Αν σας έχουν καλέσει ποτέ να συμμετάσχετε σε μια εκδήλωση gay υπερηφάνειας ή να κάνετε Like σε μια σελίδα Gay Pride στο Facebook, τι κάνατε;
Επειδή αισθάνομαι έλξη προς το ίδιο φύλο, βομβαρδίζομαι από τέτοιες προσκλήσεις, και προσευχόμενουν για το πώς μπορώ να απαντήσω με έναν τρόπο αγάπης, που όμως δε θα κάνει υποχωρήσεις στην πίστη μου. Έχω φίλους που είναι πολύ μπλεγμένοι με τα LGBT κινήματα και ξέρω ότι μέσα τους κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι το καλύτερο. Έχω μάθει να μένω ήσυχος και να κρατάω την ειρήνη στον τοίχο μου στο Facebook, χωρίς να λέω τίποτα. Εν μέρει, αυτό είναι καθαρή δειλία—το παραδέχομαι. Αλλά όσο το σκέφτομαι, τόσο συνειδητοποιώ ότι οι καρδιές δε μεταμορφώνονται μέσα από τους τοίχους του Facebook. Έκανα το όλο θέμα αντικείμενο προσευχής κάτω από το Σταυρό του Κυρίου. Και αυτό το μικρό γράμμα ήταν το αποτέλεσμα:
Γράμμα στους ομοφυλόφιλους φίλους μου
Αγαπητέ φίλε,
Ο κόσμος με δίδαξε να πιστεύω ότι απλά επειδή αισθάνομαι έλξη προς το ίδιο φύλο, είμαι “gay”. Ωστόσο, έχω παρατηρήσει ότι αμέτρητοι άνθρωποι διαμορφώνουν τις ζωές τους σύμφωνα με τις προσδοκίες τους σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι “gay”, και για κάποιους αυτό κυριολεκτικά τους κατατρώει. Αυτό μπορεί να συμβεί σε πολλούς ανθρώπους, που απλά προσπαθούν να βρουν τον τόπο τους και θέλουν να ανήκουν κάπου—ακριβώς έτσι ήμουν κι εγώ κάποτε. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι ετικέτες με τις οποίες προσδιορίζουμε την ταυτότητά μας είναι ανίκανες να εκφράσουν στην πληρότητά του το ποιοι πραγματικά είμαστε. Είμαστε πολλά περισσότερα από τη σεξουαλικότητά μας—και αν θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου για το ποιος είμαι, δεν θα μπορέσω ποτέ να αποδεχθώ μια ετικέτα όπως “gay” ή “straight”.
Δεν είναι θέμα ντροπής—δεν αισθάνομαι ντροπή για την έλξη που δεν επέλεξα προσωπικά να βιώνω. Είναι θέμα ταυτότητας—της ταυτότητας που θέλω προσωπικά να εγκολπωθώ. Κάποτε επέτρεπα στον εαυτό μου να προσδιορίζεται με βάση τις σεξουαλικές μου έλξεις, αλλά σήμερα, λόγω της αγάπης μου για τον Ιησού Χριστό, επιλέγω προσωπικά να βλέπω τον εαυτό μου πρώτα και κύρια μέσα από το φακό του Χριστού. Το κάνω αυτό, όντας ταυτόχρονα ειλικρινής σχετικά με τις έλξεις που βιώνω. Επομένως, σήμερα η ταυτότητά μου είναι πρώτα και κύρια ριζωμένη στο Χριστό. Ως αποτέλεσμα αυτής της μεταμόρφωσης της αυτοαντίληψής μου, έχω μετατοπιστεί από το να αποκλείω την αρετή της αγνότητας από τη ζωή μου στο να είμαι ανοιχτός να αναπτυχθώ μέσα στην αρετή της αγνότητας. Αυτό υπήρξε μια χαρούμενη μεταμόρφωση που ξεκίνησε από την καρδιά.
Οι άνθρωποι προσπαθούν συχνά να μου πουν ότι ζω ένα ψέμα και ότι η Εκκλησία με απατά και μου ‘χει κάνει πλύση εγκεφάλου. Οι κατηγορίες τους αποδεικνύουν ότι είναι στενόμυαλοι και δε θέλουν να κατανοήσουν ανθρώπους σαν κι εμένα. Δεν μπορώ να μεταμορφώσω τις καρδιές τους—αυτό είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να σου προσφέρω τη ζωή μου σαν παράδειγμα της χαράς που βιώνω τώρα που αυτή η μεταμόρφωση της καρδιάς έχει συντελεστεί.
