβάλλον, σφικτήρες, περιορισμένη λίπανση), αλλά έχει κατασκευαστεί μόνο για την έξοδο περιττωμάτων.
• Για να δημιουργηθεί ένα παιδί πρέπει να έρθουν σε επαφή ένας άνδρας και μία γυναίκα και να επιτύχουν τη σύλληψη. Πώς μπορούν λοιπόν τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων να ζητούν να τους αναγνωριστεί το δικαίωμα υιοθεσίας, όταν τα ίδια είναι ανίκανα να συλλάβουν; Επί πλέον πώς μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί σε ένα τέτοιο ζευγάρι, όταν από την πρώτη στιγμή θα του είναι προφανές ότι οι δύο μπαμπάδες ή μαμάδες του δεν είναι οι βιολογικοί του γονείς; Επειδή προσωπικά έχω ζήσει πώς είναι να είσαι υιοθετημένος και να μη γνωρίζεις τη βιολογική σου οικογένεια, σας πληροφορώ ότι δεν είναι καθόλου ευχάριστο συναίσθημα, και μπορεί να κατατρύχει το παιδί, μέχρις ότου μάθει την αλήθεια.
• Τέλος, θα θέλαμε να στρέψουμε την προσοχή μας σε ένα μικρό και παραμελημένο σημείο του γυναικείου σώματος. Κάθε κορίτσι γνωρίζει ότι την είσοδο του κόλπου του την καλύπτει σχεδόν εξ ολοκλήρου μία μεμβράνη, η οποία ονομάζεται παρθενικός υμένας. Αυτή η μικρή μεμβράνη σπάει με την πρώτη διείσδυση προκαλώντας μικρή αιμορραγία και πόνο. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο σκοπός της ύπαρξης αυτού του ξεχασμένου ανατομικού σημείου; Μπορεί αυτή η λεπτή μεμβράνη, την οποία παλαιότερα οι κοπέλες την ονόμαζαν “τιμή” και για την οποία μπορεί να θυσίαζαν και τη ζωή τους, να χρησιμεύει σε κάτι; Βέβαια! Γιατί κλείνει την είσοδο του κόλπου, αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ στο παρελθόν σεξουαλική επαφή.  Είναι εκεί για να υποδεικνύει, ότι η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε έναν: στον έναν που θα τη διαρρήξει μέσα στα πλαίσια μιας ισόβιας ετεροφυλοφιλικής γαμήλιας σχέσης.

Συμπεράσματα

Η φύση βοά και θέλει τους ανθρώπους να ζουν σε μονογαμικές σχέσεις άνδρα και γυναίκας. Η κοινωνία μας μπορεί να το έχει ξεχάσει, αλλά η ίδια μας η ανατομία είναι ξεκάθαρη για να μας υπενθυμίζει τα αυτονόητα.

Ίσως κάποιοι φίλοι να χλευάζουν αυτή μας την προσέγγιση και να τη θεωρούν ξεπερασμένη, παράλογη ή υπερβολικά επικεντρωμένη στη βιολογία. Ίσως να είναι. Αν όμως δεν αναγνωρίζουν τη βιολογική μας συνάφεια στα ίδια μας τα εξωτερικά όργανα, γιατί από την άλλη επικαλούνται ότι οι ομόφυλες επιθυμίες βασίζονται αποκλειστικά στη βιολογική μας κληρονομιά; Όχι μόνο αντιφάσκουν, αλλά και γνωρίζουν ότι οι θεωρίες αυτές παραμένουν αναπόδεικτες.

Το ίδιο μας το σώμα είναι ασφαλές κριτήριο για να αντιληφθούμε την αποστολή μας ως άνδρες ή γυναίκες. Αρκεί να το χρησιμοποιούμε ως μέσο για να φτάσουμε στην ψυχική ελευθερία και στην κοινωνία μας με το Θεό, και όχι να το ειδωλοποιούμε και να το χρησιμοποιούμε ως αυτοσκοπό.