Το σημείο στο οποίο πάσχουμε σήμερα, όχι μόνο ως προς το θέμα της οικογένειας αλλά γενικότερα, είναι ότι φτιάχνουμε μια κοινωνία χωρίς το Θεό. Σαν να έχουμε σύνθημα: Δε μας χρειάζεται πια ο Θεός, εμείς είμαστε εδώ, εμείς μπορούμε, εμείς θα τα καταφέρουμε σ’ όλους τους τομείς της ζωής μας. Το πόσο τα καταφέρνουμε το δείχνουν όλα τα εγχώρια και διεθνή δεδομένα. Πώς μπορούμε να πάμε μπροστά χωρίς το Θεό;
Να θυμίσω ένα λόγο που είπε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός λίγο προ του θανάτου Του, λιγο πριν βαδίσει προς το εκούσιο πάθος Του, μιλώντας στους αγίους μαθητές Του: “Xωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν” (Ιωάννου 15:5). Χωρίς τη δική Μου καθοδήγηση, το δικό Μου Νόμο, το δικό Μου φωτισμό, τη δική Μου χάρη και βοήθεια δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, ουδέν. Το αποτέλεσμα είναι ουδέν και το βλέπουμε στην εθνική μας ζωή, στην κοινωνική μας ζωή, στην οικονομική μας ζωή, στην παιδεία μας, στις διεθνείς μας σχέσεις. Μας περικυκλώνει από παντού και μας περισφίγγει το μηδέν ασφυκτικά. Με την παρουσία του Θεού όλη μας η ζωή παίρνει περιεχόμενο. Ο άνθρωπος ξέρει γιατί ζει, ξέρει γιατί πεθαίνει, ξέρει πώς ήρθε σ’ αυτό τον κόσμο και πού πηγαίνει όταν φύγει. Με τον ίδιο τρόπο και με την παρουσία του Θεού στις κοινωνικές μας σχέσεις, βλέπουμε να αποκτούν αυτές ένα βάθος, να τονίζουν την ανθρωπιά μας, να φανερώνουν τη θεϊκότητά μας.
Ο άνθρωπος είναι θεόπλαστος, θεοειδής, είναι στα μέτρα του Θεού πλασμένος, κατ’ εικόνα Θεού και καθ’ ομοίωση. Έτσι, όταν μπει ο Θεός και μέσα στην οικογένεια, όλα μπορούν να λειτουργήσουν και με τη συνέργεια του ανθρώπου όμορφα και να προχωρούν οι άνθρωποι σε μια αρμονική συμβίωση, σε μια ειρηνική συνύπαρξη, σε μια εν αγάπη επικοινωνία, στην επιτέλεση του προορισμού της ζωής τους. Χωρίς το Θεό τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος και στο θέμα της οικογενείας; Να τα χαλάει και να τα φτιάχνει, και πάλι να τα χαλάει και να μην μπορεί να τα ξαναφτιάξει και να ταλαιπωρείται και να βασανίζεται, και αν ο θεός έχει επιτρέψει να έρθουν και κάποια παιδιά στον κόσμο, να τραυματίζονται με τρόπο που είναι πάρα πολύ δύσκολο μετά να θεραπευθούν.
Ο άνθρωπος έχει ένα μεγάλο χάρισμα από το Θεό, που λέγεται ελευθερία, η ελευθερία όμως είναι δώρο επικίνδυνο και προνόμιο τραγικό. Δηλαδή έδωσε ο Θεός την ελευθερία στον άνθρωπο, διότι είναι πνευματικό ον ο άνθρωπος και χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει πνευματικότητα. Δεν μπορεί να υπάρξει υποχρεωτική αρετή, δεν μπορούν να υπάρξουν ενάρετα ρομπότ. Άφησε ο Θεός τον άνθρωπο ελεύθερο. Και η ελευθερία του ανθρώπου φτάνει μέχρι και το να τα βάλει και με το Θεό, να αγνοήσει το Θεό και να πολεμήσει το Θεό. Και βέβαια είναι κάτι αφρονέστατο το να τα βάλει ο μικρός άνθρωπος με το Θεό. Ο Θεός όμως έδωσε αυτή την άδεια, για να μπορεί ο άνθρωπος και να ομοιάσει στο Θεό. Για να ομοιάσει στο Θεό, θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να ομοιάσει και στο διάβολο. Αυτό είναι το φάσμα των ενεργειών στις οποίες μπορεί ο άνθρωπος να επεκταθεί κάνοντας καλή ή κακή χρήση της ελευθερίας του. Μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος να τα βάλει με το Θεό, με το νόμο του Θεού.