Απλά σε προσκαλώ να έρθεις να μάθεις περισσότερα για μένα και για τους άλλους σαν εμένα, που βιώνουμε έλξεις προς το ίδιο φύλο και που έχουμε επιλέξει προσωπικά να στραφούμε πρώτα και κύρια στο Χριστό. Στην επιλογή μου να το κάνω αυτό, δεν έχω νιώσει ποτέ μόνος και δεν έχω νιώσει ποτέ πιο χαρούμενος. Απλά ελπίζω και προσεύχομαι κι άλλοι σαν κι εμένα να γνωρίσουν ότι μπορούν και οι ίδιοι να βρουν αυτή τη χαρά στο Χριστό. Η αγάπη του είναι για όλους μας. 🙂
Ο Θεός να σε ευλογεί και να έχεις την ειρήνη Του.
Ανδρέας
Ο Ανδρέας είναι μέλος του Courage, του παπικού οργανισμού ποιμαντικής για άτομα με ομόφυλες έλξεις. Κατέληξε να βρει αγάπη και ταυτότητα στην Εκκλησία—το μόνο μέρος που δεν του πρότεινε ο κόσμος.
2 Απαντήσεις
Mάλιστα. Το ότι κατεβαίνεις στο gaypride για να περάσεις ένα μήνυμα κατά των βασανιστηρίων που γίνονται σε κάποιες χώρες , κατά της ομοφοβίας που φτάνει συνανθρώπους σου στην Ελλάδα στην αυτοκτονία , για να μπορούν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται να περπατούν χέρι χέρι χωρίς να κινδυνεύει να τους σπάσει τα μούτρα ένας ακροδεξιός “οικογενειάρχης” και στη μνήμη όλων των θυμάτων που έχουν κακοποιηθεί ,καταπιεστεί και θανατωθεί ,σου έχει πάει μήπως το μυαλό ; Προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο να κρυφτεί στην τρύπα του ;
Τι να πω ……
Να ρωτησω εγω κατι; Συμφωνω οτι οντως σε αλλες χωρες γινονταν και γινονται βασανιστηρια εναντιον ομοφυλοφυλων ανθρωπων και αντιλαμβανομαι οτι σε αυτες τις χωρες ειναι κατανοητο και ενδεχομενως θεμιτο (λεω ενδεχομενως διοτι τα πραιντ κατα κοινη ομολογια ειναι ενας αχταρμας που ξεπερναει κατα πολυ την απλη διαμαρτυρια κατα της τυρρανιας ως τετοια ειναι κατ εμε τουλαχιστον προβληματικα ως εχουν.) Εδω ομως υπαρχουν δυο προβληματα. Το ενα ειναι η αναντιστοιχια του να βλεπεις εναν λαο να μνημονευει συστηματικα τους αγωνες αλλων λαων. Οσο παραλογο ειναι να ζητας απο εναν ελληνα να γιορταζει την τεταρτη ιουλιου ή εναν αμερικανο την εικοστη πεμπτη μαρτιου, αλλο τοσο παραλογο ειναι να ζητας να εορτασεις μια κινηση που ουσιαστικα δεν αφορα την ελλαδα, μιας και οι ομοφυλοφυλοι απ οσο γνωριζω ποτε δεν αντιμετωπιζαν νομικες διωξεις (και οχι η απουσια πολιτικου γαμου δεν ειναι νομικη διωξη). Καθε λαος μνημονευει τους δικους του αγωνες. Μπορει να αναφερεται σε αλλους αγωνες, μπορει να εμπνεεται απο αυτους, αλλα δεν τους μνημονευει. Το δευτερο ειναι οτι τα βασανιστηρια και οι διωξεις κατ ουσιαν δεν πηγαζουν απο το πως αντιμετωπιζει μια κοινωνια την ομοφυλοφυλια, αλλα πηγαζουν απο την φασιστικη νοοτροπια οτι δεν μπορεις να επιλεξεις αυτο που ειναι λαθος, οτι η ελευθερια σου τελειωνει οταν εκτρεπεσαι του αποδεκτου. Αν μη τι αλλο, αυτο ειναι που θα πρεπει να μας απασχολει, δηλαδη το οτι δεν ανεχομαστε αυτο που νομιζουμε λαθος, και οχι τα συμπτωματα αυτου. Το γεγονος οτι ενα ζευγαρι ομοφυλοφυλων δεν μπορει να πιαστει χερακι χερακι γιατι φοβαται την σωματικη του ακεραιοτητα προκυπτει απο την δυσανεξια της κοινωνιας στο λαθος, οχι απο την σταση της προς αυτο. Αν η κοινωνια αποδεχοταν την ελευθερια μας να κανουμε λαθος, τοτε δεν θα υπηρχε προβλημα, οτι αποψη και να ειχε για την ομοφυλοφυλια. Επιπλεον παραβλεπουμε το μεγαλο παραλογο που ειναι η αισθηση του συνανοικειν μεταξυ των ομοφυλοφυλων ανα την οικουμενη. Τι ομως ειναι αυτο που κανει τους γκει να ανοικουν στην ιδια ομαδα ως γκει; Ή τι ειναι αυτο που κανει τους χριστιανους, ή του ελληνες, ή τους φιλελευθερους να ανοικουν στην ιδια ομαδα; Τιποτε αλλο παρα ενα αξιακο συστημα, μια ανθρωπολογια, που εχει ως πυρηνα του καποια χαρακτηριστικα. Στην περιπτωση του εθνους ειναι ο πολιτισμος. Στην περιπτωση της πολιτικης ειναι το κοινωνικο συστημα. Στην περιπτωση της πιστης ειναι η σχεση με τον Θεο. Στην περιπτωση του της ομοφυλοφυλιας ομως ειναι οι ομοφυλες ελξεις. Δες τωρα την αντιθεση. Ο πολιτισμος, η κοινωνια και ο Θεος ειναι οντοτητες μη φυσιοκρατικες και ως εκ τουτου μη αναγκαστικες, με τις οποιες ο ανθρωπος μπορει να διαλεχτει. Ειναι επισης οντοτητες ευρυτερες του ατομου που μπορουν να ενωσουν τους ανθρωπους, οποιοι και να ειναι. Σε αντιθεση με αυτα, ο σεξουαλικος προσανατολισμος αποτελει κατα βασην στοιχειο οριζομενο απο βιολογικους παραγοντες, οπως το υψος ή η ανοχη στην λακτοζη. Ειναι επισης οντοτης διαχωριστικη, καθως δεν μπορεις να επιλεξεις αμα θα σου αρεσουν οι ανδρες ή οι γυναικες, συνεπως δεν μπορεις να μεταπηδησεις κατα κορον μεταξυ σεξουαλικων προσανατολισμων, αρα δεν μπορεις δυνητικα να τους ενωσεις ολους κατω απο μια ομαδα. Τι θελω να πω με τα δυο αυτα. Πρωτον, οτι το να βαζεις ως κεντρικο σου πυρηνα την σεξουαλικοτητα σου, να ταυτιζεσαι με αυτην, ειναι προβληματικο, ακομα και αν εισαι στρειτ αφενος διοτι ετσι χωριζεις την κοινωνια αντι να την ενωνεις, αφου η σεξουαλικοτητα γινεται ταυτοτητα και οχι συμπεριφορα, αφετερου διοτι εναντιωνεσαι στην βαση της ανθρωπινης υπαρξης, που ειναι η δυνατοτητα μας να ξεπερναμε τους βιολογικους μας περιορισμους και να ενωνομαστε σε μεγαλες ομαδες, στεκομενοι κριτικα απεναντι στην φυση και ξεπερνωντας την με κριτηρια την λογικη και το ηθος. Δευτερον οτι το με το να μενεις στην επιφανεια του προβληματος που ειναι οι βασανισμοι των γκει, αντι να κοιτας την ριζα του προβληματος που ειναι η μη ανοχη του λαθους, ουσιαστικα το υποθαλπεις αντι να το πολεμας, διοτι στους μεν γκει δινεις την εντυπωση οτι δεν ειναι η δυνανεξια στο λαθος το προβλημα, αλλα το οτι δεν βλεπουμε το “σωστο” λαθος (η δυσανεξια ειναι φυσικο προβλημα, και γινεται κατανοητο μονο εαν το δειξεις συνειδητα), ενω στους μισαλλοδοξους δινεις την εντυπωση οτι πολεμας τις αξιες τους (αρα τους δινεις δικιο να αμυνθουν) αντι του τροπου που τις εφαρμοζουν, ωστε να συνετισθουν. Για ολους αυτους τους λογους, θεωρω οτι το πραιντ ειναι προβληματικο, και εκτος εαν ενας ομοφυλοφυλος θελει να ταυτιστει με την σεξουαλικοτητα του, δεν βρισκω τον λογο να θελει να στηριξει ενα κινημα που τουλαχιστον στην ελληνικη του εκδοχη ειναι κατ εμε τουλαχιστον εξαιρετικα αμφιλεγομενο και οσο καλες προθεσεις και να εχει αποτυγχανει να επιτυχει τον σκοπο που ειναι η ανοχη του αλλου. Αρα γιατι να το στηριξεις; Γιατι οχι να αγωνιστεις με αλλα λιγοτερο αμφιλεγομενα και σιγουρα ασφαλεστερα μεσα;