Από το να παραβαίνει όμως το Νόμο του Θεού εν ελευθερία, με όλες τις συνέπειες τις οποίες τις αποδέχεται -εγώ πάω αντίθετα στο Νόμο του Θεού, και έρχονται οι συνέπειες και τις βλέπω-, μέχρι του να θεσμοθετήσει ως φυσιολογικό και αυτό τον τρόπο της ζωής υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Δηλαδή να ψηφίσουμε νόμους που έρχονται σε αντίθεση με το Νόμο του Θεού. Αυτό πλέον είναι και επανάσταση μεγάλη, είναι και αφροσύνη, είναι και καταστροφή του ανθρώπου. Λέει ο Θεός κάπου στις παροιμίες στην Παλαιά Διαθήκη, “οἱ ἁμαρτάνοντες εἰς ἐμὲ ἀσεβοῦσιν εἰς τὰ ἑαυτῶν ψυχάς, καὶ οἱ μισοῦντές με ἀγαπῶσι θάνατον” (Παροιμίες 8:36). Αυτοί που αμαρτάνουν σε Μένα, δε με βλάπτουν Εμένα. Δεν έχει να πάθει ο Θεός κάτι κακό, αν εγώ κλέβω, αν εγώ φονευώ, αν κάνω οποιοδήποτε κακό. Εγώ παθαίνω τη ζημιά. Οι αμαρτάνοντες εις εμέ ασεβούσιν εις τας εαυτών ψυχάς… Ο Θεός δεν έθεσε κάποιους νόμους έτσι, γιατί το ήθελε. Οι νόμοι τους οποίους έθεσε είναι υπέρ ημών, για να διασώσουμε την ανθρωπιά μας, να μη φτάσουμε στην κτηνωδία, στην απανθρωπία, για να διασώσουμε τη θεϊκότητά μας, όπως είπαμε. Ο άνθρωπος είναι θεόπλαστο ον (τον έπλασε ο Θεός), θεοειδές ον (τον έπλασε ο Θεός κατ’ εικόνα Του) και προορισμένος να γίνει κατά χάριν Θεός. Δηλαδή απ’ το Θεό πλασμένος, για το Θεό πλασμένος και στο Θεό προορισμένος. Αυτό το πράγμα, όταν ο άνθρωπος πέφτει στην αμαρτία, το αρνείται, αρνείται την υψηλή κατασκευή του, την υψηλή αποστολή του, τον ύψιστο προορισμό του. Αυτό αποβαίνει εις βάρος του. Όταν κλέβει, όταν μοιχεύει, όταν ασελγεί, όταν κάνει οτιδήποτε κακό, αυτό τον ίδιο καταρρακώνει και την αξιοπρέπειά του.
Η αρσενοκοιτία είναι ένα πάθος βδελυκτό ενώπιον του Θεού, διότι καταστρέφει τον άνθρωπο, όχι μόνο γιατί καταστρατηγεί και αντιστρατεύεται το νόμο του Θεού, αλλά γιατί αντιστρατεύεται στους νόμους της φύσεως, τους οποίους βέβαια ο Θεός έθεσε. Και ο άνθρωπος καταρρακώνεται. Έγραφε κάπου σχετικά ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς, ότι ο άνθρωπος βαδίζει με τα πόδια κάτω και με το κεφάλι πάνω. Ένας ζογκλέρ μπορεί να κάνει και το αντίθετο, να βαδίζει έχοντας κάτω το κεφάλι. Ο άνθρωπος πίνει νερό από το στόμα. Μπορεί να εισφέρει νερό στον οργανισμό του και από τη μύτη. Αλλά δε θα το θεσμοθετήσουμε, δε θα πούμε ότι και αυτό είναι φυσιολογικό. Κάν’ το, άμα θέλεις. Περπάτα με τα πόδια πάνω. Αλλά δε θα πούμε ότι αυτό είναι φυσιολογικό. Είναι μια εκτροπή εκ του φυσικού. Ε, αυτό το πράγμα το κάνουμε νόμο. Ο Θεός λέει άλλα, εμείς θα πούμε άλλα. Θα πληρώσουμε αυτή την αντιπαράθεσή μας, αυτή τη μετωπική σύγκρουσή μας με το νόμο του Θεού με πάρα πολλά. Μπορεί να αναπτυχθεί ένα παιδί σε μια οικογένεια που είναι δύο άνδρες; Και να μην έχει πατέρα και μητέρα, αλλά να έχει γονέα α΄ και γονέα β΄. Στην Ιταλία που υπάρχουν τα σχετικά έγγραφα, βρέθηκε μια Ιταλίδα, η οποία το έσβησε και έγραψε “είμαι μαμά, δεν είμαι γονέας β΄, μαμά είμαι, πατέρας είναι ο άλλος”. Μπορεί να αναπτυχθεί ένα παιδί φυσιολογικά έτσι; Καταργείται η φύση.
Το κράτος ό,τι θέλει μπορεί να κάνει, αλλά θα πληρώσει αυτά που θα κάνει. Όταν ετέθη το θέμα της επεκτάσεως του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, διαμαρτυρήθηκε με μια ευγενική επιστολή του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος στον Υπουργό Δικαιοσύνης. Και απήντησε ευγενώς ο Υπουργός με διάφορα δικά του επιχειρήματα. Στο τέλος, όμως, αν θυμάμαι καλά, έγραψε ότι “Μακαριώτατε, μάς πιέζουν και εξωτερικοί παράγοντες, η Ευρώπη, η Ευρώπη μάς εξωθεί σ’ αυτές τις αποφάσεις και θέλει να θεσμοθετούμε αυτά τα πράγματα”. Και μου έκανε τρομερή εντύπωση που είχα διαβάσει μια είδηση πριν από ένα χρόνο περίπου, ότι απείλησαν οι Ευρωπαίοι την Ουγκάντα πως, αν δεν αποδεχθεί την αρσενοκοιτία, θα της κόψουν τη χρηματική βοήθεια. Και ο Πρόεδρος της Ουγκάντας απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους είπε: “Κόψτε την. Αν θέλουν οι Ευρωπαίοι να ζούμε κι εμείς, όπως ζουν αυτοί, ας μας στερήσουν τη βοήθειά τους. Δε θα γίνουμε όπως αυτοί”. Έτσι είπε ο Αφρικανός στους Ευρωπαίους, ο μαύρος στους λευκούς, ο ενδεχομένως ειδωλολάτρης στους τάχα Χριστιανούς: να μας κόψετε τη βοήθεια.
Ανθρώπινο δικαίωμα είναι και να σε κλέβω. Θέλω να το κάνω και το κάνω, μπαίνω από το παράθυρο στο σπίτι και σε κλέβω. Αλλά δεν είναι νόμιμο, δεν μπορώ να το κάνω νόμο αυτό. Επειδή το κάνουν κάποιοι και είναι πολύ ισχυρό το λόμπι αυτό, θέλουν να περάσουν ως νόμο, κάτι το οποίο μέχρι λίγα χρόνια πριν το χλεύαζαν και οι κοσμικοί άνθρωποι σαν κάτι αφύσικο. Είναι πολύ ισχυρό το λόμπι. Στην Αυστραλία, επιχειρούν να περάσουν το γάμο των ομοφύλων και την υιοθεσία παιδιών, στα οποία ενδεχομένως θα προχωρήσουμε κι εμείς στη συνέχεια. 17 φορές απορρίφθηκε το νομοσχέδιο και επιμένουν. Υπάρχει αντίσταση πολλή με νομικά επιχειρήματα. Και βλέπει κανείς πώς ο ανεπτυγμένος κόσμος προχωρεί πιο πολύ προς την απώλεια απ’ ό,τι προχωρεί ή αρνείται να προχωρήσει ο υπανάπτυκτος, ο Τρίτος Κόσμος…
Αρχιμανδρίτης Αστέριος Χατζηνικολάου
Παρακολουθήστε όλη την ομιλία στο YouTube
